Tíminn - 25.05.1955, Blaðsíða 6

6.
TÍMINN, miðvikuðaginn 25. maí 1955.
116. blað.
n
sf

AUSTURBÆlARBÍðl FríegaSta
PJÓDIEIKHÖSID
! Krítarhringurinn
Sýning í kvöld kl. 20.00
Síðasta sinn.
Seldir aðgöngumiðar að sýn-
ingu á Krítarhringnum sem féll
niður s.l. laugardag, gilda að
þessari sýningu eða endurgreidd-
ir.
Er á meðan er
Sýning fimmtudag kl. 20.00.
Fœdd í gaer
Sýning föstudag kl. 20.00
Næst síðasta sinn.
Aðgöngumiðasalan opin frá kl.
13.15—20.00. Tekið á móti pönt-
unum, sími: 8-2345, tvær linin:.
Pantanir sækist daginn íyrir sýn
ingardag, annars seldar öðrum.
GAMLA BlÓ
Blml 1471.
I bófuhlóm
(The Sellout).
Afar spennaadi ný bandarísk
sakamálamynd, byggð á skýrsl
um Kefauver-rannsóknar-
nefndarinnar.
Aðalhlutverk:
Walter Pidgeon,
John Hodiak,
Audrey Totter,
Paula Raymond.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Bönnuð börnum innan 16 ára.
Ftedd í gœr
Þessi bráðskemmtilega verð-
launamynd, sem gerð er eftir
leikritinu, sem sýnt er í Þjóð-
leikhúsinu. Verður sýnd vegna
ítrekaðra áskoranna aðeins í
kvöld.
Judy Hollyday
Frumshóga Jim
og mannaveiðarinn
Sýnd ki 7 og 9.
Synd kl. 5.
TJARNARBÍÓ
Ofstopi og ást
(Tropic Zone)
Afar spennandí ný amerísk lit-
mynd, er fjallar um átök og heit
ar ástlr í hitabeltinu.
Sýnd kl. 5, 7 og 9,
BÆJARBÍÓ
HAFNARFIRÐI -
Astríðulogi
Kona útluguns
Sterk og dramatísk, ítölsk, stór
mynd, byggð á sönnum viðburð-
um, með
Danskur texti.
Bannað börnum.
Sýnd kl. 7 og 9.

HAFNARBIÓ
Bími <444
Ást en ehhi glötun
(The Men)
Hin hrífandi og afbragðsvel
leikna ameríska stórmynd, um
baráttu ungs manns og unn-
ustu hans fyrir lífshamingju
sinni.
Aðaihlutverk:
Thercsia Wright.
Marlon Brando
sem lýlega var kjörinn bezti
leikari ársins 1954.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Ðugdjarfiir
hcrmeim
(Rocky Monutain)
Sérstaklega spennandi og við-
burðarík, ný, amerísk kvikmynd
er fjallar um blóðuga Indíána-
bardaga.
Aukamynd: Ciampine — flug-
völlur Evrópu. — Mjög fróðleg
mynd með íslenzku skýringar-
tali.
Bönnuð börnum.
Sýnd kl. 5.
Lykill að leyndarmáli
Sýnd kl. 9.
Söngskemmtun kl. 7
♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦
TRIPOLI-
hefndarinnar
Virhi
(Fort Vengeance)
Afar spennandi, ný, amerísk lit-
mynd, er fjallar um baráttu
kanadisku riddaralögreglunnar
(Royal Canadian Mounted Pol
ice) gegn Indíánum, fyrst eftir
stofnun lögreglunnar. Myndin er
byggð á sönnum viðburðum,
Aðalhlutverk:
James Craig,
Rita Moreno,
Keith Larsen,
Reginald Denney.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Bönnuð börnum.
♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦<
Hafnarfjard-
arbíó
Gleymið ehhi
eiginhonunni
Mjmdin hefir ekki verið sýnd
áður hér á landi.
Danskir skýringartextar.
Sýnd kl. 7 og 9.
♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦<

NÝJA BlÓ
Niagara
Alveg sérstaklega spennandi, ný
amerísk htmynd, er gerist í
hrikafögru umhverfi Niagara-
fossanna. Aðalhlutverkið leikur
ein frægasta og mest umtalaða
kvikmyndastjarna Bandaríkj-
anna:
Mariiyn Monroe, I
ásamt
Joseph Cotten og
Jean Peters.
Bönnuð innan 16 ára.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
►«*
Gæfa fylgir
trúlofunarhringunum frá
Sigurþór, Hafnarstræti.
Sendir gegn póstkröfu
Sendið nákvæmt mál
PILTAR ef þlð elgið stúlk-
una, þá á ég HRINGANA.
KJartan Ásmundsson,
gullsmiður, - Aðaistræti 8.
Síml 1290. Reykjavík,
(Pramhald af 5. síðu).
því. Hún gat alltaf gripið í pianóið
og hún neytti einnig leikhæfileika
sinna. Þá var hún einnig alltaf fær
um að fá ýmsa frægustu lista-
menn heimsins til þess að skemmta
gestunum. Mestu varðaði það þó,
að hún hafði alltaf lag á að koma
fólkinu til að skemmta sér sjálft.
Um og eftir tvítugt var þaö hún,
sem gekkst fyrir þessum hófum, þar
sem allir hittust eins og börn, og
nú skemmta sér jafnt í þeim suð-
ur-amerískir miljónamæringar og
tizkukóngar Parisarborgar. Þegar
heimsstyrjaldirnar tvær skullu yfir
Evrópu og drápu þar allt sam-
kvæmislíf í dróma, fluttist hún til
Ameríku, og hún stjórnaði dans-
inum áfram 1 nafni góðgerðastarf-
semi. Því verður heldur ekki neit-
að, að hún sendi á þeim árum gríð-
arstórar fúlgur til Frakklands, enda
ber hún kross heiðursfylkingarinn-
ar á hvelfdum barmi sínum. Pyrir
því má líka gera ráð, að sú kona
hafi á einhvern hátt verið óvenju-
leg, sem tókst að tæla sjálfan
Joffre marskálk frá Washington
til þess að fara á dansleik í New
York.
Hvað eftir annaff hefir henni tek
izt að koma umheiminum til að
tala um sig.
Eitt sinn bauð vellauðugur vinur
hennar henni að gefa henni afmæl-
isgjöf fyrir 5000 dollara og bað
hana sjálfa að velja hring, sem
hann mætti kaupa handa henni.
Þá réð hún í þess stað Artur Rub-
instein til þess að leika hljómlist
við miðdegisverðarboð, sem hún
hélt í tilefni af afmæli sínu. Þess
háttar uppátæki komu ímyndun-
araflinu af stað bæði hjá körlum
og konum. Jafnvel menn eins og
Bernard Shaw kölluðu hana átt-
unda undur veraldarinnar og Al-
bert Einstein sagði, að hún væri
heimspekingur.
Þegar ég sagffi, að hin fræðiiega
sagnaritun kæmist ekki af án þeirr
ar ófræðilegu, var það ekki sagt
út í bláinn. Menn mega ekki
gleyma því, að það var sú öldur-
húsamenning, sem Elsa Maxwell
hafði átt sinn þátt í að skapa, er
heillaði svo prinsinn af Wales, síð-
ar Játvarð VIII, að hann afsalaði
sér konungdómi til þess að geta
kvænzt konu úr hópi öldurhúsa-
aðalsins, sem enn hefir þó ekki
þótt jafntiginn hinum aðlinum.
