Tíminn - 30.04.1959, Síða 5

TlMINN, fimpttndaghin SO. aprfl 1959.
S
TTVÁ
UR ÆSKUNNAR
ÚTGEFAND!: SAMBAND UNGRA FRAMSÓKNARMANNA
RITSTJÓRI: JÓN ARNÞÓRSSON
Gulir
vixlar
Emil Jónsson bæjarstjórí Emil Jónsson forsætisráðherra
Emil Jónsson var bæjarstjóri í Hafnarfirði í tíð hinna fræcju
og alræmdu „gulu seðla", en það voru ávísanir gefnar út á
bæjarsjóð undirritaðar af bæjarstjóra. Eðli margra þessara
ávísana var það sama,. þær voru gefnar út á enga innstæðu
og þurfti oft að kalia á lögfræðinga til innheimtustarfans.
Emil Jónsson er núna forsætisráðherra og hann er ennþá að
„gefa út". Nú eru gefnir út „gulir víxlar". 1. falldagur, dag-
urinn eftir kosningar. Allar líkur benda til, að sagan frá
Hafnarfirði muni endurtaka sig.
Um og eftir 1930 var Emil
Jónsson oæjarstjóri í Hatnarfiroi.
Fjárrao voru ckkj. miKH og rurzi-
úr oæjarsjoos oít romar. í>etta
olli oæjarstjora og Dæjaistjorn
miklum anyggjum, sem vomegt
var. V'msar ieiöjr voru raun-
sakaöar, sem ui uroota mættu
veroa, en engar tunaust. En „peg-
ar neyotn er stærst er njarpm
inæsr segjx manæKio, og pao
reynuust orO ao sonnu. Einnver
hugKvæmur raoamaour bæjane-
iagsins staKk upp a pví ao geia
bara uc avioamr xynr onum »Kiua-
um og vera eKKerc ao gera ser
rellu ut at ínnstæoum bæjarsjoðs
til aö mæta pessu.
; Þetta sampyKKti bæjarstjóri í
framKvæmainm með pvi ao geia
Út possar avisamr i strionm
etraumum, en manna a miíii
gengu þær undir naininu „guiu
seðiarnn”. ,„tíulu seoiarmr“ voru
ekki vmsæl piögg í Hatnaríiröi
um pær munair. illa genK að iá
þá ínnieysta bja bæjarsjoöi, en
ef tii vjil var emhver ikunríingi,
sem var eittnvaö betur stæour og
gat keypt seöilinn, eða að
kaupmaðurinn átti að íara aö
fara aú greioa útsvanð sitt og gat
þá teKið seöiiinn upp í reiKmng.
En eí allt um þraut, varð að íara
til logiræðmgs til að fá hjalp við
að ná.rétti isinum. Nú er langt um
liðið síðan þetta var og margir
haía eilaust gieymt „guiu seöiun-
um“, en það er metra en sagt
verður um Emil Jónsson, hann
hefir ekkert lært og engu gleymt.
Hann stjórnar að vísu stærra sKipi
núna og gerir út írá Reykjavík
með verbúöir í stjórnanáðmu. En
Emil Jónsson er með gömlu lín-
Ferðadeiid Fi
Nýlega hefir verið stafmið
ferðádeild innan F.U.F. í Reykja
v£k. Tilgangurinn ineð sfofnim
deiMarinnár er að gefa Kíigu
fólld innan F.U.F. kost á a.ö ferð-
ast á ódýran og hagkvæman hátt,
og kynnast enn betur stórkost-
Iegri náttúrufcgurð Lmdsins,
samhliða þvi að félagarnir bind-
ast fa’atistari böndurn kunnings-
skapar og vináttu en ella.
Fyrsta ferð er ákveðin um
hvítasunnuna. Farið verðiu’ á
Snæfellsnes og væntanlega gcng
iö á jökúlinn, ef veður Ieyfir.
Væntanlegir þátttakendur hriugi
í súna 15564 sem fyrst.
Ferðadeild F.U.F.
una sína og beitan er sú sama og
Jiann var vanur að nota í Hafnar-
firði forðum. Þetta sanna
bezt fjárlögin, sem liggja fyrir
Alþingi núna.
