Tíminn - 27.10.1957, Blaðsíða 8

8
TÍMINN, sunnudaginn 27. október 195*
Óháði söfnuðurinn: Fermingar-
messa í Háskólakapellunni kl. 2
e. h.. Séra Emil Björnsson.
Stúlkur:
Elfa Björk Gunnarsdóttir, Árbæj-
arbletti 40.
Hrafnhildur Vera Rodgers, Unu-
húsi, Garðastræti 15.
Kristín Þorsteinsdóttir, Barmahlíð
4.
Sigrún Guðbrandsdóttir, Skóla-
vörðustíg 19.
Drengir:
Gylfi Harðarson, Meðalholti 7.
Eðvarð Sigurður Ragnarsson, Stór-
bolti 33.
Jón Rúnar Ragnarsson, Siórholti
33.
NESKIRKJA. Ferming 27. október
kl. 2. Séra Jón Thorarensen.
Stúlkur:
Matthildur Þórarinsdóttir, Skóla-
braut 15, Seltj.
Hallfríður Finna Elíasdóttir,
Skála 1, Sörlaskjóli.
Þóra Hallgrímsson, Laugateigi 23.
Margrét Ingunn Hinriksdóttir,
Granaskjóli 5.
Sigríður Einarsdóttir, Ægissíðu 44
Hjördís Gunnarsdóttir, Reyni-
mel 58.
Svanhildur Edda Bragadóttir,
Hávallagötu 25.
Elísabet Stefánsdóttir, Skála,
Seltjarnarnesi.
Lilja Hallgrímsdóttir, Vatneyri,
Stjarnarstíg, Seltjarnarnesi.
Elín Guðbjörg Jóhannsdóttir,
Sætúni, Seltjarnarnesi.
Ólafía Egilsdóttir, Hófgerði 8,
Kópavogi.
Bára Margrét Eiríksdóttir, Kárs-
nesbraut 10C, Kópavogi.
Guðrún Margrét Nanna Jónsdóttir,
Stórholti 28.
Sigrún María Sigurðardóttir,
Fossagötu 6.
Hildigunnur Halldórsdóttir,
Hagamel 16.
Ólöf Jónsdóttir, Ægissíðu 50.
Drengir:
Jón Kristjánsson, Birkimel 8A.
Friðrik Gústaf Friðriksson,
Reynimel 27.
Eyjólfur Reynis, Hringbraut 52.
Einar Gunnar Óskar Óskarsson,
Lóugötu 2.
Sæmundur Reynir Ágústsson,
Laugarásvegi 13.
Einar Haraldur Esrason, Ægis-
síðu 68.
Ingvar Júlíus Óskarsson,
Réttarholtsvegi bi.
FRÍKIRKJAN. Ferming sunnudag-
inn 27. október 1957, kl. 2 e. h.
Prestur séra Þorsteinn Björnsson.
Drengir:
Ásmundur Karlsson, Kirkjuteig 31
Björn Sverrisson, Hæðargarði 22.
Einar Oddsson, Laugarnesvegi 102.
Sigfús Svavarsson, Hverfisgötu 53.
Sigurjón Bolli Sigurjónsson,
Sporðagrunni 5.
Sigurður Sigurjónsson, Sporða-
grunni 5.
Sigurður Johansen, Bakkagerði 2.
Stúlkur:
Björg Sverrisdóttir, Hæðargarði 22
Esther Breiðfjörð Valtýsdóttir,
Sólbakka við Breiðholtsveg.
Friðleif Valtýsdóttir, Sólbakka
við Breiðhoitsveg.
Guðný Sigurðiardóttir, Sólbakka
við^ Laugarnseveg.
Jenný Ásgeirsdóttir, Suðurlands-
braut 24.
Jóa Ólafía Jónsdóttir, Týsgötu 4.
Málfríður Haraldsdóttir,
Gunnarsbraut 36.
