Tíminn - 21.04.1959, Blaðsíða 3

Tíminn - 21.04.1959, Blaðsíða 3
TÍMINN, þri'gjmdaginn 21. apríl 1959. 3 „Ef ég verð kóngur á íslandi vil ég vera dús við þjóðina“ Menn verða þreyHir og ekki síður Jsyrstir, þegar lengi hefir verið gengið um steinlagðar götur Kaup- mannahafnar. Við ákveðum því að bregSa okkur inn á eitt veitingahúsanna í ná- grenni Ráðhússtorgsins og höldum innreiS okkar á stað sem ber hið virðulega heiti Madelon Bar. Við erum vart komnir inn úr dyrúnum, er lágvajcinn maður og þrekinn, klæddur grænni sport- skyrtu, opinni í (hálsinn, kemur til móts við okkur, þrífur í hendina á okkur og segir „Velkommen" á ó- Heimsóksi í f,ísiendmgafiýlendu“ í Höfn, þar sem eðgand'nn syngur á íslenzku fyrir gesti RUDOLF — „Deres Ma;estæt“ svikinni Kaupmannahafnardönsku. OklCur vefst tunga um tönn, og danskan er víst ekki upp á það bezta, því maðurmn innir okkur eftir því hvort við :séum iFinnar. — Nei, við eruin frá íslandi, segjum við, á mjög virðulegri dönsku. Kóngur á íslandi „ístlendingar! Þá er það einn bjór, er það ekki? Annars er ég kóngur á íslandi", segir skyrtu- maðurinn og er þegar þotinn eftir bjócnnm án þess að gefa okkur tíma til þess að svara. Kóngur yfL íslancli! Hvað er eiginleaá á seyði hér. Það líður ekki á löngu aður en skyrtnmaðurinn er kominn með bjófinn, og kynnir sig sem Rudolf „konge af Island“. — Sjáið þið til. segir hann, — hér koma margir íslendingar, og Madelon gengur meðal þeirra und- ir nafninu „Islendinganýlendan". Þeir kalia mig Kong Rudolf, eða bara Deres Majestæt. Rudolf er þotinn fram í eldhúsið með það sama; við erum eítt spurningar- nierki. Sungið á íslenzku Á meðan Rudolf er frammi í eldhúsi, virðum við staðinn nánar fyrir okkur, og hann er vægast gagt frumlegur. Við píanóið, sem er uppi undir lofti yfir dyrnnum, situr afgamall karl og leikur slag- j ara. Gulnaðar myndir hanga á ; veggjum, og gefa staðnum dapur- í legan blæ. j Rudolf kemur nú með bjórinn, setur hann á borðið og segir stund- arhátt: ,,Má ekki bjóða ykkur upp á eitt íslenzkt lag?“ Við þiggjum ( boðið þegar í stað, og Rudolf þýt- j ur að píanóleikaranum yfir dj'run- um. Innan skamms berast tónar j lagsins „Sofðu unga ástin mín“ út yfir salinn, og svei okkur ef mað- urinn syngur bara ekki á ágætri íslenzku! Þegar Rudolf hefur lokið laginu, kemur hann aftur að borð- inu og spyr hvernig okkur hafi lík- að. „Stórvel“ segum við og spyrj- um hann eftir því hvar hann hafi lært lagið og textann og hvort hann kunni fleiri íslenzk lög. Lærði af Stefáni íslandi „Ég þærði lagið af Stefáni vini nínum íslandi", segir Rudolf, hróð- ugur. „Hann kemur hér af og til. Annars er þetta eina íslenzka lag- ð, sem ég kann. Ég hef sungið nikið um dagana, lærði hjá Marí- usi Jacobsen og kom fram víða ?em söngvari“. Rudolf dregur upp nokkrar mjáðar blaðaúrsklippur, til stað- festingar því sem lrann segir. Við ijáum að hann hefur komið fram í ijónvarpi í Bretlandi, verið um borð i Gripsholm sem söngvari skömmu fyrir stríð og blaðadómar um hann eru góðir. „Ég verð að biðja ykkur að af- iaka“, segir Rudolf, skyndilega,, .ég þarf nefnilega að syngja dá- lxtið fyrir börnin!“ (Við komumst síðar að raun um að hajin kallaði gestina alltaf hörnin). Ekki líður á löngu, þar til sönglag, sem við ber- um ekki kensl á, hljómar út yfir salinn. „Þetta var ekki íslenzka“ segir einn gestanna, þegar Rudolf hefur lokið laginu.“ Nei, þetta var eitt af uppáhaldslögum Gigli‘‘ segir Rudolf án þess að blikna. íslendinganýlendan" Við náum tali af Rudolf enn einu sinni, nokkru seinna, og spyrj- i um hann eftir því hvort marg ís- I lendinga komi á Madelon. „Það er nú líkast til. Fólk kallar staðinn Islehdinganýlenduna“, segir Rud- olf. „Ég hafði íslenzkan píanóleik- ara, Júlíus Steindórsson, hér í sex ár. Ég man líka eftir því, að karla- kór Reykjavíkur kom hingað allur í heimsókn til mín þegar kórinn var hér á söngferðalagi fyrir nokkr^ um árum síðan. Mér líkar vel við| íslendinga. Þeir eru sérlega áreið- aniegir og ég minnist þess að ein- hverju sinni lánaði ég íslendingi, sem ég þekkti lítið sem ekki neitt, þúsund krónur. Hann kom fjórum árum seinna og borgaði hvern eyri af skuldinni. Svo hefi ég gaman af því að þeir kalla mig Kong Rudolf. Ég banna öllum, sem hingað koma, að þéra mig, og ef ég skyldi eftir allt saman einhvern tíma verða kóngur á íslandi, þá heimta ég að fá að verða dús við þjóðina." Við verðum að halda frá Made- lon að þessu sinni, en fullvissir þess, að hingað eigum við eftir að koma