Tíminn - 13.03.1959, Blaðsíða 4

AUSTURSTRÆTI
6ÍMAB) 13041 - 112SB
Stakir jakkar
Stakar buxur
Jörð til sölu
Jörðin Þyrill í Hvalfirði er til sölu og Iaus til ábúð-
ar á næsta vori. Á jörðinni eru öll hús steinsteypt.
Vélar og bústofn geta fylgt, ef óskað er. Hlunnindi
æðarvarp, selveiði, hrognkelsaveiði, lundatekja.
Venjulegur réttur áskilinn.
gefui’ eigandi jarðarinnar,
Allar upplýsingar.
Sigurður Helgason, Þyrli, sími um Akranes.
WMSV.VV.WAV.V.W.'AW.WAV/.V.'.VWAWi'Alj
Hjartans þakkir til allra þeirra, sem glödclu mig
með heimsóknum, heillaskeytum og gjöfum á S
áttræðisafmæli mínu 15. febrúar síðastliðinn. !j
Guð blessi ykkur öll. 5"
Þórður Guðmundsson,
Bersatungu.
WAV.V.VAV.V.V.V.V.V.V.V.V.V.W.V.V.’.V.W/AVV
Vor-
Og
sumar-
tízkan
1959
Við þökkum kjartanlega, oa af aihug, öllum þeim, sem með
skeytum, hlýjum kveöjum og nærveru sinni vottuðu okkur samúð
og hluttekningu við andlát og jarðarför
Péturs Guðmundssonar,
Stóru-Hildisey, Austur-Landeyjum.
Sérstaklega viljum við þakka læknum og hjukrunarllði hand-
lækningadeiidar Landspítalans og öllum þeim mörgu, er heimsóttu
hann í veikindum hans.
Við sendum ykkur öllum hlýjar kveðjur og biðjum guð aS
blessa ykkur.
Soffía Guðmundsdóttir,
börn og tengdabörn.
T í M I N N, föstudaginn 13. marz 1958
MINNINGARORÐ:
Sigurður Jóhannsson, stúdent
Þann 23. febrúar síðastliðinn lézt í
;, júkraihúsi í Þýzkalandi, Sigurður Jó-
ibannsson, stúdent, af völduan bruna-
iára.
Sigurður var fæddur 4. júli 1935
i Akureyri, sonur hjónanna Bryn-
níldar Kristinsdóttur og Jóhanns
íiigurðssonar trésmíðameistara, Norð
.irgötu 42, Akureyri.
Hann lauk stúdentsprófi frá
' Jenntaskólanum á Akur-eyri vorið
955, og hugðist ásamt tveim bekkj-
arbræðrum sínum, hefja nám í tann
lækningum x Þýzkalandi, strax næsta
■iaust. Af orsökum, sem ekki verða
'akitar sér, slitnaði hann úr sambandi
ið. bekkjarbræður sína, og ekkert
ai-ð úr utanför það haustið.
Hann réðst þá til starfa hjá útibúi
íjamvinnutrygginga á Akureyri og
uann þar fram til sumars árið 1957.
hinu nýja starfi eignaðist hann
‘xi'átt fjölda vina og kunningja, enda
;ar hann að eðlisfari mannblendinn,
m hafði auk þess til aö bei*a slíka
.mitandí glaðværð, að menn hlutu
ið hrífast með. í starfi sínu naut
xann íx*austs yfirboðara sinna sakir
. rúmennsku og góðs skilnings á þeim
■enkefnum, sem leysa þui*fti. Að því
,'iom líka, að honum stóð til boða að
íerast eftirmaður yfirboðara sins, er
ram iiðu stundir.
Nú var úr vöndu að ráða. Atti liann
ö segja skilið við þann draum sinn,
ið verða tannlæknir, eða hafna hinu
i óða boði.
Eíns og ætíð áður var hann skjót-
r að taka ákvörðun og sagði lausri
: töðunni.
Um haustið sama ár hóf hann svo
annlæknanám í Munchen meðal
vrrverandi bekkjabræðra sinna. Þar
ip.uk hann sínu fyrsta námstímabili.
i>egar hann kom heim í sínu fyrsta
ríi tók hann ,þá ákvörðun að halda
frarn námi í Erlangen ásamt æsku-
ini sínum, sem var jafnt á veg kom-
i n og hann.
í hinu nýja umhverfi varð hann
brátt vinsæll og eignaðist marga
vini og kunningja, 'því að öllum var
hlýtt til þessa útlen-dings, sem
hafði svo gott lag á því að koma
mönnum í gott skap. — Og nú, þeg
ar framtíðin virtist svo björt og
full af loforðum um framtíðina,
kom reiðarslagið. Á grímudansleik
stúdenta meðal vina og skólasystk-
ina var hann hrókur alls fagnaðai*.
En mitt í þeim hóp leyndist mað
urinn með ljáinn, og þess var
skammf að bíða, aS hann reiddi til
höggs. — En Sigurður var grunlaus
um nærveru hans, enda var hon-
•um slíkt sízt í huga, þá stundina.
Samt fór svo að það kviknaði í
búningi hans, húningnum, sem
hann hafði orðið sér úti um með
ærnum kostnaði og fyrirhöfn, bún-
ingnum, sem örlögLn höfðu sniðið
sérstaklega fyrir hann. Dauðastríð-
ið var hafið.