Sigrún Geirsdóttir, Karfavogi 29.
Sigríður Sigurðardóttir,
Sólbakka við Laugarnesveg.
Vigdís Pálsdóttir, Tunguvegi 26.
Þórunn Pótursdóttir, Sogabletti 8.
LAUGARNESKIRKJA. Ferming
27. okt. kl. 10,30 f.h. Séra Garð-
ar Svavarsson.
Drengir:
Árni Larsson, Silfurteigi 6.
Björn Haraldsson, Hraunteigi 24.
Guðmundur Kristinn Sigurðsson,
Múlakampi 7.
Hákon Hakonsen, Ilátúni 25.
Hilmar Bjarni Ingólfsson,
Laugalæk 9.
Reynir Svavar Sigurðsson,
Múlakampi 7.
Sigurður Ingimarsson, Kirkju-
teigi 23.
William Þór Dison, Laugarási
við Múlaveg.
Stúlkur:
Brynhildur Ósk Sigurðardóttir,
Rauðalæk 53.
Elsa Schiöth Haraldsdóttir,
Skúlagötu 60.
Guðrún Helga Hauksdóttir,
Herskólakampi 22.
Guðrún Kolbrún Thomas,
Laugarási við Múlaveg.
Jónína Ebeneserdóttir,
Rauðalæk 65.
Kristín Guðrún Hjartardóttir,
Sogamýri 14 við Rauðagerði.
María Heggeseth, Kárastíg 11.
Oddný Bergþóra Helgadóttir,
Suðurlandsbraut 94B.
Sólveig Erlendsdóttir, Miðtúni 46.
Vietoría Þórey Ström, Laugar-
neskampi 65.
Þóra Kjartansdóttir, Kirkjut. 23.
LANGHOLTSSÖFNUÐUR. Fenn-
ig í Laugarneskirkju kl. 2. Prest-
ur séra Árelíus Níelsson.
Stúlkur:
Diana Jane Ragnarsdóttir,
Háagerði 31.
Fríður Sigurðardóttir,
Langholtsvegi 21.
Kristín Stefánsdóttir, Laugar-
neskampi 23.
Laila Björt Niemenen,
Laufásvegi 52.
Petra Árný Pétursdóttir, Ár-
bæjarbletti 38.
Sigurbjörg Sjöfn Haraldsdóttir,
Skipasundi 29.
Drengir:
Baldvin Baldvinsson, Kleppsv. 38.
Finnbogi Baldvinsson, Kleppsv. 38
Hallgrímur Pétursson, Her-
skálakampi 15.
Helgi Gunnarsson, Karfavogi 56.
Jón Edward Ágústsson, Lang-
holtsvegi 202.
Kristján Helgi Guðmundsson,
Barðavogi 18.
Kristján Þór, Skipasundi 29.
Víðir Valgeirsson, Nökkvavogi 29.
Aipingi
(Framhald af 4. síðuj.
ið neina endanlega afgreiðslu.
Ári síðar fluttu þeir Skúli Guð-
mundsson, Pétur Ottesen, Sigfús
Sigurhjartarson, Hannibal Valdi-
marsson, Halldór Ásgrim'sson og
Páll Þorsteinsson tillögu sama efn-
is, og fór eins um afgreiðslu henn-
ar. Enn var sama mál flutt í til-
löguformi árið 1949 og með sama
árangri. Voru flutningsmenn í það
skipti Skúli Guðmundsson, Pétur
Ottesen, Hannibal Valdimarsson,
Lúðvík Jósefsson, Páll Þorsteins-
son, Halldór Ásgrímsson og Vil-
h j álmur. H j álmarsson.
