Tíminn - 01.04.1958, Side 9

T í M K M:N,' þriðjudagiau 1. aprfl 1958.
^ . .....................................
9
lIpilllllllllllIlllllllilllllillIIIIIIIIIIIllllllllllllllllllIllllllllllillIlllllllllllillllllllllllIIIIIIIIIIIIIIIIIillllllllllIIIIUIIIIHÍI
Þrettánda stúlkan
Saga eftir Maysie Greig
7

ekki veriS lokið fyrir þér. Ég
býst við, að flestir Éafi luigsaö
á svipaöan hátt og ég, einnig
þeir, sem sneru ekki aftur,
komust ekki aftur. Þegar
maður heyrir fallbyssudrun-
urnnar og sér sprengjur falla
i'mhwrfis sig, hugsar
maður alltaf svona. Hver
einasti maður er éigingjarn
og ímyndar sér að einmitt
hanri eða hún hafi rétt til að
lifa. Jón þagnaði. I
— Þreyti ég yður? Ég man
að þér hlustuðuð svo þolin-
móð á mig kvöldið góða. . .
— Já, sagði hún, þér sögðuö
að ég væri mjög samvinnuþýö.
— Gerði ég það, sagði hann
hægt þeir eigið við að ég hefði
átt að segja, að þér væruö
fallegaf. ,
Hún stirnaði í fangi hans.
— Haldið þér, að mér
finnist svona gaman aö heyra'
það sagt, sagöi hún kuldalega
— Ja, því ekki það. Það
sannar enn betur, hversu
heimskur ég var; að tala um
hvað ég gæti gert til gagns í
lífinu, þegar mér bar aö segja
yður, að þér væruð laglegar.
Ég verð að bæta úr því. Þér
eruð mjög fallegar. Viljið þér
hugsa til mín einstöku sinnum
eftir að ég fer.
— Sruð þér á förum aftur?
— Já, áður en langt um
liður. Haldið þér, aö þér
muníð sakna mín, Klara?
Rödd hans var lágvær og
innileg og hann brosti við
henná.
Hún fann að varir hennar
mynduðu orðin:
— Ég þekki yður svo að
segja ekkert.
— Hr það svar?
Auo'vitað var það ekki svar.
Hún vissi það og hún hafði
það á tilfinningunni. aö hann
vissi það líka. Henni fannst
að hún hafa á einhvern hátt
komið upp um sig og það var
óbærileg tilhugsim.
Dansinum var lokið oð þau
gengu aftur að borðinu. þar
,sem Benni sat. Þau settust
Klara sneri sér að Benna og
bað hann að fylgja sér heim.
Benni sem skemmti sér prýði
lega, varð gramur og reiður.
— Hvað er aö Systa? Hvers
vegna lá þessi ósköp á? spurði
hann, þegar þau voru komin
upp í leigubíl og voru á leiö-
— Ég var þreytt, Benni.
Satt að segja hef ég hræöilega
mikiö að gera á daginn.
— Mér er sama, ég. veit
ekki, hvað Jón hugsar, þegar
vi'ð stingúm svona af. Þú varst
eifcthvað svo undarleg í kvöld.
Það sem þú blaðraðir, hvað
átti það að þýöa að láta hann
halda, að þú létir hvern sem
væri kyssa þig?
— Ó, heldurðu, að hann
hafi tekið mig þannig?
•— Já, a. m. k. er þaö ekki
þér að þakka, ef liann skildi
þig eki svoleiðis. Allt þetta
raus um tækni!
Hún greip þreytulega fram
í íyrir honum.
— Hverju máli skiptir það?
— Það skiptir sannarlega
ináli! Jón var bezti vinur
minn í Oxford. Mig hefði
langað til aö honum félli við
þig. Eg vonaði?
— Já, ég veit ósköp vel,
hvað þú vonaðir. Rödd hennar
var hás. Þú kastaöir mér
hreint og beint í fangið á
honum í Oxford. Þú talaðir
ekki um annaö en hann, hvað
hann væri gáfaöur og dásám
legur og hvaö hann væri greið
vikinn og vingjarnlegur —
vingjarnlegur, hreytti hún út
úr sér.
— Já, sagði hann ákafur,
finrist þér kannske ekki vin-
gjarnlegt af honum, að bjóða
okkur út í kvöld. Og hann j
hefur verið yingjarnlegur viðj
mig ótal skipti önnur. Hann'
hefur líka verið vingjarnlegur
viö þig, Systa ....
— Hvenær hefur hann verið
við mig, með leyfi að spyrja?
— Tja, hann hugsaði sig um
Orkideurnar, sem hann sendi
þér um kvöldið sem dansleikur
inn var haldinn. Jafnvel þú
verður að viðurkenna að það
var vingjarnlegt af honum.
