Tíminn - 23.01.1959, Síða 9

TÍMIíNN, fostudagiim 33. jam'iar 1959.
VEÐMÁL
OG VALT GENGI
Smá&ácja eftlr ^Snvin Sk aiv
hann hafði náð sambandi viö
Georg V., spurðist hann fyrir
ur hr. Smith, herra Bert
Smith. Eftir góöa stund kom
stúlkan meö þær upplýsing-
ar, að hr. Smith væri ekki
lengúr á hótelinu. Áður en
stúlkan gat skellt á .flýtti
Barber sér aö spyrja, hvort
búizt væri viö hr. Smith fljót-
lega aftur, eða hvort hann
hefðí skilið eftir noklturt ann
að heimilisfang. Eftir enn
eina langa bið svaraöi stúlk-
an, að ekki væri búizt við hon
um á hótelið aftur, og hann
hefði ekki gefið upp neitt
nýtt heimilisfang.
Barber skellti á. Hann var
ekki undrandi vegna Bert
Smiths. Þetta var maður, sem
á dularfullan hátt fluttist af
einu hótelinu á annaö; og
hann gat vel verið búínn aö
ganga undir tíu nýjum nöfn-
um, frá því að Barber haföi
tal af honum síðast.
Barber reyndi nú allt livaö
hann gat til að hugsa ekki
frekar um Jimmy Richard-
son, konu hans og börh; sízt
þessa konu hans, sem var köll
uð Augnayndið, mestmegnis í
góðlátlegu gríni.
Barber varö þungur á brún
og reikaði út aö glugganum.
Vetrarregnið flæddi um
þröngt Parísarstrætiö, líkt því
sem regn í stórborgum getur
ömurlegast oröiö, litlaust og
til þess fallið aö afmá allan
svip af þeim húsum sem viö
augum blöstu andspænis hand
an við götuna; ógernmgur var
aö ímynda sér, hvernig þau
hefðu litiö út, þegar þau voru
nýreist. Þarna var flutninga-
verkamaður af afferma vín-
kassa af vörubíl, eymdarlegur
á svipinn í öllu votviðrinu;
og sjálft hljóðiö I flöskunum
varð óvenjulega ömurlegt í
rigningunni, þessari linnu-
laiisu dembu, sem helltist úr
gráum skýjunum. Þetta var
ekki sem ákjósanlegastur dag
ur til að þurfa að sakna eigin
manns eða vinar. Það var
ekki dagur til aö sigrast á ein
manakennd eða til aö gera sig
ánægðan með eina fimmtán
þúsund franlia í vasanum og
þröngt hótelherbergi, þar sem
lokað var fyrir hitann milli
klukkan tíu á morgnana og
sex á kvöidin. Og þaö var ekki
dagur til að sætta sig við
sígarettuleysi og matarskort.
Ekki dagur til að horfast í
augu viö sjálfan sig eins og
maöur raunverulega var;
sama hvað maöur reyndi að
afsaka sig. Maöur hlaut aö
komast fyrr eöa síðar aö
þeirri niöurstööu, aö sjálfur
væri maður ábyrgur fyrir
þessu öllu.
Barber hristi af sér sleniö
erin einu sinni. Þaö þýddi ekki
að hanga hér inni í herberg-
inu allan daginn. Ef hann
átti að geta komið nokkru
góöu til leiöar, varö hann að
hafa upp á Bert Smith. Hann
leit á úrið sitt. Þaö var næst-
um hálf þrjú. Hann reyndi að
rifja upp alla þá staði þar sem
liann hafði hitt Bert Smith
klukkan hálf þrjú aö degi til:
listamanna-veitingahúsiö h j á
Rond-Point, þar sem kvik-
myndafólk, franskir dag-
blaöaeigendur og ríkir ferða-
menn áttu; litla veitingastaö-
inn við Boulevard Latour-
Maubourg á Vinstri bakkan-
um; veitingahúsin við Auteuil
Longchamps og St. Cloud.
Barber leit á dagblaðiö. Á
Auteuil-leikvanginum voru
veöreiöar í dag.
Væri Smith ekki á veðreið-
unum, en þó enn um kyrrt í
Parísarborg, var sennilegt að
hann hefði farið inn í ein-
hverja listsýninguna í eftir-
miödaginn. Bert Smith var
listunnandi; aö minnsta kosti
keypti hann listaverk og valdi
þau af furðulegri kunnáttu-
semi, að því er virtist. En þar
eö hánn ieigði jafnan á hótel-
um, þar sem ekki var ákjósan
legt aö hlaða upp iistaverk-
um, varýsennílegast, að hann
keypti slik verk til aö selja
þau aftur með hagnaði — eöa
smygla þeifh út úr landinu, ef
þau voru á annað borð svo
verömæt, að ríkisstjórnin
væri líkleg til aö taka í taum-
ana og ekki kæra sig um að
láta þau hverfa úr franskri
eign.