Fjárlagamoldviðrið_
Annað eins moldviðri falsraka
og talnahagræðingar hefir ekki
sézt. Alþýðublaðið bítur síðan
höfuðið af skömminni og setur
feitletrað á forsíðu 28. þ. m.:
„Greiðsluhallalaus fjárlög, án
nýrra skatta á almenning. Verða
lögin afgreidd með nokkrum tekju
afgangi“. Ef þessar setningar era
teknar til athugunar og veruleik-
inn lagður til grundvallar, lítur
þetta svona út. Núverandi ríkis-
st.jórn hefir verið við völd í 4
mánuði og hún viðurkennir að
hafa st'ofnað til nýrra útgjalda, er
nema 199 millj. eftir að búið er
að draga frá þær útgjaldahækk-
anir, sem kaúplækkunarlögin
höfðu í för með sér. Engin ríkis-
stjórn á íslandi hefir eytt svo
miklu á svo skömnium tíma, né
hælt sér eins mikið af sparnaði
og þessi stjórn. Sýndarmennskan
ríður við einteyming hjá Alþýðu-
flokkrmm þessa dagana.
Sýndar-tekjuhækkun.
Sýndar-sparnaður.
Fjárlögin eru greiðsluhallalaus
af þrí að ýmsir tekjuliðír eru
hækkaðir um 63,6 millj. algjör-
lega út í bláinn, eins og t, d. að
innflutningur hátollavara muni
aukast frá því sem var í fyrra
þrátt fyrir minni kaupgetu al-
mennings, og að vitað sé, að auk-
inn innflutningur hátollavara
valdi samdrætti í innflutningi
nauðsynjavarnings að sama. skapi.
Þá á að lækka ýmis útgjöld ríkis-
ins um 49,2 millj. þar af cr nið-
urskurður í verklegum fram-
kvæmdum 26,3 millj. en annar
niðurskurður 22,9 millj. Niður-
skurðurinn á verklegum fram-
kværndum er það eina, sem raun-
hæft er. Hinn niðurskurðurinn er
blekking frá upphafi, þar sem út-
gjöldin eru bundin af öðrum lög-
um en fjárlögunum og stenzt held
ur ekki á nokkum hátt í fram-
kvæmdinni eins og t. d. að gera
ráð fyrir að lækka Alþingiskostn-
að, þegar framundan er aukaþing
í sumar og fjölmennara þing í
haust en nokkru sinni fyrr. Við-
líka raunhæf er lækkun kostnaðar
við tollgæzlu, þar sem segja þarf
tollvörðum upp með 6 mán. fyrir-
vara, og svo hitt að aukin og bætt
tollgæzla hefir aukið tekjur rikis-
sjóðs. Er ekki Hafnarfjarðardraug
uriim hér á ferðinnj aftur; er ekki
ennþá verið að ávisa á peninga,
sem hvergi eru til?
Frctt ársins: Engir nýir
skattar á almenningi.
Þá er feomið að fullyirðingu Al-
þýðublaðsins um að ailt gerist
þetta án nýrra skatt'a á almenningi.
Ríkisstjórnin lækkaði kaupgjald
í landinu með lögum og niður-
greiðsiuráðstöfunum um 13,4%.
Niðurfærsla dýrtíðarinnar var að
sjálfsögðu æskileg en hún verður
að ko*ma r.óttlátlega niður. En vit-
að er, að kaupgeta almennings,
t. d. hér í Reykjavik, hefir minnk-
að verulega, og um það geta verzl
unarmenn bæjarins borið órækt
vitni. Þess vegna er kaupskerðing
in skattur.
Enn fremur verkar 26% skerð-
ingin á atvinnubótafé sem nýjar á
lögur því það dregur úr atvinnu
manna út um landsbyggðina, sem
sannarlega má ekki við að rýrna.
Staðreyndirnar tala því allmikið
öðru máli en gleiðletraðar fyrir-
sagnir Alþýðublaðsins gefa til
kynna.
Töfrasprotinn.
Forsætisráðherra flutti þjóðinni
áramótaboðskap sinn og hafði fyr
ir mottó:
„Þetta land á ærinn auð
ef menn kunna að nota hann“.
AUt er gott um þetta að segja,
en næstu tvær ljóðlínurnar á und-
an hljóða svo:
„Hér er nóg um björg og hratið
berir þú töfrasprotann“.
En hér er það töfrasprotanE
sem- vantar. Ríkisstjórn Emils
Jónssonar skilar frá sér fjárlög-
um, sem eru svo óraunhæf, að
engu er líkara en að þeir treyst.
því, að um síðir muni þeim ber-
ast töfrasproti í hendur búini:.
þeirri kyngi að geta gert ósk-
hyggju Alþýðuflokksins að veru-
lcika, bara með snertingunni einni
sarnan. Þá er ekki fráleitt að í-
mynda sér, að ýmsir sjái líking-
una í starfi bæjarstjórans í Hafn
ar'firði forðum og störfum forsæt-
isráðherra núna. Á báðum stöðum
er látið í léttu rúmi liggja, hvor':
bæjarkassinn eða ríkiskassinn fá:;.
risið undir þeim klyfjum, seitt
þeim eru bundnar.
