Tíminn - 23.11.1956, Síða 9

TÍMINN, föstudaginn 23. nóvember 1956.
9
Ef til vill hafði Jim sagt henni
það. Já, það var Jim. Þeir áttu
að vera handsterkir, virðu-
legir, hreinlegir með sig, ámóta
hávaxnir og hafa starf, sem
þeir gætu tekið sér frí frá þeg-
ar svo bæri undir. Það var
skrítið að sjá Matt Mc Gowan
í mótmælendakirkju, hann
gekk venjulega með samskota
þaukinn við messuna klukkan
sjö í Heilags-Péturs-og-Páls-
kirkjunni, og að sjá hann hér
var næstum eins og að vera
staddur í París og hitta ein-
hvern að heiman. Hún hefði
svo sem átt að vita það —
vitanlega hafði herra Creedon
séð fyrir þessu. Johnny var
kaþólskur, Matt var kaþólsk-
ur, Frank var kaþólskur og
Jack Duff yar kaþólskur. Eng-
inn þeirra hafði tekið að sér
þetta starf nema að undir-
lagi herra Creedons.
Nú voru heiðurs-burðar-
mennirnir staðnir upp af
kirkjubekkjunum. Faðir henn
ar. Mr. McHenry. Henry
Laubach. — Mjög hávax-
inn maður, sem ekki var úr
bænum, og sem hún hafði
aldrei séð fyrr. Herra Hooker,
ritstjórinn. Herra Jenkins úr
bankanum, fylkisstjórinn, J.
Frank Kirkpatrick, lögfræðing
urfnn frá Fíladelfíu, aðmíráll
nokkur, doktor English; —
^hitney Hoffman, borgarstjór
inn, Williams dómari; herra
Johnson, nýji fræðslufulltrú-
inn; maður með tvo stafi,
hann þekkti hún ekki. Paul
Donaldson frá Scranton. Sex-
tán alls.
— Sextán heiðursburðar-
menn, sagði móðir hennar.
— Ég er búin að telja þá,
sagði Monica.
— Utanbæjarmennirnir
við Yale, sagði Peg Slattery.
— Ég hafði enga hugmynd
um að hann hefði stundað
nám við Yale, sagði Monica.
•— En það mætti svo sem
fylia heilar bækur með því,
sem ég veit ekki um hann.
— Hmmm?
— Það var ekkert, sagði
Monica.
Kirkjan var að tæmast hægt
og hægt, Monica og móðir
hennar gengu fram ganginn.
— Reglulega virðuleg at-
höfn, frú Slattery, finnst yður
ekki?
Sá sem talaði var Theodore
Pflug, annar gjaldkeri í bank-
anum. Hann nam staða'r, svo
aö Peg Slattery og Monica
komust ekki áfram.
— Þakka yð,ur fyrir. Mjög
fögur og virðuleg. Sannarlega
mjög fögur, sagði Peg Slattery.
— Hafið þér veitt athygli
manninum með stafina tvo?
David L. Harrison frá J. p.
Morgan & Co? sagði Pflug.
— Já, ég veit það, sagði Peg
Blattery. — Hann var samtíða
herra Chapin við Yale.
— Góðan dag frú Naugh-
íon..
— Góðan daginn, herra
Pfiug.
, ~-íf Viljið þið aka með, í mín-
um vagni, eða eruð þið með
ykkar eigin vagn?
— Mjög elskulegt af yður, |
en við þurfum að fara í verzl- j
anir, sagði Peg Slattery.
— Nú, þá held ég að ég fari
í bankann. Við lokuðum til|
heiðurs herra Chapin, en ég|
býzt við að ég geti fundið mér j
eitthvað til að dútla við, svo
ekki sé meira sagt.
— Það var gaman að hitta
yður, sagði Peg Slattery.
— Ánægjan er mín. Sælar
frú Slattery. Sælar frú Naugh
ton. Sælar.
— Sælir, sagði Monica.
