Tíminn - 06.11.1958, Blaðsíða 9

T f M IN N, fiinmtuclaginn fi. nóvember 1958.
Viftt tífi
IK Clatitpi
32. dagur
— Eg er hræddur um, að
ég skilji alls ekki, hva'ð' þú
ert að tala um, Valerie. En
það lítur út fyrir, að Katha-
rine hafi orðið fyrir ásókn og
leitað hælis í bíói.
— Nei, það var aðeins til-
gáta mín. Eg rak hana héðan
í morgun.
4- Hvað segirðu? Er Katha
ririe alfarin héðan?
— Já, það vona ég. Þú munt
ekki fá tækifæri framar til að
gamna þér viö hana hér í
stofunni meðan ég er að heim
an. Að mér heilli og lifandi
skal það ekki verða. Þið héld
uð víst, að ég væri heimsk og
blind. Valarie var fastmælt
og röddin kuldaleg.
— Rakst þú Katharine
burtu? Hann hreytti þessu út
úr sér, beygöi sig síðan yfir
hana, greip um handleggi
hennar og kippti henni upp
úr stólnum.
— Taktu ekki svona fast, ég
finn til, kveinkaði hún.
Hann talaði hægt, fast-
mæltur og röddin var hás: —
Er þér ljóst, að hún á hvorki
vini né fjármuni í þessum
heimi? Hún er einstæðingur.
Og þú hefir rekið hana burtu
án þess að vita, hvort hún
ætti víst nokkurt þak yfir höf
uðið.
— Hvað kemur mér það við
— eða þér? sagði hún há-
róma.
— Þú ert afbrýðisöm. Get-
ur það verið, aö kona, sem að
eins hefir litið á eiginmann
sinn sem sparisjóðsbók, geti
orðið afbrýðisöm af því aö
komast að raun um, að hon-
um gezt vel að að annarri
konu? Þú ert köld og tilfinn
ingalaus, og ekkert hreyfir
við þér fyrr en þú heldur, að
efnahagsöryggi þitt sé í
hættu.
— Ertu genginn af göflun-
um, Philip? Hvert orð sem þú
segir, sannar aö ég hefi á
réttu aö standa. Hvers vegna
verður þér svona mikið um
þetta, ef þér stæöi á sama um
þessa konu? Slepptu mér.
Hann hristi hana og neyddi
hana til þess að horfa á sig.
— Hvar er hún? Hvar er
Katharine? Segðu mér þaö
eða ég skal . . .
— Eg hefi enga hugmynd
um það, og mér er Hka alveg
sama. Eg sagði henni líka, að
hún fengi engin meðmæli
hjá mér.
— Þú ert . . . þú hikar ekki
einu sinni við að svipta hana
öllum möguleikum til þess að
vinna fyrir brauði sínu. Af-
brýðisöm kona svífst einskis.
Þú heimtar allt en gefur ekk
ert í staðinn — ekki einu
sinni likama þinn, ef þú gæt
ir komizt hjá því. Hvað varð
ar þig um þaö, þótt ég reyndi
að eignast vinkonu, sem væri
gædd mannlegum tilfinning
um.
— En því dirfðist þú aö
koma með hana hingað? Því
-tiírfðist’þú — —‘
Rödd hennar var skræk.
Hann hélt henni fastri, svo
að hún gat ekki hreyft sig.
Svipur hans var harður og
augu hans loguðu. Svo
sleppti hann henni svo snögg
lega, að hún var nærri dottin.
í sama vetfangi varð hann ró
legur og sagði: — Eg veit auð
vitað, að ungfrú Venner hefir
ekkert sagt mér til miska, þú
ert aðeins að reyna að leika
á mig. Eg kom heldur ekki
með hana hingað, og hún
hafði enga hugmynd um, að
ég væri eiginmaöur þinn. Þú
hefir sett heilan,sorgarleik á
svið vegna þessa bréfsnepils,
sem ég ætla nú að brenna. Eg
bið þig annars afsökunar, Val
erie. Eg vona, að ég hafi ekki
meitt þig.. ,
— Hvert ertif að fara?
Rödd hennar var enn há og
skjálfandi.
Philip hafði ekki gert sér
ljóst, að hann gekk til dyra,
og hann staðnæmdist við orð
hennar.
— Þú skalt ekki halda, að
þú sleppir svona auðveld’.ega,
sagði hún og hvessti á han.n
augun. Þú 'kastal’ ekki svona
auðveldlega ryki i augu min.
Geturðu annars gefið mér
nokkra skýringu á þessu
bréfi?
