Tíminn - 13.09.1958, Side 9

TÍMINN, laug'artlaginn 13. september 1358.
9
1 I ! I s S S a i S = S 5 g 5 « S S s s 5 £ 5 ■ S 5 g g I - s = g E B S 8 o | | = | = |
I i 11 i I! 11 i I H i 1111! 11 i I = 111 i 11| I! I i 1111! = i!!
|g=s:=s=====g==55|=g55
— Jú, þannig hefði konan
mín einmitt litið á.málið. Eg
veit auövitað ekki, hvort það
er rétt. Aðrar hvatir en svarta
markaðsbrask geta legið að
baki þessu, en ég kem ekki
auga á þær.
Eg gæti trúað mörgu á
„kveikjuna“ en einhvern veg-
inn trúði ég þvi ekki að hún
væri fégjörn. Eg sagði: — Mér
finnst þú vera óheflaður.
!•— Nú, finnst þér það? Eig-
um við að opna fyrir útvarp-
ið?
— Hvað kemur þetta út-
varpinu við?
Tex Root beit sundur kex-
kökuna, tuggði hana og sagði
þvöglulega: — Hefur Homer
Adam ekki áhrif á verðbréfa-
gengið?
— Jú, rétt er það, svaraði
ég. — Verðbréf hækka í verði,
þegar Adam er frískur. Þegar
þau lækka, bendir það til þess
að Adam sé veikur eða eitt-
hvað í ólagi hjá ÞEÁ.
— Og almenningur heldur,
að þetta sé merkisdagur og
allt sé í bezta lagi — er það
ekki?
—Jú, þetta er GF-dagur-
inn. , .
— Og verðbréfin ættu að
hækka?
— Já, ég býst viö því.
Kannske ekki meira þó, en
góðu hófi gegnir, Þegar Öllu
er á botnin hvolft, hafa kaup-
sýslumenn vafalaust notaö
tækifærið löngu fyrirfram.
— Hvaö mundirðu segja, ef
þú opnaðir fyrir útvarpið og
heyrðir, ,að verðbréfagengi
hefði skyndilega fallið?
Eg íhuga það. — Ef um al-
menna lækkun væri aö ræða,
gæti það aðeins þýtt, að styrj -
öld hefði skollið á eöa fjár-
málamenn álitu, að Adam
væri búinn að vera.
— Gott og vel, sagði Tex
Root. — Þorirðu þá aö kveikja
á útvarpinu?
Eg gerði þaö. Fyrst var tón-
list, því næst söng ung stúlka
vísu um, hvernig ætti aö fara
að því aö halda mölflugum frá
skápunum. Síðan barst til-
kynning frá iðnráði ríkisins,
aö hr. Henry Muilét yngri
mundi ræða ástandið frá sínu
sj ónarmiði.
— Talctu nú eftir, sagði Tex
Root. Ekki bar á öðru. Hr.
Henry Mullet yngri byrjaði á
því aö tilkynna, að ákveöin
verðbréf heföu lækkað mjög
og hin öra sala virtist eiga
rætur sínar að rekja til orð-
róms frá Washington. Hann
nefndi ekki ,hvaöa orörómur
það væri.
— Skilurðu nú, hvers vegna
ég er óheflaður? sagöi Tex
Root. — Þú heldur, aö hægt
sé að halda hvarfi Adams
leyndu, en þaö er ekki lengur
i.eyndarmál, þegar fleiri en
einn veit deili á því. Og allir,
sem frétta það, færa sér það
í nyt. Þeir selja mannkynið.
Mér geðjaðist alls ekki aö
orðtakinu „selja mannkynið“
— nú, vita þeir um þetta? vwvwA\sw.,A\wv.%sw.v.w.'.ws%vsvvvA,vvwui
— Auðvitaö. Allir í Wash-
ington vissu það nema forset-
inn. Hann er ofbareiður út í
þig, en ég sagði, að hann
skyldi bíða átekta. Eg hef
frétt, að upplýsingaþjónust-
an hafi gefið þér frest til mið
nættis.
— Já, það er rétt, og horf-
urnar eru ískyggilegar.
ALLT A SAMA STAB j
Champion-kraftkertin
fáanleg í flestar tegundir bifreiða.
Sendum gegn kröfu. -llKj W
og sagði það. Hann svaraði
að ég ætti að vera raunsæis-
maður ög minnti mig á, að
allir hefðu grætt fé á skipum
og flugvéium i styrjöldinni,
nema ungu mfennirnir, sem
hefðu látið lífiði þeim, og all-
ir græddú á húsiun eftir stríð,
nema þeir .sem þurftu að búa
i þeim. Ég kváðst ekki sjá,
hvað það kæmi svörtum mark
aði við, og. haiyn svaraði, að
það benti tii, áo aðrar ástæð-
ur væru fyrir því, að „kveikj-
an“ hnuþlaði Homer, en þær,
er við teldum sénnilegar.
