Tíminn - 23.02.1958, Blaðsíða 9

T f MIN N, sunnudaginn 23. febrúar 1958.
9
I TUWBWWJVVWWWWWWWVWWWWAVWWVWWVg
dddith 'Unnerótad:
Súóanna
Framhaldssaga
35
— Gófían daginn, Bricken. allar kökurnar. Vertu sæl,
Þetta er Gunilla. Við sitjumj Bricken, og minnztu ekki á
hér uppi í N.K. við tedrykkju, það, er ég hef sagt þér, við
Maud og ég. Geturðu ekki litið
hingað til okkar sem snóggv
ast?
— í þessu veðri? spurði ég
Undrandi. Nei, ég held ég
verði að afþakka það boð.
nokkra manneskju.
Ég gekk afur fram að eld-
húsglugganum. Súsanna sat
nú uppi á borði í sýningar-
1 salnum og virti fyrir sér mynd
irnar, sem nú var búið að
Hún reyndi að telja mér ganga frá tn sý.hing-ar. Hjá
hughvarf, en ég lét mig ekki.|henni stóðu þeir báðir’ Hinrik
Langaði heldur ekkert til að,?g Pelle Villman og ræddu við
hitta þær.
— .Heldurðu, að Caro megi
veraiað því að líta til okkar?;
Okkur finnst svo leiðinlegt aö'
sitja hér einar.
Ég- sagði, að hún yrði aö'
spyrja Caro um það sjálfa. Þá1 m_rk_ hpnnal, 0CT Balla hð
sagði hún mér, að hún hefði: °Ti«g«T^,SÍ
séð Caro kvþldið áður í óperu-
kjallaranum með þessum mál
hana í ákafa
Eg reyndi að setja mig í'
spor Hinriks, reyndi að. líta á.
málið frá hans sjónarmiði, en
mér tókst þáð ekki. Þegar
Hinrik hafði áður fyrr rsettj
við mig um Ingiríði og ann-;
hafði ég gegn vilja mínum
orðið að viðurkenna sumt af
því, sem hann sagði. En nú
skildi ég, að ég mundi aldrei
geta séð þessa síðari konu
hans með annarra auguni. \
Hlébarðaloðfelldur, hugsaði
i ég með mér. Já, smekkur
I manna' er ólíkur. Skyldi hánn
nú loks hafa fundið sígauna-l
stúlkuna sína?
17.
Ég fékk boðskort að opnun
ara sem málar bara Darvvin.
Hún átti við Bruno.
— En svo maður hlaupi nú
úr einu í annað, sagði Gunilla
Hver skonar manneskja er
það, sem Hinrik er taúin að
taka. upp á armana? Og þá
skildi ég, að það var aöeins til
þess að spyrja mig um þetta,
sem hún vildi ná í mig. —
Þetta er engin fegurðadís, en
hún virðist ekkert sjá nema
Hinrik. Hún er holdug. Við sýningarinnar. Það kom oft
mættum þeim á Strandvegi á fyrir> að Hinrik sendi mér
laugárdagskvöldið, þegar við slikt kort. en síðustu árin
vorum að koma úr Dramaten. bafð ég sjaldan nennt að fara
— Heyrðu, sagði ég, því að fannst þetta oftast vera sama
nú var áhugi minn líka vak- athöfnin upp aftur og aftur
inn. |og þar sem ég taldi mig bera
— Sagðirðu á laugardags-' lítáð skyn á list og ætlaði
kvöldið? Því hefurðu ekki ekkert að kaupa, sýndist mér
minnzt á þetta við mig.fyrr? Það þarflaust að fara.
— ,Ja, við fórum til Norr-j Fyrr á árum fór ég oft á
köping í fimmtugsafmeeli á slíkar sýningar, fannst gaman
sunnudaginn og kómum ekki að athuga fólkið, sem sótti
heim fyrr en í gærkveldi, svo þær, og sjá listafólkið, aðals-
að ég gat það ekki eins og þú fólkið og gagnrýnendurna.
sérð. — Jæja, nú vill víst ein- Mér þótti líka gaman að geta
hver annar komast að sím- [ mér til, hvernig blaðadómar-
anum hérna. Já, og hugsaðu nir yrðu eða að sjá, hve miði
þér Bricken. Þau leiddust, og með orðinu Seld kæmi strax
hún hallaðist meira að segja á margar myndir.
