Tíminn - 21.12.1957, Qupperneq 11

T í M IN N, laugardagurinn 21. desember 1957.
11
ÚtvarpiS í dag.
8.00 Morgunútvarp.
9.10 Veðurfregnir.
12.00 Hádegisútvarp.
12.50 Óskalög sjúkiinga.
14.00 „Laugardagslögin“.
16.00 Veðurfregnir.
Raddir frá Norðurlöndum.
16.30 Endurtekið efni.
17.15 Skákþáttur Guðm. Amlangfr
son). — Tónleikar.
18.00 Tómstundaþáttur bama og
unglinga (Jón Pálsson).
18.25 Veðurfregnir.
18.30 Útvarpssaga bamanna:
týri úr Eyjum“ eftir Nonna.
18.55 í kvöldrökkrinu: Hammond Ol
sen leikur lög eftir Stepben
Foster á hammond orgeL
19.15 Auglýsingar.
20.00 Fréttir.
20.30 Upplestur úr nýjum bókum —«
og tónleikar.
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Danslög (plötur).
i 24.00 Dagskrárlok.
Laugardagur 21. des.
Tómasmessa. 355. dagur árs-
ins. Tungl í suSri kl. 12,42.
Árdegisfiæði kl. 5,18. Síðdeg-
isflæði kl. 17,38.
Slysavarðstofa Reykjavíkur
í Heilsuverndarstöðinni er opin all-
an sólarhringinn. Læknavörður L.
R. (fyrir vitjanir) er á sama stað kl.
18—8. — Sími 15030.
SlökkvistöSin: sfml 11100.
Lðgregiustöðin: simi lllöé.
Sjötugur: Erlingur Þ. Sveinsson
á Víðivöllum
Sjötugur er í dag Erlingur Þ.
Sveinsson bóndi á Víðivöllum ytri
í Fljótisdal. Skírnarnafn hans er
aðeins Erlingur. Aukastafurinn er
upphafsstafurinn í nafni móður
hans, secm hann tók upp til auð
kennis.
_ Suimarið 1909 sá ég Erling fyrst.
Ég bjó þá í Haimborg, en hann
var kaupaanaður á Eiríksstöðum. f
kynnistferð um suimarið td frænda
minna og vina, bræðranna Jóns
og Vilhjiálms Gunnlaugssona
Snædai, hitti ég Erling. Vakti hann !
athygli mina fyrir fjörlegt yfir
bragð og glaðvært viðmót.
Eriingur er Sbagfirðingur að
ætt og uppruna, fæddur á Tungu
háOisi í Lýtingsstaðahreppi 21. des.
1887, sonur Sveins Eiríkssonar og
Þorgerðar konu hans, en bróð
Þormóðs Sveinssonar á Akureyri
— og fleiri voru þau systkini.
Fram til tvítr/ aldurs ólst Erl
ingur upp við sveitalíf og sveita
störf, fór svo haustið 1907 til
náms í gagnfræðaskólann á Akur
eyri. Sumarið, sem hann var á

Eiríksstöðum var hann að afla sér
fjár til síðasta námsvetrarins og
lauk gagnfræðapróifi vorið 1910.
Haustið 1911 koim Erlmgur aust
ur aftur, vetranmiaður á Eiríiks
stöðum. Síðan, aila tíð, heíir hann
dvalið á Auaturlandi.
Haustið 1917 bvæntist Erling
ur Margréti Þorsteinsdóttur Jóns
'sonar, bónda á Aðalbóli. Hófu þau
búskap (í tvíbýli) vorið eftir á
Víðivölilium við lítil efni, og hafa
búið þar síðan.
Brátt var Erlingur kvaddur til
ýmsra opinbera starfa. Safmaðar
fulltrúi var hann kosinsi fyrsta
búskaparárið og er það enn. Síð
ar var hann kosinn í stjórn bún
aðarféiags hreppsins og hrepps-
nefnd. í hreppsnefnd hefir hamn
setið 20 ár, og hefir verið odd
viti nefndarinnar í 8 ár.
í ungmennafélagi hreppsins og
á samlkomum til mannfagnaðar
var Erlingur einn fremsti maður
söngvinn oig raddmaður góður,
iéttur til mjál'S.
Síðari búilkaparár mín í Ham-
borg var Erlingur samstarfsmað
ur minn í Kaupifélagi Héraðsbúa,
fulitrúi á aða'iifundum og síðar end
urskoðandi. Var gott nieð honum
að vinr a sökutm áhuga hans og
skirleitos. Fuíltrúi fólagsdeildar
sinnar í Kaupfélaginu hefir hann
verið 30 ár og rítari fundanna
tíðast. Endurskoðandi félagsins
hefir hann verið í 27 ár.
Erlingur er nettur maður á vöxt
hýrlegur í ytfirbnagði, skýr í hugs
un og rwáli, glaðvær og hugþekk
ur í viðmóti — og drengur góður.
Ég þákka þér Enlingur, fyrir
gömul og góð kynni og bið þér
og fólki þínu framtíðarheilla.
Halldór Stefánsson.
pRFywss**-’' & ^
___ Auðvitað sagði ég iólasveininum, að ég hefði verið þægur á árinu.
— Hvað annað átti ég að segja? — annars fæ ég ekkert í jólagjöf.
X-OMO 14/3-2*37-53
Snjóhvít skyrta vekur aðdáun, bæði á mann-
inum og í þvottinum. Algengt þvottaduft
skilar þvottinura hreinum, en ekkert neraa
bið bláa Omo skilar hvítum þvotti, sem er
reglulega skjaiihvítur. Sé fatnaðurinn mis-
íitur. verða Iltirnir langskærastir. ef hann
er þveginn úr ilmandi bláu Omo. Þetta
kemur til af því, að Omo hreinsar hverja
ögn af óhreinindum, hversu grómtekin sem
fötin eru. Reynið það í næsta þvotti! Þá
munuð þér sjá muninn.
■
Myndasagan
Eiríkur
víðförli
eftlr
HANS G. KRESSE
OB
SIS1>R£D PETERSEN
20. dagur
Ólafur beygir sig sigri hrósandi yfir mennina tvo,
sem liggja í öngviti við fætur hans. „Þar náði ég
mór loksins niðri á Eiríki víðförla“, tautar hann,
„Nú er aðeins eftir að leggja að völii menmina
tvo, sem gæta bátsins“.
Ólafur hleypur niður að ströndinni, baðar út
höndunum ákaflega og hrópar: „Hjálp, hjálp, vit-
firringurinn hefir lagt Eirík að velli, komið og
hjálpið mér“. Mennirnir hlaupa þegair frá bátn-
um og draga sverð úr slíðrum.
Sveinn og menn hans úti á langs'kipinu heyra
hrópin. „Hlaupið undir árar“, skipar Sveinn.
„Lendium skipinu við sandinn, höfðingi okkar er
í lifshættu".