Síminn hélt áfram að
hringja, og ég vonaöi í hvert
sinn, að þaö værj, til Tex Root,
en það brást alltaf.
Klutz hringdi til að skýra
mér frá, aö hr. Pumphrey liði
betur og væri nú úr allri
hættu. Blóðþrýstingurinn
væri oröinn eðlilégur og lækn
arnir ráðlegðu honum mán-
aðarhvíld frá störfum.
Gableman hringdi og kvaðst
hafa sent út fréttatilkynningu
um, að GF-deginum væri
frestað í tuttugu og fjórar
klukkustunöir, en blöðin
hefðu ekki tekið því vel og
krefðust nánari skýringar.
— Það veröur érfitt að telj a
þeim trú um þetta með á-
standið í alþjóðamálum, sagði
hann. — Fréttastofurnar
senda öll ■ skeyti til Moskvu,
og þar vita þeir aldrei sitt
rjúkandi ráð og senda bara
mótmæli. Þá veröa þeir móðg-
aöir í utanríkisráöuneytinu
og neita aö hafa móttekið
mótmælin. Þaö hlýtur að
koma að því, áð slíkt komi
mér í koll. Þess vegna vil ég
heldur starfa í innanríkis-
ráðuneytihu.
Þaö var komið fram yfir
hádegi. Tex Root, Maja og
Jane borðuöu kjúklingasam-
lokur og drukkú mjólk með,
en ég var ekki svangur. Miö-
nætti var framundan, og bráö
um mundi ég fara að sjá of-
sjónir. Innan skamms mundi
ég vera óvinsælasti maðurinn
í heiminum. Eg bár ábyrgð-
ina. Ekkert gat bjargað mér.
Þetta var óumflyjanlegt. Eg
sagði sí og æ við .sjálfan mig,
að allt liti helmingi verr út
en það væri i raún og veru.
á slikri örlagastundu. Þá
hringdi Panny ýVilliams frá
hvíta húsinu, og .mér varð
ljóst, að útlitið var eins svart
og það virtist. : V
Danny kvað f o|setann hafa
fengið reiöikast.., — Eg get
ekki láð honum -það. Hvers
vegna létuð þíð okkur ekki
vita?
— Eg bjóst viö,’aö einhver
á skrifstofunni mundi láta
ykkur vita, afSakaði ég mig
með. Það lét ekki vel í eyrum.
Eg vissi, að Daniiy vissi, að
enginn innan þEá þorði að
segja slæmar fréttir,
— Við höfum ekki hugmynd
um þennan fjára, fyrr en
hringt var úr hermálaráðu-
neytinu.
— Já, hermálaráðuneytið
-tekur málið í sínar hendur,
ef hann er ekki kominn fram
á miðnætti. Þetta er alvarlegt,
Steve.
— Veit ég vel.
—• Mér þykir það leitt, Steve,
en það er ekki önnur leið.
Eg sagði gott og vel og
lagði tólið á. Eg fann til
þreytu. — Það er úti um okk
ur, sagði ég við Maju. — Maki
þinn er fallinn í ónáð. Þú get
ur farið að pakka saman.
— Hver segir það? spurði
hún og reyndi að segja það
kæruleysislega.
— Það gerir forseti Banda-
rikjanna.
— Nú, sagði hún dauflega.
— Mig tekur það sárt þín
vegna, Steve. Hvað ætla þeir
að gera við þig?
—• Opinberlega ekki neitt.
í kyrrþey, tja, það vil ég helzt
ekki hugsa imi. Þegar haft
er í huga, hvað amerísk al-
þýða gerði við knattspyrnu-
manninn, sem skoraði sjálfs-
mark, þá get ég ekki gert mér
í hugarlund, hvað hún mun
gera við mig.
Gableman hringdi aftur til
að skýra mér frá, að Fay
Sumner Knott léti eins og
brúður, hvers eiginmaður
hefði haldið framhjá fyrsta
kvöldið eftir brúðkaupiö. —
Eg vildi bara láta yður vita,
að ég tek saman á skrifborði
mínu og fer. Eg vil ekki taka
neinn þátt í því, sem nú á eft
ir að ske.
