Tíminn - 13.01.1959, Blaðsíða 4

4
TÍMINN, þriðjuclaginn 13 janúar 1959,
Um tvö þúsund manns tóku þátt í 60
ferðum Ferðafélags Islands s.l sumar
‘8A0STOMN
Ferðir íélagsins hafa fyrst og fremst Jiann til-
gang að kynna mönnum landiÖ
Fyrir um það bil tveimur
nánuðum síSan eða nánar
Mltekið 16, nóvember lagði
>tjórn Ferðafélags íslands,
isamt fleiri framámönnum
rélagsins leið sína upp í
Skíðaskálann í Hveradölum,
ril þess að eyða þar í samein-
ngu einni skammdegisdags-
>tund. Mun svo gert á hverju
ári og er góður siður. Þarna
jr setið í fágætlega góðum
fagnaði til dagsloka, við
njöð og munngát, ræður
fluttar og skýrt í stórum
Jráítum frá starfsemi félags
jns á liðnu ári. Jafnan er
alaðamönnum boðið að slást
j hópinn og mun svo til ætl-
izt, að þeir minnist félagsins
í blöðum sínum og er lítil
jorgun fyrir dýrlegan dag.
Eðlilegt væri að stjórn Ferða-
elagsins þætti nokkuð seinka frá-
;ögn Tímans af ferð þessari. Sú
ið er þó að yfirlögðu ráði gerð.
Só gert ráð fyrir því, að blaða-
rinennirnir skýri frómt frá, (og
íítver vænir þá um annað, enda má
iteljá líklegt, að þeir halli sór á
oyrað áður en þeir hefja skrift-
\xnár), þá hlýtur frásögn allra að
7érða á líka lund. Hins vegar
Qiunu ummælum blaðanna ætlað-
rrtr sá tilgangur, að minna á félag-
: ö og vekja athygli á því, hvað
/issulega er meir en verðugt. Og
ou þau einhvers megnug í þá átt,
\r sízt til hins lakara að samhljóða
.ifásögn þeirra birtist ekki öll sam
iimis.
Þfegar í Skíðaskálann kom stóð
bar langborð mikið hlaðið ramís-
'.vinzkri kjarnafæðu og hinurn
igætustu ölföngum. Hallgrímur
Jónasson kennari hauð menn vel-
Ikomna og mælti:
Finnumst uppi á fjöllum enn,
fijótt er dagur liðinn.
Við skulum bragða, blaðamenn,
hrennivín og sviðin.
®g lét enginn segja sér tvisvar.
Varaforseti félagsins, Jón Ey-
.hórsson, tók þvínæst til máls. Gat
liiann þess, að s'tarfsemi félagsins
7æri í raun og veru tvíþætt. Yfir
ríumartímann stæði það fyrir og
- kipulegði ferðalög víðs vegar um
iand, en að vetrinum héldi það
fæðslu- og skemmtifundi. Mjög
7æri þýðingarmikið að starfsemi
célagsins gæti enn aukizt, því þeg
ar staðar væri numið biði hnign-
i in á næsta leiti.
Stjórnin hefði nú til athugunar
Qð fá land undir tjaldbúðir, þar
isem fólagsmenn gætu dvalið um
'helgar. Æskilegast væri að land
fengist í hinu forna landnámi
ingólfs og þá einnig í nánd við
"lerigilinn. Þá hefði og komið til
orða að reyna að útvega mönnum
: eyfi til áð tjalda á vissum stöðum
7Íðs vegar út um land. Slíkar tjald
Ccúðir væru algengar erlendis og
iparna gætu menn með vissum
l’aætti gengið sjálfala.
Fjárhagur fólagsins væri nú
ifemur á batavegi og yrði því
'yænianlega brátt hafizt lianda um
feyggingu nýs1 sæluhúss, þess 9. í
íröðinni, en ekki væri enn ákveð-
lið hvar það yrði reist.
Segja mætti að félagið væri
■iðrúm þræði bókmenntafélag. Inn
iin fárra ára hefði það gefið út
irbækur um alla landshluta, en
|oær eru nú orðnar 31. Fer ekki
irnilli mála, að þær eru hin bezta
'.íslandslýsing, sem enn er til. En
irbókin er merkileg fyrir fleira,
|oví að hún er efalaust einhver
odýrasta bók á íslandi, þar sem
liiún er innifalin í árgjaldinu, en
|það er einar kr. 50.00. Næsta Ár-
ylbók verður um Barðastrandar-
V.'ýslu og er Jóharin Skáftason,
sýslumaður, liöfundur hennar. Ár-
ið 1960 kemur hins vegar út Ár-
bók um Suðurjökla, samin af Guð-
msundi Einarssyni frá Miðdal og
er það vel til fundið, því að þá
eiga Fjallantenn merkisafmæli,
en Guðmundur er einn ötulasti
fyrirliði þeirrar fylkingar.
