Tíminn - 31.10.1958, Qupperneq 9

ÍÍMIN'N, föstudaginn 31 .október 1958.
9
Htjtt Ufi
I tk ÍK. Clatnp\
27. dagur
ofbirta sé. Það má alveg eins
segja, a'ð hér eigi mörg sam-
verkandi atriði orsökina.
— Og það er víst svo ehn.
Hverskonar leikur er það nú
af guðunum aö leiða þig' hing
að aftur, Kate?
— Líklega til þess að mér
gefist færi á að verða plat-
ónskur vinur þinn, herra
Mason. Eg er annars hrædd
um, að byrjunin hafi ekki
verið sem bezt hjá mér.
— Þér getur farið fram.
Katharine.
— Jæja, en má ég ekki fara
núna? Eg hefi störfum að
gegna áður en frúin kemur
heim aftur. Góða nótt.
Katharine hljóp upp í her
bergi sitt og þrýsti vasa-
klútnum að munni sér til
þess að kæfa grátinn.
— Því verð ég aö þola
þetta? Hann er mér haröur
og miskunnarlaus. Hann skil-
ur ekki, hvers virði mér var
þessi kynning okkar. Honum
er hún einskis virði. Eg má
hlaut að ve.ra heima. Hann
var orðinn nndavlega heim-
sætinn. Hann var víst farinn
að eldast —aálgaðist nú fert
ugsaldurinn ý-,' þennan hræði
lega aldur. Sjö ár — hún átti
aðeins sjö ár éftir — sjö ára
baráttu, sem von var til að
bæri einhvern árangur við
að fela hrúkkurnar og blá-
baugana.
Hún gekk inn í forstofuna.
Hún var þegar búin að
gleyma Philig aftur, var með
hugann állarTvið Edda, sem
hafði svikiö h.ana. IJann hafði
nú vafalaust fundið sér ein
hverja aðra yngri og fjör-
ugri en Valá'ÖeV'Mason, sern
nú var orðin -jwjátíu og
þriggja ára.
Hún heyrði, að Philip var
að tala við einhvern inni í
stofunni. Dyrnar voru í hálfa
gátt, og hún leitÖnn um gætt
ina. Hann var að tala viö ráðs
konuna, sem sat i hæginda-
stól andspænis honum alveg
eins og jafningi eða gestur.
aldrei láta hann konrast að Hún var aö reykja sígarettu,
því,. hvernig mér er innan
hjarta. Hann mun heldur
og vínglas stóð ú litlu boröi
við stólinn. Vaiavie gat ekki
aldrei skilja tiifinningar mín betur séð, en Katharine væri
ar — því að hann hefir aldrei
verið elskaður. En hefir liann
nokkurn tíma elskað í fullri
alvöru? Aumingja Philip,
hann lifir í allsnægtum, en
á þó ekkert sem gefur lifi
hans raunvarulegt gildi. Hvað
er ég annars að segja? Hvað
veit ég um þetta? Konur eins
og ég kunna ekki með ásta
mál að fara. Allt, sem mér
hefir verið innrætt ris gegn
mér og útskúíar mér.
Brátt varð hún rólegri.
— Það hlýtur að búa eitt
hvað undir þeirri undarlegu
ráðstöfun forlaganna að
senda mig hingað. Er ástæð
an kannske sú, að Philip
Mason þarfnast hjálpar minn
ar — þarfnast fremur vináttu
minnar en ástar? Ef þvi er
þannig farið, ætla ég að veita
honum þá vináttu, hversu
mikil raun sem mér verður
það.
22. kafli.
Það hófst kvöldið, sem
Eddi yfirgaf hana — sveilcst
um að koma á stefnumótið.
Þar skynjaði Vaiarie fyrst
endalokin — forsmekk þeirra.
Hún vissi, að áhrifavaldi
hennar var að ljúka, og hún
mundi ekki framar geta
beygt karlmenn undir vilj a
sinn. Þetta var henni mikið
reiðarslag. Skugginn, sem
hafði elt hana síðustu árin,
var allt í einu orðinn að glott
andi draug.
