Tíminn - 20.01.1955, Síða 6

6.
TÍMINN, fimmtudaginn 20. janúar 1955.
15. blaff.
--------■-)
tí i—...
3 >í
WÓDLEIKHÚSID
Gullna hlíðið
eftir
Davíð Stefánsson frá Fagraskógi j
Sýning föstudag kl. 20.00,
í tilefni af 60 ára afmæli hans. j
UPSELT
Þeir koma í haust
Sýning laugardag kl. 20.
Óperurnar
Pagliacci
Og
Cavalería
Rusticana
Sýning sunnudag kl. 20.
Aðeins örfáar sýningar eftir.
Aðgöngumiðasalan opin frá kl.
13,15—-20.00. Tekið á móti pönt-
unum, sími: 8-2345, tvær línur.
Pantanir sækist daginn fyrir sýu
ingardag, annars seldar öðrum.
Crippe Creek
Ofsa spennandi, ný, amerísk lit- j
mynd um gullæðið mikla í Coln- j
rado á síðustu öid. Mynd þessi, j
sem að nokkru er byggð á sönn- j
um atburðum, sýnir hina marg-j
slungnu baráttu, sem á sér staðj
um gullið.
George Montgomery,
Karin Booth.
Bönnuð börnum innan 14 ára.j
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
NÝJA BÍÓ
— 1544 —
Ný Abbott og Costello-mynd
Að fjallabaki
(Comin ’round the Mountain)
Sprenghlægileg og fjörug amer-
ísk gamanmynd um ný ævintýri j
hinna dáðu skopleikara
Bud Abbott
Lou Costello
ásamt hinni vinsælu dægurlagaj
söngkonu
Dorothy Shay.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
BÆJARBÍÓ
— HAFNARFIRÐI -
Vanþakkláta
hjjarta
Carla del Poggio
hin fræga nýja ítalska kvik-
myndastjarna.
Frank Latimore.
Danskur skýringartexti.
Sýnd kl. 7 og 9.
Sími 9184.
PILTAR ef þið eigið stúlk-
una, þá á ég HRINGANA.
Kjartan Ásmundsson,
gullsmiður, - Aðalstræti 8.
Sími 1290.
Reykjavík.
Útbreiðið Tímann
AUSTURBÆJARBIO
Fræiika Charleys
Afburða fyndin og fjörug, ný,
; ensk-amerísk gamanmynd lit- ■
um, byggð á hinum sérstaklega
vinsæla skopleik, sem Leikfélag
Reykjavíkur hefir leikið að und
anförnu við metaðsókn.
Inn i myndina er fléttað mjög
fallegum söngva- og dansatrið-
um, sem gefa myndinni ennþá
meira gildi, sem góðri ekemmti-
mynd, enda má fullvíst telja
að hún verði ekki síður vinsæl
en eikritið.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Sala hefst kl. 2 e. h.
»♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦
GAMLA BÍÓ
Slml 1475.
Macao
Ný, bandarísk kvikmynd, afar
spennandi og dularfull.
Aðalhlutverkin leika hin vin-
sælu:
Robert Mitchum,
Jane Russel.
Bönnuð börnum innan 14 ára.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.

TRIPOLI-BÍÓ
Slml 1182
Vald örluganna
(La Forza Del Destino)
Frábær, ný óperumynd. Þessi
ópera er talin ein af allra beztu
óperum VERDIS. Hún nýtur sín
sérstaklega vel sem kvikmynd,
enda mjög erfið uppfærsla á eik
sviði.
Leikstjóri:
C. Gallone.
Aðalhlutverk:
Nelly Corrady, Tito Gobbi, Gino
Siniberghi. Hljómsveit og kór
óperunnar í Róm undir stjórn
Gabriele Santinni.
Myndin er sýnd á stóru breið-
tjaldi. Einnig hafa tóntæki verið
endurbætt mikiö, þannig að
söngvamynd sem þessi nýtur sín
nú sérlega vel.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Bönnuð börnum yngri en 14 ára
Sala hefst kl. 4.