Það má segja, að brúðkaup her-
togans af Windsor og frú Simps-
ons hafi verið stærsti sigur öldur-
húsaaðalsins. Það er því skiljan-
legt, að lýsingin á sambandi Elsu
Maxwell við hertogahjónin taki yfir
stóran kafla í bókinni. Þau hjónin
hafa verið góðir vinir hennar, þang
að til nú nýlega. Að eðlisfari er
Eisa Maxwell hreinskilin og finn-
ur oft mikla hvöt hjá sér til að
segja fólki sannleikann, þó að slíkt
kunni að rekast á vlðteknar sam-
kvæmisreglur. Hún dregur heldur
enga dul á, að með þeim hætti
hefir hún hrundið mörgum mann-
inum frá sér, en hún minnist alls
þessa með stolti. Ég hef haft efni
á því, og samt er ég heimsins fræg
asta veiziustýra.
Elsa Maxwell telur, að hún eigi
sjálf sök á þeim kala, sem nú er
milli hennar og hertogahjónanna.
Hún hafði sett ofan í við hertoga-
frúna, sem hún segir, að hafi haft
alltof mikla löngun tli að ráða
öllu. Hún segist þó muni sakna
hjónanna, og hún gefur í skyn, að
þau hafi haldið sér eins konar
skilnaðarveizlu, hvort sem nokkuð
er hæft í því.
Bókin er að sjálfsögðu full af
alls konar smásögum, en þær eru
slikar, að þær raska ekki samhengi
bókarinnar. Hér er þó ekki um
neinar hneykslissögur að ræða, en
þær skapa fjör í frásögn þessarar
greindu Bandaríkjakonu, sem þarna
lýsir því lífi, er varð hennar heim-
ur, þar sem hún vár hin ókrýnda
öldurhúsadrottning.
40.
Ib Henrik Cavling:
KARLOTTA
Nú kemur það hugsaði Karlotta kvíðafull. Allra augu
mændu á ræðumann.
— Eins og flestum viðstöddum mun kunnugt, er ég í ætt
við Beckstein-WaldoW fjölskylduna og sem elzti fulltrúi
ættarinnar, sem hér er búsettur, hef ég þá ánægju að til-
kynna trúlofun frænda míns. Kurts von Beckstein-Waldow
greifa og stúlkunnar fögru, sem á afmæli í dag, ungfrú
Birtu Brun.
Það heyrðist greiríilegur undrunarkliður fara um sam-
kvæmið. Karlotta tók eftir, að Henri hleypti undrandi brún
um. Svo leit hún á Kurt. Hann var fölur sem nár. Blóðið
í Birtu var með eldingarhraða á lcið upp í kinnar hennar.
Hinir gestirnir vissu ekki hvað þeir áttu af sér að gera. Áð-
ur en þögnm yrði óþægileg, stóð Karlotta á fætur í skyndi
lyfti glasi sínu og sagði:
— Til hamingju bæði tvö.
Allir gestirnir fylgdu dæmi hennar og hamingjuóskum
rigndi niður yfir Birtu og Kurt. Karlotta sá, að Birta hvísl-
aði einhverju að Kurt. Hann sat með djúpar hrukkur á
enni og svaraði henni aðeins með því að yppta öxl.um. Gest
irnir drukku skál þeirra og settust síðan. Barónsfrúin stóð
enn og hélt nú áfram ræðu sinni.- — Þetta kom mönnum
auðsjáanlega á óvart. Ef gestirnir bara vissu, að þau ný-
trúlofuðu voru mest undrandi, hugsaði Karlotta, og.þorði
ekki að líta á mann sinn. — Svo leyfi ég mér að óska ykkur
gæfu og gengis, hélt barónsfrúin áfram og beindi orðum
sínum til Birtu, við yður get ég sagt það, að enda þótt
ekki verði sagt að þér hafið unnið stærsta vinninginn, þá
er þó Kurt bezti drengur, það er að segja, ef honum er
stjórnað með festu. En það er ég ekki í nokkrum vafa um,.
að þér getið, þegar víma hveitibrauðsdaganna er þðin hjá.
Gestirnir skemmtu sér ágætlega.
— Og svo er það þú Kurt — vertu góður við hana —
við erum víst öll sammála um, að þú, í þessu sem öðru sért
lukkunnar pamfíll.
