Tíminn - 21.12.1957, Síða 9

TIMI1VN, laugardaginn 21. des 1957.
sanna
SAGA
VrTIR
W. Somsrset-
Maugham
9
lllllllllllliEillIiillllIlllilllllillilillllllllllItlllllllllllllllllIIIIIIIlllilllltlIllllllllllllllIIIIIIIIIIIIilllIlIlliIIIIIiIIIIIilIEIIIIB
19
mig
Því getnrðu ekki
i friöi, grét hún.
látið ið hann að hann féll saman.
Öllu Flótti hennar gerði hann ör-
hef ég glatað sem gaf lifi
mínu gildi.
— Láttu ekki eins og fifl,
sagði hann.
Eg veit ekki hvað hann
sagði meira. En hann var
nógu heimskur
henni álit sitt
ekki býst ég við að hann hafi
verið í háum metum hjá hon
um. Þetta orsakaði fyrsta al
varlega rifrildið þeirra. Hún
haföi þolað kaldhæðni meðan
hún vissi að hún mundi hitta
Gerry að stundu liðinni en
nú þegar hann var eilíflega
glataður var henni allri lok
ið. Hún hafði haldið sér í
skefjum vikum saman. Hún
vita. Hann sagði Janet að
einstæðingsskapur hans
stappaði nærri æði. Hann
skrifaði Margery og bað hana
að koma heim, og bað Janet
að hafa milligöngu, liann var
til að segja boðinn og búinn að lofa öllu
á Gerry og hann lagði sig í duftið. Marg
ery varð ekki hnikað.
— Heldurðu að hún snúi
nokkurntíma heim? spurði ég
Janet.
— Ekki segir hún.
Nú varð ég að fara því að
klukkan var næstum orðin
hálftvö og ég varð að komast
í annan borgarhluta.
Tveim eða þrem dögum
seinna fékk ég skilaboð sím
vissi aldi'ei fyllilega hvað hún
sagði við Charlie. Hann hafði
alltaf verið skapbráður og
þar kom að hann laust hana.
Þau m-ðu bæði skelfd þegar
hann hafði gert það. Hann
greip hatt sinn og fór. Alla
þessa ömurlegu tið höfðu þau
sofið í ísama rúmi en þegar
hann kom heim aftur hafði
hún búiö um sig á flatsæng
á gólfinu.
— Þú getur ekki sofið þarna
sagði hann. Láttu nú ekki
svona. Komdu í bólið.
— Nei, ég kem ekki fet.
Láttu mig í friði.
Þáð sem eftir lifði nætur
rifust þau en hún lét engan
bilbug á sér fmna og svaf á-
fram á gólfinu. En í þessari
litlu íbúð var engin iéið fyr
ir þau að foröast hvort ann
að, þau komust aldrei úr sjón
máli né svo fjarri hvort
öðru að ekki heyrðist til
þeirra. Þau höfðu lifað í svo
nánu sambandi öll þessi ár
að þaö var orðin eðlishvöt
að vera saman. Iíann reyndi
að koma vitinu fyrir hana.!
Hann áleit að hún hefði á i
röngu að standa og gerði!
ítrekaðar tilraunir að leiða
henni fyrir sjónir villu henn
ar. Hann lét hana aldrei i
friði Hún fékk ekki að sofa
fyrir honum og hann talað'i
alla nóttina þar til þau voru
bæði orðin örmagna. Hann
hélt að hann gæti talað úr
henni ástina. En dögum sam
an fór ekki orð á milli
þeirra. Þá kom hann að
henni grátandi biturlega þeg
ar hann kom heim. Tárin
gerðu hann frávita. Hann
tjáði henni hyldjúpa ást sína
og rifjaði upp þeirra sæluár.
Hann vildi gleyma öllum yf
irsjónum. Hann lofaði að
minnast aldrei á Gerry. Gátu
þau ekki gleymt þessari mar-
tröð? En liugsunin um sátt
ir gerð’u hana ennþá- æstari.