Er Jón hafði lokið máli sínu
reis úr sæti framkvæmdastjóri fé-
lagsins, Lárus Ottesen. Hann
skýrði frá því, að Ferðafélag ís-
lands væri nú 31 árs. Félagsmenn
væru um 6000, flestir í Reykjavík
en auk þess væru deildir starfandi
á Akureyri, Húsavík og í Vest-
mannaeyjum.
Fjárhagur félagsins mætti heita
furðanlega góður, þar sent nyti
aðeins eigin aflafjár, en engra
opinberra stvrkja, og væri það
metnaðarmál félágsmanna. Sumiar
ferðirnar skiluðu nokkrum ágóða,
•sem varið var til skrifstofuhalds,
en félagið hefði nú í tvö ár rekið
skrifstofu, sem annaðist daglegar
framkvæmdir og veitti fyrir-
greiðslu innlendum og erlendúm
ferðamönnum.
Á s. 1. sumri hefði félagið stað-
ið fyrir 60 ferðum með samtals
urn 2 þús’. þátttakendum eða fieiri
en nokkru sinni fyrr. Auðgert
mundi að stórauka tölu þátttak-
enda með því að taka Upp við-
komu á ýmsurn skemmtistöðum,
en okkar ferðir hafa þann tilgang
fyrst og fremst, að kynna mönnum
landið og þeirri stefnu munum
við halda, sagði Lárus.
Síðastliðið vor gróðursetti félag
ið 6 þús. plöntur í landi sínu í
Heiðmörk og eru þá 52 þús. plöjit-
ur komnar þar í jörð fyrir tiistilli
þess, en það er 20. hluti alls þess
sem enn hefir verið plantaö í
Heiðmörk. Jóhannes Kolbeinsson
stjórnaði gróðursetningunni.
Félagið hélt 5 skemmtifundi s.
1 vetur og eru það mjög vinsælar
samkomur.
Sæluhús félagsins eru nú 8. tíið
elzta þeirra, húsið við Hvítárvaín,
er 30 ára. Unnið var að verulegum
endurbótum á þvl í sumar og
reyndist viðgerðarkostnaöurinn
fimmfallt hærri en upphaflegur
byggignarkostnaður hússins. Þá
voru hús félagSins á Hveravöllum
og í Kerlingarfjöllum máiuð að
innan og heit sundlaug gerð við
Hveravallahúsið.
Háldið héfir verið áfram útgáfu
íslandskorta og virðis't eftirspurn-
in sízt minnka.
Loks hafði félagið s. 1. haust
ferðasýningu á vegum Æskulýðs-
ráðs Reykjavíkur og fluttu þeir
þar erindi Jón Eyþórsson og Hall-
grímur Jónasson.
Næstur talaði Þors’teinn Þor-
steinsson, fyrrv. sýslumaður.
Minntist hann fallinna forystu-
manna félagsins og flutti hvatning
arorð til hinna yngri. Þeim bæri
nú að taka upp merkið og dygði
þá ekki það eitt, að halda í horfi,
heldur yrði jafnan að sækja fram
til nýrra sigra, því að aldrei þrytu
verkefnin fyrir slíkt félag sem
Ferðafélag íslands'.
Hallgrímur Jónasson þakkaði
Þorsteini sýslumanni fyrir góðar
óskir. Lét í ljósi ánægju sína yfir
því, að ein kona, Elín Pálmadótt-
ir frá Mbl. skyldi þó vera þarna
viðstödd og mætti Mbl. eiga það,
að venjulega legði það til kvén-
mann í þessa Skiðaskólaför.
Lýsti Hallgrímur á s'kemmtileg-
an hátt för sinni í göngur S. 1.
haust, en slíka för hafði hann ekki
farið í 40 ár. Fór hann með svo-
nefndum Vestflokk úr Skagafirði,
sem gengur Eyvindarstaðaheiði,
allt inn til Hofsjökuls, og er 5
daga í göngum. Þótti honum það
eitt á skorta í göngunum hversu
lítillar liundahylli hann naut en
eins og kunnugir vita, er illt að
vera hundlaus í göngum. Um þær
raunir kvað Hallgrímur:
Uppgefinn við arg og sig,
erida lítils virði;
enginft hundur eltir mig
í öllum Skagafirði.
En svo sigraði sólskinið eins og
oftast gerist í göngum og ilm það
vitnar vísa Hallgríms, kveðin að
leiðarlokum:
Þegar ekki ér allt í vil.
