Tíminn - 28.11.1958, Blaðsíða 9

í í MIN N, föstudaginn 28. nóvember 1958.
9

... hr. Eversleigh . hjálpa'ði
mér á fætur og ók mér heim.
Díana hló svo undir tók í
ötofunni.
— Ó Sara, ég get ekki varizt
hlátri. AÖ hugsa sér aö þú
skyldir hitta Josslyn á þenn-
an hátt. Hann sagði þér ekki
einu sinni aö hann þekkti
mig! Þaö hlýtur að vera ein-
kennilegt að hitta fólkán þess
áð vita að maöur þekkir það.
Þetta hljómar ef til vill ein-
kennilega, en þú veizt hvað
ég á við. Hvenær kom þet.ta
annars fyrir?
—Það eru því sem næst
tvær vikur síðan.
— Hefurðu virkilega verið í
•Markham í tvær vikur Jos-
lyn? Ertu ekki orðinn leiður
á staðnum?
— Þyert á móti. Eg kann
vel við mig hér.
— Hf. Eversleigh hefur á-
liuga fyrir gömlum húsgögn-
um, sagöi ég. — Hann var
mjög hrifinn af máiverkun-
um í kirkjunni í Markham.
— En hvað um þessa ætt-
ingja þína Josslyn? Bíða þeir
ekki eftir þér?
— Píei, þeir hafa ekki hug-
roynd um að ég er í Englandi.
—*■ Fáðu þér hunangslcöku,
sagði Júlía frænka. — Þetta
er uppáhaldskaka Díönu.
Hún var bökuð í tilefni af
komu hennar.
— Eg þakka, sagði hann.
Síðan sneri hann sér að
Díönu. — Ertu í leyfi?
Díönu virtist brugöið. Það
leið skuggi yfir andlit hennar.
Við Júlía frænka biðum eftir
svari hennar í ofvæni, því að
við vissum jafnlítið og hann.
— Á vissan hátt, sagði hún
að lokum.
— Hve lengi gerir þú ráð
fyrir að dveljast hér?
— Það er eftir atvikum
komið.
— í gær grunaði okkur ekki
að hún mundi koma, sagði
Júlía frænka.
— Eg hefi gaman að því aö
koma fólki á óvart. Lífiö er
skemmtilegra þegar fólk veit
ekki hvað morgundagurinn
kanp að bera í skauti sínu.
— En stundum er þaö vitur
legra og í meira samræmi við
hlutina að ráðgera, sagði
Júlía frænka.
— Þaö er að segja ef ráða
gerðirnar reynast ekki rang
ar, sagði ég.
— Það er engu að síður á-
nægjulegt að ráðgera, sagði
Júlía frænka.
Díana talaði um alit milli
himins og jaröar. — Manstu
eftir því Josslyn, sagöi hún
oft. Eg vissi aö þrátt fyrir aö
hún væri ánægð var hún ó-
örugg, og ég skildi aö hin
skyndilega heimkoma hennai
stóð i sambandi við Josslyn.
Hann stóð á fætur um leið
og hann"hafði lokið úr teboll
anurn. Eg hugsaði um aö
hann hafði ráðgert aö fara
með okkur Júlíu frænku í bíl
ferð, og að við mundum hafa
átt skemmtilega dagstund, og
kynnzt hvert öðru betur, en
nú hafðr þetta allt skyndi-
lega breytzt.
Díana var komin heim og
ekkert var eins og það hafði
verið áður. Aðeins eitt var
fyrir hendi: Eg varð að
gleyma. öltum draumum mín-
um.
— Sara, sagði Díana þegar
hann var farinn. — Komdu
og hjálpaðu mér með töskurn
ar.
Eg vissi hváð þetta þýddi.
Hún vildi tala við mig. Við
gengum upp í gamla herberg
ið hennar og þegar við vorum
þangað komnar fleygði hún
sér upp í rúmið og horföi á
mig. Eg stóð við gluggann og
horfði út í garðinn.
