Tíminn - 05.10.1956, Blaðsíða 9

T í MI N N, föstudaginn 5. október 1956.
9
IB HENRIK CA1/-LING
itboi-Íih
C?
^amiiuuimimmiimiiiiiimniiiiiiiimKtiJiiimiiiifiiiuuuiiiiiKiiiiiiuimiiiiiEiKiiininuimiiuiiiiiiiiiiiiinmu1'
iöl
og
hálfem skrokkum

21

alls:ekki skilið það. Það var ég, ríku. Hann gat áreiðanlega nú |
seni var nútímastúlkan, sem þegar fengið hverja, sem hann =
í véruleikanum. Sjálfur varð vildi komast í ævintýri. Frej vildi. Skyndilega rann það upp: |
hann þó að varast aö grípa lif sýndi enga löngun til þess.' fyrir Dóru, að hún elskaði’ |
inn í rás viðburðanna. :Þe~s Honum leið vel heirna, þar sem1 hann. Hún var viss um það
vegna minntist hann ekki hann hafði alltaf verið. Áætl: nú, að hún hafði aldrei elskað
einu orði á Frejlif. un lifs hans var honum vel aðra en hann. Og nú var það
—. Hefir þú hitt Frejlif? ljós. Svo fór ég utan, og Frej- < ef til vill orðið of seint. Hvers
spurði hún nokkru seinná, og lif fy'lgdi á eftir. Það, sem mér’ vegna haföi hún-vérið svona
reyndi að táta líta svo úfc að mistökst, heppiiaðist honum á1 stolt? Hvers vegna hafði hún
henni stæði á sama. , þann: hátfc, sem engan .gat ór j ekki farið til Frejlifs fyrir
Hann kinkaði kolli. — Hamr að íyrir . . . Frank-ætlaði aðjlöngu síðan? Hvers vegna
var hér í morgunverði á sunnu taka fram í fyrir henni, eii \ hafði hún ekki bitið höfuðið
daginn. Við fórum saman að hún flýtti sér að halda áfram. j af stoltinu og skömminni. Aö
synda. Hann þurfti líka að Það vottaði fyrir uppgjöf í
taka sér frí. jrödd henpar. — Ég sé þetta
— Hvernig gengur honum? allt.fyrir mér. Ilann kvænist|loks hætti sér inn í hina dýru
— Honum gæti víst ekki áreiðanlega flauelsstúlkunni, j verzlun Binot & Nielsen. Verzl
gengið betur. Hann hefir og eftir þeirri frjósemi, sem'unin var nýlega opnuð eflir
keypt sér lí'tinn bíl, og er í hér ríkir, eignast þau áreiðan miðdegisverðinn, og ennþá
þann veginn að festa kaup áilega tólf börn . . . Dóra brast
húsi. Frank bætti því ekki við, ■ i grát, lagði hnífinn og gaff
að bíllinn væri lítill sportvagn \ alinh frá sér í skyndi og stóð
sem Frejlif og monsieur Binofc upp frá borðinu. Án þess að
höfðu keypt á uppboði í Men mælá orð gekk hún út í garð
KJOT &6R^heT|
liii
Ipil
§01 1 j j M k ejt i