— Hefi ég nokkru sinni beö
ið þig um skýringvuá gerð-
um þínum? Þú hefir heldur
ekki gert það fyrr en riú.
— En nú krefst ég hennar,
sagði hún hraðmælt.
Hann horfði þegjandi á
hana um stund og brosvipra
myndaðist á vörum hans. —
Jæja, Valarie, sagði hann
svo. Við skulum gera með okk
ur samning. Ef þú vilt leyfa
mér að lesa yfir öll bréfin,
sem liggjáji í skrifborðsskúff
unni þiririi/ þá SKal ég segja
þér allt af létta um athafnir
sjálfs mín.
Hún dró andarin ótt og
títt og minntist allra bréf-
anna með sinni eigin rithönd,
allra bréfanna, sem Eddi
hafði endursent síðustu vik
urnar.
— Eg neita ■ því. Þetta er
ekkert prang.
— Jæja, þá það, sagði Phil
ip og gerði sig líklegan til
þess að fara.
Hún stöðvaöi hann aftur.
— Hvert ertu aö fara
— Eg hefi enga ákveðna
feröaáætlun.
— Hvernig er samband ykk
ar Katharine Venner? Þú
verður að segja mér. það.
Fyrir nokkrum klukku-
stundum hafði hann svaraö
sjálfum sér þessari spurningu
og þá hafði hann þótzt sann
færður um, að tilfinningar
hans í hennar garð væru að-
eins saklaus ,-vináttukennd.
Nú vissi hann betur.
— Þú munt aldrei geta skil
ið það, Valarie, sagði hanri
fastmaeltur.
27. kafli. j
Svefnherbergið var í litlu
og^óhrjálegu gistihúsi, það
var dimmt og rakt.
— Hvað á ég nú að gera?
Hvað get ég tekið mér fyrir
hendur? hugsaði Katharine í
öngum sínum. Eg get ekki far
ið í neina vinnumiðlunarskrif
stofu án meðmæla.
— Steven — Ruth —
Bertha frænka. Hún minntist
frænku sinnar um að fara til
frú Stone, gömlu ríku en
nísku kerlingarinnar
Húsið var stórt og gama.1-
dags. Svo virtist, sem eigandi
þess hefði gleymt að fylgjast
meö tímanum. Þar vant-aði öll
hjálpartæki, sem finnast eiga
í nútímaeldhúsum og heimil
um. Fyrr á árum hlaut það
þó að hafa talizt fyrinnann-
legt.
I Katharine gekk upp breiðu
steintröppurnar og tók í
klukkustrenginn. í sama bili
barst rödd neðan úr kjallara
ganginum, og Katharine
hrökk við.
— Hvað viljið þér?
Katharine leit niður og sá
stúlku standa þar með ó-
hreina svuntu og sótblett á
kinninni. Hárið var úfið.
— Eg þarf að tala viö frú
Stone. Kallar þú ætið neðan
úr kjallara til gesta í stað
þess að koma og Ijúka upp
dyrum? sagði Katharine með
nokkurri þykkju.
— Eg nenni ekki að ganga
upp þennan langa stiga til -
þess eins að opna dyrnar. Um j
hvaö þurfið þér að tala viö
1 frúna? Veit hún, að þér eruö
að koma?
— Hún mun verða mjög
glöð við að sjá mig, sagði
Katharine.
Stelpan hló.
— Jæja, ef þér getið glatt
hana, þá eruð þér víst eina
manneskjan í heiminum, sem
getur það.
— Viltu gera svo vel aö
opna dyrnar fyrir mig.
— Þér getið komið hingað
niður og gengið gegnum eld-
húsið.
Það sparar mér sporin. Eg
hefi svo hræðilega æðahnúta
á fótunum. Eg vildi, að versti
óvinur minn hefði aðra eins.
Katharine gekk niður
tröppurnar að eldhúsdyrun-
um og inn í húsið. Þarna niðri
var allt óhreint og í óreiðu.
— Ósköp eru að sjá þetta,
sagði hún.
Já, finnst yður ekki.
Samt á gamla frúin svo mik
ið af peningum, að hún veit
ekki, hvað hún á við þá aö
gera. En það er svolítið
skárra á efri hæðinni, þótt
helzt líti út fyrir, að þar haíi
allt staðið óhreyft í heila öld. J
Katharine gekk á eftir
henni upp stigarin. Loftið var
þungt og drungalegt, húsgögn
in stór og þunlamaleg. Hér og
hvar voru gipsmyndir á veggj
um og þar héngu gömul klæöi
rykfallin og mölétin.