Barber hafði einnig rekizt á
Smith í gufubaði Claridges
síöla eftirmiödags; þennan
litla þrekvaxna * mann með
furöu vel lagaöa fætur, sitj-
andi þar innvafinn í þykkt
klæði, roöna æ þvi meir sem
hann sat lengur í gufunni,
brosa værðarlega út í loftið —
sjálfsagt að þeirri tilhugsun,
aö nú væri hann að losa sig
viö eitthvað af þeirri fitu, er
hann hefði safnað meö því
að borða aö staðaldri á dýr-
ustu veitingahúsum Evrópu.
Um sexleytiö haföi Barber
einnig séð hann nokkrum sinn
uni í rakarastofunni á Georg
V., þar sem hann lét raka sig;
á eftir fór hann þá stundum
upp á barinn á efri hæðinni,
eöa á enska barinn í kjallar-
anum á Relais Plaza við Plaza
Athénée. Seint á kvöldin hafði
hann séð hann á ýmsum næt-
urklúbbum — L’Eléphant
Blanc, Carrolls, La Rose
Rouge ....
Barber varö hugsaö meö ó-
hugnaöi til siðustu fimmtán
þúsundanna, sem hann átti í
vasanum. Þetta hlaut að
veröa langur, vætusamur, erf-
iður og mjög kostnaðarsamur
dagur. Hann setti á sig hatt-
inn, fór i frakkann og gekk
út. Ennþá var rigning, og
liann hóaöi í leigubíl og lét
bílstjórann fá nafn veitinga-
hússins viö Rond-Point.
Þetta haföi byrjað fyrir um
þaö bil tveim mánuðum á
áhorfendapöllunum á Auteuil
leikvangi, skömmu fyrir
sjöttu kappreiðarnar. Það var
drungalegur dagur, áhorfend-
urnir fáir, og Barber hafði
ekki gengiö sem bezt i veðmál
unum, en samt veöjað á einn
gegn átján í sjöttu umferö-
inni. Hann greiddi fimm þús-
und fyrir miðann og gekk síö
an upp á ofanveröa pallana,
til að hafa sem bezt útsýni.
Á pallinum var aöeins einn
annar áhorfandi, skammt frá
honum; lítill maöur og þétt-
vaxinn með flókahatt dýrustu
tegundar á höfði, og hélt á
kíki og regnhlíf eins og Eng-
lendinga. var siður. Hann
brosti til Barbers og kinkaði
kolli. Þegar Barber brosti á
móti, fannst honum hann
hafa séö þennan mann marg-
oft áður, eða bróður hans, —
ellegar tíu-tuttugu menn með
hans útlit, á veitingahúsum,
börum eöa á götunni; stund-
um með hávöxnum stúlkum,
sem vel gátu verið sýningar-
stúlkur af lægri stigum eða
hálfgildings g'leðikonur af
betra taginu.
Maðurinn meö regnhlífina
þokaöi sig nú nær honum yfir
hálfblauta bekkina. Hann var
lágur til hnésins, bar ijósan'
trefil, og andlit hans var mjög
snyrtilegt en þó ofur venju-|
legt; augun stór og fallega
dökk og augnabrúnirnar dökk
ar og mildar. Svipur hans var
af því tagi, sem Barber vildi
kalla móttækilegan og áhrifa
ríkan í senn— ef maðurinn
vildi það við hafa. Það var
svipur, sem jöfnum höndum
gat verið kaldhæðinn, viö-
kvæmur, vonsvikinn og darf-
ur; og maður með þannig
svip gat verið Tyrki, Ungverji
eöa Grikki; jafnvel frá Basra.
Þess konar andlit gat að líta
jafnt í Róm, París, Brussel
eöa Tangier, — en alltaf á
þeim stöðum þar sem dýrast
var, — og alltaf að gera ein- i
hver viöskipti. Og þannig svip
gat maöur hugsaö sér, að lög-
reglan veitti athygli á stund-
um.
— Gott kvöld, sagði maður-
inn á ensku og greip hendinni
í hattbarðið. — Hefur gæfan
veriö yöur hliðholl í dag? —
Þaö var útlendur hreimur í
máli hans, en erfitt að dæma
eftir honum, hvaðan maöur-
inn væri. Það var líkast því,
sem hann hefði í bernsku geng
ið á skóla í mörgum löndum
og haft barnfóstru af ýmsum
þjóöernum .