— Orkideurnar, sem hann
sendi mér? Hún lækkaði
röddina. Hvað varvingjarn-
legt við það?
En Benni var of reiður til að
taka eftir hljómnum í rödd
hennar.
Hann hélt áfram: Morgun-
inn fyrir dansleikinn vorum
við Jón á göngu eftir High
Street og námum staðar hjá
blómabúö og hann sagðist
ætla að kaupa blóm handa
ungfrú Gretner. Ég horfði á
orkideurnar og sagði, að þær
myndu klæða þig vel, en ég
hefði ekki ráð á að kaupa þær
handa þér. Hann hlýtur að
hafa farið aftur seinna og
keypt þær. Jafnvel þú, verð
ur að viðurkenna, að það var
vingjarnlegt af honum.
Þegar hún svaraði ekki
og sagði reilega:
Var það kannske ekki?
— Jú, auövitað. Og Klara
byrjaði að hlæja. Það var svo
óvanalegur hljómur í hlátri
hennar, aö Benni leit á hana
— Hvað er eiginlega að þér,
Systa?
— Ekkert, alls ekkert. Hún
hætti aö hlæja, jafn skyndi-
lega og hún hafði byrjað. En
hún var fegin að hún hafði
getað hlegið. Það var betra aö
hlæja að draumi, sem hafði
verið blekking en gráta.
5. kafli.
Laugardag einn nokkrum
mánuðum síðar stakk hr.
Franklin upp á, að þau æku
til Hillcrest House.
I — Helen fól mér aö gera
hreint þar og langa til, sagði
hann, og ég' væri yður afar
þakklátur, ef þér vilduð koma
með mér og hjálpa mér. Eg
hef aldrei haft tíma til að
fara þangað og karlmenn
hafa minna vit á þessu en þið
konur. Og hann brosti til
hennar, hálfþreytulegur á
I svip.
! Hún svaraöi, að hún gerði
það með ánæju aö koma og
skyldi hjálpa honum, eins og
henni væri unnt. Hún hug-
leiddi oft, hvort þaö væri
ekkert annað en hið erfiða og
umfahgsmikla starf hans, sem
fékk har»u til aö líta svo
þreytulega og mæðulega út
ööru hverju. Hún vissi alltaf,
þegar hann hafði fengið bréf
frá Ameríku. Þá var hann
glaðlegri og þreytusvipurinn
hvarf af andliti lians.
Stundum las hann upp úr bréf
unum fyrir hana og hló. Kona
hans og börn bjuggu hjá
stjúpa frú Franklin rétt fyrir
utan Washington og börnin
gengu í góðan skóla þar í
grenndinni.
Þetta var siðla hausts og
hún tók eftir þvi hvað húsið
virtist eyðilegt og yfirgefið j
þegar þau óku í hlað. Þegar
hr. Franklin stöðvaði bílinn
sagði hann hljóðlega.
— Þaö eru sannarlega
manneskj urnar, sem gera
hús aö heimili, Klara. Hús án
ástvina er ekki annað en
múrveggir og gluggar. Einu
sinni var þetta heimili mitt,
og mér þótti vænt um þaö, en
nú..........
Horuð og lávaxin kona á
sextugs aldri lauk upp fyrir
þeim. Hún hafði þunnar varir
og kuldaleg augu. Hún leit til
Klöru, ill á svip. Hr. Franklin
brosti vingjarlega og alúðlega
eins og hann brosti til allra.
—• Hvað er að frétta, ung-
frú Wislow.
— Nú, já. Verðið þér lengi
hér, hr. Franklin?
— Nei, aðeins i dag.
— Einmitt, þér afsakið að
ég spyr, en ég er ein í húsinu.
Morgunverður er tilbúinn. j
Hún leit aftur grunsemdar-
augum til Klöru og fór.
Hr. Franklin horfði bros-
andi á eftir henni.
— Henni er ýmislegt betur
gefiö en kurteisi og alúðlegt
viðmót, sagöi hann.
En nú skulum við koma og
líta á húsið. Það eru margir
mánuðir síðan ég kom hér
seinast.
Þau gengu í gegnum stofurn
ar og Klöru fannst þær ömur-
legar og tómar, þótt húsgögn
in stæöu enn á sínum stað.
Það var ekki fyrr en þau komu
upp í barnaherbergið, að
Franklin tók til máls.
Hertaergið var stórt og bjart,
gulmálaðir veggir og hvítt loft
í einu horninu stóð stór
skápur með glerdyrum, fullur
af leikföngum.
