Tíminn - 23.01.1959, Side 8

T í JIIN N, föstudaginn 23 janúar 1.059Í
Minningarorð: Caspar Pétur Hólm
'Fæddur 29. janúar 1938.
Dáinn 4. janúar 1958.
Engina veit sína ævi fyrr en öll
er. ‘Þú lagðir af stað í stutta ferð
og þá síðastu ásamt bróður þíniun
9g tveimur öðrum. Leiðin er ekki
lengri en svo, að fara hefði mátt
hana fótgangandi á einum degi.
En dauðinn kemur, vinir hverfa,
en minningin lifir.
Oaspar Pétur Hólm var fæddur
að VöHum í Svarfaðardal og átti
þar heima þrjú fyrstu árin, en síð-
an flutti hann ásamt foreldrum
sínum, Pétri Hólm og Ingibjörgu
Stefánsdóttur til Hríseyjar og hef-
ur átt þar heima síðan. Fjórtán
ára hóf hann nám við Gagnfræða-
deild Menntaskólans á Akureyri
,og lauk þaðan stúdentsprófi s.l.
vor, tvítugur að aldri.
Pétur Hólm var sá sjöttibekk-
ingur, sem ég þekkti bezt, og sá
eini, sem ég þefckti verulega, þeg-
ar ég kom í M. A. haustið ’57, en
: ári sleppti ég úr. En honum kynnt-
ist ég, er ég var í 4 bekk þar. Auk
þess lásum við saman undir stú-
dentspróf í stærðfræðideildinni á
s.l. vori. Hann hafði til að bera
Ikosti, sem eigi eru veigalitlir, en
marga skortir og meira að ségja
hámenntaða. Hann var ahiðlegur
práður maður í þess orðs fyUstu
merkingu. Auk þess var hann vand
aður, enda af góðu fólki kominn.
Hef ég sjálfur reynslu af við-
skiptum við hann og get því sjálf-
ur um það dæmt. Má því segja, að
hann hafi hlotið gott uppeldi.
Hefði hann því sómt sér vel í ís-
lenzkri kennarastétt, en því starfi
ætlaði hann að helga sig eftir

■iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiniiiiiiiiimimiiiimiiniiiiiiiiiiiiiitiuiiiiiiiimiimiiiiiiiiiiiiUTnniiiiiuuii^
“ 5
M.s. Tröllafoss |
Fer frá Reykjavík mánudag- |
inn 26s þ. m. til Akureyrar. §
Vörumóttaka á föstudag og |
laugardag. |
H. f. Eimskipafélag fslands.
Þótt margar -ágætar konur hafi
lagt hönd að þessu verki, er lilut
ur frú Geirlaugar Jónsdóttur mest
ur og hefur hún um langa tíð lagt
mikla alúð við að fegra garðinn.
í þessum garði fara fram hátíða
höld, svo sem Lýðveldisafmælið
og aðrar meiriháttar sumarhátíð
ir og þangað sækja Borgnesingar,
eftir amstur og strit dagsins.
í Borgarnesi hefir margt breytzt
á hálfiú öid og cnn á margt eftir
að breytast þar, og verður gaman
ag fylgjast með framförum þessa
fisklausa sjávarþorps. T.
I 3. síðan
eM.«Hif>iuiiiiiiiiiiiiii]iiiiiiiiiiiiu!uimuuiiuuiiiuuuuiuuiiuiiuiuniii!Puuuiiiiiiiii]iiiiiii!iuiniB&

Borgarnes
prófið frá stúdentadeild Kennara-
skólans næsta vor.
En leiðirnar lokast ekki né
hverfa. Starf þift og nám heldur
áfram á hærri stöðum og fegurri.
Vinir og félagar hinum npgin taka
á móti þér undir Guðs umsjá. Sízt
datt mér í hug, að það yrði í síð-
asta sinn, sem við sæjumst er ég
hitti þig í Reykjavík s.l. haust. En
bilið milli lífs og dauða er stutt.
