Tíminn - 22.04.1959, Blaðsíða 4

4
T I M I N N, migyikudaginn 22. apríl 1959,
Sigurður Jónsson, Stafafelli:
Æ
Menn og málefni
ísiandsmeistarar KR í meistaraflokki. Tekst þeim a3 verja titil sinn gegn Hafnfirðingum?
Til úrslita dregur í Islandsmótinu í handknattleik:
Sigra Hafnfirðingar í öllum karlaflokkunum?
Á laugardags- og sunnu-
dagskvöld fóru fram nokkrir
leikir í HandknafHeiksmóti
ístands að Hálogalandi. Leik-
irnir í meistaraflokki á laug-
ardaginn höfðu mikla þýð-
ingu fyrir þau lið, sem þar
léku, en þá vann KR Fram
með 24 mörkum gegn 20 og
FH vann ÍR með 27 gegn 15.
Fram hefir nú fallið niður í
II. deild og mun leika þar að
ári, og tap ÍR fyrir FH hefir
útilokað aila sigurmöguleika
liðsins í mótinu. KR og FH
mæfast í úrslitaleik mótsins
í meistaraflokki karla 26.
apríl n. k. og verður það efa-
laust jafn og spennandi ieik-
ur.
Línurnar eru nú einnig farnar
að skýra-st mjög í ö'ðrum flokkum
'.nótsins: í fyrsta flokki karla mæt
ast í úrslitum FH og Vikingur. í
öðrum flokki FH og Fram. í 3.
Jokki Haukar og Ármann og
íialar þetta sínu máli um styrJc
Hafnfirðinga í þessafi „þjóðarí-
f}rótt‘“ þeirra. í kvennafloidci eru
úrslitaleikir milli Ármanns og KR
i meistaraflokki. í I. flokki kvenna
hefur K'R þegar unnið, en í II. fl.
berjast Ármann og Víkingur.
Leikirnir á laugardaginn
Fram—KR 20:34 (14:9)
KR byrjaði mjög vel og skoraði
Karl Jóhannsson 3 mörk fyrir KR
áður en Fram skoraði sitt fyrsta
og héldu KR-ingar þeim mun fram
eftir hálfleik, en ihertu róðurinn, er
leið á hálfieikinn og. voru 5 mörk
yfir í hálfleik. Seinni hálfleikur
var mjög svipaður hinum fyrri og
sigur KR var aldrei í beinni hættu
og endaði Leikurinn eins og áður
er sagt 24—20 fyrir KR. í liði KR
voru beztir Karl Jóhannsson og
Guðjón í markinu. Þórir og Reyn
ir skora oft mikið af mörkum og
eru drjúgir sóknarmenn, en Reynir
má vara sig á þeirri óþarfa ihörku,
sem hann sýnir í leikjum sínum
og er oft furða 'hvað hann slepp
ur við áminningar. í liði Fram vár
Guðjón áberandi beztur. Karl Ben.
og Rúnar áttu einnig góðan leik og
nýliðinn Sigurjón í markinu eftir
frekar slæma byrjun. Dómarinn
var Valur Benediktsson.
Það hefur komið mest á óvart
í þessu móti, að Fram' skyldi falla
I (Framhald á 8. síðu).
Enska knattspyrnan:
Ulfamir sigurvegarar í 1. deild
annað áriS í röð - Portsmouth fallið
Með sigri sínum yfir Luton á'
laugardaginn hafa Úlfarnir annað
árið í röð sigrað í 1. deild ensku
keppninnar. Liðið hefir hlotið 57
stig og á tvo leiki eftir. í öðru
sæti er Manch. Utd. með 55 stig,
en á aðeins einn leik eftir. Marka-
hlutfall Úlfanna er auk þess miklu
betra, svo aö ekki skiptir máli
hvernig þeir tveir leikir fara, sem
liðið á eftir. Þessi tvö lið hafa
undanfarna mánuði verið í alger-
um sérfiokki, og önnur lið koma
langt á eftir.
Um fallsætin er mikil harátta.
I ortsmouth er löngu fallið, eins
og skýrt hefir verið frá hér áður.
Leicester hefir hins vegar gengið
mjög vel að undanförnu og nú
hlotið 30 stig og á þrjá leiki eftir.
Aston Villa og Manch. City hafa
illustu svigmenn landsins keppa
sefsdal um næstu helgi
Æíingar me5 Egon Zimmermasin hefjast á
sama staÓ á sumardaginn fyrsta
Auslurríski skíðagarpurin,, Eg
<on Zimmerman æfir nú um þess
ar mundír ir.eö skíðamönnum!
sunnanlands. Um síðustu helgi
fóru æfingar fram víS IvR-skál-
ann, og voru þær injög vel sóttar
af keppendum frá Skíðafélögum
Reykjavíkur. Veður var liagstætt.