Gulir seðlar — Gulir víxlar.
„Gulu seðlarnir“ urðu frægir oý
illræmdir. Nú eru komnir „gulir
víxlar", í staðinn með sama eðlí.
og tilgang. En eitt er víst, þaff
man ekki tjá fyrir Emil Jónssor,
að ætla að selja íslenzku þjóðinni
fleiri víxla eftir að þessir falla >’
gjalddaga efth- kosningar. Stað-
reyndirnar munu þá tala ólygn-
ustu máli um það, hver alvara he£
ir verið á bak við frá upphafi aff
borga þessa víxla upp að hálfu
ríkisstjórnarinnar. Hitt mun sýtit.
sig að þetta verða allt óreiðu-
víxlar, þar sem ekkert var sett aS
veði né hægt að setja að veöi. •
Fyrrverandi bankamaður, Emil
Jónsson, ætti að skilja það öðr-
um betur, að slíkir aðilar hafa fyr
irgert rétti sínurn til áframhald-
andi viðskipta.
SUNDHÖLL I REYKJAVÍK
FRAMSÝNI FRAMSÓKNARMANNA RÉÐ
Glæsileg bygging stendur í
Skólavörðuhæðinni austanverðri.
Þetta er Sundhöll Reykjavíkur,
Þetta er höll heilbrigðinnar, höll
líkamshreystinnar. Þetta er höll
ungra sem aldinna sem hittast hér
og iðka sína íþrótt, sundíþróttina.
Hér hittast margir, já, svo margir,
að um mörg undanfarin ár hefir
meðalaðsókn að Sundhöllinni ver-
ið um 200.000 manns árlega.
Sundíþróttin er að mörgu leyti
sérstæð íþrótt og eins og Erlingur
Pálsson sagði nýlega, þegar hann
setti sundmeistaramót íslands í
Sundhöllinni, að súndiþróttin hef
ir sérstöðu í landi þár sem eirín
af höfuðatvinnuvegum þjóðarinn-
ar er sjósókn. Enda er það stað-
r.eynd, að sundkunnátta hefir oft-
lega bjargað mannslífum á Iiðn-
um árum.
Sundhöll Reykjavíkur hefir því
gegnt margþættu og mikilvægu
hlutverki þann tæpa aldarfjórð-
ung, sem hún höfir verið starf-
rækt. Saga Sundhallarinnar ^ er
annars í stuttu máli þessi: Árið
1923 flutti Jónas Jónsson, sína
fyrstu ræðu á Alþingi um sund-
höll og íþróttaskóla í Reykjavík.
Taldi liann, að hér væri urn marg-
þætt umbótamál að ræða. Sund-
höll í Reykjavík yrði sundskóli
fyrir alla þjóðina, því hér kæmu
menn til náms hvaðanæva að og
færðu þessu ágætu iþrótt t’il heima
byggða sinna. Þá yrði menningar-
líf borgarinnar eðlilegra og heil-
brigðara þar sem þúsundir manna
gætu haðað sig í heitu laugavatni
í vetrarveðrum á sama tíma og
fólk í suðlægum löndum syndir i
í sjó á öllum árstímum, þá Sund-
höll í Reykjavík yrði metnaðar-
mál þjóðarinnar.
Málið fékk ekki framgang á því;
þingi né þeim næstu. Fraríisókpar- \
menn héldu málinu þó vakandi í
ræðu og riti og svo kom, nð á
þingi 1928 fékkst samþykkt frum-i p
varp þess efnis, að ríkið legði1 ||
fram fé á móti fjárframlagi af
hálfu bæjarsjóðs til byggingar :||
sundhallar í Reykjavík. Hér var
að rætast óskadraumur Framsókn
armanna um land allt. Margt
ungra manna, sem voru forystu-
menn á sviði -samvinnustarfs, ung
mennafélaga og íþrótta, mynduðu
traustan kjarna í upphafi Fram-
sóknarflokksins. Þessi kjarni trúði
á landið og treysti á mátt sinn
og megin. Framsóknarmerín írúðu
því og treystu, að sundhöll í
Reykjavík yrði varða, sem vísaði
veginn og þeim hefir orðið að trú
sinni. Sundhöll í Reykjavik hefir
orðið ómetanleg lyftistöng sund-
menntar í landinu, og í kjölfar
hennar komu fleiri sundláugar.
Nú er komin aðstáða til súndiðkana
víðast hvar á landinn, og þá hefir
heldur. ekki staðið á árangrinum,1
því sundmennt er almennari á
íslandi en með flestum þjóðum
innimynd af hinni stóru og glæsilegu sundlaug, þar sem flest
meistaramótin hafa veriö haldin.
sund-