yl! iJpj

j eins ef það væri ekki of seint.
Það var niöurlút stúlka, sem
Snorrabr. 56. — Sími 2853, 80253 |:^
Útibú. Melhaga 2 — sími 82936. I .'■/
^iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiHiiii fc
1 Allar matvörur lianda liiismóður- |
ton.
Dóra var hrifin. — Það. er
nin.
Fyrsta
tilhneiging Franks
ótrúlegt, sagði hún og bætfci: var að fara á eftir henni og
viö: — Fyrir nokkrum líián hughreysta hana. Svo hætti
uðum var hann aðeins rétlur hann við þaö og sat kyrr. Hann
og sléttur afgreiðslumaðwr í haíði engan rétt til þess að
Kaupmannahöfn. Ég er allsj gripa inn í líf annars fólks,
ekki viss um nema ég ha'fi met jafnvel þótt hann væri viss
ið hann meira þá, bætti hún . um, að endirinn myndi um
voru ekki komnir neinir við-
skiptavinir. Sjö eða átt%» af-
greiðslumenn og konur voru í
óða önn að laga til fyrir síð-
degisverzlunina. Einn af-
greiðslumannanna kom bros-
andi á móti Dóru.
— Hvað þóknast yður, mad
ame? spurði hann kurteislega.
— Ég vil gjarna fá að tala
við monsieur Nilsen, stamaði
hún feimnislega.
— Andartak, madame, ég
skal aðgæfca þegar í stað, hvort
inni til helfifarinnar
við. i síðir verða góður. Dóra varðjyngri forstjórinn er kominn.
Þá hefir þú víst gleymt að að berjast sinni baráttu. Frej
sýna það, hugs.aði hann. Upp lif mátti ekki eyða því sem eft
hátt sagði hánn: — Vitleysa
Dóra. Hann hefir sannað, að
það-er töggur X honúm. Ég
tek ofan fyrir hönúm.
Dóra brann í skinninu eftir
að spyrja, hvort Frejlif hefði
sagtr Frank nokkuð frá stúlk
unni í flauelskjólnum. En hún
kom sér ekki að því. Ékki eft
ir það, sem hún hafði sjálf
sagt um þessa stúlku. Dóra
gat ekki gert að því, að hún
hataði hana af öllu hjarta.
Hún hafði hugsað þetta mál.
Jafnvel í hugarheiml sínum
gafcjhún ekki 'kömízt að þeirri
niðurstöðú, sem hún óskáði
helzt. Það var 1 hæzta máta
ótfúlegt, ef stúlkan var ekki
átmær Frejlifs. Það var ekki
líkt honum. En það var heldur
ékk-i líkt honum, að kaupa hús
og bíl í Monte Carlo.
Dóra var næstum búin að
missa bæði hnífinn og gaffal
inn.
— Hvenær ætlið þlð að gift
ast? heyrði hún Frank spyrja.
— Hver? v
— Þú og Frejlif,, vitanlega.
Elskar þú hann kannske ekki?
— Þetta er mjög persónuleg! sama dag steig Dóra út úr á-
spurning, Frank. Dóra var orð! ætlunarvagninum í Monte
in rjóð í kinnum.'Eri þetta var! Carlo. Hún hafði hafnaö boði
ir yar ævinnar knékrjúpandi
fyrir henni. Nú var komið til
hennar kasta. Það myndi ekki
verða henni aúðvelt, en svo
varð að vera.
Frank fann Dóru langt niöri
í bakgarðinum. Hún stóð við
vínberjatré, og borðaði vín-
ber.
— Þú mátt ekki borða ber
in, hrópaði hann óttasleginn,
— fcrén- eru sprautuð með eit
urefni.
-— Bara að ég dæöi af eitr
inu, svaraði hún, — það skipt
ir engu máli hvort ég lifi eða
deyj Það mun enginn sakna
mín.
— Ójú, Dóra.
— Hver?
Nú er hún að veiða mig. —
Ég. Hann las vonbrigðin í aug
um hennar og skemmti sér vel.
Svo sagði hann: — Hvers
vegna ferð þú ekki til Monte
Carlo og talar við Frejlif ?
— Ætti ég að fara til hans?
— Já.
Klukkan fjögur þennan
dásamleg spurning, hugsaði
hún.
Hann leit undrandi og spyrj
andi á hana. — Hvað átt þú
við, Dóra? Ég hélt, að nú fyrst
væri það að hefjast.
Unga fallega stúlkan hristi
höfuðið sorgmædd. — Nei, ég
hefi haft rangt fyrir mér, og
því fyrr, sem ég viðurkenni
það, því betra. Það getur verið
að Rívíeran sé himnaríki, en
hún er ekki mitt himnaríki.
Ég verð að horfast í augu við
þaö ...
— En hvað með Frejlif?
tók hann fram í.
Dóra var hissa á svipinn. —
Þaö veit ég ekki. Hann virðist
hafa fund'ið sitt himnaríki.
Þegar ég hugsa um það, get ég
• •,"), -í m íf 4* 4 fc jithm iMift liiáv-V
Franks um að aka henni.
Fyrsta tilfinning Dóru var
undrun. Hún hafði heyrt mik
ið um fyrirtæki herra Binots,
en hafði aldrei grunað, að það
væri svona stórt. Sex risastór
ir útstillingagluggar við virðu
legustu götu Rívíerunnar.
Þetta var sannarlega eitthvað
annað en verzlun Bucklunds
kaupmanns. Og hvað var
þetta? Binot & Nielsen stóð nú
þegar neðarlega á gluggunum.
Frejlif var orðinn mikill mað
ur. Það gerði Dóru óttaslegna.
Hún hafði ekki verið óttasleg
in fyrr. Ekki á þennan hátt.
Það var víst, að Frejlif myndi
komast hátt. Hann myndi
brátt heyra til heldra fólks.
Hann myndi verða einn hihna
jif
e
iil
íf. ! ' •1
— ! ■ >
E i A'
r; m
=#
Eife
Ei%
Ei#
li
- &
Ei^
II
=■ s
lf
I
= «••