Hún nam staðar fyrir neðan
tröppurnar" ásamt móður
sinni.
— Þú hefir líklega skilið,
til hvers hann ætlaðist?
— Nei?
— Hann vildí að 'feg 'segði
föður þíhum, að Ted Pflugj
tæki sér ekki frí þótt hann!
hefði eiginlega rétt á því.
Prýöilegt. Ég skal víst segja
honum það. En hvað vilt þú
gera nú? Eigum við aö fara
og líta á hatta? Ég vil gjarn-
an gefa þér einn, ef hann er
ekki allt of dýr.
— Hvað má hann kosta9
— Allt að 35 dollurum. Ég
er á eyðslustiginu.
— Og ef ég kaupi nú 25
dollara hatt, fæ ég þá mismun
inn? sagði Monica.
— Þú færð hann. En ég veit
svo sem, að þetta kemur til
, méð að kosta mig 105 dollara.
Engar gjafir til einnar ykkar
systranna án þess að allar fái
jafnt, það er mitt einkunar-
orð.
— Ég hélt annars, að ég
hefði sérstöðu, sagði Monica.
— Nei, það finnst mér ekki,
en ég skal bjóða þér til mið-
degisverðar á gistihúsinu.
Pabbi þinn og hitt fólkið
borðar hjá Edith Chapin. Mér
var boðið, en mér tókst að
snúa mig út úr því. Eða getur
þú hugsað þér mig sitja og
horfa á meðan Edith snýst í
kringum fylkisstjórann? Það
er mikið að hún skyldi ekki
aka í vagni fylkisstjórans.
— Ég held ég hringi til Ann
á morgun.
— Það ættir þú ekki að
gera. Haltu þér fyrir utan það.
— Utan hvað? sagði Mon-
ica.
— Ja, þetta voru kannske
ekki réttu orðin, sagði Peg
Slattery. — En reyndu að slíta
sambandinu við þetta fólk. Þú
ert líka hætt að umgangast
Ann, og þegar þú gerðir það,
var ég viss um, að það myndi
ekki leiða af sér neitt gott.
Joe er látinn, og við þurfum
ekki að láta líta svo út, sem
við séum vinir fjölskyldunnar,
það höfum við aldrei verið.
— Ágætt, sagði Monica. —
En ég vildi óska, að ég hefði
farið í brúna kjólinn. Mig
vantar hatt við hann, og þessi
er allt öðru vísi í sniðinu.
— Þú getur alltaf skipt hon
um. Við kaupum svo marga
hatta hjá Sadie, og ég hefi
aldrei verið í vandræðum með
/J matbcríií:
aupiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiimiiiiiiiiuiiiiminiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiniiniiv,
35 55
Muiii'ð okkar ágæta hangikjöt. |
Fljót afgreiÖsla — GóÖ biIasíæÖi. f
að skipta mínum. Ef maður
hefir aðeins ekki notað hann
á opinberum stööum, segir hún
ekkert.
— Ég gæti líka keypt tvo
15 dollara hatta.
— Þú munt áreiðanlega ekki
ganga með þá hatta, sem kosta
aðeins 15 dollara. Ef þú vilt
fylgja mínum ráðum, kaupir
þú einn á 25 dollara og
þeaðáUér
skiptir honum seinna.
— Ég held næstum að ég
vilji heldur fá skó.
— Nei, skóna þína getur þú
keypt sjálf. Láttu Jim borga
þá. Það er nauðsynjavarning-
ur. Hins vegar eru hattakaup
óhóf.
— Gott og vel, þá segjum
við það, sagði Monica.