Auk Zimmermans mætti á
eefingu siglfirzki skíðakappinn Jó
jiann Vilbergsson, og var mjög á-
nægjulegt að 'sjá svo góða skíða
menn saman komna.
.Æfingar byrja í Jósefsdal á
sumardaginn fyrsta, og munu
standa fram yfir helgi. Um helg
ina fer fram mót, og gefst þá
Reykvíkingum mjög gott tæki
færi til að sjá snjöllustu svig
menn landsius keppa, og ekki er
vonlaust, að fleiri lceppendur ut
an af landi mæti á mót þetta.
28 stig og eiga einnig þrjá leiki
eftir. Manch. Cily hefir gengið af-
ar illa að undanförnu, og mestar
líkur til að það lið falli með
Fortsmouth.
í 2. deiid sigruðu bæði Fulham
og Sheff. Wed. á laugardaginn og
spurningin er aðeins um það hvort
sigrar í deildinni. Bæði hafa þegar
tryggt _sér rétt í 1. deild næsta
haust. í botninum versnar staðan
stöðugt fyrir Barnsley og Grimsby
og allar líkur benda til að þau
falli, þó að Lincoln City og Rother
ham geti enn ekki talið sig í ör-
uggri höfn.
Úrsiil s. 1. laugardag:
1. deild.
Aston Villa—Burnley 0—0
Blackburn—Manchester C. 2—1
Biaekpool—Arsenal 1—2
Chelsea—Everton 3—1
Manch. U.—Birmingham 1—0
Neweastle—Leecls 2—2
Nottingh. F.—Leicester 1—4
Portsmouth—Bolton 0—1
Tottenham—West Bromw. 5—0
West Ham—Preston 1—1
Wolverhampíon—Luton 5—0
2. deild.
Barnsley—Fuiham 2—4
Brighton—Stoke 2—2
Bristol City—Leyton Orient 0—1
Cardiff—Scunthorpe 0—2
Charlton—Derby 1—2
Grimsby—Swansea 0—1
Huddersfield—Shefíield W. 1—2
Liverpool—Ipswich 3__l
Middlesbroug—Bristol R. 2—2
Rotherham—Lineoln 1—0
Sheffield U.—Sunderland 3—1
Fyrir ári síðan skrifaði ég grein-
arkorn — með þessari fyrirsögn —
sem bæði Morgunblaðið og Tim-
inn voru svo vinsamleg að toirta.
Auðvitað var sneitt hjá þeim mál
efnuin, sem valdið gætu flokksleg-
um ágreiningi; en sem betur fer,
eru til nokkur mikilvæg málefni,
sem alþjóð varða, og enn hefur
ekki verið settur flokksstimpill á.
Þjóðin okkar er yfirleitt greint og
gott fólk, en nokkuð sundurlyndis-
gjörn á yfirborðinu, samt munu nú
flestir sammála um viðbeinið eða í
aðalatriðum, sem máli skipta, fyrir
þjóðar heill og hag. Þaö er mín
reynsla, eftir hálfrar aldar kynni
við fólkið.
Það, sem hæst ber í huga
frá liðnu ári.
Sumarið 1958 var áreiðanlega
rnesta þurrkasumar, sem komið
hefur á þessai’i öld í Austur-Skafta-
fellssýslu ‘austanverðri. í þrjá mán-
uði mátti heiía þurrviðri hvern
dag, pg fjórði mánuðurinn, ágúst,
vai- að mestu þurr til Höfuðdags
(29.). Eftir það rigndi allmikið;
haustið var samt fremur gott. Þrátt
fyrir þurrkinn spruttu vel-áborin
tún sæmilega, svo að heyskapur
varð nærri meðallagi. Harðlendi og
sandrækt brunnu og vatnsból þorn-
uðu víða, svo að sækja varð vatn
um langa vegu. Vestmannaeyingar
verða öllum góðum mönnum minn-
isstæðir, eftir að þeir gáfu nokkr-
um smáhvölum líf í sambandi við
þjóðliátíð sína. En hvalirnir voru
fangar þeirra. Má alþjóð þeim
þakka, er þeir afsanna fyrir hönd
okkar allra — að maðurinn sé
grimmasta skepna jarðariimar.
Gæzluinenn landhelginnar komu
þannig fram, að þjóðin þakkar
þeim og minnist með aðdáun. Þetta
mun í annálum geymt, en ekki
gleymt þótt aldir líði.
Ekki hugsa allir eins. —
Ég hefi áður toent á, að bæði
karl og kona væru menn, og að
orðið manneskja væri illþolandi í
islenzku máli, enda ekki til í fornu
máli. Um þe'tta — svo einfalt sem
það er — virðast ekki allir vera á
einu máli. Mætti ég því taka undir
með mætum alþingismanni á öðr-
um tug þessarar aldar. Ilann var
viðurkenndur mælskumaður í sínu
héraði og fékk þar gott hljóð. En
eftir að hafa setið um stund á Al-
þingi, komst hann að þeirri niðm--
slöðu, að eiginlega þýddi ekkert að
halda þar langar ræðui’. Það væri
bara ekkert farið eftir því, sem
hann segði.