að honum, og það leit út semj Hogu þótti líka gaman að
þetta væri alls ekki í fyrsta fara á sýningar. Einkum dáði
sinn. Er það furða, þótt ég sé hanri málverk af dýrum og
forvitin ? En Súsanna, hvað höggmyndir. Hann var þó
segir hún.? jekki heldur neinn listfræð-
— Kæra Gunilla, ég vona ingur, en það var gaman að
að þú farir ekki aö segja ganga með honum milli mynd
henni frá þessu. j anna um salinn. Oftast vorum
— Ertu gengin af göflunum, við á einu máli um myndir-
Bricken, heldrðu að ég fari að nar.
fleipra um það? Og þú verðurj En í þetta sinn var ég ekki
auðvitað að lofa að þegja al- í neinum vafa um það, hvort
veg um þetta. jég ætti að þiggja boðið, það
— Hún virtist ráðvillt. Égj var sjálfsagt þótt ekki væri
reyndi að gera sem minnst úr; til annars en sjá, hvernig
þessu. Og svo kom í ljós, að þessum slrjólstæðingi Súsönnu
hún hafði meiri fréttir að reiddi af. En þá komu óvænt-
færa.
— Og hugsaðu þér, Bircken.
Hún var í hlébarðaloðfeldi.
ar hindranir í veg fyrir för
mína. Ég lagðist í rúmið og
gat varla lyft höfðinu frá
Ekki veit ég hvað hann sér við k°ðdanum. Mér batnaði þó
hana. — Kæra ungfrú, ég erjfil'ðtt aftur, og blaðadómarnir
alveg að vera búin. — Já, 0g'morSuninn eftir k°m mér
hann var svo hrifinn af henni alg°rle8'a á óvart
að hann tók ekkert eftir
ökkur. Anders ætlaði að ganga
tli þeirra og heilsa honum,
en ég kom nú í veg fyrir þaö,
sem betur fór. Heldurðu, að
Mér hafði skilizt það á
Hinrik og Súsönnu, að þau
byggj ust við góðum móttökum
Annað gat varla verið eftir
að maður á borð við Rising
það sé eitthvað á milii þeirra.j hafði 8'en§ið Þar um tímum
Bricken? ;Já, kæra ungf-rú, | s^man og varla átt n°gu sterk
nú er ég alveg að ljúkavið[0rð th að tý30, þessum
símtalið — Ög svo beygðu þau myubum............
inn í þvergötu líklega þar sem
hún býr. Heyrðu, ég ætla að
líta til þín einhvern næstu
daga svo að við getum spjall-
að um þetta í ró og næði.
Jæja, nú verð ég að kveðja,
Maud er auðvitað búin að éta
Gigtin hafði staðið mér
fyrir svefni um nóttina. Þegar
blöðin komu um morguninn
var gigtin enn slæm, en þó
var forvitinin svo mikil, að ég
staulaöist fram eftir blöð-
unum. Það leið ekki á löngu
þangað til mér varð ljóst, að
listgagnrýnendur blaðanna
voru mér ekki samdóma um
myndir rauðkollsins hennar
Súsönnu. Og í hópi gagn-
rýnendanna var virðlegasti
listfræðingur landsins, og
dómur hans var einn sam-
felldur lofsöngur, Hann sagði:
— Það liggur nærri að
gamall og grár listdómari fari
að gráta af gleði, þegar hann
stendur allt í einu ^ndspænis
slíkri opinberun. Hér er ekki
nóg að tala um ólgandi líf og
þróttmikla æsku, um góðar
gáfur og efnilegan listamann.
Hinn tvítugi Pelle Villman
sýnir manni kraftaverk, og
hér er ekki annað að gera en
viðurkenna eina staðreynd:
Svíar hafa eignazt nýjan
málara, sem gefur meiri fyrir-
heit en flestir eða allir aðrir,
sem komið hafa fram á sjónar
sviðið síðustu þrjá áratugina.
í stuttu máli: Sýningin er
einstæður listviðburður. Og
listvinum get ég aðeins gefið
eitt ráð:Farið á sýningu Pelle
Villmans, og þið munuð sjá
list, mikla list. -
Og í þessum dúr var öll
greinin.
Og greininni fylgdi mynd af
Villman, og hún var ekki sér-
lega lík honum, hann var vel
klæddur, klipptur og sjálfs-
öryggi í svipnum.
Þegar kona húsvarðarins
leit inn til mín skömmu siðar,1
sendi ég hana eftir fleiri dag-
blöðum, og alls staðar voru
dómarnir hinir sömu. Pelle
Villman virtist kominn á
græna grein. Ég skildi raunar
lítið í þessari lofgerð, en mér
þótti vænt um hana vegna
Súsönnu. Það var raunar hún
sem hafði uppgötvað Villman
og komið honum á framfæri.
Mundi Hinrik ekki meta
hana að meiru fyrir það?