Hún kvaðst hafa ægilegan
höfuðverk og bað hann að
gefa sér svefntöflur. Hún
þóttist sofa þegar hann fór
út að morgni. En þegar hann
vár farinn tók hún saman
föggur sinar og fór. Hún átti
nokkra skrautmuni sem hún
háfð'i erft og seldi þá til að(
afla sér nokkurs t skotsilfurs,-
gún fékk sér herbergi á iitlu
ps-tihúsi .og. hélt heimilisfáng
Inu leyndu fvrir Charlie.
Það var fyrst er hann upp
götvaöi aö hún hafði yfirgef
leiðis frá Margery. Hún vildi
gjarnan finna mig að máli.
Hún stakk uppá því að ég
sækti hana heim. Eg bauð
henni í te. Eg reyndi að vera
alúðlegur við hana, lét sem
svo að málefni hennar skiptu
mig engu en undir niðri
fannst mér hún heldur lítii
fjörleg kvenpersóna og senni
lega hefir það álit mitt litað
viðmót mitt. Hún hafði ald-
rei verið sérlega lagleg og ár
in höfðu engu breytt. Ennþá
voru augu hennar dökk og
fögur og andlitið var svo til
hrukkulaust. Hún var klædd
einföldum búningi og ef svo
var að' hún notaði andlits-
farða þá tókst henni vandlega
að dylja. það. Hún bjó yfir
yndisþokka vegna þess hve
e'ðlileg hún var í framgöngu
og skemmtilega kímin.
— Mig langar að biðja þig
bónar, sagði hún allra mála-
lenginga.
— Hvað er það.
—- Charlie er að yfirgefa
Marshhjónin í dag og ætlar
heim i ibúðina. Eg er hrædd
um að fyrstu dagarnir þar
verði erfiðir, það væri ósköp
fallegt af þér að bjóða hon-
um í mat eða eitthvað slíkt.
— Eg skal líta í dagbókina.
— Mér er sagt að hann
hafi drukkið eins og svín. Það
er ósköp ömurlegt. Eg vildi
Stórt fyrirtæki óskar eftir að ráða sölumann. Vél-
stjóra- eða hliðstæð menntun æskileg. Skriflegar
umsóknir ásamt upplýsingum um fyrri störf og
meðmælum, ef fyrir héndi eru, óskast lagðar inn
á afgreiðslu blaðsins, merktar „Sötumaöur" fjn’h'
laugardaginn 28. desember 1957.
•nimiiiiiiiiimiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiHiimiw'
| Tilkynning
| Nr. 30/1957.
| Innflutningsskrifstofan hefir ákveðið eftirfarandi há-
§ marksverð á gasolíu, og gildir verðið hvar sem er á j
§ iandinu: | =
§ Heildsöluverð, hver smálest .......................... Kr. 747,00 1
| Smásöluverð úr geymi, hver lítri....................... — 0,76 I
j Heimilt er að reikna 3 aura á lítra fyrir útkeyrslu. 1
| Heimilt er einnig að reikna 12 aura á lítra í af- I
I greiðslugjald frá smásöludælu á bifreiðar. | |
| Sé gasolía afhent í tunnum, má verðið vera 2Ví> eyri j
| hærra hver lítri. | |
| Ofangreint hámarksverð gildir frá og með 21. des. j
| 1957.
| Reykjavík, 20. des. 1957.
Í VerSlagsstfórinn
ÍTiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiniiiiiiiimiiiiiiiniiiiiiiii'iiimiii.iiiiiiiiiiiiiiiiimiiiuiiiiiiiiiiiijiiii nw
E I N A R S
Sýnisbók Einars Benediktssonar
meö teikningum Jóhannesar S. Kjar-
E Ð I K T S

vals veröur ævarandi kjörgripur íslenzkra
heimifa. Bókin fæst í sérlega fögrú alskinni
á kr. 195. í rexinbandi kostar hún 130 krónur.
V
V
Verk hinna tveggja höfu8«
snillinga er víröuiegasta
vinargjöfin vi8
þessí [ól
? AF
KJARVAL