Tíminn - 08.06.1957, Qupperneq 9

TÍMINN, langardaginn 8. júní 1957,
ð
MARTHA OSTENSO
I

■
RÍKIR SUMAR
'RAUÐÁRDAL
I
24
aðeins að hann flytjist enn brúna, en svo tapaði hann af
lengra norður. henni í mannþrönginni, þar
— Hann mun flytja lengra sem allir olnboguðu sig áfram
norður á bóginn. Fyrir mann til þess að geta séð bátinn
eins og hann . . . jsem bezt.
— Já, það er ég Jíka viss ! Viðdvölin í Lost Coulee var
sagði Kate Shaleen. — stutt- Eftir örskamma stund
um,
Hvergi annars staðar verður
hann hamingjusamur. Hver
verður að finna sér stað að
sínu skapi. Ég ætla að dvelj-
ast hjá bróður mínum og syst
ur. Faðir okkar lézt síðast lið-
ið ár, svo að við erum aðeins
þrjú eftir. Bróðir minn Steve
er íastákveðinn í því að setj-
ast að einhvers staðar með-
fram Rauðánni og systir mín að verða amerískur eins og
Delphy ætlar aö vera hjá hon þú. Bíddu bara þangað til ég
um. Þau eru núna einhvers- kem aftur og þá skaltu sjá.
staðar ekki langt frá Lostj Svo settjrst þeir í þægilega
Coulee. Ætlið þér á land þar. : stofu, sem var við stýrishúsið.
■— Nei, við munum halda' Karsten naut í ríkum mæli
áfram. Ég ferðast nú þeirra allra þeirra dásemda, sem fyr
Hún brosti nú og kom í átt
til þeirra eftir þilfarinu. Augu
hennar ljómuðu, er hún kom
auga á Ivar við hlið skipstjór
— Hvað þetta eruð þér . . .
ans.
þér eruð Ivar Vinge?
— Rétt til getið, svaraði Iv
ar og tók í framrétta hönd
hennar. — Og þér eruð ung
frú Kae Shaleen.
Hún snéri sér að Scott skip
stjóra. — Við hittumst síðast
liðið ár þegar ég var á leið
inni norður eftir. Við horfð-
um saman á ána.
— Jú öldungis rétt. Áin
kann á því lagið, sagði Scott
skipstjóri og hló lágt. — Ég
minnist ungra hjóna, sem þá
voru raunar ekki hjón, er
fóru með bátnum norður eft (
ir síðastliðið haust. Þau höfðu ,
aldrei sézt fyrr en þau stigu ,
um borð, en þau giftu sig!
sama daginn og þau stigu á
land. Um leið og hann hélt á ]
brott sagði hann: — Ég verð
að fara núna. Eg læt þig um I
að halda uppi samræðum við '
Kitty. En þú hefir ekki langa hljóp dauðskelkaður til föð-
stund til stefnu, mundu eftir , ur síns og ríghélt sér í fót-
því. leggi hans. Kate Shaleen hló
Hann hraðaði sér brott og og svo kraup hún á annað
Ivar og Kate Shaleen voru al hnéð og kyssti lokka drengs-
ein eftir fyrir utan Karsten ins.
litla, sem hékk í borðstokks ; — Ég verö líka hrædd við
rimlunum og starði á hjól- þetta ýlfur, hvert sinn, er ég
skrúfuna. .heyri það, sagði hún.
— Ertu ef til vill að fara' ■— Við næstu bugðu á ánni,
af landi brott, spurði Ivar? myndi vera fjöldi fólks, hugs
— Ó, nei, nei. Bróðir minn aði Karsten litli, sem þyrft-
og systir bíða eftir mér í nýja ist niður að bátnum og allir
bænum — Lost Coulee. Eg fer myndu æpa í einu. Það hafði
þar í land eftir fáeinar mín Roald sagt honum.
