Alþýðublaðið - 25.09.1927, Blaðsíða 7

ALPV>01íLHt,:!í
7
Ijffelí.
Kennrtrctr skólans eru allir beÖnir að koma til viötals mámtd. 26.
sepi. kl. 1.
Börn, sem eiga aÖ vera í skólanum í vetur, kbmi í skólann svo
sem hér segir:
Þau, sem i>oru í skólanum siöastl. vetur, komi priðjudag 27.
sept., þau, sem tóku próf upp í 8. ecia 7. bekk, komi kl. 8 f. h.
í 6. bekk kl. 9, í 5. bekk kl. /0y2, í 4. bekk kl. 1, í 3. bekk kl. 3, í
2. og /. bekk kl. 5.
Þau, sem ekki voru í skólcmum stðastl. vetur og eru oróin 10 ára
eða verca það fi/rir nýár, komi miðvikudag 28. sept., drengimir
kl. 9, stúlkurnar kl. 4.
Yngri börn, sem ekki ooru í skóknuun sí&astl. vetur, komi
fimtudag 29. sept., drengimir kl. 9, stúlkumar kl. 1.
ÖII börn, sem eiga að njóta kenslu í Sogamýri eöa við Lauga-
nesveg, komi miðoikudag 28. sept. kl. 1 og hafi með sér 50 aura
hvert fyrir læknisskoðim.
Ef eitthvert barn getur ekki komið sjálft, verða aðrir að mæta
fyrir það og segja til þess á peim tíma, sem ao ofan er greint.
Skólatst|érinn.
Golftreyjur
á eldri og yngri í Stóru og fallegu úrvali. Feiknin öll af morguiv
kjólum og Svuntum, mjög ódýrt. Flallegir teipukjólar og kápur,
Inndæl efni í greiðslusloppa. Rykfrakkar á karla, konur og ung-
linga. AIls konar kjólaefni.
Vetrarkáputau, stórt úrval.
r
Verzl. Amimda Arnasonar
Hverfisgötu 37.
So
hefir fengið niikið úrval af
barna-sokkum,
• ---Jersey-buxum,
—-- vetlingum,
—— peysum,
---golftreyjum,
—— nærfatnaði
o. fl. o. fl.
Sokkabnöin,
Laugavegi 42.
Simi 662. Sími 662;
nohbaF dseldnr, vepðifl mjSn
lágf.
MærSatnaðsir
úr baðœisll, nll «51 silld, á
honutp, karla og bSrn, mesí ár-
val hér. Ódýrast bér al fieirrí
ástesða, að allar vörnr ern
keyptar fieim belnt Irá Eram-
lelðaaða.
Mikið árval af karimannsal-
Satnaði og veti’iifffríílikeíni.
Komið, ErkoSið o<?j
haupið.

sjálfsagt fyrir þá Iesendur þessar-
ar greinar, sem hafa áhuga á mál-
inu, að’ herja fyrst á það fólk, sem
hér er nefnt; hitt kemur svo á
eftir. Mönnum á ekki að líðast
að „iiggja á“ þjóðlögunum og
á pví ekki að láta pjóðlagafólkið
hafa frið, fyrr en pað hefir miðl-
áð hinum af kunnáttu sinni. Ég
tek með góðri samvizku á mig á-
byrgðina af þeiín óskunda, sem af
því kynni að verða. Þá skal f^rst
telja þjóðlagafólk í Reykjavík:
Börn Hjálmars heitins Lárus-
í kæfn. Avextir, Epli,
Bananar, Appelsínur.
Fæst i Verzl.
„Öminn“,
Grettisgötu 2. Sími 871.
Kol*
Beztu koiakauþin gera menn
með því að fá kolin heim heint
frá skipshlið.
Skip komið með stór og góð
feol; annað skip á leiðinni.
Beztu kol bæjarins.
Pantið í síma 1514.
t
Sig. B. Siinðlfsseii.
sonar myndskera, Jósep Húnfjörð
skáld, Ríkarður Jónsson mynd-
höggvari, Jóhannes S. Kjarval list-
málari, Leifur Kaldal myndhöggv-
ari, Jón Kaldal ijósmyndari, dr.
Ólafur Dan. Daníeteson, Einar
Markússon (stjómarráðshúsinii),
Björn Ólafsson bifreiðarstjóri (úr
Skagafirði), Símon Ágústsson
mentaskólapiltur eða stúdent,
Sesselja Jónsdóttir (úr Svarfað-
ardal), Sigurbjörg Davíðsdóttir
(úr Eyjafirði), Kristján Jónsson
(úr Dölum), Hólmfríður Þorláks-
dóttir (af Barðaströnd), Þuríður
Markúsdóttir (úr Flóanum), Guð-
laug Jónsdóttir, Ingibjörg Frið-,
liksdóttir, Ragnheiðux Björnsdótt-
ir (frá Akúreyri), Einar Bene-
.diktsson skáld, Björn Jóhannsson,
Þorsteinn Bjömsson skáld (úr
Bæ), Guðlaug Ara9on, Sigurður
Tómasson og Jón Dalmannsson,
gullsmiðir.