Andlit Kurts var ólýsanlegt, slik var undrunin. sem úr því
skein. Karlotta bað þess eins, að hann segði nú ekkert óvið-
eigandi. Það gerði hann heldur ekki. Hann sagði alls ekkert.
Og svo skulum við skála fyrir þeim enn einu sinni, sagði
barónsfrúin að lokum og allir risu á fætur og drukku skál
Birtu og Kurts.
Jafnskjótt og miðdegisverðurinn var búinn, reyndi Henri
a ðná í Karlottu til að tala við hana einslega, en þegar það
tókst ekki, fór hannn m^ð barónsfrúna inn í bókaherbergið
og ræddu þau þar við langa stund.
— Þetta er það óvæntasta, sem fyrir mig hefir komið á'
æfi minni sagði Birta um leið og hún smeygði hendinni undir
arm Karlottu, en þú hefii líka gert mig að hamingjusömustu
manneskju á jörðunni.
Karlotta hló og kenndi nokkurs óstyrks I fási hennar. er
hún spurði: — Hvernig tók Kurt þessu?
Hann leit út eins og vera af annarri stjörnu, en ég veit samt,
að hann er glaður yfir þessu. Heldurðu að Henri geti kömið
vitinu fyrir föður hans? '
— Veiztu hvar Kurt er? Karlotta leit undrandi augum í
kring um sig.
— Hann er inni í bókaherberginu ásamt Henri og þessari
indælu gömlu konu.
Karlotta beit á vörina. Hvað myndu þau nú þinga um?
Gestir þeirra Fontenais-hjóna veittu því samt enga eftir-
tekt að hugsanir húsfreyjunnar voru alls staðar annars staðar
heldur en hjá henni. Með þvingaðri ró annaðist Karlotta af
mikilli nærgætni um gesti sína, og hlustaði með þolinmæði
á tal þeirra, þótt hún raunar heyrði ekki mikið áf orðunufti.
Skömmu fyrir miðnætti var Karlotta stödd fram í fram-
reiðsluherberginu og var að segja stúlkunum fyrir verkum. Á
leiðinni aftur inn stöðvaði John Graham hana í borðstof-
unni. Hann hafði elt hana. Karlotta hafði hjartslátt, þegar
hann tók gætilega í handlegg hennar. Hann er myndarlegur
í kjól og hvítt viðurkenndi hún með sjálfri sér.
— Hvernig getið þér fengið af yður, að hundsa mig svona
algerlega, spurði hánn og talaði ensku.
Karlotta gaut augunum hræðslulega til dyranna. Henni var
ljóst, að Henri gat komið á hvaða augnabliki sem var.
Þótt Karlottu virtist ekkert athugavert við þennan fund að
minnsta kosti ekki af hennar hálfu, fannst henni einhvern
veginn, að Henri mundi lítt geðjast að því að hún væri á ein-
mæli við Englendinginn. Og það einmitt í kvöld. Hún hafði
sannarlega nóg að hugsa um þótt þetta bættist ekki við. Svar
hennar var því hranalegt og rödd hennar gaf til kynna
gremju og óþolinmæði. en hún svaraði: — Það er ekki ég,
sem hef boðið yður hingað, hr. Graham.
Þegar hún sá svipinn, sem kom á andlit hans, sá hún eftir
orðum sínum, en henni virtist ekki að tími væri til útskýringá.
— Karlotta, byrjaði hann. En hún hafði hvorki tíma né
hugrekki til að hlusta á hann. Hún losaöi handlegginn og
flýtti sér til dyranna að.dagstofunni.
— Karlotta....
Það var eitthvað í rödd hans, sem kom henni til að hika.
Hún stóð kyrr með hendina á dyrahúninum, þegar hann kom
til hennar. Hann var náfölur. Hann hlýtur að vera veikur,
hugsaði hún. Orð hans staöfestu ágizkun hennar.
— Karlotta, ég er orðinn geðveikur.
Hægt tók hann um handlegg liennar á ný og neyddi hana