Tíminn - 13.03.1955, Blaðsíða 6

6
TÍMINN, sunnudaginn 13. marz 1955.
60. blaS,
am*
V-W^

Lífið kallur
(Carriére)
Stórbrotin og áhrifamikil ný
frönsk mynd, byggð á hinni
frægu ástarsögu „Carriére" eftir
Vickie Baum, sem er talin ein
ástríðufyllsta ástarsaga hennar.
í myndinni eru einnig undur
fagrir ballettar. Norskur skýring-
artexti.
Sýnd kl. ri, 7 og 9.
Hetjur liróa iiattar
Hin bráðskemmtilega mynd um
son Hróa Hattar og kappa hans
í Skírisskógi.
Sýnd kl. 3.
NÝJA BÍÖ
Drottningin og
leppalúðinn
(The Mudlark)
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Kalli og Palli
Grínmyndin með Litla og Stóra,
Sýnd kl. 3.
Síðasta sinn.
BÆJARBÍÓ
— HAFNARFIRÐI -
Læknirinn hennur
Sýnd kl. 5.
Frumskóga-
stúlkan
II. hluti. 1
Hin afar spennandi og ævintýra
ríka franska gamanmynd.
Sýnd kl. 3.
KVOLDVAKA Hrauprýðls
kl. 8,30.
Sími 189.
TJARNARBÍÓ
Erfðaskrá
hersköfðingj ans
(Sangaree)
Afar spennandi og viðburðarík
amerísk litmynd, byggð á am-
nefndri sögu eftir Frank Slaught
er — Sagan hefir komið út á
íslenzku.
Mynd þessi hefir a!ls staðar
hlotið gffurlega aðsókn og verið
líkt við kvikmyndina „Á hverf-
andi hveli“, enda gerast báðar
á svipuðum lóðum.
Bönnuð innan 16 ára.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
JÞetta er dreng-
urinn minn
Hin sprenghlægilega gaman-
mynd.
Dean Martin og
Jerry Lewis.
Sýnd kl. 3.

PJÓDLEIKHÖSIÐ
Ætlar konan að
deyju?
Og
Antigona
Sýning í kvöld kl. 20.
Fœdd í gwr
Sýning miðvikudag kl. 20.
Aðgöngumiðasalan opin frá kl
13,15 til 20. Tekið á móti pönt-
unum. Sími 8-2345, tvær línur.
Pantanir sækist daginn fyrir sýn
ingardag, annars seldar öðrum.
ÍLEIKFEIA6
'^REYKJAVÍKUR'
Fraenka Charleys
Gamanleikurinn góðkunni
76. sýning
í kvöld kl. 20,00.
Fáar sýningar eftir.
Aðgöngumiðar seldir eftir kl. 2.
Sími 3191.
Þú ert ástin mín ein
(My Drcam Is Yours)
Hin bráðskemmtilega og fjöruga
ameríska söngva- og aman-
mynd í litum.
Aðalhlutverk:
Doris Day,
Jack Carson,
S. Z. Sakali.
Sýnd kl. 5.
Frumskógastúlkan
— III. hluti. —
Hin afar spennand. og viðburða-
ríka' f rumskógamynd.
Sýnd aðeins í dag kl. 3.
Sala hefst kl. 1.
>♦♦♦■»
AUSTURBÆJARBÍÓ
Á valdi örlagunna
(Madchen hinter Gittern)
Mjög áhrifamikil snilldarvel
gerð, ný, þýzk kvikmynd, sem
alls staðar hefir verið sýnd við
mjög mikla aðsókn. — Danskur
texti.
Bönnuð innan 16 ára.
Sýnd kl. 7 og 9.
GAMLA BÍÓ
Blml 1475.
fLanss á kestimum
(On the Loose)
Áhrifamikil og athyglisverð kvik
mynd um unga stúlku og for-
eldrana, sem vanræktu uppeldi
hennar.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Teiknimyndir
ýnd kl. 3.
eins og var í blaðinu . 1. sunnu-
dag.
TRIPOLI-BÍÓ
Birnl llli
Sujallir krakkar
(Punktchen und Anton)
Framúrskarandi skemmtileg, vel
gerð og vel leikin, ný, þýzk gam
anmynd. Myndin er gerð eftir
skáldsögunni „Punktchen und
Anton“ eftir Erich Kastner, m
varð metsölubók í Þýzkalandi og,
Danmörku. Myndin er afbragðs
skemmtun fyrir alla unglinga á
aldrinum 5—80 ára.
Aðalhlutverk:
Sabine Eggerth, Peter Feldt,
Paul Klinger, Hertha Feiler, o.
fl.
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9.
Sala hefst kl. 4.
Hafnarfjarð-
arbíó
Miðuætiirvalsinii
(Hab ich nur deine Liebe)
Stórfengleg, ný, þýzk músík-
mynd, tekin Agfalitum. í mynd
inni eru leikin og sungin örg
af vinsælustu lögunum úr óper-
ettum þeirra Franz von Suppé
og Jacques Offenbachs. Margar
„senur" myndarinnar eru með
því fegursta, er sézt hefir hér í
kvikmyndum. — Myndin er gerð
fyrir breiðtjald.