Nú er hér enn einu sinni lagt
til, að áfengisveitingum á kostnað
ríkisins verði hætt- með öllu. Um
sökstuðning nægir að vísa til þess,
sem um getur í greinargerð Skúla
Guðmundssonar. Leggja flutnings-
menn megináherzlu á gildi fordæm
isins í þessu máli. Ef Alþingi, rík-
isstjórn og ríkisstofnanir legðu
niður áfengisveitingar í samkvæm-
um sínum, þá skapaðist fordæmi,
sem án efa mundi hafa víðtæk
hrif til góðs. SMk ráðstöfun mundi
hvarvetna mælast vel fyrir. Bæjar-
félög mundu sennilega skjótt taka
upp sama sið og síðan félög og ein
staklingar feta í sömu spor að
meira eða minna leyti. Skemmtana
lífi er nú um of spillt með áfengis
neyzlu, eins óg alkunna er, og því
er góðs fordæmis æðstu manna
brýn þörf.
Öllum þorra landsmanna mun
hafa fallið vel í geð sú ráðstöfun
rikisstjórnarinnar 17. júní s. 1. að
veita ekki áfengi í gestaboði því,
er hún efndi til þann dag. Þetta
nýmæli vakti athygli, og var um
það rætt og ritað. Komst eitt dag-
blaðanna m. a. svo að orði í tilefni
þess:
„Það, sem þjóðin væntir af for-
ustumönnum sínum, er ekki sízt
forganga um nýja og betri siði.
Rétt spor var stigið í þessa átt af
hálfu ríkisstjórnarinnar 17. júní.
Nú er það hennar og forseta ís-
lands að fylgja þessu máli enn
betur fram og fara helzt alveg að
dæmi Tryggva Þórhallssönar."
Af því er stefnt með flutningi
þessarar tillögu".
KAMALA NERHU
Nehru, forsætisráðherra Ind-
lands, kvæntist árið 1916 ungri
stúlku frá Kashmir, sem hét Kam
ala. Hún andaðist úr berklum
þann 28. febrúar árið 1936 og
hafði þá oft dvalið á sjúkrahúsum,
en þess á milli starfað af eld-
móði í sjálfstæðishreyfingu Ind
verja. í æfisögu sinni segir Nehru
aðeins hvaða ár hann hafi kvænst
og lýsir svo sumardvöl það ár í
Kashmir, að hann hafi klifið fjöll
og jökla með frænda sínum, en
skilið fjölskylduna eftir í fjalla
dölunum. Síðar í bókinni segir
hann svo -öðru hvoru frá þátttöku
hennar í stjórnmála- og mannúð
arstörfum, en það er fyrst að
henni látinni, í bókinni „Discov
ery of India“, sem hann ritar um
samband sitt við hana og þann
sess, sem hún skipaði í lífi hans.
Er sú lýsing bæði einlæg og fögur
og skal nú þýddur örstuttur úr-
dráttur úr þessum kafla. Annars
fæst bókin „Discovery of India“
hér í bókabúðum á lágu verði.
Nehru var í fangelsi þann 4.
september 1935, en var skyndilega
látinn laus vegna veikinda konu
hans, sem þá dvaldist á berkia-
hæli í Þýzkalandi. Hann hraðaði
sér til hennar, lét blekkjast af
brosi hennar og eigin óskhyggju
og hélt að henni væri að batna.
Hann heimsótti hana dag hvern,
ræddi við hana og las fyrir hana
stund og stund í senn, eftir því
sem kraftar hennar leyfðu. Á kvöld
in sat hann löngum einn í her
bergi sínu og lét hugann reika
aftur í tímann þau tæp tuttugu
ár, sem þa höfðu verið í lijóna
bandi. Oft hafði hún komið hon
um á óvart, hann hafði sífellt ver-
ið að kynnast nýjum hliðum á
skapgerð hennar og gáfum „þrátí
fyrir það, að hin síðari ár hafði
ég lagt mig allan fram til að
skilja hana“.