Skáld og rithöfundar halda
áfram að þrástaglast á manneskju
við öll tækifæri ekki sízt í leikrit-
um. Enda er CaldrajLoftur þar
góð fyrirmynd.
Blaðamenn segja að fundinn
liafi sótt inenn og konur. í eftir-
mælum látinna vina tala þeix um
að foreldrarnir hafi verið beztu
manneskjur o. s. frv.
Hér hefur um áratugi starfað
kvenréttindafélag. Hví í ósköpun-
um liafa þær ekki komið því til
leiðar, að vera taldar menn me3
mönnum? Og hví hafa þær ekkl
gert ávarpstitilinn frú gildand fyr-
ir allt kvenfólk, eins og herra fyrir
karlmenn. Það er einkum þetta
tvennt, — sem að mínu viti —
heldur við hinu leiðinlega or'ði
manneskja; að nokkrir menn virð-
ast veltast í vafa um hvort konur
séu menn, og' að kona ógift, sem
átt hefur börn, nær ekki frúartitli
— hlessuð manneskjan! Mætir
menn hafa toent á að skáldið Jón
Thoroddsen nefni sögu sína Maður
og kona, en ekki karl og kona,
en gæta verða þeir þess, að
skáldið skrifar sögur sínar á niður-
lægingartímahili íslenzkrar tungu.
Þegar Danir höfðu setið við hverja
vík og vog, og stjórnendur þjóðar-
innar voru af því sauðahúsi.
Litlu fvrr ritar hinn mesti lækn-
ir og rithöfundur, Sveinn Pálsson,
bækling um sjúkdóma — „Eðlis-
útmáiun manneskjimnar11. Vafa-
laust má telja konur menn, og er
gert t. d. ef kona verður alþingis-
maður. Og bæði kvnin sumarfólk,
eru sem heimilisfólkið.
Elliheiinila-öfgarnar.
Ekki er nú öll vitleysan eins
datt mér í hug, þegar fram kom
uppástunga um elliheimili í sveit-
um. Alhjúð veit, að síðustu ára-
tugi hafa sveitaheimilin mörg ver-
ið elliheimli. og nú má segja, a8
þeirra viðgangur sé oftast eldra
fólkinu háður að meira eða minna
leyti. Stundum að öllu leyti. Fólk
með fullri greind veit líka hve
handleiðsla afa og ömmu er mikils-
virði lvinni uoovaxandi kynslóð. En
fyrir nokkrum hluta þjóðarinnar
virðist það dulið, að umgengni við
æskuna er ellinni nauðsyn.
Barna-toörnin eru ljós og líf
hínna eldri. elcki aðeins afa og
ömmu, heldiir einnig fullorðinna
frænda og vina fjölskyldunnar.
Allir ættu að vita, að gamalt fólk
getur ekki skemmt sér við fram-
tíðardrauma sem fyrr. En meS
börnum og unglingum getur það
lifað aflur æsku, og toyggt með
þeim framtíðarhallir og talað uni
frægð þeirra og frama.
Það skal samt viðurkennt, að
fyrir einstæðinga og umkomulítið
fólk — örvasa gamalmenni —■
koma hælin sér vel, einnig það,
sem toeínlínis kýst vist á elliheimili.
Héraðshæli geta því átt rétt á
sér fyrir sveitir, þar sem mann-
mörg kauptún fylgja með.
Þessi eilífu h”óp um milljónir
og aftur milljónir til toyggingai
fangabúða, eru okkur ekki sam-
tooðin.
Vopnlaus þjóð má ekki heimta
slíkan herkostnað vegna okkar,
sem unnið höfum að uppbyggingw
mesta framfaratímabils í lifi þjóð-
arinnar.
Mannkynssagan sýnir, að mikil
velmegun hefur oft leitt til linign-
unar. Misstigin spor hafa leitt til
falls. Eitt slikt spor er verið að
stíga með því, að taka þá öldruðu
frá æskulandinu, sem fremur getur
þá hneigzt til óhófs og gieymt sögu
sinni — sögu afa og ömmu.
Fósturmóðir mín
GuSlaug GísiadótHr
verður jarðsungin frá Fossvogskirkju fösfudaginn 24. apríi kl. 3 síð-
degis. — Blóm afbeðin.
Gestur Ólafsson,
Móðir okkar
Margrét Biörnsdóttir,
Barónsstig 61,
lézt í Landsspífalanum 20. þ. m.
Börn hinnar látnu.
INNILEGT PAKKLÆTi fyrir auðsýnda samúð vlð andlát og
jarðarför
Ólafs Einarssonar
frá Vindási.
Vandamenn.