Tíminn - 15.04.1956, Síða 7

T í M I N N, súnmidaginn 15. apríl 195G.
7
AFAÐ
Þáii er Ijóst mál, að tvö mál bera
hæst í þeirri kosningabaráttu, sem
framundan er. Þessi mál eru efna-
hagsmálin og varnármálin. Afstaða
kjósenda til þeirra flokka og banda
lagá, er keppa um hylli þeirra, hlýt
ur að markast mest af því hvert
traust þeir bera til þeirra varðandi
lausn þessara mála.
Það er augljósara en frá þurfi
að segja, að nýtt strand útflutn-
ingsfraníleiðslunnar er yfirvof-
andi eftir fáa mánuði. Nýju
skattarnir, er voru lagðir á um
seinustu áramót, munu aðeins
nægja til að halda framleiðslunni
gangandi skamma stund. Nýjar
verð- og kauphækkanir, er skatt-
arnir leiða af sér, munu þá
stöðva framleiðsluna enn á ný.
Útilokað er, að afstýra þessu með
auknum niðurgreiðslum á vöru-
verði, því að það myndi strax
kosta ríkið aukin útgjöld, er
næmu á annað liundrað millj.
kr. á næsta ári, að lialda vísitöl
unni óbreyttri. Óhjákvæmilegt
verður því að leita alveg nýrra
úrræða fyrir næstn áramót, ef
útflutningsframleiðslan og nauð-
synlegustu framkvæmdir eiga
ekki alveg að stöðvast.
ÁSTÆÐAN TIL þess að svona
er komið, er fyrst og fremst sú,
að núv. Tíkisstjórn hefir ekki tek-
ist ,að marka rétta efnahagsmála-
stefnu. Fyrir atbeina Framsóknar-
flokksins hefir hún margt vel gert.
sbr. fjárstjórn ríkísins, rafvæðingu
dreifbýlisins, nýju bygginalög-
gjöfina, framlög til landbúnaðarins
og atvinnuaukningar í sjóþorpum o
s. frv. Þetta breytir hins vegar
ekki þeirri staðreynd, að á sviði
efnahagsmálanna hefir henni mis-
heppnast. Stóra óheillasporið var
stigið, þegar rýmkað var um fjár-
festinguna við myndun stjórnar-
innar. í kjölfar þess fylgdu of-
þen.sla, verðliækanir, verkföll og
kauphækkanir. Að sjálfsögðu not-
uðu svo kommúnistar sér ofþensl-
una til þess að gera ástandið sem
verst.
Geta íhaldi'ð eSa lcommún-
istar leyst efnahagsmálin?
SPURNINGIN, sem kjósendur
þurfa að átta sig á nú, er því þessi:
Hvaða flokki eða bandalagi er bezt Þýðuflokksms. Er hægt að vænta
treystandi til þess að afstýra því Þfða,n traustrar forustu um laasn
hruni, sem framundan er? | eifahagsmalanna? Standa að því
I stettir, er vmrta gegn heilbrigðri
Er það kannske Sjálfstæðis-! lausn þessara mála, eins og 'milli-
flokkurinn sein hefir alla stærstu |liðirnir i Sjnifstæðisflokknum? Hef
braska.rana og gróðamennina lr Það nokkra mögiuéilca til að fá
Tvö höfuðmál kosnmganua. - Hvaða flokkuriíin eða bandalagið
er vænlegast til að leysa efnahagsmálin? - Stefnurnar þrjár, sem
kosið er um í varnarmálunum. - Sjálfstæðismenn afneita orðið
„fagnaðarstundinni14 1953. - Vitlausustu innflutningshöft, sem
verið hafa á íslandi. - Hafa Be: gur og Gils stjórnað veröldinni?
Stærsti atburður hérlendur í vikunni seni leið, var koma dönsku konungshjónanna. Ilún var ótvíræð söiin
un um vináttu íslendinga pg Dana. Myn'din var tekin, þegar utanríkisráðherra var áð kveðja konung á
flugvellinum við brottför þeirra konungshjónanna í fyrradag.
um er ekki að'vænta f~á þessum
flokkum. Það væri að fara í geitar-
hús að leita ullar, ef þjóðin efídi
þá í trausti þess að það myndi
greiða fyrir heílbrigðri lausn efna-
hagsmálanna.
Eina vonin um lausn
efnahagsmálarsrsa
ÞA ER eftir að mim-.ast á banda
lag Framsóknarflokksins og Al-
starfi og finna þau úrræði, er
stéttarsamtökin geta bezt sætt
sig við.
