Tíminn - 10.11.1955, Síða 6

6
TÍMINN, fimmtudaginn 10. nóvember 1955.
256. blaff,
SÍ L,_
WÓDLEIKHÚSID
t Gó&i dáiinn Svœfc f
Sýning í kvöld kl. 20.
^Næsta sýning laugardag kl. 20. J
Fœdd í yœr
Sýning föstudag kl. 20.
48. sýning.
SíSasta sinn.
Aðgöngumiðasalan opin frá. kl.
(13,15—20,00. Tekið á móti pönt-
iunum, sími: 8-2345, tvær línur.
1 Pantanir sækist daginn fyrir sýn
lingardag, annars seldar öðrum.
ÍLEKFEIA6!
^EYKJAyÍKUig
Kjavnorha og
fcvenhylli
Gamanleikur í 3 þáttum.
eftir Agnar Þórðarson.
[Leikstjóri: Gunnar B. Hansen. J
Sýning annað kvöld kl. 20.
[ Aðgöngumiðasala frá kl. 16—19!
I í dag og eftir kl. 14 á morgun. — |
ISími 3191.

Uny og ástfangin
(Two Weeks with Love)
Eráðskemmtileg söngva- og gam
anmynd í litum.
Sýnd ki. 5, 7 og 9.
Sala hefst kl. 2.
í lofc þrœla-
strí&sms
| H.örkuspennandi og viðburðarík,
[ný, amerísk mynd i Teknicolor.
Randolph Seott,
J)onna Eeed.
Bönnuð börnum innan 14 ára.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
símt 6485.
Leyndardómur
Infcanna
(Secret of the Incas)
Bráðskemmtileg og spennandi, |
ný, amerísk mynd í eðlilegum!
litum, er fjallar um týnda fjár-l
sjóði Inkanna og leitina að þeim. j
Bönnuð börnum.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.

Konur til sölu
Kannske sú sterkasta og mestj
spennandi kvikmynd, sem komið }
hefir frá Ítalíu siðustu árin.
Danskur skýringartexti.
Sýnd kl. 7 og 9.
Bönnuð bömum.

AUSTURBÆiARBIO
Ástarglettur
(She’s working through College) j
Bráðskemmtileg og fjörug, ný,j
amerísk dans- og söngvamynd í|
litum.
Ronald Reagan,
Virginia Mayo,
Gene Nelson,
Patrice Wymore.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Sísni 6444.
i Allt sem ég þrái ... j
(All I Desire)
í Hrífandi og efnismikil, ný, ?
[amerísk stórmynd. Sagan kom!
jí janúar s. 1. í „Familie Joumal“
jundir nafninu „Alle mine længslj
! er“.
Barbara Stanwyck,
Richard Carlson.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Bömuhársfcerinn
(Coiffeur pour Dames)
Sprenghlægileg og djörf, ný,
jfrönsk gamanmynd með hinum
| óviðjafnanlega Fcrnandel í að-
jalhlutverkinu,- — í Danmörku
I var þessl mynd álitin bezta
i mynd Fernandels, að öðrum
jmyndum hans ólöstuðum.
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9.
BönnuS börnum.
Svartsfceggur
sjérteningi
Spennandi bandarísk sjóræn-
ingjamynd í litum um einn al-
ræmdasta sjóræningja sögunn-
ar.
Aðalhlutverk:
Robert Newton,
Linda Darnell,
William Bendix.
Sýnd kl. 7 og 9.
NÝJA BÍO
Salfca Valfca
í Gerð eftir samnefndri skáldsögu
j eftir Nobelsverðlaunaskáldið
t Halldór Kiljan Laxness.
Sýnd kl. 5 og 9.
Síðasta sinn.
«£«hh»o<
F«»iiáísk viSltoB«f ....
(Framhald af 3. síðu).
arinnar sé sú krafa að verða
háVær, að einangra íhaldsöfl
in. Með framsýni og heil-
brigðri yfirsýn verður von-
andi hægt að sameina
vinstri öflin, áður en það
veröur um seinan. Við skul
um vona það og vinna að
því af heilindum. Næstu
mánuðir eru örlaga-
tímar í íslenzkum stjórnmál
um.
5Hres<§i4 stíllimt
(Framhald af 5. síðu.)
nr, fengi verðlaun fyrir list
sína. Skilyrði slíkrar viður-
kenningar hefir verið að
kunna og vilja skrifa hinn
„brez'ða" stíl. Virð>ng sú, sem
tíðkast hefir 1 lýðræræðisríkj
um Vesturlanda fyrir listznni
vegna íistarinnar, er í einræð-
isríkjum taíz'n barnaleg og
hættuleg. Vor á meðal er það
talin lítUmennska að vilja
ekkz viðurkenna, að andstæð-
ingur í stjórnmálum sé hsta-
maður, ef hann raunverulega
er það. í löndum „breiða“
stílsins er Iztið á slíka viður-
kennzngu sem fjarstæðu.