— eins og dæmin sanna —
þá er gott að grípa til
gangnaminninganna.
Við þurfum að þekkja þelta
dósamlega land okkar, sagði Hali-
grimur, hrikaleik þess' og yndis-
prýði, til þess að við fáum metíð
það Og unnað því eins og skyldugt
er og vert.
Hákön Bjarnason, skógræktar-
stjóri, þakkaði veittan beina. Þjóð-
in þyrfti að snúa hug sínum tii
landsins enn meir en verið hefði.
Fátt væri dásamlegra en ferðalög
um óbyggðir og þann ókost vissi
liann einan á slíkum ferðum,
hversu kvenfólk væri þar tiltölu-
lfega sjaldgæfir þá'tttakendur.
Jón Bjarnason hafði orð fyrir
blaðamönnum. Kvaðst hann hafa
mátt lilusta á það í 2 ár, hvað að-
stoð blaðamanna væri þýðingar-
mikil fyrir Ferðafólag íslands, en
í þeim efnum hefðu blaðamenn
allt að þakka en ekki félagið.
Ýmsir fleiri tóku til máls, en
ræður manna verða ekki raktar
hér frekar né lieldur ferðasagan
að öðru léyti.
Klukkan átta var komið í bæ-
inn.
ingimundur á Svanshóli sendir Bað-
stofunni eftirfarandi grein, og
spyr: Hver á frímerkin?
„í Vísi 27. nóv. sl. ritar Magnús
Joehumsson póstmeistari grein-
arkorn er hami nefnir: ,Alfreð
Gíslason og frímerkin.“
Þótt mér sé ekki að fullu kunn
tillaga Alfreðs Gíslasonar, læknis
og alþingismanns, eða greinar-
gerð sú, er henni fylgir, vil ég
meö þessum línum votta iionum
þökk mina fyrir að stinga ó
þessu fúla kýli póststjórnarinnar,
og vænti þess, að réttsýnir þing-
menn, íivar í flokki, sem þeii'
anriars standa, afriemi þau ólög,
sem rfkt hafa undanfarandi með
eigriarhaidi póstmálastéttarinnar
á frímerkjuin póstsendinga.
Ég get ekki verið sammála póst-
meistaranum með þau dæmi, er
hann tii’tekur i grein sinni.
Kaupi ég írímerki, til að h'ma
á sendibréf eða póslböggul, tel
ég að um Jeið og mér eru af-
hentir þessir myndskreyttu lím-
boröar, fái ég í hendur kvittun
fyrir peningagreiðslu minni til
póstíhússins.
Með því, aö festa þessa kvittun
á sendinguna eða bréfið, sýni ég
aðeins viðurkenningu póstmála-
stjórnaririnaa' fyrir, að ég héfi
inttt af hendi lögmæta greiðsiú á
burðargjaldinu.
Hvort það er sendandinn eða
póstþjónninn, sem festir frímerk
ið á Sfendinguna, eða bréfið,
skiptir vitanlega engu máli.
Herranótl 1959. María (Sigurveig Sveinsd.), fiflið Fjastl (Ómar Ragnarss.),
Ólivia greifaynja (Edda Óskarsd.) og Vióla (Vilborg Svelnbjarnard.).
Herranótt Menntaskóians 1959:
Þrettándakvöld
eftir Wiliiam Shakespeare
Leikstjóri Benedikt Arnason
Hin áriega leiksýning klassiskir gamanleikir verSi
íöngum drýgra viðfangsefni
hinum ungu leikurum og
vænlegri til skemmtilegra
sýninga.
Menntaskólanema í Reykja-
víky Herranótt, er gamall sið-
ur og góður og á skilningi
og vinsældum að fagna sem
skemmtilegur þáttur í leik-
listarlífi höfuðstaðarins, Við-
Að þessu sinni hafa Mennta-
fangsefni á Herranóft hafa skóláaémar ekki lagzt lágt I vali
löngum verið af tvennum yiðíanpefnis, þessa dagana sýna
, . þeir 1 Ið'no einn ai vinsælustu
toga spunnm, annars vegar gálnanleikjum meistara Shake-
léttar nútímakómedíur, hins speares, Þrettándakvöld. Helgi
vegar klassiskir gleðileikir Hálfdánarson, sem orðinn er mikil
Moliéres eða Holbergs. Og ^irkur Shakespeare-þýðari, hefur
* , ..... , , . þýtt leikinn og tekizt vel að vanda,
ao fyrrtoldu le.ksynmgunum málfarið bæði biæfagurt og vand:
alveg olöstuðum hygg ég að að. Leikstjóri er Benedikt Árria-
Frfmerkið er aðeins greiðslu-
viðurkénuing á löglegu póst>
gjaldi, sem stofnunin hefur þeg-
ar fengið í hendur.