— Jæja, sagði hún, — þig
langar vafalaust til þess aö
spyrja ótal spúrninga, er það
ekki?
— Þetta bar að svo óvænt.
— Eg varö að koma heim.
Mér leiddist svo mikið að ég
gat ekki hugsað mér aö vera
þarna lengur.
— Eg get ekki sagt að þú
litir út fyrir að hafa látið þér
leiðast. Mér sýnist auk held
ui' að þú sért ánægð með til
veruna.
— Já það rættist úr þessu
öllu saman — skyndilega,
— Þú átt við aö það hafi
verið vegna Josslyn Evers-
leigh?
— Ó Sara, f-innst þér hann
ekki dásamlegur? Hann er
það.
— Nú fer ég aö skilja. Hann
sem sagt sá „nafnlausi".
— Já.
— Þa|ð er , einkennilegt,
sagði ég og tókst illa að dylja
sársaukann í rödd minni, en
það gerði heldur ekkert til.
Díana hafði þugann sýnilega
allan bundinn viö sjálfa sig,
— að koma hingað án þess aö
segja að hann þekkti þig.
— Hann er einkennilegur
og það er einmitt það sem
gerir hann svo hrífandi.
Hann talar næstum aldrei um
sjálfan sig. Fiestir gera ekki
annað, hefurðu tekið eftir því.
Josslyn er einsdæmi — eða
því sem næst.
— Hvað fór ykkur á milli
í Ástralíu, sagði ég.
— Við . . .' við urðum ást-
fangin hvort af ööru.
— Ætlarðu . . . að giftast
honum?
— Við höfum ekki rætt um
það. Það kom eitthvað hræði-
legt fyrir hann í bernsku og
síðan er hann bitur í bragði.
En hann elskaði mig í raun og
veru.
— Og fór hann svo á brott?
— Hann þurfti að fara af
verzlunarástæðum.
— Það var þá þess vegna
sem þú fórst á eftir honum?
— Eg gat ekki hugsað mér
að vera þarna lengur. Hann
skrifaði ekki og ég gerði mér
ýmislegt í hugarlund. Svo
fann ég hann hér . . . í Lavend
er Cottage . . . sitjandi á
gamla stólnum talandi um
trémaöka.
— Eg held að ég megi segja
að ekki hafi verið minnzt á
trémaðka.
— Frænka hefur ekki getað
látið vera að tala urn þetta
ef ég þekki hana rétt.
Eg skildi að Díana vildi
ekki trúa því að ég hefði leik
ið nokkuö hlutverk í kunn-
ingssap okkar.
— Og, hélt hún áfram,
þegar ég kom og fann hann
hér þá var ég svo hamingju-
söm. í fyrstu hélt ég að mig
væri að dreyma. Hann hafði
komið til heimilis míns og úr
því að hann var þangað kom
inn á annað borð gat hann
ekki haldið sig í fjarlægð.
Hann ætlaði að koma áður
en hann sagði það. Síðan hitti
hann þig og notaöi t'ækifærið
til þess að koma aftur. Þetta
sýnir að hann hefur verið ást
fanginn af mér allan tímann.
— Er það?
— Auövitað. Getur þú ekki
skilið þaö.
— Nei, en ég hefi heldur
ekki til aö bera lífsreynslu á
borð við þig.
— Auðvitað hefurðu það
ekki. Svona klaufaleg. Eg
hefði viljað sjá þig . . . detta
af hjólinu. Það hlýtur að hafa
verið þaö sama fyrir hann og
að sjá mig aftur.
Hún hafði farið út úr rúm
inu og gengið að speglinum.
— Komdu hingað Sara. Eg
gekk til hennar og við stóð
um hlið við hlið.
—Er þetta ekki stórkost-
legt. Eg hefi raunar aldrei
hugsað um þetta fyrr. Hér
stendur þú og hér stend ég
og við litum út sem ein og
sama persónan.
— En það er engu að síður
munur á okkur, ég og leit
af kjólnum með blómum sem
ég var í, á fallegu dragtina
hennar.
