Tíminn - 07.03.1958, Blaðsíða 6

6
Útgefandi: Framsóknarflokkurlnn
Ritstjórar: Ilaukur Snorrason, Þórarinn Þórarinsson (áb.)
Skrifstoíur í Edduhúsinu viS Líndargötu.
Símar: 18300, 18301, 18302, 18303, 18304
(rútstjórn og blaðaimenn).
Auglýsingasimi 19523. Algreiðslusími 12323.
Prentsmiðjan Edda h.f.
Arangur stjórnarsamstarfsins
í ÁLYKTUN nýlokins að-
alfundar miðstjórnar Fram-
sóknarflokksins, er rifjaður
upp í stuttu máli árangur sá,
sean hefur náðst af starfi
núyerandi rikisstjómar. —
Fynst er vikið að því í áiykt-
uninni, að meö samstarfi
þeirra flokka, sem styðja
stjórnina hefur til þessa tek-
izt að koma í veg fyrir fjár-
hagslegt hrun undirstöðuat-
vimiuvega þjóðarinnar og
hakia uppi mikilli fram-
leiðslu. Hér hafa komið til
beinar efnahagslegar aðgerð
ír og samstarf, sem ríkis-
stjómin hefur haft viö vinn-
andi stéttir landsins. At-
vinna hefur verið mikil í
landinu og velmegun yfir-
Ieitt. Síöan segir í ályktun-
ínni:
„SAMKVÆMT þeirri fram
farastefnu, sem mörkuð var
með stjórnarsamningnum,
var á síðasta þingi hafin ný
sókn í landbúnaðarmálum
með lögunum um landnám
og ræktun og byggingar í
sveitum, þar sem ungu fólki
er nú gert auðveldara en áð
ur var að stofna nýbýli og
aukin aðstoð við þá bændur,
sem skammt eru á veg komn
ír með ræktun. Hefir aldrei
fyrr verið varið jafnmikiu
fjármajgni í jarðræktarfram
lög og til lána úr Ræktunar-
sjóði sem á s.l. ári. Auk þessa
hafði veðdeild Búnaðarbank
ans meira fé til útlána s.l.
ár en áð'ur.
Veittar hafa verið hærri
fjárhæðir á fjárlögum til raf
orkuframkvæmda í dreifbýl-
inu en nokkru sinni fyrr, og
tekizt hefur að útvega er-
lent fjármagn til raforku-
virkjana við Sogið, og enn-
fremur til þess aó Ijúka bygg
in;gu sementsverksmiðj unn-
ar.
ÞÁ HAFA veriö storlega
aukin framlög til atvinnu-
auknlmgar í kauptúnum og
kaupstöðum. Bátaílotinn hef
ur verið aukinn, allmörg
fiskiskip eru i smiðum og
verið að leita samninga um
smJíði og kaup á togurum.
Fiskveiðasjóður hefur verið
efldiur með erlendum lántök
um og breyttri löggjöf. Unn-
ið Iiefur verið að eflingu fisk
iðnaöar á ýmsum stöðum.
Stjórnskipuö atvinnutækja-
nefmd hefur kynnt sér at-
vinnuástand í landinu og
jafnframt gert og undirbúið
tillögur um útvegun nýrra
atvimnutækja og dreifingu
þeinra um landiö.
Þessar ráðstafanir virðast
nú þegar hafa orðið til þess
að draga nokkuð úr þeim
gífurlegu fólksflutningum,
sem að undaníörnu hafa
verið úr sveitum og sjávar-
þorpum. Miðstjórnin telur
l>etta mikilsvert meðal ann-
ars vegna þess, að fólks-
fjöida af því aö allur þorri
fólksins vinnur þar beint að
framleiðslustórfum.