Viðtakandi bréfs éða bögguls
hiýtur þess végna áð vera hinn .
eini rélttnæli og löglegi eigandi
frímerkisins. ' 4
Þessi eignarréttur viðtakand-
ans ætti að vera alveg skýlaus.
Varla mun það orka tvímætis hjá
þeim, sem ekki eru haldnir sér-
liagsmunaofslæki, að telja viðtak-
anda á póstkröfu hinn rétta eig-
anda fmmerkisms undir póstkröf-
una.
Við verð bókarinnar, eða hlut-
arins, sém ég fæ sent úr Reykja-
yík eða annars staðar frá, bætisi
burðargjald og póstkröfugjald,
sem ég greiði póststjórninni unii
leið og kröfuupphæðin er greidd.
Með því, að taka af mér frimerk-
in á fylgibréfinu, stundar póst-
stjórnin lögverndaðan þjófnað,
sem á engan hátt er hægt að
vérja.
-----Ja, — ég er líklega ekki
laus við rjúpna-bú á viðkvæmuna
stað, frekar en Alfreð læknir.
Vel á minnzt. Hvað ætli framámenn
pöststjórnarinnar segðu, ef ég
kæmi tóeð nokkrar vængheilar
og vel skotnar rjúpur og byði
þeim til kaups; tæ’ki þær svo
aftur eftir að hafa fettgið greiðslu
fyrir þær, aneð þeim ummælum
að þetta væru rjúpurnar mínar,
skotnar með mínum skotum, ég
éigi þær með réttu þótt PáU cða
Pétur sé svo einfaldur, að greiða
peninga fyrir þær.
Nei, svona eignárrótíttr er eitt-
hvað smáskrýtinn."
son, en liann hefur stýrt Herra-
nótt um nokkur undanfari®
ár við góðan orðstír. —
Þo9.sum tveimur er það eflaust
mest að þakka að svo vél tekst
til sem raun ber vitni í þetta
sinn.
Hér skal þess ekki freistað að
rekja efnisþráð Þrettándakvölds,
enda er hann flókinn í bezta lagi
með mörgum spaugilegum atvik-
um og innskotum. Leikurinn snýst
um ástamál ungs aðalsfólks og þá
erfiðleika er á veginum verða me9
tilheyrandi misskUningi og íeviri-
týrum, og ailt fellur að sjáífsögðu
í ljúfa löð að leikslokum, elskend-
ur falíast í faðma og állir em
glaðir og reifir.
Af einstökum leikendum er fyrst
að teija Þorstein Gimuaréson er
leikur Malvólíó bryta. eitt apaugi-
legasta hlutverk ieiksins, og for
sérlega skemmtilegB með það. Þor
steinn hefur áður vakið á sér at-
hygli fyrir leik sinn ,og er þar
greinilega leilcari í uppsiglingu. —
Guðmtmdur ÁgústsSon loikur hinn
kátbroslega Iíerra Andrés, sérlega
skoplega og skemmtilega, og fiflið
Fjasti er leikihn af 6mari Ragnars
syni, og tekst honum ekki síður
vel upp. Þessir þrir eru ef til vill
þeir leikendur er beztum árangri
ná, en eiunig verður að nefna
Vilbongu Sveiubjarnafdóttur er
leikur Víólu, unga stúlku er þjón-
ar hértoganum í dulklæðum — og
hreppir hann að sjálfsögðu að lok-
um. Leysii' Vilborg hlutverk sitt
vel og röggsamlega af höndum. —
Þernan Maria er leikin af Sigur-
veigu Sveiusdóttur, og stendur hún
sig sömuleiðLs vél, kát og eSLileg
í framgöngu.
Sjálfan hertogann I líifíu,
Orsíno, leikur Þorleifur Hauksson
og mætli gjarnan vera höfðing-
iegri í sinni a'ðalstign. Hann elskar
út af lífinu Ólivíu greifynju seln
Edda Óskarsdóttir leikur af yndis-
þoklca og reisn. Sebastían, ungan
aðalsmann, leikur Þorsteinn Geirs-
son snoturlega, og fyllifantinn TobS
as Búlka leikur Ólafur Mixa með
ailmiklum umsvifum, dáskemmti-
lega með köfium. Önnur hlutverk
eru mun minni og verður ekki get-
ið hér sérstaklega.
Þess er ékki að vænta að ungir
og óreyndir leikarár skili li.st-
rænni eða i'ismikilli' túlkuri þessa
Framhald á 8. siíðu.