Tíminn - 24.06.1959, Blaðsíða 3

Tíminn - 24.06.1959, Blaðsíða 3
rÍMINN, migvLkadaginn 24. júní 1959. B Guourgl - þegar ég kemst til Eyja ætla ég að fá mér sjóveikispillur Sjóferð er ailfsf alvarleg fyrirtekt. Það er eins og mað- ur f jarlægist sitt eigið heim- ili aldrei jafnmikið og þegar bláar bylgjur eru að baki. Þess vegna kveðjum við Valli bróðir konurnar okkar miklu betur en venjulega, áður en við förum um borð í strand- ferðaskipið, sem iiggur við bryggjuna. Um *eið og við göngum upp landganginn, hvíslar Valli bróðir áhyggju- fullur: „Gleymdirðu ekki sjó veikispillunum"'J Þ@gar svona ásfand er ríkjandi, ver@a jafnvei heztu farkostir ai döllum Sísí & Lóló Birátt er togt frá. Og ekki nema hálftíma á eítir áætton. Samfeirð'air íéM'ð er jafimmiairgvísiegt og haifn- irnair sem komið sikiaii vi’ð á. Þarina em vegtfirzkair firúr og hjóin frá Akuireyri og aiuisitfizkiar unigmeyj- air seni eru hrleiinit laiuigniayndi. Þær ■verlSa þess vaHdlanidi, að Valli bró'ð ir hvM’air a® mér: —■ Ef þú verður léiður á að horfa á Lamd'akotskirikj unia og skiiifiíð á Lárusi G. Lúðvíks- syni geituirðu hvílt þig með því að horfa á Sísí & Lóló. amdatæðinigiur SÍS og er þá ver af stalð fairið en heima setið. á IbvMi þótt alíiir 'brakkainnlir kæmiu í seinh heim niðri og höguðu sór éins og þegar þau éiga að fairia að hátta. En ébki þýðir að sabaist uim. O'rðiinn hliut heldur hafla móð og maininshjairiKa1 og elkki veiit- iiir a'f, því a'ð öMuinmar gerast nú æði krappar. Ömdiuiniarfærin eru vísit ékhi í sem heztu lági — eða er það sbipið sem er komið út úr tak'tiimuim? Sísí & Ló'ló eru komn'ar undilr þiljur og hjónán frá Abur- eyrii euu horfiiln. Vaili bróðir hefii’ þagað leingi, og nú gerir hann það áð itilil'ögu siinimi, áð vi'ð fiinmuim iki'eflaimn obkiár. Hjá því verður víist ekbil fcomizt þótt ég, hugsi til þesis með sfcelfiinigu sieim g.eiti skeð þegar ég títamdi upp af bassainum, sem ég hef setiið á síðau við komum inn í Reýkj'amesröí/tinia. Og hugboð mitt bnegst <ebbi. Ég hef ekbi fanið , lamga llaið þegar ég færi Ægi stóra og góðla fórn. Valli bróðir liorfóir fyrslt á með þögulii heHlgi, síðan Æ,.hverni'ig í ósköpuniuni giat ég veri'ð sá asnii 'að glteyma sjóveikis- piiHúlnuim hoima? Eins og það var iíká tilgaímgsllaiust með öilu. Þar dettur emgum 1 hug aS nota þær, j fær Ægilr aðlrta fórm, engu síðri, ek'ki eilnu stolnli lie'ilgjlandamum uppilÁ eiinihveirin ósbiiij'ainltegam; hátt kom umislt vi® túil blefa obkar, fölir og fáir, hugsaindi uim það éitt að ffláta dragasit sem llemgsit fnam að naasitu fónn. Lifandi ósiköp lætur daMur- inin ifflai — því þegar svoma ásilg- komiutolg OT ríkjiaindi, verða jafnvel glæsiiliegustu farikostir áð dölúnr. Líf & Dauði Ég er ýmist í einium buðli tii fótia eða fæturnir vefj-ast um háls mér. Ral'dur sviitimn spreittur út á enn inn, ósbiljainlllsg'Ur gauragiangur í 'iðrum mínittm. Er þetta líf á nokk- 'Uirn hát't þess ivirðii að því sé Mfað? Er þet'ta ekki bara. bvöl og piffla, uppfuindiln ,af einskærunn bvato- l'os'ta itffli þess áð láta m'a'nnsikieþn una emgjlast sundur og siamaim í allri sólmni smæð? Ég veiit það ekki ... guourgl... .em hdltt veilt ég, að kom'Lst ég Oiifiaiffldi fil Vestmammia- eyjla.... úúouyyyjjáhh... .skal ég svo sanimarllte'ga kiaupa mér.... jVÍyyjúha, thu....sjóveikiispilto1! (Endursagt. Esishá.) Sagan