Sár harmur er kveðinn þeim
hjónum, Pétri Hólm og Ingibjörgu
Stefánsdóttur við fráfall heggja
sonanna. Votta ég þeim og
þeirra nánustu svo og unnustu
Péturs heitins, mína dýpstu sam-
úð.
Vertu sæll, íkæri vinur.
Þinn skólahróðir,
Sigurður Axel Einaisson.
Mínningarorð: Árni Ingvarsson
bóndi, Miðskála
*
Oskilahross
Jörp hryssa ómörkuð, 4—6
vetra er í óskilum að Stóra
Hofi í Gnupverjahreppi.
mmmmmtttntmttmntmmmmm
Vetrarmaður
óskast á gott sveitaheimili.
Nánari upplýsingar í síma
32410 og hjá Búnaðarfélagi
íslands.
Gott forstofu-
herbergi
óskast, helzt 1 Vesturbæn-
um. Uppl. í síma 13225.
Hann lézt í svefni aðfaranótt
hins 4. janúar, svo sem getið var
hér í tolaðinu. Höndin hafði skrif-
að á vegginn. Nokkrum dögum
áður tók hjartað upp á að vinna
etóki verk sitt af sömu nákvæmni
■og alltaf áður. En svo var Hfið
honum milt, að umskiptin virtust
hafa orðið honum átakalaus. Er
þessa getið hér, vegna fjarstaddra
vina Arna og þeirra annarra, er
vissu á því deili, að Árni var löng-
um einbúi.
Árni var ekki hjónabandsbarn,
ólst upp með móður sinni, og mun
hafa verið einkabarn hennar, én
hálfsystkini í föðurætt átti hann
mörg, mætis og manndómsfólk.
Vel var Árni af guði gefinn, og
er tmgur að árum búinn að afla
sór þeirrar þekkingar, að hann
starfar að baroafræðslu. Um sinn
dvaldist Árni í Vestmannaeyjum
og er fyzr en varir þar kominn á
beldc hinna skriftlærðu við verzl-
unarstörf.
Bréfaskriftir
og þýðingar.
Harry Vilhefmsson
Kjartansgötu 5. — Sími 15996
(Aðeins kl. 6—8 síðdegis.)
Vetrarvnann
vantar á bæ í Húnavatns-
sýslu. Uppl. í síma 35452
eftir kl. 5 síðd.
Kennsla
í þýzku, ensku, frönsku
sænsku, dönsku og bókfærslu
Tilsögn fyrir skólafólk.
Harry Vilhelmsson
Kjartansgötu 5 — Sími 15996
(aðeins milli kl. 6 og 8 síðd.)
ttmmttmmmtimmiumnffl«ttnm
f hyggð Árna varð til eitt af
ielztu og mikilvirkustu ungmenna-
jfélögunum kallað Drífandi, eftir
ihæsta fossinum í sveitinni. Félag
j þetta kafnaði ekki undir nafni.
jFljótlega eftir stofnunina ræðst
jfélagið í það stórræði, að beitast'
jfyrir um fyrirhleðslu Markarfljóts
! við Seljalandsmúla, en einatt hafði
Fljótið lagzt í farveg austur með
Fjöllunum allt austur i Rimhúsaál,
og stóð þá fjölda jarða sunnan
undir Eyjafjöllum, ógn af Fljót-
inu.
I Drífanda var mannval mikið.
En heimildarmenn mínir um þessa
sérstöku framkvæmd voru þeir
Árni Ingvarsson og Hánnes á
Brimhól í Vestmannaeyjum, en
þeir þá einnig ásamt fleirum í
brjóstfylkingu. Skyldi verkið hafið
með rausnsámlegu framlagi þegn-
skaparvinnu sveitarbúa, og ókeyp-
is hesta- og vagnlánum. En slík
var tregðan hjá eldri kynslóðinni,
að beita þurfti hernaðarlist, fara
hægt og ileynilega fyrst í stað, mál-
ið rætt í trúnaði við menn, lengst
af meðan safnað var vinnuloforð-
unum, og lá hernaðarlistin ekki
hvað sízt í því, í hvaða röð leitað
var til manna.