Þegar allar þessar staðreyndir
eru- athugaðar, munu menn vissu-
lega sannfærast um það, að eina
vonin um lausn efnahagsmálanna
er bundin við kosningasigur banda
Tags Alþýðuflokksins og Framsókn-
arflokksins. Það eitt hefir aðstöðu
og stefnu til þess að geta leyst
þessi mál, svo að vel Sé.
Stefnurnar þrjár
í varnarmálunum
innanborðs? Verður þess vænst
af honum, að haun beiti sér fyr-
ir því að dregiö sé úr gróða
braskaranna, sem er ein af meg-
inorsöknm dýrtíðarinnar? Bendir
kannske reynslan til þess, þar
sem harm hefir beitt aðstöðu ]
sinni í ríkisstjórn til að hindra
allar aðgerðir, er ganga í þessa
átt? Nei, «11 reynsla, sem fengin
er af Sjálfstæðisflokknum er
þanrtig og öll aðstaða hans er á
þann veg, að augljóst er, að auk-
in völd sín myndi hann fyrst og
frenist nota til þess að lilynná a'ð
miliiliðunum og vinna þannig
gegn heilbrigðri lausn dýrtíðar-
málánna.
Er það þá kannske Alþýðu-
bantíalagið, eins og kommúnista-
flokkurinn heitir nú, sem er væn
legast til að leysa þessi mál?
Jafnvel þótt það yki eitthvað
fylgi sitt, sem er meira en ótrú-
legt, mun það aldrci geta feng-
ið méira en 8—9 þingsæti. Allir
sjá, að ekki verSa nein vanda-
mál leyst á Alþingi með þeim
liingstyrk. Þetta eiít nægir til að
sýna, að lausnarinnar er ekki
að vænta úr þeirri átt, þótt alveg
sé sleppt að ræða uni stefnu
þessa bandalags og úrlausnir.
Er það þá máske Þjóðvarnar-
flokkurinn, sem er líklegastur ti!
að íeysa vandann, — flokkurinn,
sem euga stefnu liefir, og allt
bendir til, að nuini sálast í kosn-
inguniun? Óþarft er að eyða orð
um að slíkri fjarstæðu.
Það, sem rakið er hcr á undan,
sýnir það vissulega skýrt og greini-
lega, að lausnar í efnahagsmálun-
þingmeirihluta fremur en Alþýðu-
bandalagið? Hvernig vill það láta
leysa þessi vandasömu mál?
Öllum þessum spurningum er
fijótsvarað. Meginkjarni beggja
flokkanna er alþýðufólk, er hef-
ir ekki neiima sérhagsmuna að
VARNARMALIN verða annað
aðalmál kosninganr.a. Heppílegast
hefði vissulega verið að jafn við-
kvæmt og stórt utanríkismál hefði
. ekki dregist inn í kosningabarátt-
\ina. Hjá því verður hins vegar
ekki komizt eftir að. Sjálfstæðis-
flokkurinn er búinn að rjúía ein-
inguna um þá stefnu, að her skuii
ekki vera hér á friöartímum. Það
, ., , , mun og gera þetta roál að enn
gæte, heldur v«H loysa þessi m?l stærra máli j k0sningunum að Sjálf
stæðisflokkurínn er nú tekinn að
mcð.iiag almennings cins fyrir
augum. Samkværnt úrslitum sein
ustu kosninga, er þetta bandalag
stærra en Sjálfstæðisflokkurinn
og hefir fyllstu möguleika ti! að
fá þingmeirihluta. Það hefir
boða þá stefr.u, að það eigi að fara
eftir áiiti annarra þjóða, en ekki
mati okkar sjálfra, hvort hér skuii
leyfð herseta eða ekki. Ef á siíka
, . ... . , . stefnu væri failist, myndi það raun
markað ser | ogga stefnu varð- vcrul þýða> a3 þjóðin afsahiði
andi lausn efnahagsmalanna. I £j5ifsákvörðunarréUinum ’
fyrsta lagi vill það spornn gegn
öllum óeðiiegum milliliðagróða
með traustu verðlagseftirliti.
ser sialtsaKvorounarrettmum i
einu mesta sjálfstæðismáli hennar.