Kamala hafði litla skólamennt
un fengið og vaf létt í lund og
barnaleg, er hún giftist. Hún var
viðkvæm og stolt, barnsleg og þó
þroskuð, einföld og þó vitur, fils-
laus og vinur vina sinna. „Ég hef
fáum kynnst, sem mér virtust jafn
einlægir og hún var“. »
Nehru segist hafa hugsað um
hin fyrstu hjónabandsár þeirra,
þegar han nhafi verið svo ritekinn
af starfi sínu, að hann hafi nán
ast gleymt Kamala og vanrækt
hana á svo marga lund. Þó hafi
hann ætíð horfið heim til hennar
sem hins trygga athvarfs. Hún
hafi veitt sér hugfró og styrk til
nýrra átaka. Allt þetta þáði hann
af henni, en hvað hlaut hún í
staðinn? Hver veit nema hún
hafi aldrei borið þess bætur, hve
hann vanrækti hana þessi fyrstu
ár? Hún hafi þráð að leggja sinn
skerf til sjálfstæðisbaráttunnar,
en verið of stolt til að biðja hann
hjálpar, fyrst hann hafi verið oí
blindur tli að skilja hina þöglu
bæn í augum hennar.
Það hafi fyrst verið árið 1930
sem hann hafi skilið þessa ósk
hennar og eftir það hafi þau -tarf
að saman. Þegar krlmönnunum er
fremstir stóðu í sjálfstæðisbar-
áttunni.var varpað í fangelsi, þá
tóku konurnar við störfum af slík
um krafti, að það kom ekki aðeins
Englendingum á óvart, heldur og
landsmönnum sjálfum. Kamala
reyndist mikill skipuleggjandi og
hlaut aðdáun allra samborgara
sinna í Allahabad.
„Þegar ég var tekinn fastur í
febrúar 1934, eftir handtökuskip
un, sem út var gefin í Calcutta,
þá fór Kamala upp í herbergi okk
ar.til að taka saman handa mér
eitthvað f fötum. Ég fór á eftir
henni til ð kveðja hana. Allt í
einu greip hún í mig og hneig í
öngvit. Þetta var óvenjulegt, við
vorum búin að venja okkur á að
taka þessum fangelsisdómum létt.
Hafði hún hugboð um, að þetta
yrði í ísðasta sinni, sem við hitt
umst undir eðlilegum kringum-
stæðum?“
Fjögur undanfarin ár hafði
Nehru verið svo til óslitið í fang
elsi og átti þess ekki kost að fylgj
ast með líðan konu sinnar. Þá
sjaldan þau fengu að hittast,
reyndu bæði að sýnast glöð, til
að íþyngja hinu ekki með áhyggj
um sínum. Svo er að sjá, að eina
tímabilið sem þau nutu í næði í
samvista með dóttur sinni Indira,
hafi verið þegar þau fóru til
Ceylon og dvöldu þar einhvern
tíma eftir andlát föður Nehru, en
þá voru bæði hjónin nýkomin úr
fangelsi, Það var árið 1931.
Um jólin 1935 var Kamala mjög j
veik, en enn hresstist hún svo, að
hægt var að flytja hana til Sviss
síðast í janúar. Nehru hafði þá
verið kosinn forseti The Indian
National Congress og hann varð
annaðhvort að neita að taka við
starfinu, eða fara heim til Ind
lands. Kamala vildi ekki heyrá
nefnt annað en að hann tæki við
starfinu, sér væri að batna og
hann gæti heimsótt hana síðar.
Hann pantaði far með flugvél
þann 28. febrúar, en fann að Kam
ala átti erfitt með að sjá af hon-
um, þótt hún segði það ekki ber
um orðum. Hann kvaðst mundu
koma aftur eftir. tvo eða þrjá mán-
uði og alltaf mætti senda sér sím
skeyti, ef henni versnaði og þá
kæmist hann til hennar á fáum
dögum. Nokkrum dögum fyrir
brottförina kom Indira til að
vera hjá honum síðustu dagana,
en hún var þá í skóla í Sviss. Þá
kom læknir hælisins og kvaðst
ráðleggja Nehru að fresta förinnl
nokkra daga.