Baðstofan
(Framh. af 4. slðu.)
komið og að öllu leyti í vanrækslu
þessara auðugu hænda, sem hann
telur að einungis hugsi um sjálfa
sig. Við þessar yfirlýsingar verður
okkur enn á að spyrja? Hefir Helgi
Hjörvar virkilega tekið á þessum
kúm, sem hann er að lýsa, eða
kannske mjólkað þær um þessar
mundir, þegar verið er að byrja
að gefa þeim heyfenginn eftir þetta
mikla óþurrka- og illviðrasumar,
sem enginn man annað eins á Suð-
urlandi. Eða hefh’ hann verið stadd
ur í slátui'húsunum á þessu hausti,
þar sem búfénaður bænda er brytj
aður niður í stórhópum? Nú segir
skrifstofustjöri Helgi Hjörvar að
þetta sé nú eiginlega myndarlegt
fólk, en þó algerlega hirðulaust um
skóla sinn og þá auðvitað um hag
sinna eigin barna að sögn skóla-
stjóra. Enn spyrjum við: Hljóta
ekki að vera einhverjir annmarkar
innan skólans sem ekki eru ein-
göngu þessum ríku bændum að
kenna?
Skrifstofustjóra hefzr vafalaust
fundizt nauðsyn bera til að rifja
upp fyrir okkur hlustendum sjálf
boðorðin .En aðeins tvö lét hann
nægja til athugunar. Aðeins þessi:
Þú skalt ekki stela — og — þú skalt
ekki bera ljúgvitni gegn náunga
þínum. Okkur hefði sjálfsagt verið
hollt að heyra þau öll. Af hverju
hafði hann ekki yfir fjórða boð-
oröið: Heiðra skaltu föður þinn og
móður, svo þér vegni vel og þú
verðir langlífur í landinu? Við at-
hugun verður séð að engin von
var til að Helgi Hjörvar færi að
benda börnunum að heiðra slíka
foreldra, sem haga sér svo eins og
hann hefir lýst þeim. Þeir búa að-
eins vel um sjálfa sig í sínum eigin
hreiðrum, samkvæmt þeirri lýsingu,
sem skrifstofustjórinn gefur af
þeim.
Að lokum þetta: Hefir skrifstofu-
stjóri hr. Helgi Hjörvar sérréttindi
til slíkra aðdróttana, sem hann
dembdi yfir allan landslýð síðast
liðinn mánudag? Mega hinir opin-
beru starfsmenn nota aðstöðu sína
á opinberum vettvangi til áróðurs,
sem valdið getur sundurþykkju inn-
an einstakra héraða og geta þeir
óátalið gengið inn á starfshætti
fólks víðs vegar um landið?
í einni spurningu: „Leyfist þeim
allt?"
Baðstofuspjallinu er lokið í dag.
Starkaður.
*
¥
27
Rosamond Marshall:
JÓHANNA
*
*
Hann breiddi frakkann sínn á gólfið,
og huldi líkama hennar með sínum eighm
Það var orðið aldimmt, og uglurnar voru'
komnar á stjá. Einmitt, þegar húmfann,
að hún var að nálgast alsælu, heyrði
hún elskhuga sínn muldra — Jq,. Sjálf-
,ú,r hafði hann ekki husfmýnd'úm, nýað
hann hafð'i sagt. Hann var fölur. Þitóg
augnalokin voru lukt, og hann vaV.í óra-
fjarlægð — í örmum annarrar konu.
Jinn ýtti við honum; ýtti honum frá
sér — en ekki of harkalega. Og hann
tök ekkí eftir neinu fyrr en hann opnaði
augu, og ieit í andlit hennar. — Hvað.... hvaíS er að?
— Stattu upp, sagði Jinn og reis sjálf 'á fætur. Hún’
skalf, en hugsanir hennar voru kaldar og skýiTir. — Þú
sagðir Jó. ... og áttir við Jóhanna.
Scully sneri i þana baki, þegar hann svaraði: — Þú hefir
Jóhönnu á heilanum. ^ '
— Neitaðu því ekki. Ég heyrði það ósköþ vel.
-— Þetta er orðið að ástríðu hjá þér.
— Hættu að sálgreina mig. Ég heyrði það sjáíf- Hefir þú
komið niður á eyjuna nýlega?
— Hef ég karinske ekki rétt til þess? Þú ert alltoí tor-
tryggin.
— Það myndir þú líka vera. — Heyrðu mig nú, Scully....
Við höfum verið saman í sex vikur, og ekki eitt skipti hpf ég
neitað þér. — Og þú varst fyrsti og einasti elskhugi minn.