Eftir að Sjálfstæðisflokkurinn
, .. ,. - . ... , ,. . | hefir tekið upp þessa nýju stefnu
nægum homlum a fjarfestmgunni < j öryggismó!unum, hefir þjóðin nú
og nyrr. skipan a stjorn bank-, um þrjáf stefnur að velja:
anna, fiskverzIunarinKar og tisk-
vinnslunnar. I öðru iagi vill það,
— jafnhiiða framangreindum
grúndvallarráðstöfunum — kom3
á samstarfi milli ríkisvaids og
samtaka verkalýðs og framleið-
cnda um ineginstefnu í kaup-
gjalds- og verðlagsmálum, er
beinist að því að tryggja vinrm-
fiið, vaxandi framleiðslu og 'uauð
synlegar íramkvæmdir. — Það
treystir því að þegar búið sé að
gera ráðstafanir til að lialda miili
liðagróðanunt í skeíjum, muni
fulllrúar stéttarsamtakanna ekki
skorasí undj{tu samstarfi, er miffi
að því að tryggja vinnufrið. næg'a
atvinnu og framfarir. Reynslán
sýnir líka, að án slíkt sani-tarís
verða engar varanlegar ráðstafan-
ir gerðar tií viðréisnar þessum
niálum. Þess vegna verður að
kappkosta að korna á þessu sam-
Það er steína SjSIfstæðisflokks
ins, sem vill hafa hér erlendan
her á friðartímum og' vill láta
þáð fara eítir áliti annarra þjóða,
hve lengi séu hér bækistö'ðvar
erlends licrs. Ef þjóðin sætti sig
við slíka stefnu, glataði hún helg
asta rétti sínum, sjálfsákvörðun-
arréttinum, og langvarandi her-
seta myndi brjóía ni'ður þjóð-
erniskennd liennar og viðnám
smátt og smátt. Þessi stefna geng
ur líka mikíu lengra í þá átt en
amerískir stjórnmálamenn hafa
talið eðlilegt og er nú því þannig
komið, aö Sjálfstæðisflokkurinn
héfir tekið amerískari afstöðu til
þessara mála en sjálfur utanríkis
ráðherra Bandaríkjanna!
Þá er það stefna kommúnista,
er vilja rjufa allt samstarf við
vestrænu þjóðirnar um öryggis-
málin og einangra hana sem mest
frá þcim. í staðinn vilja þeir gera
hana sem háðasta mörkuðum í
Austurvcgi. Þessi stefna er vissu
lega bein Ieið til að gera þjóð
ina ófarsæla og ósjálfstæða.
Loks er það stefna Framsókn
arfiokksins og Alþýðuflokksins,
sem ekki vill, að hér sé lierseta
á friðartímuni, en vill jafnframt
halda áfram samstarfi við vest-
rænu þjóðirnar um öryggismál-
in. Þessir flokkar vilja láta
kappkosta góða samvinnu við
allar þjóðir, eu forðast það jafn-
framt, að þjóðin verði
fjárhagslega cða viðskiptalega
háð einni eða annarri ríkjablökk.
Vissulega er þstía hin eina rétta
íslenzka stefna í utanríkis- og ör-
yggismálum þjóðarinnar.
Kjösendur verða að liúgleiða
vandlega þessar þrjár stefnur, sem
um er að velja í öryggis- og utan-
ríkismálum. Ef þeir gera það,
mun þeim vissulega verða ijóst, að
þeir eigi að fylkja sér um hina
einu íslenzku steínu, sem er borin
uppi af bandalagi' Framsóknar-
flokksins og Alþýðuflokksins.
„Efnahagsstefna
Framsóknarflokksfns".
í MORGUNBLAÐINU hefir
nokkrum sinnum undanfarið verið
talað um „efnahagsstefnu Fram-
sóknarflokksins“, en það nafn gef-
ur nú blaðið efnahagsstefnu þeirri,
er fylgt hefir verið á undanförnum
árum.
Sú var hins vegar tíðin, að
þessi stefna, var ekki nefnd þessu
nafni í Mbl. Eftir mýndun núv.
ríkisstjórnar var því oft fagur-
lega lýst í Mbl. að Sjálfstæðis-
flokkurinn hefði knúið fram „auk
ið viðskiptafrelsi“. Þá taldi Ólaf
ur Thors um það sem „gleði-
stund“, þegar fjárhagsráð var
lagt niður og fjárfestingarhöml-
urnar afnumdar að mestu. Og
Mb.l hneykslaðist þá yfir því of-
an í tær, að Tíminn væri „þög-
ull eins og gröfin" yfir þessari
nýju frelsissíefnu!
En nú heitir þessi stefna orð-
ið „efnahagstefna Framsóknar-
flokksins á máli Morgunblaðsins!
Ástæðan fyrir þessu er einföld.