útur. Hún brosti geislandi, Haníi fann til smávegis
brosi: — Sagði ég þér ekki, hræöslu við allan þennan æs-
að það mundi rísa upp borg ing og gauragang, er varö,
TÆKNIS
MIÐSTðÐVARKATLAR
Sparneytnir — Ódýrir
var Shyenne aftur komin af
stað og fram hjá Burbangs,
þar sem enn var ekkert að
sjá nema kofaþyrpingu Staf-
fords. Hann var í ágætu skapi
þegar hann lét augun hvarfla
eftir sólgylltri ánni, sem lið-
aðist í ótal bugðum.
I Hann ávarpaði ána og
'sagði: — Ég er á leiðinni til
erinda . . . að verða Ameriku
máður.
— Ég óska yður til ham-
ingju.
Nú kvað við ámátlegt, lang
dregið flaut, sem virtist jafn
vel rjúfa sjálfan himininn
ir barnsaugað báru. Scott
skipstjóri hafði góðan tíma
á upp eftir leiðinni og sat hjá
þeim feðgum. Sagði þeim m.
a. langa og æsandi sögu um
Sioux-morðin, er framin voru
1862. Ivar hlustaði líka með
hér innan fárra mánaða. Það
mun verða komið upp skóla
líka og ég verð kennarinn. Ef
til vill verður sonur yðar einn
af nemendum mínum.
Hún leit niður á Karsten í
bláu stífu blússunni sinni og
snotru þröngu buxum, sem
voru hnepptar.
— Má vel vera, sagði Ivar
hann vex ört.
þegar báturinn hjó og streð-
aði móti straumnum að
bryggj usporðinum, þar sem
hann átti að lenda. Fólkið
þyrftist niður á bryggjustúf-
inn og hló og gapti rétt eins
og þaö ætlaði að bíta sneið
úr kinnungnum á gufubátn-
um. En hvaö þetta var ein-
kennilegt fólk, sumt í fötum
líkust tuskum, aðrir alveg eins
Henni líður vel. Bróðir henn klæddir og það væri sunnu-
ar hefir dvalið hjá okkur síð-
an í október. Hún verður glöð
að sjá yður, það er ég viss
um. Henni þótti líka vænt um
að fá bréfið frá yður um jólin.
Ég fékk annað frá Julian
Fordyce með sama pósti.
— Ég. sá hann rétt áðan
en ég fór frá Fort Garry, og
hann bað mig að skila yður
kveðju. .
— Við kynntumst aðeins
eina kvöldstund, reyktum píp
Smíðum miðstöðvarkatla fyrir
allar gerðir oliukynding'artækja,
með innbyggðum vatnshiturum.
Einangrum katlana.
Sérbyggðir vatnshitarar
(spíralar), ýmsar gerðir. —
Forhitarar fyrir hitaveitu.
Lofthitunarkatllar, ýmsar
stærðir.
Oliuofnar fyrir beitingar-
og vinnuhús.
Framkvæmum allskonar járn-
smiði, vélaviðgerðir og
pipulagningar.
Leggjum áherzlu á góða
þjónustu og vandaða vinnu.
Miðstöðvarkatlar vor-
ir fyrir súgkyndingu
eru óháðir rafmagni
og því sérstaklega
heppilegir þar sem
rafmagn er enn
ekki fyrir hendi —
Öllum fyrlrspurnum
svarað fljótt og veL
WUUf
Súðavog 9 — Sími 7599
yfir höfðum þeirra. Karsten t athygli en vonaði með sjálf-
um sér, að drengurinn myndi
ekki muna öll atriði sem ná
kvæmlegast, þegar hann færi
að segja móður sinni söguna.
Dásamlegasti hluti ferðar-
innar fyrir Karsten litla var
þó, er skipstjórinn lofaði hon
um að sitja 1 brúnni hjá sér
á hvítum bekk og drekka á-
vaxtasafa með dálitlu ediki
og sóda út í, svo að drengur
inn gat látið vökvann freyða
alla leið upp undir augu. Skip
stjórinn bætti svo dálitlu öðru
í glösin hjá sér og Ivari. Iv-
ar þáði drykkinn og þó með
svo litlu samviskubiti, þegar
hann hugsaði til Magdali.
En Magdali þyrfti aldrei að
vita neitt um það.