Klukkan tíu hringdi Tex
Root til upplýsingaþjónust-
unnar. Leynilögreglumenn
hans höfðu einskis orðið vís
ari. Kata Riddell hafði blátt
áfram horfið, er hún kom til
Washington fyrir fjórum dög
um, á sama hátt og Homer
Adam hafði horfið, er hann
gekk út í skóginn sér til
skemmtunar. — Hvers vegna
bíða? spurði ég. — Hvers
vegna ekki birta fréttina
strax? Sennilega hefir hún
tekið hann með sér í bíl, og I
því lengur sem viö höldum'
þessu leyndu því lengra kom
ast þau.
Tex Root tók upp tímarit.
— Nei, sagöi hann áltveðið. —
Eg hef sagt kl. tólf og við
bíðum til tólf. Lögreglan get
ur lítið gert í náttmyrkri.
— Lögreglan?
— Já, það veröur að rann-
saka skemmtigarðinn og
slæða höfnina. Þannig fer
maöur venjulega að.
— Þú átt viö, aö hann hafi
verið — — myrtur?
Root leit upp úr tímaritinu.
— Er það ekki möguleiki?
Jane fór að gráta. Hún
hafði setið grafkyrr í stól sin
um og í fyrstu reynt að leyna
tárunum, en allt i einu brast
hún í grát og titraði af ekka.
Maja tók utan um hana og
leiddi liana inn i svefnher-
bergi. Maja kom aftur og
kvaðst vona, að ekki þyrffci
á lækni aö halda, en hann
yrði að ná í, ef Jane róaðist
ekki. — Hvað gengur aö
henni? spurði Root.
—Henni geðjast ekki að
Kötu Riddell. Hún er hrædd
við hana. Hún heldur. að hún
sé vond kona, og Jane þykir
svo vænt um Homer.
i — Svo slæm held ég, aö
■‘'35
Það er sama hvaða bílateg-
und þér eigið, það borgar sig
að nota
CHAMPION kertin.
Öruggari ræsing, meira afl
og allt að 10% eldsneytis-
sparnaður.
Skiptið reglulega um kerti.
EfilLL VILHJALMSSON HF.
Laugavegi 118, sími 22240.
W.V.V.V.V.V.V/AVAV.W.V.V.V.VVVAW.W.WAV
I

incýar
Ég þakka af heilum huga þann heiður, er þið sýnduð
mér og ástvinum mínum við samsæti í heimavistar
barnaskólanum á Borðeyri laugardaginn 6. september.
Ég þakka öll góðu og fallegu orðin, sem til mín og
fjölskyidu minnar voru mælt í samsætinu.
Og ég þakka ríkulegar gjafir, sem okkur hjónum voru
færðar þar.
Gaman væri ef þið nemendur mínir gætuð flest, helzt
öll, ritað með eigin hendi nöfn ykkar í nemendatal það,
sem mér var gefið í samsætinu, með skrifborðinu, hin-
um verðmikla dýrgrip. Hvor tveggja gjöfin var bundin
við nöftt ykkar nemenda minna öll 38 kennsluárin mín
í Hrútafirði.
Blessun drottins vaki yfir héraðinu okkar, hverju býli
þess, hverju barni þess, hvar sem það er búsett. Vernd
almættisins umlyki menntastofnanir héraðsins nú og um
áraraðir og alda, til blessunar ungmennum þeim, er þar
stunda nám; til velfarnaðar kennaraliði menntasetranna
og styrktarsveitum þeirra til fagnaðar og verðugs sóma.
Lyngholti við Borðeyri, 8. sept. 1958.
Bjarni Þorsteinsson, kennari.
V.v.v.v.v.’.v.v.w.v.v.’.v.v.v.v.v.vaw.w.vwjvÍi
Hjartanlega þökkum við öllum, sem auðsýndu okkur samúð Og
vnairhug við andlát og jarðarför elskulegrar móður okkar, fóstur-
móður, tegndamóður og ömmu,
Jóhönnu FriSriku Loftsdóttur,
Valshamri,
Vandamenn.
Jarðarför föður okkar og fósturföður
Eyjólfs Snæbjarnarsonar
fer fram frá Fossvogskirkju mánudaginn 15. september n. k. kl. 1,30
Athöfninni í kirkjunni verður útvarpað. Þeim, sem minnast vikfu
hlns látna er bent á Blindravinafélagið.
Guðrún Ey]ðrfsdóftir, Snæbjörn Eyjólfsson,
Gyða Guðmundsdóttir, Sigurður Guðmundsson.
Eiginmaöur minn
Krrstján Linnet,
fyrrv. bæjarfógeti
andaðist i Landspitalanum að kvöldi hins 11. september.
Jóhanna Lfnnet
<sm
Maðurinn minn
Páll Guðmundsson,
lézt að heimili okkar Hjálmsstöðum, hinn 11. september siðastliðínn
f. h. vandamanna,
Rósa Eyjólfsdóttir.