Það var orðið kalt í veðri
og loftið tært og hreint eftir
hina ógnandi snjókomu dags-
ins áður. Stórir, svartir vagnar
hinnar meiri háttar borgara,
sem voru að koma frá jarðar-
förinni, gáfu bænum hátíða-
svip. Skínandi einkavagnar,
margir einkennisklæddir, ó-
kunnir bílstjórar, litlu tölurn-
ar, flöggin og stjörnurnar á
bílum hersins nægðu til að
auka virðingu hvers manns
fyrir hinum látna. Annars voru
menn vanir mikilfenglegum
jarðarförum, það var svo sem
ekkert nýtt. En þessir virðu-
legu vagnar höfðu að geyma
mikla menn, sem höfðu lagt
á sig ferðalag til þess að geta
verið viðstaddir jarðarför Joe
Chapins. Gibbsville hafði feng
ið heimsókn mikilla manna
úr öllu fylkinu, frá Washing-
ton og New York, aðeins af
því að Joe Chapin var dáinn.
Það var ekki hægt að fá her-
bergi á gistihúsi; meðlimir
Gibbsville-klúbbsins og Lant-
engo-klúbbsins höfðu verið
beðnir að snæða ekki miðdegis
verð í klúbbnum þennan dag,
til þess að öruggt væri, að hægt
yrði að veita hinum virðulegu
gestum bæjarins beina. Ted
.Wallace lýsti því í útvarpi
staðarins hvernig umhorfs var
fyrir framan Trinity kirkjuna
að athöfninni lokinni. Ted var
tiltölulega nýkominn til bæj-
arins, og hafði einhverja sér-
staka hæfileika til að koma
jafnvel knattleik í íþróttahús-
inu á ringulreið. í starfi sínu
við að telja upp hina frægu
menn naut hann góðrar að-
stoðar A1 Jellineks frá Stand-
ard, sem hafði meðferðis lista
yfir hið fræga fólk. En A1
tókst ekki að aftra hinum góða
vini sínum, Ted, frá að vera
sífellt að tala um hinn látna
og nefna hann Joseph B.
Chaplin. Útvarpsstöðin fékk
niutíu og fjórar upphringing-
ar, og Wallace sló með því
sitt eigið met, sextíu og fimm
hringingar, sem komið höfðu
meðan á þætti um Frank Sin-
atra stóð, en þá hafði Wallace
ruglazt á plötum, og leikið
plötu með Vic Damone í stað
Franks. Þetta var í eina skipt-
ið sem Ted Wallace hafði' ver
ið trúað fyrir Miödegisdag-
skrá útvarpsins; þetta var
Sími 2853, 80253 g
Útibú, Melhaga 2 — sími 82936. I
|iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiniiiiniiiiiiiiiiiiiiiiinniiiiiiiiminiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiininiiiiiiiiiiiiiiiiiuuiuii g
| Til helgarinnar: |
| Rjúpur, sviÖ, hangikjöt, kálfakjöt, folaldakjöt, |
| svínakótilettur, hamborgarhryggur. |
| Appelsínur, epli, hnetukjarnar, gráfíkjur, ávaxta 1
1 súkkat, jarÖarberjasaft. |
AIISTURSTRÆTI
uimiiiiiiiLiiuiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiuuiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimimiHiimummiiiiiiimmiiiimi
^iiiiiiimiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimmiimmmiiiiiiiiiuiiiiiuiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimmmiiuK >
= &
| SJðMANEðilFÉLAG REYKJAVÍSCUR
| Stjómarkjör
I Kosning stjórnar fyrir Sjómannafélag Reykjavíkur
| hefst kl. 13.00 sunnudaginn 25. nóvember og stendur
| yfir til kl. 12 daginn fyrir aSalfund, er halda skal í janúar
| n. k. Hægt verður aS kjósa alla virka daga frá kl. 15
| til 18. ‘ J
| Kjörskrá, ásamt skuldalista liggur frammi í skrifstofu 1
| félagsins, þann tíma, sem húri er venjulega opin. |
Reykjavík, 23. nóvember 1956. |
I KJÖRST JÓRN1N. 1
.g,., ■ " s
mii;iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii,,<iiiiiimiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiimiiiiiiiimiiiiiiiiiimiiimiiimmimmmiiiiiimimiui
1 *
1 *
1 *
“ *
%
f
t
$
é