TJARNARBÍÓ
Óskars verðlaunamyndin
Gle^idagnr I Itóm
[ PRINSESSAN SKEMMTIR SÉR
(Roman Holiday)
Sýnd kl. 9.
Golfmeistararnir
j (The Caddy)
Aðalhlutverk:
Dean Martin
Jerry Lewis.
Sýnd kl. 5 og 7.
►♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦•»♦
HAFNARBÍÓ
Slml 6444
Eyja leyndar-
dómanna
(East of Sumatra)
Geysispennandi ný amerísk kvik
mynd I litum, um flokk manna,
sem lendir í furðulegum ævin-
ítýrum á dularfullri eyju í Suð-
jurhöfum.
Jeff Chandler,
Marilyn Maxwell,
Anthony Quinn.
Bönnuð innan 12 ára.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Vandaðir trúlofunadiríngir
JónDalmannsson
• '^o(limLou}v
SKÓLAVOáe’JStíá ZI - SÍMt 3445

„Ilriagiff til Bim*4 . . .
(Framhald af 5. síðu)-
fræðingar segja mér, að hér gætu
hæglega búið 80 millj. manna, ef
lausn fengist á nokkrum gömlum
og nýjum vandamálum.
Eitt mesta vandamálið er atvin.nu
leysið. Bændurnir, sem eru um 75%
þjóðarinnar, fá aðeins eina upp-
skeru á ári, og vinna þannig tæp-
lega helming ársins. Ef iðnaður
væri aukinn, væri mjög úr þessu
bætt. En sá hluti þjóðarinnar, sem
hefir peningaráðin og á stærstu
jarðeignirnar, er afturhaldssamur
gagnvart nýjungum. Þeir hugsa sem
svo: Því ekki að láta allt ganga
sinn vanagang, þegar við eigum stór
ar jaröeignir, höfum nokkuð örugg-
ar tekjur og lága skatta.
Níutíu af hundraði bænda á
Filipseyjum eru leiguliðar, og hafa
jafnvel aðeins munnlegan samning
við -jarðeiganda, þannig að mjög
auðvelt er að ganga á rétt þeirra.
Alls konar óréttmæt skipting hefir
um hundruð ára dregið úr sjálfs-
bjargarviðleitni og vinnufýsi bænda,
þannig, að Filipseyingar, sem lifa
aðallega á hrísgrjónum, eru nú í
dag með minnstu hrísframleiðend-
um heimsins".
Löggjöf Magsaysays, sem felur i
sér breytingu á þessu, hefir mætt
mikilli andstöðu, því að flestir
helztu stjórnmálamennirnir eru ein
mitt jarðeigendur, og að fá þá til
að greiða atkvæði gegn sjálfum sér
myndi jafnast á við það, eins og
Kínverjar segja: „að semja við
tígrisdírið um kaup á feldi þess“.
Kenna fólkinu aff
hjálpa sér sjálft.
En Magsaysay veit, að ekki þýðir
að veitá þjóðinni allt, sem hún fer
fram á. Hann hefir því leitað ráða
hjá dr. James Yen, sem ef til vill
er sá maður, sem einna víðtækasta
reynslu hefir í því aÖ koma land-
búnaði á réttan kjöl. „Þrjátíu ára
reynsla í Kína hefir kennt mér“
segir dr. Yen, „að það er ekki nóg
að hjálpa fólkinu — það verður að
læra að hjálpa sér sjálft. Driffjöðr-
in í stórfelldri endurreisn verður að
vera fólkið sjálft".