Hún hafði komið snemma
heim, langaði mest til þess
að fela sig í herbergi sínu,
unz hin særða hégómagirni
hennar fengi einhverja bót.
Það var ljós í stcvu stofunni,
hún sá það gegnum glugga-
með allt öðrum brag en venju
lega. Svipurinn var fjörlegur
og hún spjallaði glaðlega við
Philip.
Valarie snaraöikt inn í stof
una. — Þið látið ;fara vel um
ykkur.
— Þau litu undrandi á
hana, og hvorugtjsagði orð.
Katharine reis á fætur og
sagði: — Á ég að sækja eitt
hvað handa yðúr/ frú Mason?
— Nei, látið mrg ekki trufla
ykkur. Valarie™ hló, yppti
hirðuleysislega öxlum og gekk
út úr stofunni.
— Hagaðu þér ekki eins og
við höfum verið staðin að því
að stela súltu úr búrinu,
sagði Philip við Katharine.
— Neí, ég skal ekki gera
þaö, sagði katharine hægt'og
hugsandi. En samt — —
Philip sp,urði ekki, hvaö
hún heföi æílað að
Valarie og horfði vandræða
leg í spegilinn.
— Að þú ert óvenjulega
þreytuleg og döpur núna,
góöa mln. Þú ert annars þol
mesta manneskja, sem ég
þekki. Engin önnur en þú
mundi duga svona lengi í
þolhlaupi samkvæmislífsins.
En í kvöld sé ég’ : fyrsta sinn
bilbug á þér.
— Það arnar ekkert að mér.
Gefðu mér aöeins einhverja
hressingu.
Hugur hennar dvalrii ekki
við Philip eða hugsanlegö sam
band hans við Katharine
Venner fyrr en tveirn eða
þrem vikum síðar, þegar
iienni kom það allt i einu
í hug að nýju.
Þessar vikur höfðu orðið
henni sem martröð. Henni
fannst lífiö orðiö einskis vert.
Hún liafði fengið fyrsta á-
fall ellinnar fannst henni. Það
var óbæriiegt að karlmaður
skyldi yfirgefa hana. Æskan
og fegurð hennar var liðin.
Hún varð að finna sér eitt
hvað annað til dundurs, eitt
hvað sem leitt gæti hugann
brot frá Edda, þótt hún segði
við sjálfa sig, að hún mundi
aldrei geta gleymt hohum.
Hún var að reyna að hugsa
sér eitthvað, sem hún gæti
tekið sér fyrir hendur einn
nóvembermorgun, er hún
reis úr rekkju ao loknum
morgunverði og fór að klæða
sig. Þegar hún kom niður og
sá böggul í íorstofunni.
— Hvað er þetta, Katha-
rine? Er hann til mín?
— Nei, þeíta eru föt, sem
herra Mason bað mig að
senda i hreinsun.
— Já, alveg rétt.
Ósjálfrátt tók hún upp
pappírsmiða, sem lá á for-
stofugólfinu, ogg gekk með
hann inn í stoíuna. Andar-
tak horfði hún döpur út um
gluggann án þess að líta á
miðann. Trén voru nöturleg í
garðinum, en bilarnir brun-
uðu hjá.
— Eg hata nóvember, það
er hryllilegur mánuður.
Hvernig á maður að fara aö
því að halda fegurð sinni í
slíku veðri? Eg held, að ég
fari með Phinp í næstu við
skiptaferð til útlanda, ef
hann vill hafa mig með sér.
Það er að minnsta kosti betra
en hírast hér.
Hún fletti bréfmiðanum
hugsunarlaust. sundur og leit
á hann. Dagsetningin var
þriggja ára gömul, og raunar
var þetta heil pappírsörk —
bréfsefni.
„Eg veit, að þú verður aö
hverfa aftur til Engiands og
nmmmmmiTinininimmmmimiiiiiininminiwnmmi
Aðeins lítið eitt nægir...
því rakkremið er frá
Gillette
segja áfram fyrra lífi þínu
meira. Hann fann það sjálf þar> j,ag verð ég lika að gera.
ur, að andrúmsloitið vai jjvag get sagt að skilnaði?
mengað, en þegar hann kom Ekker[ ails ekkert) nema
upp á loftiö skömmu síðar, þetta; pakka þér fyrir Phiiip,
Vi n vi n TJLciiovíÁ hov IrilHo , ,, ,, _ .
