Tíminn - 10.08.1958, Side 4

TIMIN N, simnudaginn 10. ágúst 195%
um dansinn fáránlegar. Hún
kann ágætlega við þulsstarfið,
segist vera farin að venjast
því vel, en hefir líka öðnnn
linöppum að hneppa, því að
hún hefir lesið lög við hás'kól-
ann s.l. tvö ár. Vér viljum
gjarna fá að vita eitthvað meira
um Sjómannaþáttinn.
— Lagið, sem mest er beðiö
um, heitir I love you baby, og
er sungið af Paul Anka. Svo
er alltaf beðið um Hrausta
nrenn snngið af Guðmundi Jóns
syni.
Vér viljum komast að því,
hvort sjómennirnir hafi ekki
sént Guðrúnu hjónabandvtilboð.
— Ja, ég lrefi nú ekki fengið
bein tilboð um hjónaband . ..
en kannske eitthvað í áttina.
Þær eru víst ekiki margar
stútkurnar, sem fá í hverri
viku miörg hundruð bróf frá
hraustum mönnum, sem skrifa
,,t love you baby“.
DANS
DANS
llia undirbúíiir?
Vér hittum Albert Gnð-
niundsson knattspyrnumann
ntðri í Pósthússtræti og spyrj-
um hvað hann hafi að segja
ALBERT
kvíðvænlegur leikur
Fundir og mannfagnaður.
Skemmtun í samkomu-
húsinu í kvöld. Hljómsveit
leikur. — Á laugardags-
kvöldið skemmta Jón Jóns-
son og Grímur Grímsson í
félagsheimilinu. — Sam-
koma í kvenfélagshúsinu á
lokadaginn. „Þrír jafnsein-
ir“ leika fyrir dans
nei, þetta má ekki. Það er
alveg bannað að segja frá
því í útvarpinu, sem allar
þessar skemmtanir byggj-
ast á. Orðið DANS er bann-
fært. Alþjóð má vita, að
þeir Jón og Grímur leika,
skemmta, syngja, kveða,
hoppa, hía og hæa í félags-
heimilinu, en ekki þykir
ráðlegt að menn komist að
pví, að þeir stígi dans.
GUÐRUN
uim landsleikinn við íra. sem
fram fer á Laugardal'sveliHnu'ni
annaðkvöld:
— Ég held að írar hafi meiri
möguleika til að sigra en ís-
lenzika liðið. Ég vil ekkert
segja um úrslitin — vona bara
að íslenzktt strákarnir standi
sig, þó að undirbúningurinn
gefi ás'tæðu til að kviða leikn-
um.
Albert vill ekiki orðlengja
frekar um landsleikiml. en þa‘ð
keniur í ljós annað kvöid, hvort
undirbúninigiurinn undir leikinn
hefir verið ónógur og ófullkom-
inn, eins og AJbert gefur í skyn.
ekki bein hjónábandstilboð
þetta er sú eina, sem vrð höf-
um handbæra.
Því dæmist rétt vera
Vór fiettúm í regltigerð frá
1945 og retoum auðvitað fyrst
augun í það, sem er bannað.
Meðal þess, sem á bannlistan-
um er, finnum vér orðasam-
bandið- „maðurinn minn og
faðir c'tótoar“, svo og „sonur
o'kkar og bróðir“, og önnur í
svipuðum dúr. Þá eru orðin
„hjartkær“, . „eisitóulegur“ og
„aðitar.'dendur“ cinnig- iila séð.
Ekki eru upphrópanir, svo sem
„tatóið' eftir“, „hiustið nú“,
„kostaboð“ eða „góð tíðirrdi“
heldur leyfðar í auglýsinga-
tíma né þaklkarávörp, nema
með sérstakri undanþágu, af-
mæliskvieðjur, auglýsingar um
samikomur skemmtiklúbba eða
félaga, sem vitað er um að
ekki hafa annað markmið en
að haida uppi dansskemimtun-
um í fjárgróðaskyni, (þarna
rákums't vér á orðið dans í
reglugerðinni — það er sann-
arlega erfitt að sneiða hjá þvi)í
auglýsingar um duirænar læíkn
ingar, spásagnir eða þvíumlíkt.
auglýsingar, sem hvetja til á-
heita eða laugl'ýsin'gar og tóveðj-
ur í bundnu máli. Já, það mé
nteð sanni segja, að í mörg
horn er að líta fvrir stúlkurn-
ar á auglýsingaskrifstofunni.