— Ekki alveg frá því, anzaði
Barber meö nokkurri gætni.
— Hverjum hafið þér mesta
trú á í þessari umferð? Maður
inn benti með regnhlífinni
þangaö sem hestarnir höfðu
safnazt saman fyrir endanum
á hlaupabrautinni.
— Númer þrjú, sagði Bar-
ber.
— Númer þrjú. Maöurinn
yppti öxlum, á þann hátt sem
hann kenndi í brjósti um Bar-
ber, en leyfði sér ekki, upp-
eldis síns vegna, að hafa orð
á slíku— Hvernig gengur ann
ars til í kvikmyndaheiminum
í dag? spurði maðurinn.
— Kvikmyndahópurinn fór
heim fyrir mánuði, svaraöi
Bar'oer og varð dálítið undr-
andi á því, að maðurinn
skyldi hafa hugmynd um þess
konar hluti. Bandarískt kvik-
myndafélag hafði veriö að
láta gera mynd um stríðiö, og
Barber hafði verið svo ham-
ingjusamur að fá fjögurra
mánaða vel launaða atvinnu
viö tökuna sem tæknilegur
ráögjafi varðandi fallhlífar-
hermennsku og útskýringu á
mismuni P-47 og B-25 fyrir
st j órnandanum.
— Og ljóshærða stjarnan?
spurði maðurinn um leiö og
hann tók kíkinn frá augunum.
— Þessi með fallegu þjóhnapp
ana?
— Líka farin heim.
Maðurinn lyfti brúnum og
hristi höfuðið dapurlega,
eins og hann vildi gefa í skyn
hve leitt sér þætti, að hinn
nýi kunningi hans og aðrir í-
búar Parísarborgar skyldu
hafa orðiö aö sjá á bak jafn
yndislegum þjóhnöppum.
9
LV.W.V.V.V.W.V.V.V.W.V\\W.V.W,V,V,V.V.'í^
.... .

Aðventkirkjan
Biblíulestur á hverju föstudags
kvöldi, kl. 20,30.’
Spurningum, semi inn, kimna
að koma, evarað.
Allir velkomnir.
0. J. Olsen
VV.V/.V.V.W.V.VV.V.V.V.V.V.V.WJ
V örubílst jórafélagið
ÞRÓTTUR
Aðalfundur
Vörubílastjórafélagsins Þróttar verður haldinn i
húsi félagsins sunnudaginn 25. þ. m. kl. 2 síðd.
Dagskrá:
Venjuleg aðalfundarstörf.
Stjórnin.
tttmttmttm
TIL LEIGU
frá 1. febrúar, 2 herbergi og aðgangur að eld-
húsi. Húsgögn gætu fylgt. — Upplýsingar í sima
10162.
Aðalfundur
Slysavarnadeildarinnar Ingólfur verður haldinn
n.k, sunnudag, 25 jan. n.k. kl. 4 síðdegis í Gróf
inni 1. —
Venjuleg aðalfundarstörf.
Jörðin Dufþaksholt
í Hvolshreppi, Rangárvallasýslu, er Iaus til ábúðar
í næstu fardögum. — Jörðin, sem er skammt frá
Hvolsvelli, liggur við þjóðbraut. hefir mikil rækt-
unarskilyrði, er vel hýst og hús Þar raflýst.
Upplýsingar gefa ábúandi jarðarinnar, Björgvin
Guðjónsson, sími 25, Hvolsvelli, og Ragnheiður
Jónsdóttir, Hringbraut 28, Reykjavík, sími 12019.
V.V.VVVVVVVVVVVVVV/.VVV.VV.VWAW.VVVVV.V/.VAV

Öllum þeim, sem heiðruðu mig á sjötugsafmæli
mínu með heimsóknum, heillaóskum og gjöfum,
færi ég beztu þakkir og árna þeim allra heilla á §
hinu nýbyrjaða ári.
Guðfinna Þórðardóttir,
Hvoli, Borgarfirði eystra.
.V.VVVVVVVVVVVVVVVV'.VVVVVVVVVVVV.V.V.VVVVVVVVVV^
j.VVVVVV-.VV-.VVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVV.VVVVV"J
I; Xnnilegar þakkir til ættingja og vina, nær og fjær,
I; sem glöddu okkur á 50 ára hjúskaparafmæli okkar
I; 9. janúar s.l., með heimsóknum, gjöfum og góðum
kveðjum.
I'
■; Kristjana Jóhannsdóttir,
•I Guðmundur Jónsson,
Skiphyl.
VVVVV.VVV.VVVV.VV.VV.VVVVVVVVV.V.V.VVVVVVV.VVV.V