Dóra varð orðlaus. Frejlif
var kallaður forstjórinn, Fyr
ir hálfu ári síðan hann verið
afgreiðslumaður. Það virtist
allt vaxa ört undir sól Rivíer
unnar. Dóra horfði með at-
hygli í kring um sig meðan
hún beið. Afgreiðslumaðurinn
hafði farið inn um glerhurð,
méð, möttu gleri, sem greini
lega lá inn á skrifstofuna.
Dóra gekk út að einum glugg
anum, og lét sem hún væri að
fylgjast með einhverju úti á
götunni. Hjarta hennar ham
aðist. Eftir stutta stund myndi
hún heyra undrandi rödd
hans.
Dóra vissi, að hún myndi
geta fundið af raddblænum,
hvort heimsókn hennar væri
velkomin eða ekki.
— Monsieur Nielsen er ekki
kominn enn, sagði rödd bak
við hana. Það var kvenrödd.
Dóra snéri sér við. Brosið
fraus á vörum hennar. Hún
varð föl af reiði og undrun.
Þetta var rodd stúlkunnar í
flauelskjólnum. Hún var að
visu ekki í flauelskjólnum
núna, en þessa stúlku hefði
Dóra þekkt aftur meöal þús
unda.
— Þér ... sagði hún milli
herptra vara.
— Já, madarne.
Stúlkan brosti við henni.
Dóra varð reið. Hún mældi
Madelínu út. Hvað var þetta?
Það fór að sortna fyrir augum
Dóru. Madelína var í hvítum
slopp með mörguni fellingum.
Andartak hafði Dóra haldið,
að þetta væri búningur af-
greiðslukvennanna. Svo rann
sannleikurinn upp fyrir henni.
Madelína átti von á barni. Vit
anlega var það ,barn Frejlifs.
Þessi hæna og undirförla
franska hýeha hafði hann á
valdi sínu. Dóra þekkti Frej-
lif. Jafnvel þótt hann væri
ekki vitund ástfanginn af
henni, myndi hánn aldrei láta
sér koma til hugar að hlaupa
frá slíkri ábyrgð. Dóra sá ’ SnmuniuwuuwiuuuiuuuuuwuuuiuiuuiuiiiiiitiililliiiiiiiiiiiiiiiliiiliiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimimMiiiiilllUHin|
AUSTURSTRÆTI
i UHIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIillllillllllillllllllllllllll!IIIIIIIIIIIIIIIFIIIIIIIIIIIIIIIIII>llll>III"ill«l»>lÍ;
| Sláturtíðin 195
| Nýtt úrvals dilkakjöt í keilum kroppum.
| I. verðíflokkur.
| II. veröflokkur.
| DSLKASLÁTUR:
Nýsviínir dilkahausar, lifur, hjörtu, nýru, ||
| mör, háísæ'Öar og þindar.
| Ksmus’ daglega úr Borgarfirtfi, BöEutti, af
( Ströiidmn og ¥íðar.
| GerLÖ gáð matarkaup í sláturtíðinnLú,*
I HAUSTMARKAÐSVERÐ.

'■&
1
Slátur- og kjötmarkaðurSlS
vití Laugarnesveg. — Sími 7080*