Hrafn Pálsson heitir hann,
kaliað'ur Krummi, og var á leið
niður að tjöm m'eð hveiitibrauð
undir hendinni til að giefa önd-
unum. En vér vissum, að hann
hafði liaft ýmislegt annað fyrir
stafni en gæzku við: málleys-
ingjana um dagana, m. a. um
tíma stundað hið sérstæða starf
GUÐNY
eldri-dansa-klúbburinn
Bahlur Pálmason, sem starf-
ar að því að setja saman dag-
skrána, situr inni á skrifstofu
sinni, er vér komiim aðVífándi
cil þess að biðja um reglugerð-
ma, sem mælir svo fyrir, að
ekki skuii rætit um dans í aug-
■ýsingum Ríkisútvarpsins. Hann
nefir reglugerðina því miður
ekki handbæra, en ýmislegt til
.niálsinis að lieggja:
— Já, reglugerðin var sett
1950, minnir mig, og manni virð
ist mál til komið' að fara að
areyta henni. Þessu með dans-
inn var eiginlega fyl'gt fastar
fram en ætlað Var í fvrstu —
•eglunum hefir verið fylgt bók-
staf'Iega út í æsar — svo á-
.cveðið, að hjáká'tiegt má kall-
ast. í byrjun var tilgangurinn
víst' sá, að aðst'oða etóki leyni-
vínsalana með því að benda
þeim á, hvar danisleikirnir væru
haldnir — en það kemur lík-
lega út á eitt hvort sagt er frá
BALDUR
reglugerSin etoki handbær
dansteik eða stoemmtun. Annars
fáumst við ekkert við aivglýs-
ignarnar, það er betra að snúa
sér til augiýs'ingastjórans hérna
niðri á.næstu hæð.
Reglugerðin glötuð
Á a uglýs i n g as kr i fs' tof u n n i
sitja tvær föngulegar konur og
taka oss vel — en því miður
finnst reglúgerðin etóki þar
heldur og Rós Pétursdóttir,
auglýsingastjóri er í sumarfríi.
Vér höfum frá áreiðanl'egum
heimil'dum, að í síðasta mánuði
hafi það óhapp viljað til, að
orðið darnS' slæddist inn í aug-
lýsingatímann, og spvrjum þær
Jóhönnu Sigurðardóttur og
Guðnýju Pétursdóttur hvort
nokfkiuð sé til í þessu.
— Jú, það er rétt. Það var
Eldri-dansa klúbburinn, sem
augl'ýsti, og við gátum etoki far-
ið að breyta nafninu. Annars
hefir það kostað tatevert ])ref
að ekki skuli miega tala um
dans — og fleira er það í reglu
gerðum varðandi auglýsingarn-
ar, sem löngu er úrelt. Nú á
lika að fara að breyta um og
rýmka reglurnar. En regiu-
gerðina um dans'inn höfum við
ekki hér, því miður — við liöf-
um satt að segja aldrei séð
hana. Hér er önnur, frá 1945,
Inni í þularherberginu situr
Guðrún Eriendsdóttir og tek-ur
hvern Sjómannaþáttinn af öðr-
um á í.ogulband.
— Ég verð að taka fjóra
þætti upp á band núna — er
nefnilega að skreppa’ tii Dan-
mertour á laganemamót, og etoki
dugir að þátturinn liggi niðri
í heilan m'ánuð, og það á miðri
síldarvertíð. Á síldveiðitmvan-
unv berast þættinum alit að
þúsund bréf á viku, ennars er
bréfafjöldinn eitlhvað um 500
á viku að jafnaði all't árið.
Guðrún hefir haft umsjlón
Sjómannaþáttarins með hönd-
unv frá því í olktóber 1956 og
verið þuliir hjá ríkisútvarpinu í
nektóra mánuði. Ilún segist
aidrei hafa sagt orðið dans í
hljóðnemann, enda sé það bann
að, en henni finnst reglurnar

feíN,
KRUMMÍ
JÓHANNA
þrefað um dánsinn
I SPEGLI TISV8ANS