Kom sér vel að prófasturinn í
Holti, síra Kjartan Einarsson,
sá fyrsti, sem til var leitað, lét
hina ungu menn ekki fara bón-
leiða. Og þótt nokkrir skærust úr,
lauk með því að svo voru vinnu-
loforðin, vagns- og hestlánin.
rausnaleg, að Hannes Hafstein
sá sér fært að ieggja fram
ríflega fjárhæð af ríkisfé til
þessarar aðkallandi framkvæmdar,
sem hafin var af slíkri nauðsyn
og fórnfýsi.
Þegar til framkvæmdar kom,
veitti Grímui- í Kirkjuhæ verkinu
forstöðu. Þegar innt voru af hönd-
um heitin loforð, hófu inenn að
vinna fyrir gjaldi. Þegar þar var
komið, og þeir, sem skorizt höfðu
úr leik um framlög þegnskapar-
vinnu, komu til Gi'íms og föluðust
eftir vinnu, fengu þeir þau svör,
að slík vinna væri fáanleg, legðu
þeir til ókeypis vinnu t'il jafns við
aðra. Gengu þeir undir okið.
Afleiðingin af framkvæmd
þessari varð tvígild. Fjöldi jarða
var endanlega frelsaður frá ágangi
Fljótsins, en jafnframt kom nú
rífleg fjárhæð inn í sveitina, land-
sjóðsframlagið, og þá eins og
Jörð
Góð sauðfjárjörð á Vestur-
landi er laus til ábúðar í
vor. Uppl. í síma 15578.
Flygill
til sölu. Upplýsingar í síma
10935 kl. 5—7 í dag og
næstu daga.
aaUIla,. .1 ? SlðliJ.
ar og hér í Reykjavík, en í frám-
kvæmd hafa útsvörin orðið 14%
lægri en í höfuðborginni, þrátt fyr
ir hina góðu aðstöðu Reykjavíkur
gagnvart allri verzlun og ríkisfyr-
irtækjum, sem þar eru staðsetl.
Framkvæmdir á vegum
hreppsins
Síðan árið 1955 hefur Halldór E.
Sigurðsson verið sveitarstjóri í
Borgarnesi, og hefur hann starfað
mikið að ýmsum umbótamálum fyr
ir kauptúnið, enda hafa margar um
'bætur orðið, síðan- hann tók við,
margar hinar merkilegustu.
Á 'síðast liðnu ári fékk Röiv
steypan, sem er eign hreppsins,
nýjar og fullkomnari vélar og hef
ur framleiðslan aukizt að miklum
mun, og þó hafa forráðamenn
hreppsins enn í 'hyggju að auka
vélakostinn enn að mun. Rörsteyp
an framleiðir gangstéttarhellur,
rör til holræsagerðar og ýmiskon
ar steinsteypta hluti aðra.
Nýlega hefur verið unnið mikið
að vatnsveituframkvæmdum á veg
um hreppsins, en vatnsskortur
liefir oftlega hamlað ýmsu atvinnu
lífi í Borgarnesi. Endurhætt vatns
leiðsla Borgnesinga liggur yfir
Borgarfjörð og hátt upp í Hafnar
fjalli er vatnið tekið í pípurnar.
