Tíminn - 23.09.1960, Page 11

T f MIN N, föstudaginn 23. september 1960.
11
Þar mæta þau Musicu fyrst
Á 5. hæ5 Iðnskólahússins
á Skólavörðuholfi er til húsa
námsstofnun, sem ekki verð-
,r„ ur sagt, að hafi mikið sam-
eiginlegt iðnnámi í hirzlum
hennar má að vísu sjá ýmis
Z'. konar tól og tækl, en þeirra
> sköpunarverk eru ósýnileg
og óáþreifanleg. Þess í stað
heyrast þau því betur.
Þarna er um að ræða
Bamamúsíkskólann. „Hvað
. hefur svona lítill bær með
tvo tónlistarskóla að gera?“
kunna ýmsir að spyrja. Þvi
er fljótsvarað með þvi, að
starfsvið skólanna er ólíkt.
í Tónlistarskólanum var áð
ur fyrr barnadeild, þar sem
böm lærðu Öll undirstöðu-
atriði tónlistarinnar, áður
en i hljóðfæranám var far
ið. Svo fór þó, að húsa-
kynni urðu of þröng og ó-
hentugt þótti að reka þessa
deild innan starfssviðs skól
ans. Þá var það, að Dr. Heinz
Edelstein, sem nú er látinn
fyrir nokkru, stofnaði Bama
músíkskólann og veitti hon
um forstöðu í nokkur ár.
— Dr. Edelstein hefur unn
ið ómetanlegt brautryðj -
endastarf við uppbyggingu
þessarar kennslu, sagði Dr.
Róbert A. Oítóson, núver-
andi skólastjóri skólans, þeg
ar blaðið leit þar inn. — Við
eigum það honum að þakka,
að allir, sem vilja, geta látið
- börn sin njóta almennrar
* tónlistarfræðslu og undir-
búnings undir frekara tón-
listarnáms síðar meis.
— Hvernig er kennslunni
háttað?
— Við tökum börn allt frá
5 ára aldri. Þá eru þau í
nokkurs konar forskóla, þar
sem þau læra ýmis konar
leiki, sem að sjálfsögðu miða
að því að þjálfa tilfinningu
þeirra fyrir rytma og öðru.
Þar nota þau margs konar
slaghljóðfæri úr hljóðfæra-
samstæðu Orffs. í þessari
deild eru bömin til 7—8 ára
aldurs. Þá taka við 1., 2. og
3. bekkur.
— Þurfa bömin ekki að
hafa gengið i forskólann,
til að komast i 1. bekk.
— Nei alls ekki, og þau
þurfa heldur ekki að hafa
lært neitt áður. Vig viljum
helzt kenna þeim nóturnar
frá byrjun eftir okkar kerfi,
tonika-do kerfinu. En þau
þurfa að vera orðin 8 ára.
anókennslu, en hana hafði
Ingibjörg Blöndal áður.
Gísli Magnússon kennir á
píanó, auk mln og Jóhönnu.
Það gerði Stefán Edelstein
áður, auk þess sem hann var
með hópkennslu, en hann
dvelur nú erlendis viö fram
haldsnám, en heldur hér á-
fram að því loknu.
Auk þess hefur Ingólfur
Guðbrandsson haft með
höndum söngstjórn.
— Hvað tekur við að þess-
um 3 bekkjum loknum?
— Þá geta þau komizt 1
undlingadeild. Þar gilda
engin takmörk, en upp úr
Rætt við dr. Róbert A. Ottósson og
Jóhönnu Jóhannesdóttur um Barna-
músíkskólann
í fyrsta bekk læra þau aðal
lega á blokkflautu og svo
að þekkja nóturnar eftir áð
urnefndu kerfi, enn frem-
ur er byrjað á tónfræði. Þá
eru 2 hóptímar á viku. f 2.
bekk bætist síðan 1 hljóð-
færatími við.
— Um hvaða hljóðfæri er
að vela?
— Píanó, fiðlu, gítar, og
svo geta þau sem vilja tekið
blokkflautuna sem aðalhljöð
færi.