Magsaysay er mjög elskur þjóð
sinni, enda dáður af henni, og þar
liggur styrkur hans. Þekktur Filips-
eyingur, Romolo hershöfðingi, sem
um eitt skeið var forseti allsherjar-
þings S. Þ., segir um Magsaysay:
„Þegar um baráttu er að ræða
milli forsetans og stjórnmálamann-
anna mun forsetinn hafa vinning-
inn. Hann bæði getur og vill helzt
ganga fram hjá stjórnmálamönn-
unum og snúa sér beint til fóiksins.
Og einmitt það felur í sér gagnlegan
lærdóm fyrir Filipseyinga, og dæmi
fyrir aörar Asíuþjóðir um það,
hvernig hin sanna lýðræðisstjórn á
að vera“.
llcrflugvél . . .
(Framhald af 3. síðu).
til hjálpar í þessu efni, og
gerðu sérstaka ferð til Seyðis
fjarðar í Grumman-flugbát
með jólaglaðninginn.
í hverjum pakka tif gamla
fólksins var að finna sælgæti,
ávaxtaköku, kaffi, taflborð og
spil, ásamt ýmsu matarkyns.
Þar að auki fylgdi pakkanum
náttúrlega kort með jólaósk-
um.
11111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111
1 Notið Chemia Ultra- f
| sólarolíu Qg sportkrem. — Ultra- i
| sólarolía sundurgreinir sólarljós- 1
= ið þannig, að hún eykur áhrif =
| ulra-fjólubláu geislanna, en bind i
| ur rauðu geislana (hitageislana), f
= og gerir því húðina eðlilega i
| brúna en hindrar að hún brenni. i
1 — Fæst í næstu búð.
Hiiiuiiiiiiiiiiiiuiiiiiiimtiiiiiiiiiiiiiiiiimitiiiiimiiiiiiiit
Útbreiðið Tímann
HJONABAND
Rut lá kyrrlát á svæflinum, föl en sigri hrósandi. Hún
hafði haft á réttu að standa, en William röngu. Hann
hafði viljað að hún færi til Philadeiphiu og ætti barnið
í sjúkrahúsi þar. En hún hafði sagt, að hún yrði aö eiga
það heima alveg eins og móðir hennar, og gamla frú Laub
scher ljósmóðir mundi annast sig nægilega vel.
— En ef eitthvað verður nú að? sagði William.
— Ég veit með vissu, að það verður ekki, sagði hún.
Og allt gekk vel. Gamla ljósmóðirin fór að öllu rétt.
Hún bar jafnvel inn öxi, hafði hana þó undir svuntu sinni,
svo að William sæi hana ekki. Svo hjó hún sundur nafla-
streng drengsins með öxi að gömlum sið, svo að hann yrði
dugandi skógarhöggsmaður. Og Rut hlustaði með athygli
á allt það, sem gamla konan sagði henni um börn, meðan
hún beið fæðingarinnar. Hún hafði hlýtt dyggilega öllum
gnmlum og góðum ráðum ljósmóðurinnar jafnvel gengið
undir vatnsbunu til þess að naflastrengur barnsins veíð-
ist ekki um háls þess. Og allt hafði borið rétt að í upp-
hafi. Hún var líka alveg viss um það, hver þessi aökenn-
ing var þennan sunnudag. Hún hafði einskis meins kennt
sér allan daginn, og hún hafði gengið til náða glöö og
hress á laugardagskvöldið.
— Hann fæðist auðvitað á sunnudegi til sælu, sagði
gamla ljósmóðirin, þegar hún tók á móti drengnum. Fæð
ingin hafffi gengið fljótt og vel. — Hann stekkur blátt
áfram inn í heiminn. Sá er nú stór og sterkur. Ég er líka
viss um, að hann hefir verið getinn á sunnudegi.
— Já, hann var það, sagöi Rut brosandi. — Ég man það
vel.
— Þess vegna er hann svona stór og fallegur þegar við
fæðinguna, sagði gamla konan. Hún vafði snáðann í hand
klæði og lyfti honum upp. — Nú ætla ég að dýfa höndum
hans og fótum í tært og kalt lindarvatn, sagði hún. Hún
tók litlar og klístraðar hendur hans og rak þær ofan í
vatnsskál, sem stóð á borðinu, og hið sama gerði hún við
fætur hans. — Nú kelur hann aldrei.