Tveim dögum eftir brottför
Ivars ákvað Magdali aö kynn-
ast af eigin raun, hvernig um
horfs væri í Lost Coulee. Mót
mæli Roalds þegar hún skýrði
honum frá fyrirætlan sinni
voru engin uppgerð, en samt
var hjátrú svo rík með hon-
um, að hún mátti sín meira
heldur en óttinn um öryggi
hennar. Ef kona, sem komin
var nærri barnsburði, fékk ó-
mótstæðilega löngun til að
fara eitthvað ákveðið, þá var
sjálfsagt að láta það eftir
iwHuuinuiiiiniuiiiiiiiiuiimiiiiiiiiiimimimiimiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiimimiiimiiuiiiiiiniiiiiiimmnLmnni
i I
GOTT SÚRHEY TRYGGIR MEIRI MJÚLK
dagur. Þarna voru konur með
eldrauðar kinnar, en dökkar
kringum augun. Hárlokkar
allavega snúnir gægðust fram
undan höttum, sem voru al-
settir fjöðrum og blómum og
i slúttu fram yfir ennið eins I henni. Þar að auki var nærri
og pönnukökur. Þarna voru öruggt, að hún myndi flytja
líka karlmenn, sem voru með heim með sér góð tíðindi.
hvíta flibba allt í kringum | Þetta var nú svo sem ekki
I hálsinn og griðarstór háls- ' langt — aðeins þrjár milur og
bindi og í þeim héngu glitr-j það var auðvelt að stjórna
andi steinar. Svo voru þeir þeim gráu. Sjálfur ætlaði
KOFA
=3
SÚRHEYSSALT 1
=2
s
er auðvelt í notkun, |
eykur gæðin
Fæst hjá öllum kaupfélögum.
Hcildsölubirgðir hjá Sambandi ísl. samvinnufélaga.
3
I
tHlilllllllllliilliUillillIUUIIillllllllllllllllillÍlllllliÍIIIIIIIIIIIIIIIIIIIUIIIiHIIIIIIIIIIIIIIiIllintBÍi

ur okkar og röbbuðum sam- ] í tvihnepptum vestum og jökk hann með aðstoð Magdi litlu
an við eldinn.
— Það er stundum nægilegt aftur úr. Þeir voru lika með grænmetisskákina í garðin-
um, sem voru með löngu stéli sem var óskaplega feit, að lú
Systir mín
Rósa Sigurjónsdóttir
frá GrímssföSúm í Mývatnssveit
er látiu. — Kirkjuathöfn fer fram í EHiheimilinu Grund, þriðju-
dapinn 11. þ. m. og hefst kl. 18. Blóm og kransar afþakkað. —
Greffrunin fer fram nyrðra og verður tilkynnt siðar.
Guðmundur S. Hofdal
til að menn verði vinir ævi-
langt, svaraði Kate Shaleen.
— Er hann væntanlegur
aftur á þessar slóðir, spurði
ívar.
— Ekki býst hann við því.
Ekki með vagnalest eins og
seinast að minnsta kosti. En
hann talar um að flytjast suð
ur einhvern tíma — nema því
hatta, sem hölluðust út í aðra ' um, meðan systir hans væri að
j heiman.
j Hann var á fjórum fótum
í garðinum þegar hún kom
; til baka, fullri klukkustund j
'áður en hann hafði búizt við j
hiiðina.
En ívar gáði ekki að þessu
heldur fylgdist með Kate
Shaleen, sem hraðaði sér eft-
ir dekkinu að landgöngu- (
brúnni. Hann þóttist sjá henni. Hann reis á fætur og :
bregða fyrir kvenmanni, er (þurrkaði kaldan svita af gagn .
veifaði til Kate Shaleen, þeg- j augunum.
ar hún var að ganga upp Magdali stökk svo glanna-
Öllum þeim mörgu frændum og vinum nær og fjær, er á margan
hátt auðsýndu sérstaka samúð og vináttu við andlát og útför konú
minnar.
Þórdísar Jónsdóttur,
Njarðargötu 47,
færum við okkar innilegustu þakkir.
Guð blessi ykkur öll.
Kjartan Ólafsson,
börn, tengdabörn og barnabörn.