um manninn frá Ástralíu Jú, það gerði ég að sjálfsögðu. En ll'áttum hverjum degi nægja sína þjáning. Hægt er að forðast sjóvéiki ef maður bara heidur siig neðanþilja og fýlgir hreyfingum skipsiiínis. Mnaa h'ið gamil'a og góða xáð: Anida djúpt.... (uppi á öldu- faldi) . . . anda frá sér . . . (í öldudai!) .. anda dj... hops! Þar stakk dallurinn sér einhevrn veg- inn sbátellt út á hlið! — Ef hægt er að fylgjla þesau gamla ráði fetrið ina á eaida fer allt vel. Illiiiililiilliiliiiiiiiiiiiiiiiiiiiiliiiiiiliiiiiiliiiiiiiiiiiiilllll/ I Dýrt málverk 1 | Fyrir alllöngu var mikiS fjallað 1 | hér á síðunni um Lacaze málið = § franska. Hér sézt ein aðalper-H i sóna málsins, frú Dominica = i Walter. Myndin er tekin af atviki S 1 sem vakti mikla athygli 1952, en i | þá festi hún kaup á málverki eft- i = ir Cézanne fyrir 33 milljónir i 5 franka. Hún reyndi að skýla and i = llt sitt fyrir Ijósmyndaranum, en § E það hefir verið óþarfi með fil-1 | liti til kaupanna því myndin er = 1 talin fimm sinnum meira virði en r i kaupverðið var. í ráði er að = i Louvre safnið kaupi hana. Aub þeS'S eru þiarffla Þjóðverj’ar O'g Ungverjar sem láta eilffls og hæt'tuispifliið sjófeirð bomi þeim ebki Við. Við ísileiffldingarnir erum aft- ulr á ínótli ekki allveg eiins rólegiir — iað miiininiata kos'ti efcki við Valli bróðir. | „Segið SÍS, please" I Svo sígum við ú't úr hafnarmynn inu. Ameríkujma'ður með brúnt sMffln í aiffldliltiimi1 guJI í muim'inium og myffldaivél m'öð 50 cm löulgu htoiupi beiimir appiamaltiinu að okkur Va'ito1 bróður og siegir: „Excuse mie, g'einitleméni, I am from Street- Wiailkler Hole Night, and should be very igtod to have a photo of you wiith ithe lovely Reykja'vík in the baokgrouind. Tabe of your suin- glaases pleaise, and siay: Cheese“. Á ísiwnzkiu: Fyriirigiefið herrar mín ir ég er frá Stire'eitWaJber Hole Night (steiniMéga btoð úti í lön'd- urn) og það miuindi glteðj'a mig ákaf 'lega iaíð fá mynd af ykikur með hiffla dásiaim'Hegu Reybjavík í bak- ’sýn. Geriið svo vel áð tafca ofairt sóliglerauguln og segj'a: Ostur. Þe'tita með ositin'ffl hlafa íslending 'ar aminiairs itek'ið upp í beiinni hljóð þýðiiímgu og seigja, þegar þeir viija íá mynd af éinhverjum með talnin bursitabros: „Segið SÍS“. Þelttia get- uir þó veiríið tvíeggjað vopn, því að áldrei er að vita numa móiivi'ð sé Ungur maður stendur og horfir á ráðhús Kaupmanna- hafnar. Hár, dökkhærður maður, brúnn af sól og sumri með glaðlegan svip. En sem stendur eru augun ekki laus við dapurleika. Hann er Ástralíumaður, sem fyrir þrem árum gifti sig í þessu sama ráðhúsi. Nú er Ken Payne skilinn við konu sína. Han siglir nú ásamt tveim félögum sínum umhverfis jörðina á tvímastra skútu. Fyrsti áfanginn var frá Sidney til Lond. on. Þar skildu leiðir þeirra um sinn, fór hver í sína átt, og átt jKens var til Kaupmannahafnar. I Dansandi svertingiar | Þar sem hann stendur fyrir j framan ráðhúsið, hugsar hann um liðna tíð. Um nóttina sælu í myrk- viðnum á Nýju Guineu, þegar hann fékk bréfið um að Hanna vildi giftast honum. Þá nótt var isllegið upp hiinni fieguusitu veizlu. Hann bauð öllum svertingjunum, sem unnu þarna, í trúlofunar- „Það er miklu mínna af gömlum kunningfum úti á miöju Atiantshafi<( veizlu. Umhverfis logandi bál vinnubúðanna, dönsuðu