Undrafagur skrúðgarður
Kvenfélag Borgarnes hefur beitt
sór fyrir því, að gróðursetja trjá
plöntur í Skallagrímsdalnum, og er
nú risinn þar upp fagur gai'ður,
sem kallast 'Skallagrímsgarður, en
í honum er haugur SkallaGríms
Kveldúlfssonar. Auk trjánn;l hafa
verið gróðursett sumarblóm og
runnar margs konar og 'setur þessi
garður mikinn og fagran svip á
kauptúnið og ber vott um fórn-
fúst starf kvennanna í Borgarnesi.
fundið fé, heyskapur og öll önnur
nauðsynleg störf innt af höndum,
sem fyrr!
Ég get um þetta nú, með því að
ég veit ekki til að frá þessu hafi
verið greint á prenti, en ég á vitn-
eskjuna upphaflega Árna að
þakka.
Þegar til kom, valdi Arni Ingv-
arsson sér búskap að hlutskipti,
tekur jarðarhluta til áhúðar og
býr þar sem einbúi 111 æfiloka.
Verður að telja þennan búskap
merkilegan um tvennt. Til eru
skriflegar heimildir um þennan
dvergbúskap, en ég nota þetla orð
vegna þess, hvað hér var búið við
lítinn bústofn. Ilitt er þá ekki síð-
ur sérstakt um búskap Árna, hvað
búfénaður hans varð mannelskur
og vel taminn, gillti þetta jafn um
allar skepnur, sem Árni hafði
undir hendi.
Árni áttl bréfavini, og mun þeg-
ar til kemur þykja fróðlegt að
rýna í bréf Árna, sem m. a. sögðu
svo greinilega frá búskaparhög-
um hans á hverjum tíma.
Hagorður var Árni vel, og ræðu-
maður slíkur og skapfestnmaður,
að athygli vakti einatt á mann-
fundum.
En frásagnarverðast er hvílíkur
persónuleiki Árni var, grandvar,
góðviljaður, glaðsinna en alvöru-
mikill, enda eignaðist Árni að
vini sérhvern góðan dreng, sem
kost .áttu á 'kynnum við hann, kon-
ur jafnt sem karla, unga og gamla.
Árni var einsetumaður, og í sam
tíð sinni einn hinna fáu, sem nálg-
ast það að fylla út í hugtakið
„helgur maður“, slíkur var dreng-
skapur hans og grandvarleiki, og
vist myndi „skynlaus skepnan",
búfénaðurinn, sem hann hafði
undir hendi, sízt andmæla þessu.
Allt um það var Árni fjarri því,
að vera meinlætamaður. Enda frá-
bærilega næmur á allt sem var
kátbroslegt, en sjálfur græzku-
laus.
Allt hlaut þetta að leiða til að
Árni hlyti vinsemd, aðdáun og
órofa tryggð hjá þeim í samferða-
mannahópnum, sem kost áttu á
nánustum kynnum við hann. Enda
kom þetta í ljós er honum skyldi
fylgt til 'hinztu hvíldar, nú urn há-
vetur, söfnuðust þá vinir hans
víða úr byggðum, svo að hin ný-
endurbyggða, veglega sóknarkirkja
hans varð meir en fullsetin.
Hitf er þá ekki minna um vert.,
að svo var honum fylgt úr hlaði
af sóknarprestinum sínum, Sigurði
Einarssyni í Holti, að öUum ná-
kunnugum kom saman um, að
aldrei fyrr hefðu þeir á útfarar-
degi vitað jafn skæru Ijósi varpað
á heila mannsæfi.
Er það þessari einstæðu minn-
ingarræðu að kenna, að ég hefi
ekki komið mér að því fyrr, að
koina á blað persónulegmn kveðju-
orðum til þessa aldavinar míns. En
svo fá og fálækleg eru þessi orð
þá meðfram fyrir það, að ég á
heit um, að útfararminning síva
Sigurðar um Árna, fái að koma
fyrir almennings sjónir.
Árni Ingvarsson var íæddur 19.
fehrúar 1883. Andaðist 4. janúar
1959.