Þessi stefna er nú búin að koma
því til vegar, að alger stöðvun vof-
ir yfir atvinnuvegunum á næsta
leyti og innflutningshöft eru kom-
inn í algleyming. Það er því ekki
lengur vinsælt að hampa ,sigrinum‘
frá 1953. Og þá er af gömlum vana
reynt að skella skuldinni á aðra,
— en eigna sér svo það, sem aðrir'
liaxa vel gert, eins og Mbl. eignar
nú Sjálfstæðisflokknum mörg verk
ráðherra Framsóknarflokksins!
Ef til vill tekst Mbl. með þessu
að blekkja auðtrúuðustu sálirnar í
Sjálfstæðisflokknum. í augum allra
heilskyggnra manna mun Mbl.
hins vegar aðeins vekja hlátur með
þessari breytni sinni og auglýsa
það með þessu enn betur en áður,
hve aumur málstaður Sjálfstæðis-
flokksins er.
Vitlausasta haftafarganið
MBL. ER ÖÐRU hvoru að
halda því fram, að Sjálfstæðisflokk
urinn sé sá flokkur, er eindregn-
ast berjist gegn höftum, og því
þuríi allir andstæðingar haftanna
að efla hann í kosningunum í sum-
ar.
Bezta svarið við þessu, er aS
rifja það upp, hvernig nú er á-
statt í innflutningsmálunum eft-
ir að „frelsisstcína“ Sjálfstæðis-
flokksins hefir verið framkvæmd
af viðskiptamálaráðherra flokks-
ins undanfarin þrjú ár. Ástandið
er í stuttu máli þannig, a'ð gjald-
eyrisskortur er mikill og sívax-
andi. Þcssum skorti er mætt með
vitlausustu innflutningshöftum,
sem hér hafa þekkst. Gjaldeyrir
(bátagjaldeyrir) er fáanlegur
til að flytja inn flcstar óþarfa vör-
ur, en hins vegar fæst ekki gjald-
eyrir fyrir hinum nauðsynlegustu
vörum og tækjum, t. d. landbún-
aðarvéluin. Hvers konar skran
fyllir búðarglugga og búðarhyll-
ur, en fjöhnargar nauðsynlegar
vörur vantar. Ilafi því nokkurn-
tíma verið hægt að tala um vit-
laust haftafargan eru það innflutn
ingshöftin, sem eru framkvæmd
hérlendis um þcssar mundir.
Svo koma forsprakkar Sjálfstæð-
isflokksins og þykjast geta talið
fólki trú um, að þeir séu hinir
réttu menn til að afstýra höftum!
íslendingar væru orðnir býsna
þunglyndir, ef þeir gætu ekki hleg
ið vel að slíkum öfugmælum.
Reynslan sýnir það svart á hvítu,
að vilji íslendingar halda í höftin,
verður það ekki betur gert með
öðru móti en að efla Sjálfstæðis-
flokkinn. Stefna hans í efnahags-
málunum miðar öll að því að gera
höftin óhjákvæmileg. Og gæðing-
um lians er líka allt annað en illa
við höftin, því að engir hafa grætt
meira á höftunum en einmitt þeir.
Þeir eru áreiðanlega þeir menn, er
sízt vilja vcra án þeirra.
Gils og Bergur
FORSPRAKKAR Þjóðvarnar-
flokksins bera sig mannalega um
þessar mundir, þótt órótt hjarta
slái inni fyrir. M. a. státar Frjáls
þjóð með því, að ályktun Alþingis
um varnarmálin sé þeirra vérk.
Eins og fram kemur í sjálfri tillög
unni, byggist hún fyrst og fremst
á því að friðarhorfur hafa batnað.
Samkvæmt hugsanagangi Frjálsrar
þjóðar, liljóta þeir Gils og Bergur
því að hafa ráðið gangi þeirra at-
burða, er bætt hafa friðarhorfurn-
ar. Þeir hafa komið á vopnahléi í
Kóreu og Indó-Kína, byggt upp
Atlantshafsbandalagið, búið til
vetnissprengjurnar, sem gera styrj
öld ófýsilegasta, og svo hafa þeir
að sjálfsögðu lagt fyrir Rússa að
taka upp friðvænlegri stefnu en
áður! Nei, þeir eru engir smákarl-
ar Gils og Bergur, þegar Frjáls
þjóð tekur til að lýsa afrekum
þeirra! Gallinn á þessu er hins veg-
ar sá, að álíka mark mun tekið á
þessum hólskrifum Frjálsrar þjóð-
ar og sögum Vellygna-Bjarna. Hafi
Frjáls þjóð ekki aðrar fjaðrir til
að skýla þeim Gils og Bergi, er
meira en hætt við að þeir verði úti
í hretviðrum kosninganna.