— Við lítum út eins og aug
lýsing sem á stendur: Þann
ig lítið þér út nú og svona
getið þér litiö út ef þér fáið
yður föt sem þessi.
Hún brosti ánægð á svip.
— Þú veizt aö það hefur
alltaf verið munur á okkur,
hélt ég áfram. — Fólk tekur
strax eftir því. Ýmsar setning
ar skutu upp kollinum í huga
mér: — Mikið er hún íallegt
barn. Já, hún er annar Flax
ton tvíburinn. — Tvíburar.
En gaman. Er hin jafn fall
eg? — Ja, Sara er falleg
stúlka, en . . .
Nú hafði Díana öðlast sjálfs
traust og lífsreynslu auk ynd
isþokka síns. Andlitsdrættirn
ir skiptu ekki máli og heldijr
ekki háraliturinn, en þaö var
persónuleikinn sem máli
skipti,
— Já, sagði hún — það var
víst munur á okkur. Eg .hefi
alltaf verið þannig, að mig
langaði í ævintýri, enda var
það ég sem fór að heiman.
Eins og ég hefði ekki haft
áhuga á því líka! Eg fann að
tárin voru að brjótast fram í
augnakrókana. En það var
ekkert vit í því að fara að
gráta, þvi að þaö breytti engu
gangi málanna. Nú skildi ég
hvers vegna Josslyn hafði
haft áhuga fyrir mér. Eg var
leiðinleg útgáfa af stúlkunni,
sem hann elskaði — einskon-
ar uppbót.
!■■■■■■■
!■■■■■■!
WVWtftí
Opnum á morgun
laugard&g, smurbrauísverzlun undir nafn-
inu Brauíborg, aí Frakkastíg 14. Höfum
á boístólum milli 50-—60 tegundir af
smurðu brauði og snittum. AígreiÖum og
sendum pantanir meí styttum fyriryara.
ATH.: Sendum í heimahús og tyrirtæki til kl. 11,30
á kvöldin. Gerið svo vel og reynið viðskiptin
I
<Z__ bmuL'i
Frakkastíg 14. — Sími 18-6-80.

Dagskrá
TÍMARIT UM MENN-
INGARMÁL
Dagskrá flytur ávallt fjölbreytt
efni um bókmenntir og listir,
og er þess vegna kærkominl
meðal bókaimnenda. — Þeiri
sem vilja fá það bezta sem rit-|
að er um vísindi, af færustuj
mönnum, kaupa Dagskrá.
Ég gerist hér með áskrifandi að Dagskrá:
Nafn
Heimilisfang ............................................. ...
Tímaritið' DAGSKRÁ, Lindargötu 9A, Reykjavík.
■■BiniiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiPiiiiiiiiinniiiiiiiiiiiiiiiiiimM'
Aðaifundur
ÚTVEGSMANNAFÉLAGS REYKJAVÍKUR
verður haldinn sunnudaginn 30. nóv. kl. 2 síðd-
í fundarsal L.Í.Ú. við Vesturgötu
Venjuleg aðalfundarstörf.
Stjórnin
niinihiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiinimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimn
■immiiiiimmimmmmiimmt.uimmmimmmiiiiimiiiiiiimiimmmiimiimiimiiniinminmnim
Útboð
Tilboð óskast í að aka talsverðu magni af perlumöl
á Reykjavíkurflugvöll.
Tilboðin sendist til skrifstofu minnar á Reykja-
| víkurflugvelli fyrir 3. desember n. k.
Reykjavík, 25. nóvember 1958.
1 Flugmálastjórinn.
Agnar Kofoed-Hansen.
miiuimuiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiimmiimiimmiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimmiimiiiiiimmiiimiv
Jarðarför mannsins míns,
Bjarna Jónssonar,
Meiri-Tongu,
sem andaðist 17. þ. m., fer fram aö Árbæ á morgun. Athöfnin hefst
meS húskveSju aS heimili hans kl. 11 f. h. BílferS verSur frá Blf-
reiSastöð íslands kl. S f. h.
Þórdis ÞórSardóttir.