Danskur texti.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Myndin sýnd aðeins i kvöld og
annað kvöld.
Villti folinn
Spennandi amerísk litmynd.
Sýnd kl. 3.
Fyrirspisrn íil
Útvarpsráðs
Ríkisútvarpið óskar oft eft
ir þvi, að hlustendur geri
tillögur um útvarpsefni og
láti í ljós álit sitt um þaö,
sem flutt er, og þarf ekki
langt að seilast í því efni,
tíl að benda á dæmi.
Hinn 7. þ. m. var útvarps-
sögulesarinn, sem að þessu
sinni, eins og svo oft áður
var sjálfur skrifstofustjóri
útvarpsráðs, að óska þess og
brýna það fyrir hlustendum
að þeir létu í ljós álit sitt á
sögu þeirri, sem hann nú er
að þylja yfir þjóðinni.
Maður skyldi nú ætla, að
tilgangurinn væri sá að taka
eitthvað mark á skoðunum
þeim, sem fram kynnu að
koma. Því var það að við —
ásamt meira en 400 öðrum út
varpshlustendum — skrifuð-
um í vetur háttvirtu útvarps
ráði, og óskuðum eftir því,
að ákveðinn maður yrði feng
inn til áð flytja Passíusálm-
ana í útvarpinu. Sú ósk okkar
var ekki tekin til greina, og er
ekki um það. að sakast, en
við höfum góðar heimildir
fyrir því, að beiðni okkar
liafi aldrei verið lögð fyrir
fund Útvarpsráðs og því
ekki komið þar til álita.
Við lýsum undrun okkar
yfir því, ef um slíka van-
rækslu er að ræða cg telj-
um hana vftaverða. Ert> það
tilmæli okkar, að útvarplráð
gefi nánari skýringar varð-
andi þetta mál.
Nokkrir áskorendur.
Kirkjnþáttnr
(Framhald af 5. síðu).
bænin hans Hallgríms hefir
enn sama gildi og hún hefir
haft nær þrjú hundruð ár
Ættu sem flestir húsráðend-
ur og foreldrar að gefa því
gætur og varðveita þessa. bæn
á vörum komandi kynslóða,
svo að andi Jesú megi blessa
hina íslenzku þjóð.
Rvík, 6. marz 1955.
Árelíus Níelsson.
fslendingaþættlr
(Framhald af 4. síðun
halda, enda var þar af miklu
að taka, er hvorttveggja ent-
ist henni til ævilcfea. Hún
gekk þó ekki alltaf heil til
skógar og einkum á seinni ár-
um þurfti hún oft að vera und
ir læknishendi og síðast nú í
vetur, unz yfir lauk.
Löngu og dáðríku lífsstaríi
er lokið. Hér er mikilhæf og
góð kona gengin. Og mun
hennar lengi minnzt.
Guðm. Þorláksson.
jJði’ARtttít jÐHSSBíl
lÖGGILTUB SKIALAWÐANDI
• OG DÖMTOLK.UR i ENSKU ®
EIIKJUHVOLI - simi 81655
hverfi. Ef hann hefði ekki gengið niður af hæðinni, heim
götuna og fram hjá .trénu hérna einn sumardag fýrir mörgum
árum, hefði ekkert af þessu skeð. Hall hefði orðið sonur
Henrys og staðfestst heima eins og Joel, og þessar litlu
stúlkur hefðu fæðzt hér heima.
— Germaine og Angéle, sagði hann lágt. Augu hans lok-
uðust og hann hné idvala eins og svo oft kom fyrir nú oröiö.
— Líður þeim öllum vel? Rödd Rutar kom honum á óvart.
Hann hafði ekki tekið eftir því, að hún kom til hans. Hann
opnaði augun og sá hana standa þarna hjá sér. Andlit hennar
var sólbrúnt og rjótt, hraustlegt og fagurt að venju. — Mið-
degisverðurinn er tilbúinn, sagði hún. — Eru nokkrar nýjar
fréttir af Hall? bætti hún svo við og leit á bréfið í hendi hans.
Ilann hugleid^i þáð sem snöggvast, hvort hann ætti að
segia henni hin válegu tíöindi strax eða ekki fyrr en að
loknum snæðingi. En hvernig gæti hann komið nokkrum
bita niður? Og ef hann gæti það ekki, mundi hún vita, að
eitthvað væri að.
— Þetta bréf, sagði hann hægt, hefir illar fréttir að flytja.
Hann horfði á hana. Svipur hennar breyttist, tók á sig
það vi.ðnám, sem hún brynjaði sig, er hún bjóst við að mæta
óþægindum.
— Hvað hefir komið fyrir Hall?
— Hræðilegt, hræðilegt slys, elskan mín.
I-Iún settist hyatlega á garðbekk. — Það er bezt að þú segir
mér það vafningalaust, William.