Snemma morguns þann 28 febr-
úar andaðist Kamala. Líkami henn
ar var brenndur og í lítilli krús
lágu nú líkamsleifar hennar, sem
hafði verið svo þrungin lífsþrótti
og lífsgleði, átt fagran líkama og
frítt andlit, sem bjart bros
prýddi löngum.
Nehru fór með ösku hennar til
Indlands og stráði henni í Ganges-
fljótið.
Samvinna Breta
(Framh. af 6. síðu.)
Lausn á vandamáli
býður öðru heim
Látið er í Ijós opinberlega, að
höfuðmarkmiðið með heimsókn
Macmil'lans sé athugun á mögu-
leikum um eamvinnu þjóðanna
tveggja á sviði kjarnorkufram-
leiðslu og hernaðar. En óskir
stjórnarinnar um samvinnu ná
lengra. Bretar -vonast eftir sam-
eiginlegri stjórmnálastefnu beggja
ríkja gagnvart hættunum í Austur
löndum, sem stafa af kommúnism-
anum. Þeir vonast ef'tir náinni og
víðtækari samvinnu stjórnmál'a-
manna og sendimanna sinna á öll-
um sviðum um víða veröld.
Þetta er lífsnauðsynlegt skilyrði,
ef fcakast á að levsa þau vandamál,
sem nú eru á döfinni. En það eru
auk þess önnur vandamál, engu
flóknari, sem um stundarsakir
ttyggtim bóndl tryggtr
dí óttarvól sína
TRÍCHLORHREINSUN
(ÞÚRRHREINSUÍÍ ,
bjí5)rb i
SÓLVÁLLAGÖTU 74 - SÍM: 13ZS.T
. BARMAHLIO B SIMI ÍS337
ÍVSáS og Rienning
(Framhald af 5. síðuj.
íslenzká orðið líka) skylt norsku
sögninni prilla, sem hann þýðir
„fingre, spille med fingrene“ og
einnig „faa smaa ting vel istand el
í orden“. Nokkru lengra rekur
hann upprunann, cn mér sýnist
ekki liggja ljóst fyrir, hvort hann
hefir þar á réttfcl að standa, svo að
ég sleppi því. — H. H.
liggja í láginni, en gej;a blossað
upp þegar minn-st varir. Bretar
óttasit, að fyrr en seinna komi til
alvarlegra átaka um sam-einingu
Þýzkalands og núverandi viðhorf
þeirra gagnvart Þjóðverjum yrði
ekki til að afla vinsælda þegar
þar að kæmi. Þá mun reynast
nógu erfitt að sæfcta ísrael og
Arabaríkin, þegar tekizt hefir að
koma á friði milli Sýrlands og
Tyrldands.
Línurnar milli hins frjálsa
heims og ófrjálsra landa hafa
óskýrzt. Og ríki sem aðhyllast hlut-
leysi á ytra borði, eins og Indland,
eru ef til vill ekki svo hlutlaus
í eðli sínu, ef dýpra er skyggnzt.
Það er síður en svo uppörvandi
að virða fyrir sér ástandið í heim-
inum frá sjónarhóli Breta. Það
er sannfæring Breta, að horfurn
ar verði enn dekkri ef Vestur-
veldin bera ekki gæfu til sam-
þykkis. Rússar verða að vita af
því að Bretar og Bandaríkin standa
sarnan hvað sem á dynur.
(Að mestu endursagt úr New
York Times).
MaSurinn minn og faSir okkar,
Ibsen Guðmundsson,
frá Súgandafirði,
andaðist að Landakotsspítala, laugardaginn 26. þ.m.
Lovísa Kristjánsdóttir og börn.
Faðir okkar
Bjarni Sigurðsson,
skrifstofustjóri
andaðist í morgunn, 26. október 1957.
Sigurður Bjarnason
Eiríkur Bjarnason