Síðan tók hún að lauga barnið og reifa það, og þegar
William kom inn, flýtti hún sér út með fylgjuna í skál. Úti
í garðinum gróf hún hana undir rósarunna, svo að fegurð
hennar Rutar fölnaði ekki við barnsburðinn.
— Hún er yndisleg stúlka, hugsaði gamla konan og sóp-
aði moldinni að rótum runnans. Henni var þetta erfitt,
því að hún var orðin töluvert feitlagin. Hún fór sér heldur
að engu óðslega, því að hún vildi gefa hinum nýorðna föður
ráörúm til að dvelja um stund í einrúmi með konu sinni
og syni. Svo ætlaði hún að bera snáðann sjálf upp í þak-
herbergið til þess að tryggja, að hann yröi engin morgun
skræfa, heldur færi jafnan á fætur fyrir dagmál, því að
annað sæmdi ekki góöum bónda.
En inni í herberginu stóð William og horfði á son sinn.
Hánn vissi það þegar á þeirri stundu, að hann mundi ekki
verða góður faöir. Hann fann heldur ekki til þess ástríkis.
í garð þessarar vanmáttugu veru, sem hann hafði búizt
við.
— Er hann ekki heldur feitur, spurði hann kjánalega.
Rut brosti. — Hann er fallega skapaður drengur, sagði
hún með sigurhljömi í röddinni.,
Hann leit á hana af barninu. Honum fánnst hún fegurri
en nokkru sinni fyrr.
— Mér sýnist þú hafa tekið þér þetta létt, sagði hann. .
— Já, það má nú segja, sagði hún.
— Ég hélt, að allar konur ælu börn sín með sárum hörm-
ungum, sagði hann, en hún hló lágt, og hann langaði mest
til að taka hana í faðm sinn.
— Nú skulum við ekki eignast fleiri börn, sagði hann.
— Hvaða gagn heldur þú að sé að því'að eiga aðeins eitt
barn spurði hún? — Hann verður að fá einhvern til að leika
sér við.
— Kvers vegna? sagði hann þyrkingslega.
— Þú ert skrítinn, sagði hún brosandi. — Hvað eigum við
annars að skíra hann, William?
— Harold, sagði hann. — Iiarold eftir föður mínum.
Rut hugleiddi þetta nafn þegjandi um stund. — Það hefir
aldrei verið neinn Harold í ætt okkar, sagði hún svo.
— Jæja, þá kemur einn núna, sagði William.
Hún fæddi honum tvö börn síðar, hvort tveggja stúlkur,
hvora eftir aðra, og þá lýsti hann yfir, að nóg væri komið.
Hann sá hana þro^kast við fóstur barna sinna, breytast og
verða enn fegurri meðal barnanna sinna þriggja. Hann
málaði hana einu sinni þannig og varð harla undrandi, þeg
ar gagnrýnendur töldu þá mynd ómerkilega.
— Og þó er þetta bezta myndin, sem ég hefi málaö til
bessa, sagði hann í reiði sinni við Rut.
— Já, það fihnst mér líka, sagði hún innilega. — En
þetta fólk álítur, að ekkert sé gott nema þaö sé gert í New
York.
— Alveg rétt, sagði hann undrandi á skýrleik hennar.
Hann ákvað þá í bræði sinni, að hann skyldi sýna þessu
fólki hvað hann gæti. Hann ætlaði aldrei framar að senda
myndir til New York. Hann ætlaði að halda sjálfstæðar
sýningar. Hann ætlaði að búa áfram í þessum afkima vcr-
aldar og mála slíkar myndir, að fólk vildi koma þangað til
að sjá þær. Ilann málaði og málaði, og á hverju ári opn-