— Hverjir eru það, sem
kenna á þessi hljóðfæri?
— Ruth Hermanns kennir
á fiðlu, Gunnar Guðjónsson
á gítar, sem staðgengill
Eyþórs Stefánssonar, en
hann verður við framhalds
nám á Spáni í vetur. Svo er
hér nýr starfskraftur, Jó-
hanna Jóhannesdóttir, hún
verður með hópkennslu hér
að minnsta kosti næstu tvö
árin, auk blokkflautu og pí
14—15 ára aldri förum við
ag vísa tij einkakennara eða
Tónlistarskólans þeim, sem
vilja leggja stund á frekara
tónlistarnám.
Róbert sýnir mér merki-
legan grip, hljóðfæri, sem
ekki er til annars staðar á
landinu. Það er cembalo, og
er skólinn að vonum afar
stQHpj, ^s^hlj óðfærinu. —
= Kurt '’Zíer Wti cembaló hér
forðum daga, en hafði það
með sér, er hann fór út aft
ur, svo að landið hefur ver
ig cembalólaust undanfarin
ár. Það hefur verið ætlun
Tónlistarskólans og Ríkis-
útvarpsins að útvega sér
cembalo um áratuga skeið,
en aldrei orðið af því. Dr.
Edelstein réðst þá í að út-
vega Bamamúsíkskólanum
þetta hljóðfæri.
— Kennið þið á það?
— Jú, dálítið. Gísil hefur
kennt einstaka nemendum
JÓHANNA JÓHANNESDÓTTIR
sem lengra eru komnir, á
cembalo jafnhliða píanóinu.
— Hvernig er skólinn sótt
ur?
— Aðsóknin hefur verið
prýðileg til þessa. Eg get
ekki sagt enn, hve margir
verða við hann í vetur, því
til þess er of skammt liðið
á innritunartimann. En laus
lega reiknað má búast við
200 nemendum.
— Hafið þið þetta hús-
næði til frambúðar?
— Já, það er ætlunin.
Hagur skólans hefur farið
batnandi undanfarið, hann
var í húsnæðishraki fyrst í
stað, en nú hefur hánn feng
ig inni hér, og svo fær hann
dálitinn styrk frá Alþingi I
fyrsta sinn í ár, svo að þetta
lítur allvel út. Áhuga al-
mennings vantar ekki.
Eg sný mér að Jóhönnu,
sem nýkomin er frá námi
erlendis. Hún er stúdent frá
Menntaskólanum í Reykja-
vík 1957, og hefur auk þess
stundað píanónám við Tón-
listarskólann, fyrst hjá Rób
ert, en síðan Áma Kristj-
ánssyni.
— Viltu ekki segja okkur,
hvað þú hefur lagt stund á
undanfarið, og hvar?
— Eg hef verig í Stutt-
gart í Þýzkalandi tvö undan
farin ár. Þar lagði ég stund
á rytmik við „Staatliche
Hochschule fiir Musik“.
— Og hefur lokið því
námi?
— Hluta þess. Það skipt-
ist í tvennt, annar hlutinn
er fyrir þá, sem hafa ein-
hverja pedagógiska mennt-
un að baki. Heildarnámið
tekur fjögur ár.
— Og hyggstu halda því á
fram?
— Mig langar til þess, og
ég geri ráð fyrir því, að af
þvi verði líka, þegar Ingi-
björg Blöndal kemur aftur
hingað til skólans.
— Fékkstu tækifæri til
að kenna úti?
— Dálítið. Við vorum látin
spreyta okkur dálítið á því
að kenna börnum, það gekk
nú hálf stirt fyrst í stað
hjá mér, vegna málsins.
— En þú veizt sem sagt
nokkurn veginn, hvað það
er sem þú ert ag fara út í
núna?
— Já, og ég hlakka mikið
til. Eg hef lengi haft áhuga
á þessu, og þykir vænt um
að fá nú að spreyta mig fyx-
ir alvöru.