Að tveimur dögum liðnum
voru nær allar myndirnar
seldar. Verðið hefði mátt vera!
helmingi hærra, en það gátu
menn auðvitað ekki vitað.
fyrir. Villman varð auðugur
maður á nokkrum dögum.
Næsta dag fylgdu blaðavið-
töl við hinn ungalistamann,
og myndir voru teknar af
honum heima í eldhúsinu í
Enskede, og af tannlækninum
og myndinni hans. Þessu
fylgdi og ýtarleg lýsing á því,
er tennurnar voru slegnar úr
honum, og hann skundaði til
tannlæknisins. í einu blaði
var meira að segja mynd af(
Súsönnu með Lillu í vagni þar ’
sem sagt var frá þvi, er hún'
uppgötvaði Villman. Undir
myndinni stóð: Fallegasta og
yngsta listkaupmannsfrú i
Stokkhólmi á göngu með
dóttur sína.
Allt þetta vék til hliðar um-
hugsun um Caro og myrkra-
verki hennar. En ein var það.
þó, sem ekki gleymdi Caro, og
það var Lotta. Eitt kvöldið, er
hún var að gera hreint niðri
í Barrmans - verzluninni
hringdi hún til mín og sagði,
að það væri líklega ekki hægt
aö ná í ungu frúna núna í
síma. En hún bað mig að vera
svo góða að bera henni kveðju
sína og segja henni jafnframt
að ætlaði hún ekkert að gera í
þessu máli, mundi hún, Lotta,
ekki láta það dragast mikið
Helgi V. Ólafsson — íslend-
ingurinn 1957 — er 20 ára
gamalt, þróttmikið ung-
menni Hann hefir æft Atl-
as-kerfið, og með því gert
líkama sinm stæltan og heil-
brigðan. ATLAS-KERFIÐ
þarinast engra áhalda. Næg-
ur æfingatími er 10—15
mínútur á dag. Sendum
keriið, hvert á land sem er,
gegn póstkröfu.
;; ATLASUTGAFAN, pósthólf 1115, Reykjavík.
VA\\\\V%\V.VA%t\tW/AttW.V.V.W.V.VVVJWVlWÍ
.llllllllliltlllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllliuilllliuilllllllllllllllllillllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllittl
I J
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiinmiim
IJlllllllllllllllllllllillllillllllllllllllllUllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllilllilllllilllllllllllllllllU
| Nýbýlið Breiðabakki
I í Vestmannaeyjum er til sölu nú þegar ásamt 7 hektara fj
I túnréttinda, 84 fermetra hænsnahúsi, fjósi fyrir 8 kýr, 1
| þurrheyshlöðu fyrir 300 hesta af heyi, súrheyshlöðu 1
| fyrir 100 hesta, jarðávaxtageymslu og verkfærageymslu. 1
| Kýr og hænsni gætu fylgt eftir samkomulagi. íbúðar- í
| húsið er 3 herbergi og eldhús og verður laust 14. maí |
1 n. k. — Allar nánari upplýsingar gefur undirritaður. 1
1 Jón Hjaltason, hdl.
Heimagötu 22 — Sími 447, Vestmannaeyjum. |
THtmRimininiuuiiiiiiiiiiiiiiiiimiMHiiiiiMrmiuyimuinniiiiitniiiiiiininmininnniiuinnniinn
Miiliuuuuiiuuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniii
= Neðri Miðhvammur í Dýrafirði er til sölu og laus til =
1 ábúðar í næstu fardögum.
| Upplýsingar gefur hreppstjóri Þingeyrarhrepps og |
| eigandi jarðarinnar, Sigurborg Guðmundsdóttir, Ljós- 1
| vallagötu 22, Reykjavík. i
wniiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiimiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiuiimu
^iamifliHiuuiiniuiiuiiiimiiiuuiiuuuiuuiuiiiuuiuumiuuiuuiuuiuiuuiiuuuuuimiuuiiiiuiiiiiiiuing
j= =
| Einbýlishús til sölu I
= =
= =
Í Byggingarsamvinnufélag lögreglumanna
| í Revkjavík
1 1
hefir til sölu einbýlisþús við Breiðagerði. — Þeir =
félagsmenn sem neyta vilja forkaupsréttar, eru i
beðnir að hafa samband við stjórn félagsins fyrir i
28. þ.m.
I Stjórnin =
íiiniiiiiiiiiiiiuuiiiuiiiiiniuiiiiiiuiinmuiuuiummmiiimiiuuuiuuiuiimmmiiuuiiiiiuuiuuimuuiimmiw
Hugheilar þakkir til allra, er auðsýndu samúð við fráfall föður
okkar
Einars Þorkelssonar,
Hróðnýjarslöðum, Dalasýslu.
Börn og tengdabörn.