Svo fór hann að segja henni frá þessu, þýddi bréfið hægt
og slitrótt. Svo braut hann bréfið saman, stakk því í vasann
og ieit á hana. Á þessari stundu sá hann í fyrsta sinn, að
hún var orðin gömul kona. Hann hallaði sér fram og tók
um hönd hennar. — Elskan mín, hvíslaði hann.
En hún sagði ekkert. Hún sat þögul og svipbrigðalaus,
starði út yfir dalinn og ána, sem lá í sveig eins og breitt
banrl. Hann hugleiddi það, hvort tilfinningar hennar vegna
dauöa Halls væru eitthvaö líkar tilfinningum hans sjálfs,
er hann frétti dauða yngri sonar Elise í fyrra stríðinu. Heims-
stríð, þetta var annað heimsstríðið. Heimurinn var orðinn
lífill, hafði færzt nær þeim með hraðskreiðum járnbrautum,
bílum og flugvélum, og rás viðburðanna hreif alla með sér,
líka þá, sem enga sök áttu aö gjalda. En þó var sem æðri
hönd réði örlögum, hönd þess guðs, sem lét rigna jafnt yfir
réttláta og rangláta. Þó trúði hann ekki sérlega mikiö á guð
á þessu síðdegi ævi sinnar. Hann var reiðubúinn að taka
dauða sinum einn,. án stuðnings guðs eöa manna. Hann
hugsaði þó mikið um dauðann, og hann áleit, að ætti hann
nokkra völ um það, sem við tæki eftir hann, mundi hann
helzt kjósa sér eilífan svefn. — Ég hefi átt langt og gott líf,
hugsaði hann. — Það er engin ástæða til að óska sér aö lifa
það allt upp aftur.
En um Hall gegndi öðru máli, fannst honum. Hall hafði
verið svipt burt í miðju lífi sínu. William reyndi að gera sér
grein fyrir gildi siðustu fimmtán áranna, elliáranna. Nei,
hann mundi ekki hafa viljaö missa af þeim. Þau voru honum
eins dýrmæt og barnsárin. Unglingsárin voru svo óstöðug,
lífið svo stsfnulaust. Þá hafði hann ekki vitað, hvernig snúast.
skyldi við daglegum atburðum lífsins. En á efri árum gat lífiö
ekki lengur leikið hann grátt. Hann vissi of mikið um það,
og dauðinn varð ekki lengur nein skelfing tilhugsunar, heldur
eðlilegur endir. Já, hann vildi líta á hann sem endi.
— Hvað getum við gert við litlu stúlkurnar? spurði Rut.
Rödd hennar var svo snögg, að hann hrökk við. Hugur hans
sneri í skyndi heim af víðernum eilífðarinnar.
— Þær, þær tilheyra okkur nú, og ég býst við, að við verð-
um að hafa þær hjá okkur fyrst um sinn. Hann var búinn
að gleyma Hall aftur — en nú var hann minntur á þessar tvær
litlu og munaöarlausu frönsku stúlkur, sem hingað mundu
koma og ekki geta talað við neinn á heimilinu nema hann.
— Ég býst ekki við, að ég geti fundið til skyldleikans við
þær, hvað þá meira, sagði Rut.
— O, jú, Rut. Þú finnur þaö brátt. — Þú finnur brátt, að
þær éru börn Halls, elskan mín.
— Ég er hrædd um aö þaö verði erfitt, sagði hún og
hristi höfuðið.
Hann hugsaði um þetta. Heimili Mary var fullsetið, og
þar gæti heldur enginn talað við börnin. Og hann var oröinn
svo gamall, að hann gæti vart litið eftir þeim. Hann hafði
líka alltaf verið klaufi við börn. Og hann skyldi ekki ásaka
Rut, þótt hún hugsaði aðeins um Germaine og Angéle sem
tvær munaðarlausar franskar stúlkur en ekki dætur Halls.
Rut mundi líklega aldrei geta skilið þær, jafnvel þótt þser
lærðu að tala við hana. En hann hafði verið í París.
Hugur hans reikaði brott frá börnunum til Parísar eins
og hann hafði þekkt hana áður fyrr fyrir fimmtíu árum.
Hann sá hana greinilega fyrir sér, björt strætin, glaðlegt
tólk, talandi og hlæjandi, etandi úti í sólskininu. Hann sá
einnig dúfurnar með regnbogabrjóstið. París var full af
dúfum.
— Ég vil ekki fá þær hingað, sagði Rut.
Hugur hans sneri heim enn einu sinni. — Ilvað eigum við
þá að gera við þær? spurði hann ráðvilltur.
— Ég veit það ekki. Rödd hennar var hrjúf af sorg og
reiði. — Hall hefði aldrei átt að setjast að í þessu ókunna
Isndi. Hann átti að koma heim. Þá hefði ekkert af þessurn
hcrmungum skeð. Fólk á að setiast að þar sem það á heima.
Ilann hló lágt. —Þér er svei mér létt um mál núna, sagði