MEÐ LÖGUNUM um hús
næöismálastofnun, bygging-
arsjóð ríkisins og sparnaö til
íbúðarbygginga, ásamt aukn
um framlögum á fjárlögum
til verkamannabústaða og út
rýmingar heilsuspillandi í-
búða, hefur stórt átak verið
gei’t til aðstoðar við fólk í
bæjum og kauptúnum til að
koma upp eigin íbúðum. Var
hér að unnið á þeim grund-
velli, sem áður hafði verið
lagður fyrir forgöngu Fram-
sóknarmanna.
Stóreignaskattur hefur ver
ið á lagður til þess að afla
lánsfjár til byggingar íbúð-
arhúsa í bæjum og kauptún
um næstu tíu ár og til að sjá
veðdeild Búnaðarbankans
fyrir nokkrum árlegum tekj-
um á sama tíma vegna láns-
fjárþarfar sveitanna.
Á síðasta Alþingi var sam-
þykkt' ný bankalöggjöf. Með
henni var seðlabankinn sett
ur midir sérstaka stjórn og
er það skoöun miðstjórnar-
innar, að sú ráðstöfun ásamt
fleiri breytingum í þeim lög
um frá því, sem áður var,
eigi að geta skapað meiri
festu í bankamálum þjóðar-
innar og stuðlað að því, að
fjármagn bankanna hagnýt-
ist landsmönnum betur.
Sett hafa veriö ný lög um
Háskóla íslands, Visinda-
sjóð og fleira á sviði menn-
ingarmála.
Þakkar miðstjórnin ráð-
herrum og þingmönnum
flokksins fyrir ötult starf að
framgangi þessara og ann-
arra þýðingarmikilla mála,
sem tekizt hefir að koma í
framkvæmd m(eð stjórnar-
samstarfinu.“
ÞEGAR litið er á það,
að stjórnin hefur enn ekki
starfað nema í rúmlega IV2
ár, verður ekki annað sagt'
en að hér sé um mikinn ár-
angur að ræða.
Hhis ber svo jafnframt a'ð
gæta, að stjórninni hefur
enn ekki tekizt aö ráða nið-
urlögum þeirra efnahags-
legu erfiðieika, sem stjórn
Ólafs Thors lét efth’ sig. Ráö
stafanir þær, sem geröar
Voru haustið 1956, hafa náð
of skammt, og aflaleysið,
sem var í fyrra, hefir svo
aukið á erfiðleikana. Á þessu
vandamáli verður að taka
með festu og raunsæi, því aö
ella verður ekki hægt að
balda framleiðslunni áfram,
halda framförmium áfram,
og atvinnuleysi framundan.
Um þetta atriði er sann-
leikurinn hiklaust sagður í
ályktun aðalfundarins, og
ekkert reynt aö gylla efna-
hagsástandið, eins og oft vill
verða háttur stj órnarflokka.
Framsóknarmenn trúa því,
aö þjóðin muni ekki vikja
sér undan vandanum, ef
henni er gert nógu Ijóst,
hvað í húfi er, ef lengur er
dregið að bregöast karl-
mamilega við honum.
T í MIN N, föstudaginn 7. mamz 1958.
Þjóðltíildntsjð frumsýndi á þriðju
dagskvöldið gamanleikinn Litla
kofann, eftir André Roussin í þýð-
ingu Bijlarna Guðimundlsöonar,
blaðafulltrúa.
Höfundurinn er franskur, og
uppistaðan í leiknum er það efni
sem Frabkar fara öðrum nærfærn
ari höndum um, þar sem er ástalíf
fólks.