gljásvartir kroppar eftir lokkandi hljómfalli stríðþaninna trum'bna. Og enn hverfur hugurinn lengra til baka. 1952 kom hann fyrst til Kaupmannahafnar. Það var brenn. heitur sumardagur, og hann hafði komið á þumlfingrinum frá Finn- landi. Hjálpsamur Kaupmanna- hafnarbúi aumkvaðist yfir hann og sýndi honum bæinn. Og þegar hann nokkru dögum seinna ráfaði áleiðis til Hróarskeldu, tók annar Kaiupmáifflnahafniarbúi hamn upp í bílinn til sin. Það var tengdapabbi tilvonandi. | Fékk sér vinnu Þieim samdi prýðil.ega og Ken var boðið í heimsókn til fjöl. skyldunnar í Kaupmannahöfn. Og hálfu ári síðar barði Ken dyra þar. Á þessu álfa ári hafði hann skropp. ið til Englands og Grænlands. I Kaupmannahöfn gerði hann tvennt markverðast: Útvegaði sér vinnu og fékk ást á dóttur vinar síns. Svo bom vetur í Kaupmanna- höfn, og Ken tók að kólna. Þá datt honum í hug að skreppa til Suður-Evrópu. Um vorið átti hann að hitta Hönnu í London. Ken fór og Ifanna skrifaði honum, að því miður gæti hún ekki hitt hann í London — af sérstökum ástæð um. Bréfið og Ken fóru á vixl, og þegar hann kom til London, var þar engin Ilanna. Honum gramd. ist þetta og hann fór til Ástralíu. Stuttu síðar 'kom bréfið fjrá Hönnu. Póststimpill ofan á póst, stimpil sýndi, að bréfið hafði farið um mesta alla Evrópu á eftir hon- um. En það sat enn í honum, að Ifanna skyldi ekki hafa verið í London, svo hann réðst til frurn- skógavinnu með svertingjum á Nýju.Guineu og hélt að hann hefði gleymt hinni dönsku stúlku. Mamma hjálpar En það gerði móðir hans ekki. Hún hafði séð mynd af Hönnu og féll vel við hana. Svo hún svaraði bréfinu í hans nafni ... Þegar hann hafði unnið með svertingjum í myrkviðum Nýju. Guineu í nær tvö ár, sendi móðir hans honum eitt af bréfum Hönnu, hvar í stóð, að hún vildi gjarna giftast honum ef til þess kæmi. Þá var veizlan herlega. En áður en hann kæmist af stað, kom annað bréf. Hanna hafði feng. ið bakþanka. Þá stökk Ken hæð sína í loft upp í öllum skrúða, rauk af stað pr. flugvél til Kaup- mannahafnar. Þegar þangað kom, féll allt í Ijúfa löð. Þau giftu sig í títt nefndu ráðhúsi, fóru í brúðkaups- ferð til Suður.Afríku og settust svo ■að í Ástralíu. Þar keypti hann lcjöt. búð, og foreldrar hennar komu þangað líka. V, Nú er Horfið Norðurland Nú hefði allt átt að vera gott, en það var bara ekki. Tengdafor. eldrarnir — prýðisfólk að öðru leyti — felldu sig ekki við landið. Hjónabandi var heldur ekki fylli- lega hamingjusamt. í Ástralíu rík- ir nefnilega ennþá nýþyggjara. andinn, en danskir eru orðnir o£ fógu vanir. Að lokum féll allt sam. an, og Hanna fór til Danmerkur með foreldrum sínum .... Nú er Ken kominn til Danmerk ur einu sinni enn. Tilgangmúnn er, að finna fjórða mann til fyrir. hugaðrar ferðar yfir Atlantshaf og Kyrrahaf, aftur til Ástralíu. Um daginn mætti hann stúlku á götu í Kaupmannahöfn. Hjai'tað tók heljarstökk í brjóstinu á hon- um. Hann var í þann veginn að hlaupa til hennar, en nam stað, ar...... ' Þessi stúlka var einu sinni kon- an hans. Hann ætlaði bara að horfa svo. lítið á ráðhúsið og koma isér svo burt aftur. Það er miklu minna af gömlum kunningjum úti á AtlantsL hafi.

x

Tíminn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tíminn
https://timarit.is/publication/50

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.