— Það veiti ekki af heilum
þjónahér til þess að halda
þessu húsi hreinu, sagði stúlk
an. — Eg á nóg með að halda
skítnum frá sjálfri mér og
matreiða handa gömlu kon-
unni.
Um leið og Katharine nam
staðar til þess að líta í kring
um sig, gall við há og nærri
því karlmannleg rödd innan
úr herbergi: — Cicely, Cicely
— hvar ertu? Ef ég væri ekki
orðin þetta skar, mundi ég
ekki spara stafinn á svona
lata vinnukonu. En þú veizt,
að ég er oröin aumingi og
skákar í því skjólinu. Cicely
— Cicely.
^V^W.V.V.V.VAV.WAV.V.V.V.V.V.V.V.V.V.W™
l Tæpar 2000 blaðsíður |
í fyrir aðeins 153 kr. |
Neðantaldar 8 skemmtisögur seljast með allt að 50% afslætti, send-
ar gegn eftirkröfu. — í Reykjavík fást bækurnar með þcssu lága “■
verði í Bókhlöðunni, Laugavegi 47.
.... „Eg þakka bókasendinguna. Eg bjóst alls ekki við að fá svo »*
mikið lesmál fyrir aðeins 157 krónur. Nú hef ég nóg áð lesa fram ■“
eftir vetrinum . . . . En hvernig getið þið selt bækurnar — 8 bæk-
ur, tæpar 2000 blaðsíður — fyrir svona lágt verð? . . . . Eg kom í %
bókabúð fyrir nokkru og spurði eftir miðlungs stórri bók — hún
kostaði meira en allar bækurnar, sem ég fékk frá ykkur.“ .... ■»
(Úr bréfi til útgáfunnar.) \
5

O
O
Arabahöfðinginn o
Áður 30 kr. Nú 20 kr.
í fallegu bandi 25 kr.
Svarta leðurblakan o
Áður 12 kr. Nú 7 kr.
Klefi 2455 í dauðadeilcl q
Áður 60 kr. Nú 30 kr.
1 örlagafjötrum O
Áður 30 kr. Nú 20 kr.
Synir Arabahöfffingjans
Áður 25 kr. Nú 20 kr.
í fallegu bandi 25 kr.
Dcnver og Helga
Áður 40 kr. Nú 20 kr.
Ilauffa akurliljan
Áður 36 kr. Nú 20 kr.
Dætur frumskógarins
Áður 30 kr. Nú 20 kr.
I
SOGUSAFNIÐ
Pósthólf 1221 — Reykjavík — Sími 10080.
V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.VV.V.V.V.V.V.V.VAVU
OIIIIIIIIIflllIlIIIIfllllIIIIIIIIIIIIIlIllllIIIIIIIIIiIIIIIIIIIlIlllllfllIlllIIIIIIIIDIlllIIIlIIIlIIIIIiIiIIIIIiIllliIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII
Systrafélagið „ALFAáí
Sunnudaginn 9. nóvember heldur Systrafélagið
Alfa sinn árlega basar í Vonarstræti 4 (Félags-
heimili verzlurtarmanna). Verður basarinn opn-
aður kl. 2 e.h.
Á boðstólum verður mikið af hlýjum ullarfatnaði
barna og einnig margir munir hentugir til jóla-
gjafa. •— Allir velkomnir.
Stjórnin
s
s
s
s
S
s
1
I
ffiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiumiiiii
s i
I 1
I Bændur! (
í hinum forna Holtahreppi.
| . Styrkir úr sjóði hjónanna Ólafs Þórðarsonar og i
Guðlaugar Þórðardóttur frá Sumarliðabæ eru =
| lausir til umsóknar. Skriflegar umsóknir sendist 1
1 til mín fyrir 20. nóvember. i
i Sveinn Ögmundsson,
| Kirkjuhvoli. i
flBaaiuinHiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiimuuiiui
-W.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.VV
■: 5
;■ Þakka hjartanlega vinum og venslamönnum, sem
;! sýndu mér margskonar vinsemd á fimmtugsafmæli !;
■: mínu 2. þ. m. !;
Marinó Jakobsson,
Skáney
’M/AV.V.V.V.VV.V.V.V.V.V.VAV.VVW.VVW.VVVWin
Konan mín.
Sigurbjörg Ámundadóttir,
sem andaðist 31. október, verður jarðsungin frá Fossvogskirkju,
föstudaginn 7. nóvember kl. 1.30. Athöfninni í kirkjunni verður út-
varpað. Blóm og kransar afbeðin. En þeim, sem vildu minnast hinnar
látnu, er bent á krabbameinsfélagið.
Fyrir hönd vandamanna,
Friðrik J. Ólafsson.