Fyrsti þláttur hefst þar, sem
þrjár manneskjur hafa orðið skip-
reika á eyðiey í suðurhöfum. Eru
það frönsk lijón og heimilisvinur
þeirra. Raunar vill svo til, að frú-
in hefir um sex ára skeið haldið
við vininn. Hafði þeim þó tekizt
að halda ástarsambandi sínu vendi
'lega leyndu fyrir eiginmanninum,
en þau notið ástar sinnar, meðan
hann var á skrifstofu sinni eða
hafði orðið að fara frá heimili
Rúrik Haraldsson sem Henrik, Róbert Arnfinnsson sem Fllip og Þóra
Friðriksdóttir sem Súsanna. .::,vg;n
ÞJÓÐLEIKH ÚSÍÐ:
LITLI KOFINN
Gamanleikur eftir André Roussin
Leikstjóri: Benedikt Arnason
sínu á fundi eða ráðstefnur. Nú
voru liðnar nokkrar vikur svo,
að hjúin höfðu engin tækifæri
háft til ástarfunda, enda hyorki
skrifstofur á ey þessari né ráð-
stefnur haldnar þar. Það verður
því að ráði að segja eiginmannin-
um upp alla söguna. Hann tekur
fréttum þessum með stillingu, og
það verður lausnin, að þeir vin-
irnir sofi sína vikuna hvor hjá
er það í fyrsta sinn sem hann
stj'órnar þar leikriti. Áður hefir
hann getið sér gott orð fyrir stjórn
sína á ieikritum, er menntasikóla-
nemendur hafa sýnt. Stjórn hans
á þessum gamanleik virðisit mér
að flestu sóma'samleg. Það mun
að vísu sannast sagna, að túlkun
iþessa tvíræða efnis sé vart á ann-
arra færi en franskra, svo að mis-
smíði verði hvergi á. íslendingum
Rúrik Haraldsson og Þóra Friðriksdóttir í hlutverkum.
hættir nokkúð til að yerða Jcltemak.
ir, þegar tvíræð efni ber á górpa,.
og þegar sigla á, franthj-á klámi
í svona verki, bjargar léífctleikinrj.
fiönskum, en íslendingar verða
þyngri á bárunni, og þess geldur
gamanið.
í hlutverk vinanna skipreika
hafa valizt tveir af ágsetustu ung-
um leikurum okkar, og góður leik-
ur þeirra gefur sýningunni g.iMi
urnfram annað.
Rúrik Haralclsson leikur yininn
Henrik. Hann er ör og tauga-
spenntur, góðviljaður og ástfang-
inn. Rúrik gerði hlutverkinu ágæt
Skil og' vakti oft mikina hlátur.
Éiginmaðurinn Filip leikur Ró-
bert Arnfinnsson einnig mjög vel-
Samieikur þeirra vinanna er méð
miklum ágætum, t.d. þegár giát
setur að þeim, er þeir ræða um
drukknun konunnar.
Þóra Friðriksdcltir leikur kón-
una. Þetta er erfitt hhitverk og
sennilega franskara en svo, afl kon
ur úr heimskautslöndum’ falli áð
inntaki þess. Hjá henni fannst inér
líika helzt gæta norrænna þyngsla,
hún var naumast nógu ástsjúk' og
fiðrildisleg.
Kornungur leikari, Jóhann Páls
son, fer með hlutverk viinimanns-
ins, kofcksins danska. Hann gerði
blutverki sínu góð skl. Döhskit-
blendingurinn varð í munní hans
eðlilegur og gamanvís.
Leiktjöld Lárusar Ingólfssonar
eru litrík og skrautleg, kanhske
dálítið ruglingsleg og sitt úr. hvorri
áttinni, en búningar ágætir éi'hs
og endranær hjá Lárusi.
Þýðing Bjarna Guðmundssonar
virðist mér mjög vel af hendi
leyst. Orðaleikir víða hnyttnir
eðlilegir. Mér virðist hann. víða
hafa náð góðri kankvísi og tví-
(Framh. á 8. síðp.)
VAÐsromM
konunni, með þau öll dveljast þar
á eynni. Þegar þessu hefir farið
fram um tíu daga skeið með vax-
andi hjónabandshamingju, en
nokkru angri elskhugans, kemur
skyndilega til sögunnar kviknak-
inn villimaður. Sá er haldinn kon-
ungssonur þar á eynni. Strípaling
ur þessi hefir snör handtök, bindur
hina frönsku heiðursmenn fasta
við staur, en hverfur inn í kofa
með konunni til þess að hafa
gaman hennar og gæði.