Hef ég þá ekki rétt tU aö spyrja þig kurteislegra spurninga?
Hann sneri sér rólega að henni. — Spurðu eins og þig
lystir. En þú mátt ekki búast við, að ég snúist ems og skópp
arakringla í hvert skipti, sem þú verður afbrýð'isöm og gerir
uppsteit.
— Ég afbrýðisöm.... gagnvart þessari drós.
— Það gagnar ekkert að nota Ijót orð.
---- Alveg rétt, ] ú skalt bara verja hana.
— Haltu þér saman, svaraði Scully með þjósti.
Jinn var nógu kvenleg tri að gera sér ljóst, að ekki stoðaði
að hjakka í þessu farlnu, svo að hún hreytti um aðferð. —
Það er ákaflega áuðvelt að segja mér aö halda mér saman,
þegar ég veit hvorki upp né niður.... hvernig er með
okkur.... hvort þér þykir vænna um einhverja aðra.
— Heldur þú, að ég væri hér, ef svo væri? spurði haxpú
óþolinmóður. — Hvers vegna reyirir þú ekki að koma þér
aftur í skólann? Að fá eitthvað annað til að hugsa um? Nú
fer ég bráðlega á háskólann. Hvað ætlar þú að gera þá?
— Það veit ég ekki, vældi hún-
Hann tók fram vasapelann og drakk. — VUt þú dálítið?
— Nei.
Eftir andartak myndi hann fara leiðar sinnar — hún
fann það í hverri taug. — Scully.. hvers vegna getum við
ekki gift ókkur þegar í stað? Strax í kvöld? Við gætum
farið tíl Milford.... hinum megin við fylkislandamærin.
Þar er nóg af fógetum.... og þar spyr enginn um neitt.
Hann leit á hána með slíku afskiptaleysi, að hún fékk
löngun t‘l að æþa og stappa niður fótum. En hún stillti
sig. — Scully.... það þarf engJnn að vria um það nema, við,
vinur minn. Bara við. Ef við værum gift, væri ég langtum
öruggari. Þá vissi ég, að við erum maður og kona og þú
tilheyrir mér.
— Ef það er Jóhanna, sem angrar þig, þá get ég sagt þér,.
að hún er farin úr bænum, og hvorki faðir hennar né hin
vafasama stjúpmóðir vita hvert. Þau halda samt, aö hún
hafi farið tri Chicago og fengið sér vinnu þar.
— Þú segir mér satt, er ekki svo Scully?
— Hvers vegna skyldi ég ekki gera það?
— Tri þess að ég kvelji þig ekki með ásökunum.
— Þú kvelur mig alls ekki.
— Er það satt? Finnst þér ánægjulegt aö vera með mér?
Svaraðu mér.... Scully? Getur þú það?
Hann Var svo lengi til svars, að loks gat hún ekki setið á
sér. — Hvers vegna þegir þú? Ef til vill nennir þú ekki einu
sinni að ljúga aö ihér?
Hann sveiflaði vasapelanum- — Hvers vegna lætur þú
mig ekki í friöi, Jinn?
— Gifztu mér, og þá skal ég sannarlega láta þig vera.
— Hættu nú þéssum barnaskap. Það gerir þér varla illt
að bíða nokkur ár. Það er 1 rauninni langtum betra. Þú ert
svo ung, Jinn. '
— Ekki of ung #1 að. ... Hún lauk ekki setningunhi. Hún
fann, að það myndi aðeins gera hann reiðari en hann þegar
var orðinn.
Móður sína ög föðúr gat hún alltaf fengið til að’láta að
vilja sínum, ánnað hvort með stöðugum bænum, eðá með
því að vera þreytandi.... Hvers vegna.... hvers ■ vegna
gat hún ekki háft uein áhrif á Scully? Hann haföi alltaf
verið erfiður viðúreignar. Já, svo erfiður, að það. lá við. að
hann vridi ekkert með hana hafa, aðeins af því að hún var
„of ung“. En hún hafói fengiö vilia sínum frámgengt. eins
og venjulega. Það var aðra'nöttina í ferðalagi þeirra til
Chicágo. Áttunda júni. Hún hafði sett rauðan- hring' kring
um dagatalið í htlu minnisbókinni sinni. Þann dag hafði
hún orðið kona, og unglingsárin voru riðin. í öllu Evrópu-
ferðalaginu hafði allt gengið vel. En hún hefði átt að fá
hann tri að kvænast sér fyrir löngu síðan- Nú var .það orðið
of seínt. í kvöld þýddi ekki að tala meira um það. Éann
var búinn að fá nóg. Hann var þegar á förum.
— Við verðum áð fara sitt í hvoru lagi, sagði hann.