Frá öllu þessu íólki hefi ég
fengið einhvers konar þjóðlög, og
flest hefir það sungið í hljóðrit-
ara hjá mér. Lesandinn geymi nú
jienna lista eða þann, sem á eftir
kemur (eftir þvi, í hvaða lands-
hluta hann dvelur), til þess að
gera ráðstafanir til að fá að heyra
eitthvað af þessu fólki kveða eða
syngja. Að mörgu leyti eru
Reykvíkingar betur staddir en
aðrir til þess að koma á þjóð-
lagakvöldum. Tii sveita er að-
staðan vist eitthvað lakaTÍ, en þó
eru góð færi, er menn hittast þar
éftir messu eða til mannfunda,
í réttum o. s. frv., en heimilis-
iíf til sveita gæti þannig auðgast
nokkuð. Um þjóðlagafólk til
sveita veit ég enn alt of lítið,
þar sem ég hefi að eins getað
farið eina stutta rannsóknarferð
(sumarið 1925 norður tii átthaga
minna í Hiinavatinssýslu). Samt vil
ég gefa hér ófullkomna skýrsl'
um þjóðlagafölk til sveita, og nær
sú skrá að eins tO þeirra, sem
annaðhvort kváðu eða sungu fyrir
mig eða sem mér var sagt að
kynnu þjóðlög. Flest er það fólk í
Mýra-, Húnavatns- og Skagafjarð-
ar-sýslum. Þetta eru nöfnin:
Jón Ásmundsson í Norðtungu,
Guðjón Jónsson frá Hermundar-
stöðum (Mýrasýslu), Snæbjörn í
Hergilsey, Sigurbjörn Björnsson,
Geitlandi (Húnavatnssýslu), Óiaf-
ur Bjarnason, Öxl, Jón Pálmasoxi
á Akri, Ágúst Sigfússon í Stóra-
dal, Jón Lárusson, Refssteinsstöö-
um, Sigurður Magnússon, Smá-
hömrum (Strandasýslu), Magnús
Erlingsson, Hvassafelli í Norður-
árdal, Elísabet Guðmundsdóttir,
Gili x Svartárdal, bræðurnir Þórð-
arsynir í Sporði og Sporðhúsum,
Böðvar Þorláksson póstafgreiðslu-
maður, Blönduósi (tvísöngsmað-
ur), Kristján Blöndal, Gilsstöðum
í Vatnsdal (tvísöngsmaður), Har-
aldur Stefánsson, Hamri í Ásum,
Sveinn Hannesson frá Elivogum,
Gísli Ólafsson frá Eiríksstöðum
í Svartárdal, Sveinn Jónsson í
Hvammi, Hjallalandi, Pálmi
Sveinsson og bróðir hans, Reykja-
völlum í Skagafirði, rnargir og
niiklir kvæðamsnn í Lýtingsstaöa-
hreppi í Skagafirði, Valdimar Da-
víðsson á Hernnmdarstöðum í
Þverárhlíð, Sigtryggur á Ha!I-
bjarnarstöðum (Suður-Þixigeyjar-
sýslu).
Lengra nær þess listi því miðixr
ekki, en hann gæti vafalaust
margfaldast, ef nokrir menn víðs
vegar uin sveitir landsins vildu
hjálpa til þess. Og ég vildi nú
biðja alla góða þjóðlagamenn og
aðra, sem hafa áhuga á þessum
málum, að safna skrá yfir nöfn
þeirra xnaxxna, sem eitthvað /rurma
af þjóðlögum (þó að lítið sé), því
að flestir segjast kunna lítið, en
pegar á herðir kunna peir oft-
ast heilmikið. Bezt væri að hver
hreppstjóri gerði skrá yfir þjóð-
lagafólk í sínum hreppi, en einn
eða tveir menn í hvem sýslu
söfnuðu svo skránum saman og
birtu þær í blöðunum eins og
hér er gert. Þessa lista vildi ég
svo biðja menn að senda mér í
pósti til Reykjavíkur (pósthólf
495) til þess að hægra væri um
ef mér tækxst að fara í ferðalag
um landið til þess að taka fleiri
|xjóðlög á hljóðritara, en ekki hef-
ir enn verið veitt fé til þess.
Það væri Hka mikilsvert, að sams
konar skrám væri safnað í kaup-
túnunum, þvi að fyrst um sinxx
er frekast hugsanlegt að það tæk-
ist að fara í söfnxmarferð á
strandferðaskipi í kring um land-
ið með viðkomu í kauptúmmum,
en árangur slíkrar ferðar yrði að
mestu undir meðhjálp landa
minna kominn. Þessar línur eru
meðfram skrifaðar af þessum á-
stæðum. En þegar þjóðin er al-
ment vöknuð til meðvitundar um
alvöru og gildi þessa máls, þá
mun ég styðja endurredsnina með
slíkri söfmxn og alls konar upp-
skrift.
Menn skírskota nú oft til rík-
isafmælisins 1930 og er ekki laust
við að sumum finnist lítii alvara
búa á bak við það umtal. Eina
uppástungn vil ég gera hér, sem
auðvelt væri að framkvæma. Há-
tíðaárið ætti að koma upp í
Reykjavík eða annars staðar al-
xslenzkur skemti- og veitinga-stað-
ur, salur byggður í fornunx bað-
stofustíl, þar sem skemt væri á
palli með kveðskap, þ. e. menn
fcvæÖust á og ynnu fyrir verð-
launum, sunginn væri tvísöngur
og önnur þjóðlög, sýndur rímna-
danz, söngdanz, íslenzkir leikir,
glímur o.. fl., en veittur yrði að
eins aííslenzkur matur og drykk-
ur. l'Jtlendingar myndu varla.
sækja aðra veitinga- eða skemti-
staði. Undirbúning þyrfti þ.t'a
nokkurn. Endurreisn þjóðdanz-
anna er skemtilegt verkefni fyn-
ir íþróttaféiögin og ungmennafé-
lögxn.
Baden-Baden, í júlílok 1927.
Jón Leifs.