Guðbrandur Magnússon.
var um kvöldið, að hinn heilagi
Tómas erkibiskup hafði særður
verið í kirkjunni í Cantia, og Þor-
gilsi þótti um kvöldið fagurfegast
vera mundu að taka slíkan dauða.
Lét ábóti þá sveipa líkið og segir
svo, sem margir hafa heyrt, að
hann kvaðst engis manns iíkarna
hafa séð þekkilegri en Þorgiís,
þar sem sjá mátti fyrir sárum. Lét
ábóti aka likinu upp lil Munka-
Þverár og jarða þar sæmilega.
Stóð margur maður yfir með harmi
miklum.
Mælist illa fyrir
Þorvarður er mjög óþokkaður a£
verki þessu um öli héruð, sem Þor-
gils hafði yfirsókn haft. Mæltjst
þetta verk illa fyrir. Tala flesfir
menn, er vissu, að eigi vissi nokk-
urn hann hafa launað verr og
ómannlegar en Þorvarður, slíka
liðveizlu, sem Þorgils hafði veitt
honum. Hefur óhug miklum slegið
á menn hér um sveitir vegna at-
burða þessara, sagði fréttari vor í
Eyjafirði að lokum.
OrðitS er frjálst
(Framhald af 5. síðu).
Það er alkunna, að menn leggja
fæð á þá, sem þeir hafa slæma
samvizku gagnvart. Undanfarið ár
hafa Helgi og félagar hans í út-
hlutunarnefnd listamannalauna
svipt skáidið rcttmætum s'kálda-
Irunum og til að bjarga s'jálfum
sér verður hann nú að sanna, að
Gunnar Dal sé ckki skáld. Þetta
gerir hann þó hikandi og tvistíg-
andi, eins og títt er um menn
sem hafa slæma samvizku.
Fyrst segir Helgi: „Og svo er
hi-tt hvort fjarvera Gunnars Dal
í bókinni muni vera þremeiming-
unum að kenna.“ Siðan sækir
Helgi svolítið í sig véðrið og
lýsir yfir skömmu seinna: „Hún
er mér (það er að segja fjarvera
skáldsins) hvorki að kenna eða
þakka.“ Samvizkan knýr meira að
segja sjálfan formann mennta-
málaráðs til að k^ma fram með
nýja yfirlýsingu: „Ég trúi því ekki
að Gils, Guðmundur og Þórariun
telji ekki kvæði Gunnars Dal
frambærilegan skáldskap.“ En
formaður menntamálaráðs er eng
inn viðvaningur í fangbrögðum
við samvizkuna og sigrar hana hér
sem endranær. Hann lýkur grein-
inni með því að lýsa velþóknun
á störfum nefndarinar (!) og tel-
ur galla bókarinnar smámuni eiha
og hvað smæst af þessum smá-
munum að gengið sé algjörlega
framhjá Gunnari Dal. Skáldið á
að drepa, hvað sem það kostar,
og það er sannarlega ekki einskis
vert fyrir íslenzku þjóðina að eiga
slíka mennignarfrömuði sem
Helga Sæmundsson og vinnumenn
hans.
4 viðavangi
(Framhald af 7. síðu).
málaskoðanir náungans? Þckkist
sá „Iöstur“ kannski ekki í Sjálf-
stæðisflokknum? Eða er kaup-
félagsstjóranum e.t.v. ætlað að
lúta allt öðrum lögum í þeim
efnum en öðrtim mönnum?
Vlð þetta bætist svo það, að
greinarhöfundurinn er sjálfur ó-
rækasta vítnið gegn oigin sögu-
burði. Stefnir gerir lionuin nefni
lega þann grikk, að upplýsa, að
hann hafi í 7 ár verið starfsmað
ur við ákveðið kaupfélag. Eitt-
hvað hafa tui hin „pólitiska
þradatök" farið í handaskolum
við þá stofiHin. Að minnsta kosti
liefir einn „réttlátur“ fengið að
vera i friði.