Það þarf svo ekki að lýsa
hneykslan frúarinnar, er það kem
ur upp úr dúrnum, að prinsinn
reyndist danskur kokkur.
Menn geta séð af upptalningu
þessari, að siðgæðið fer í leik
þessum ekki alveg eftir þeim for-
múlum, sem borgaralegt velsæmi
tí’efir gengizt undir, því að það
mun hvergi sknáð á bækur, að
mönnum beri að elska konu ná-
unga síns.
Iíitt mun fólki þó ráðlegast, áð-
ur en það hneykslast stríðlega
á líferni þeirra eyjarskéggjanna,
að líta eitt andartak í eiginn barm.
Það mun einnig sannast, að
Roussin ætli sér ekki að flytja
mönnum neitt alvarlegt fagnaðar-
erindi í siðgœðisefnum, heldur sé
tilgangur hans sá einn að koma
fólki tU að hlæja. Og það má vel
lilæja að samsetningi þessum, þótt
hann sé í þynnsta lagi og mér
virðist fráleitt að líta á hann sem
hátíðlegan Imðskap.
Benedikt Árnason hefir sett leik
I ritið á svið fyriy Þjóðleikhúsið, og
Um frímerki.
Áliugamaður um frímerki
skrifar:
„Alfreð Gíslason hefir flutt til!
lögu á AÍþingi um að þeir, sem ,
fá böggla og ávísanir í pósti eigil
einnig frímerkiii á fylgibréfun-
um og finnst mér og öllum, sem
ég veit um, sjálfsagt að sú skip
an komist á, en ekki veit ég hver
afdrif þessi tillaga hefir fengið.
Einnig las ég þá frétt í blöðum
að ráðgerð væri mikil frímerkja
sýning í Reykjavík í haust, og
varð þetta hvort tveggja til þess
að ég skrifa Tímanum um frí-
merki, cn þaö hefir lengi staðið
til.
Fjöldi af fólki hefir engan á-
huga fyrir frímerkjasöfnun en
heldur frímerkjum saman vegna
þess að þvi finnst leiðinlegt að
henda verðmætum og hyggst
selja merkin fyrir gott verð og
hefir oft brýna þörf fyrir það.
En margir vilja kaupa frímerki
og nota sér fáfræði fólks um verð
mæti þeirra. Þetta verður til
þess að margir selja frímerki,
sem þeir hafa saínað af nýtni og
samvizkusemi einhverjum aug-
lýsanda frímerkja án þess að
bafa hugmynd um hvort þeir fá
reu verð eöa ekki. Sumir þeirra
sem augiýsa eftir frímerkjuni
vilja svo þegar til kemur: ekki
kaupa nema sumt af þeim merkj
um er þeim eru send og senda
hin aftur vegna þess að þau séu
ekki nógu gömul eða útlend o.
s. frv. en seljandinn fær þá
kannske lítið meira en fyrir send
ingarkostnaði."
Opinber frímerkiaverzlun. • ; -
„Vill nú ekki póst- og símamála
stjóri, sem er tiltölulega ungur í
starfi setja rögg á sig á þessu
mikla frímerkjaári og gangast
fyrir að stofnsetja verzlun á iveg
um póststjórnarinnar, sem Keypti
öll frímerki íslenzk og tjrlend
fyrir hæsta fáanlegt verð, sem
verzlunin gæti fengið heima og
erlendis.
Ég veit að vcrð á mörgum er
lendum frímerkjum og sUmum
íslenzkum er mjög lágt, en þarna
hcfði fólk vissu fyrir að fá rétt
verð. Ef einhver vildi mótmæla
þessu á þeim forsendum að frí
merki myndu ekki seljast má
benda á að selja mætti þau frí
merkjasöfnurum sem kílóvöru,
en mér hefir verið tjáð aö eftir
spurn eftir henni sé mjög mikill.*
Lýkur þá spjallinu í dag/
—’Finnur.