aftur seinna. — H.H. Er það satt, að ég sé eins og órangútanapi? ,£g vildi gjarna líkjast einhverju úr dýraríkinu4 Mörgum íslendingum er danska konan Kirsten Kjær að góðu kunn, en hún hefir ferðazt allmikið um ísland. Við rákumst á viðtal við hana í dönsku blaði nú fyrir skömmu. Kennir þar margra skemmtilegra grasa og minn ist hún þar lítillega á ísland og Islendinga. „... Ég hitti einu' sinni íslenzk rn málara, misskilið séní. íslend- ingar eru góðir málarar og ég er hrifinn af hinu kröftuga sprengiafli þeirra. Þeir segja, að ég mtáli með eldi og anda og gló- andi hraunleðju. — Það er synd, segir íslend- ingurinn. — Hvað er synd? — Það er synd endurtók ís- lendingurinn, en ég verð að segja að þú líkist mjög órangút- snapa. — Það er alveg rétt hjá þér, segi ég. Og ég vil gjarna líkjast einhverju úr dýraríkinu. Við mennirnir höfum tapað takmarki okkar og ég skamma&t mín oft fyrir að teljast til mannanna. Ég' skammaðist mín líka oft fyrir að vera dönsk á íslandi vegna hand- ritanna og einokunarverzlunar- innar“. Kirsten Kjær hefir verið skel- eggur málsvari okkar í handrita- málinu og eigum við áreiðanlega góðan hauk í horni þar sem hún er. Örlagaríkt kapphlaup ti bjarga lífi 15 mánaða stú að Iku Örlagaríku kapphlaupi um hálfan hnötfinn til að bjarga lífi 15 mánaða gamailar stúlku lauk í London á mið- vikudaginn var. Litla stúik- an lézt tveim mínútum eftir að áærlunarflugvélin frá Kaupmannahöfn til London hafði lent. Barnið kom frá Nýja Sjálandi og var það Hún lifds af 22,509 kílómetra feröalag, en lézt, þegar hjálpin var á næstu grösum svo veikt á leiðinni, að flugleiðis með Canadian Pacific- leggja varð það inn á sjúkra- flugfélaginu frá Nýja Sjálandi um hús bæði í Syðra Straumfirði ^05 AnSeles aleims til Evrópu. En ~ , .. , „ þegar flugvelin var yfir Grænlandi, a Grænland. og . Kaup- varð Wilma Iit]a svo veik) að flug_* mannahöfn. vélin lenti í Syðra Straumfirði til þess að koma mætti barninu undir Foreldrar stúlkunnar höfðu læknishendur. Amerískur læknir bundið allar vonir sinar við að úr flughernum, dr. Terazakis, áleit koma mætti barninu til London, það vera of hættulegt fyrir barnið, þar sem gerður yrði á því hjarta- að halda áfram ferðinni þegar í ippskurður. Þeir unnu að því mán- slað. Hún yrði íyrst að leggjast cðum saman að afla fjár til hinnar undir aðgerð á staðnum, og á með- löngu farar, en svo lézt stúlkan an hélt flugvélin áfram til áfanga- linmitt þegar komið var á ákvörð- staðar síns, Amsterdam. unarstaðinn og hjálpin var á næstu grösum. Bláft barn Hin fimmtán mánaða gamla Wilma von Oostenhout var í fæð- Á sjúkrahús í Höfn Þess í stað var komið orðum áleiðis til SAS flugvélar, sem var seinna á ferðinni, um að hún milli- lenti í Syðra Straumfirði til þess ngu svonefnt „blát barn“ — en sú að taka litlu stúlkuna með til Kaup Þegar komið var me5 Wilmu litlu tll Kaupmannahafnar. Sjúkraliðar bera hana út úr flugvélinni, á eftir gengur móðir hennar, en efst i stiganum sést ameríski herlæknirinn. aafngift táknar að stúlkan fæddist neð ákveðinn hjartasjúkdóm, sem stundum er hægt að ráða bót á neð aðgerð. Fyrstu tíu mánuði lífs íns dvaldi Wilma litla á sjúkra- íúsi, en var svo send heim með þeim ummælum læknanna, að hún /rði að ganga undir uppskurð, sem íkki væri hægt að framkvæma á Nýja-Sjálandi. Leitað var til sér- fræðings i London. Oostenhout-fjöl- ;kyldan er af hollenzku bergi bro't- n og innflutt til Nýja Sji'dands, og hófu samlandar bennar þar þegar fjársöfnun til þess að gera fjöl- ikyldunni kleyft að komast til London með bemið. Til Grænlands Frú Oostenhout, sem er útlærð hjúkrunarkona, lagði af stað í hina löngu ferð með burn sitt. Hún fór mannahafnar, en þaðan yrði henni síðan komið áleiðis til London. Ameríski herlæknirinn bauffet til þess að fylgjast með Wilmu litlu til Kaupmannahafnar. Þegar til Hafnar kom, var ástand barnsins svo alvarlegt, að leggja varð það tafarlaust á sjúkrahús þar. Þar dvaldi hún þar til læknar álitu vog- andi að hún héldi áfram til Lond- on, sem var á miðvikudaginn. Læknarnir tóku hins vegar fram, að nokkur áhætta fylgdi ferðinni. Baráttan í SAS flugvélinni frá Kaup- mannahöfn til London var sett upp sérstök vagga fyrir litlu stúlkuna, en móðir Wilmu og ameríski her- læknirinn fengu fremstu sætin I vélinni, til þess að þau gætu fylgzt (Framhalú á 8. síðu).

x

Tíminn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tíminn
https://timarit.is/publication/50

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.