þakka þer fynr alit.
Kat.iariue "
Það freyðir nægilega
þó lítið sé tekið. Það er
í gæðaflokki með Bláu
Gillette Blöðunum og Gillette
rakvélunum. Það er framleitt
til að fullkomna raksturinn. Það
Reynið eina túpu í dag. ]
freyðir fljótt og vel... .og inniheldur
hið nýja K34 bakteríueyðandi efni,
sem einnig varðveitir mýkt
húðarinnar. ]
GiIIette „Brushless“ krem, einnig fáanlegk
Heildsölubirgðrr: Globus h.f., Hverfisgötu 50, sími 17148.
■■BnmiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiPiiimiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiHBi
■iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiliiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiinniiiiiimnim
I HILLU-UGLUR
1 HILLU-STIGAR
yrir sölubúíir, skrifstofur, geymslur og |
| heimili — aftur til afgreiíslu í miklu úr- 1
vali í SmiÖjubúðinni vi'Ö Háteigsveg.
%OFNASMIÐ)AN
(INMOIII 'O - RIYKIAVIK - 1 5 t A N 0 »
iniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiKiiiiiiiimiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiuiiiiHMiHnii
imiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiinniiiiiiiiiiiiniiiiiiiimiiiiiiiiiiiinmiiiimnmiiimiiiiiig
| Gerist áskrifendur
I aðTÍMANUM
hitti harm Vá'.arie þar kulda
lega og rólega sem fyrr. Hún
minntist . ékki á Katharine
og hugúr henna'r var auðsjá
anlega við annað bundinn.
Hún var likiega þegar búin að
gleyma því, sem liún hafði
séö niöri i stotunni.
Það var rétt ályktað, í huga
Valarie var ekkert rúm fyrir
Ahugi heviaar vak.iaði þeg-
ar. Þetta vai bfrs: frá konu
tii manns lveunar.
— Þakka þér fyrir — þakka
þér fyrir ailt“. Fyru’ hvað?
Hún varð þegar mjög for-
vitin, en fynr nokkrum aiiv-
um mundi hún aðelns hafa
slíka sma.vmini þessa stund- yppt öxlum hirðuleysislega og
iun Hiin D’Ht, ekki huL's.ið am ...___•. ,.... ...... ._____ v
Xskriftasími 1-23-23
niBIHttilOffilUBIBBB
V^MMMA’.V.WMiVAM'.V.V.V.V.V.V.V.W.V.VsMB
Myndamót frá Rafmvndum sími 1Ö29S
V%V.VV.V.V.VV.V.V.V.*.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V’A%W/W
1——MIMBBI ——B——W
ina. Hún gat ekki hugs.að .ur. gleymt þessu þögar, hugsað'
neitt annað en Edáa, sem gem gv0) ag S£r væri samaj
hvað Philip hefðist að. Það
var auövitað eð'ilegt, að hann
ætti sín ævintýri enis og hún.
hafði svikið hana.
— Gefðu méi' víi’glas,
Pliilip.
— Sjálfsagt, en mér sýnist Þau höfðu alclrei skipt sér af
að þú liefði meiri þörf fyrir nánustu einkamálum hvors
bolla af heitn, sterku tei. annars. Þetta var nýtízku
Hvað er nú að? Eða á ég hjónaband, þótt augsýnilega
tjöldin, er hún gekk inn og' kannske ekki að taka eftir hefði Philip reynzt erfitt að
upp tröppurnar og setti lyk . því? sagði hann brosandi. átta sig á því fyrst í staö.
ilinn í ski’áargatið. Philipl — Taka eftir hverju? sagði En núna? Þessi bréfmiöi
Þökkum auðsýnda samúð við andlát 09 jarðatför móður okkar,
Ólafar Bjarnadóttur,
Strandarhjáleigu.
Sérstaklega viljum við þakka kvenfélaginu Bergþóru góða hjálp
og hlýhug.
Bjarni Eínarsson,
ísleifur Einarsson,
Einar Einarsson.