— Ég hef oft verið að hugsa
um, að gefa öll þessi leikföng,
muldraði hann, en ég hef
aldrei getað fengið mig til
þess. Þér skiljiö, ég man
hvenær ég keypti hvern
einasta hlut. Til dæmis þessi
bangsi meö stóru augun, hann
keypti ég handa Júdit, þegar
hún lá í mislingunum, og
þessa tindátaöskju gaf ég
Pétri, þegar hann var með
kíghóstann. Hamingjan góða
. . . sagði hann og hló . . .
mað'ur gæti haldið, að börnin
hafi ekkert gert annað en
vera veik. Það er furðulegt aö
hugsa til þess að nú vaxa þau
upp í Ameríku og eyöa þar
þeim árum, sem þau eru
viökvæmust fyrir alls kyns
áhrifum. Þegar þau kom aftur
til Englands, ef til vill ekki
fyrr en eftir mörg ár, er ég
orðinn þeim ókunnugur. Eg,
rödd hans skalf, ég hefði vilj
að hjálpa þeim til að verða
fullorðin, amk. vera hjá þeim
þessi ár. En, hann brosti, þau
hafa móður sína, guði sé lof.
Það sem eftir var dagsins
unnu Klara og hr. Franklin
ósleitilega aö hreingerningum
Um fimmleytiö voru þau langt
komin.
— Hafiö þér nokkuð á móti
Auglýsin
um skoðun bifreiða í lögsagnarumdæmi
Reykjavíkur
Samkvæmt bifreiðalögum tilkynnist hér með> 1
að aðalskoðun bifreiða fer fram 8. april tii 16. i
júlí n.k., að báðum dögum meðtöldum, svo sem i
hér segir: ^
Þriðjud. 8. apríl R-1 tii R-150 1
Miðvikud. 9. — R-151 — R-300 I
Fimmtud. 10. — R-301 — R-450 I S
Föstud. 11. — R-451 — R-600 1
Mánud. 14. — R-601 — R-750 |
Þriðjud. 15. — R-751 — R-900 |
Miðvikud. 16. — R-901 — R-1050 |
Fimmtud. 17. — R-1051 — R-1200 |
Föstud. 18. — R-1201 — R-1350 |
Mánud. 21. — R-135Í — R-1500 |
Þriðjud. 22. — R-1501 — R-1650 1
Miðvikud. 23. — R-1651 — R-1800 |
Föstucl. 25. — R-1801 — R-1950 |
Mánud. 28. — R-1951 — R-2100 |
Þriðjud. 29. — R-2101 — R-2250 1 s
Miðvikud. 30. — R-2251 — R-2400 |
Föstud. 2. maí R-2401 — R-2550 1
Mánud. 5. — R-2551 — R-2700 |
Þriðjud. 6. — R-2701 — R-2850 |
Miðvikud. 7. — R-2851 — R-3000 |
Fimmtud. 8. — R-3001 — R-3150 |
Föstud. 9. — R-3151 — R-3300 |
Mánud. 12. — R-3301 — R-3450 |
Þriðjud. 13. — R-3451 — R-3600 1
Miðvikud. 14. — R-3601 — R-3750 |
Föstud. 16. — R-3751 — R-3900 |
Mánud. 19. — R-3901 — R-4050 |
Þriðjud. 20. — R-4051 — R-4200 |
Miðvikud. 21. — R-4201 — R-4350 |
Fimmtud. 22. — R-4351 —. R-4500 1
Föstud. 23. — R-4501 — R-4650 |
Þriðjud. 27. — R-4651 — . R-4800 1
Auglýsing um skoðunardaga bifreiða frá R- =
4800 til R-9915 verður birt síðar,
Skoðun á bifreiðum, sem eru í notkun hér í |
bænum, en skrásettar annars staðar, fer fram 2. 1
til 13. maí. 1
Bifreiðaeigendum ber að koma með bifreiðar i
sínar til bifreiðaeftirlitsins, Borgartúni 7, og verð- |
ur skoðun framkvæmd þar daglega, kl. 9—12 og 1
kl. 13—16,30, nema föstudaga til kl. 18,30.
Við skoðun skulu ökumenn bifreiðanna leggja 1
fram fullgild ökuskírteini.
Sýna ber skilríki fyrir því, að bifreiðaskattur 1
og vátryggingariðg'jald ökumanna fyrir árið 1957 i
séu greidd, og lögboðin vátrygging fyrir hverja i
bifreið sé í gildi. Hafi gjöld þessi ekki verið =
greidd, veröur skoðun ekki framkvæmd og bií- i
reiðin stöðvuð, þar til gjöldin eru greidd.
Vanræki einhver aS koma bifreið sinni til i
skoounar á réttum degi, verður hann látinn sæta 1
sektum samkvæmt bifreiðalögum og lögum um i
bifreiðaskaft og bifreiðin tekin úr umferð, hvar =
sem til hennar næst. i
Þetta tilkynnist öllum, sem hlut eiga að máli.
Lögreglustjórinn í Reykjavík, 29. marz 1958.
Sigurjón Sigurðsson
í
IIllUII
iiuiuimuiimiimiiimiiiuiiiiiiumiiiiiiiiimimaiuiumBnuMun