Heilan mánuð var barizt við
dauðann. Færustu læknar með alla
þá tækni og kunnáttu, sem nútím-
inn hefir yfir að ráða, hófu sitt
stríð. Hjúkrunarkonur og skóla
systkini vöktu yfir honum, og
viku ek-ki burtu eitt andartak. -
Þegar auglýst var eftir mönnum,
sem gætu gefið húð, komu hátt á
annað hundrað stúdentar auk
fjölda óbreyttra borgara. Allir
biðu og vonuðu, en án árangurs.
Aldrei í sögu læknisfræðinnar hef
ir maður með slíkan bruna kom-
izt lífs af. Fjórir fimmtu húðar-
innar voru brunnir og þar af tveir
þriðju algjörlega. Samt sem áður
kom andlátsfregn lians sem reið-
arslag yfir alla, sem ekki voru að-
stæðum nákunnir.
Menn gátu -ekki fellt sig við þá
tilhugsun, að liann liefði lifað heil-
an mánuð, en samt orðið að gefast
upp. En þar kom einkum tvennt til.
í fyrsta lagi hafði hann mjög
hraust hjarta, og í öðru lagi hafði
það ekki síður sitt að segja, að lífs-
vilji hans var óbuganlegur. Það
þarf ekki svo lttinn kjark og vilja
festu til þess að lifa, eftir að mað'
ur hefir séð sjálfan sig í því á-
standi, sem hann var, en þetta
hvort tveggja hafði Sigurður til
að bera.
Hann vissi að hann myndi senni-
iega verða örkumla, þó að hann
lifði af, en ekkert gat hugað hann.
Hann gerði að gamni sínu vi®
læknana og hjúkrunarkonurnar, og
oft söng hann fyrir þær, jafnvel
þótt hann ætti örðugt um andar-
drátt. Þetta lýsir bezt manninum,
enda áfcti hann hugi og hjörtu allra
þeirra, sem önnuðust hann.
Aldrei minntist hann á þjáning-
ar sínar að fyrra bragði, og ef við
(Framhald á 8. síðu).
MÐSrOFAN
Sveinn Sveinsson frá
fcvafct sér lvljóðs:
Fossi hefir
EINS OG GOMLUM MONNUM
mun títt sem setztir eru I svo-
kallaðan h-elgan stein vegna ald-
•urs síns, ldusta ég á útvarpið. Það
fcaain að vera með af því, að heyrn
in nú orðið er ekki upp á það
bezta, að mikili finnsit mér vera
mannamunurmn þar elvki síður
en á sumiim öðrum sviðum, svo
sem með þulina og fréttalestur-
inn. En út í það mái' fer ég ekki
frekar hér.
NÚ UNDANFARIÐ HEFUR verið
dálítið taiað um lestur Passíusálm
anna í útvarpinu, og er það vel.j
Um það mál skrifar Gísli, bróðirj
minn, mjög ýtarlega grein í Mbl.j
6. þ. m. Ég vil leyfa mér að benda
i'áðamönnum útvarpsins á tvennt: j
Annaðhvort að fara að mestu leyti
eftia* tillögum Gísla í greininni,1
eða að hætta framvegis ltestri
sálmanna í útvarpinu, upp á þann
máta, sem er, og liefur verið að
undanförnu, því þar sem ég til
veit, er lítið eða ekkert hlustað á
lesturinn af miðaldra og-'yngra
fólki, undir sömu kringumstæðum
og hefur verið. Þáð væri því
reynandi að Ibreyta til í þessu
efni.
AF ÞVÍ AÐ ÉG VAR smávegis bú-
inn að punkta niður um þetta
efni, áður en ég las grein Gísla
•og ekki er talað um þar vegna
þessa nváls, svo sem það: Að mér
finnsit yfirleitt að lestur sélmanna
hafi tekizt ótrúlega vel eins og
það er þó mikill vandi að lesa þá.
Og svo líka nú hjá þeim manni,
•sem les þá, núna, utan það að
hann segir ekki amen. Þvi af
vana finnst manni það dálítið
snubbótt. En hvað er það, sem
vaninn vill ekki ha'fa? Svo er það
líka með lestur sálmanna sjálfra,
að af gömlum vana er verið að
lesa þá í útvarpinu, og þegar
prestarnir messa aðeins annan
hvorn miðvikudag á föstunni £
útvarn, þá er það gert til mála-
myndar, af vana.
OG ÞEGAR PRESTARNIR verða
að messa yfir hálftómum kii*kj-
um. þá er það af gömlum vana
gert en ekki börf fólksins. Svo er
það líka með þá presta, sem ekki
ifcrúa siálfir sumu því, sem þeir
verða þó að prédika yfir fólkmu,
þyí alltaf eru einhverjir, sem trúa
því. Og af gömlum vana fylgir það
prestaembættinu að segja svo, og
svo framveeis. Fólkið, sem ekki
trúir sumu því. sem prestunum ep
lagt á herðar að segia, getur vterið
jafnvel trúað fólk fyrh' það.
Sveinn Sveinsson frá Fossi.
Gangsetjarar
fyrir dieselvélar
Gerð 0 fyrir allt að 130 mm stroldcvíðar vélar.
Örfá stykki óseld af síðustu sendingum.
MAGNÚS JENSSON H.F.
Tjarnargötu 3 — sími 14174.