Tíminn - 20.11.1960, Síða 13

TÍ MI N N, sunnudaginn 20. nóvember 1960
18
Allt sem hugurinn...
(Framhald al ö siðu)
samlegri rauðhærðri konu. Fólk
vék fyrir henni eins og Rauða
hafið fyrir Mósesi. Þetta er stór-
kostlegt, hugsaði ég, hann hlýtur
að vera hamingjusamur maður.
Viku seinna sá ég Quillan í
Greenwich. Hann var á gangi
með lítilli bústinni konu á aldur
við sjálfan hann. Hún hefur ekki
verið mikið meira en þrítug, og
henni hafði gr'einilega hrörnað
snemma. Hún var þúfunefjuð og
hélt sér ekki til, sokkárnir voru
niðrum hana og hárið óhirt, og
hún sýndist vera mjög kyrrlát.
Hún virtist hæstánægð með það
eitt að ganga við hönd Quillans.
Haha, hugsaði ég með mér, þarna
er hún komin litla hversdagskon-
an, sem elskar jörðina, sem hann
stígur á og allt, sem hann
gerir, hvernig sem hann eltist við
þá rauðhærðu. Hún á bágt. Og ég
hélt leiðar minnar.
Mánuði seinna sá ég Quillan
aftur. Hann ætlaði rétt að skjót-
ast inn í hús þegar hann kom
auga á mig. Ó, hrópaði hann,
konan mín má ekki frétta þetta,
þú mátt ekki segja henni neitt.
Eg ætlaði ða fara að lofa hon-
um þessu þegar kona hrópaði
til Quillans ofan úr glugga.
Ég leit upp og stóð eins og
steingerður.
f glugganum var litla, þybbna,
þúfunefjaða konan.
Skyndilega skildi ég ailt. Rauð-
hærða drósin var kona hans. Hún
gat dansað, hún gat sungið, hún
gat talað hátt og mikið, hún var
skínandi gyðja, gáfuð og fögur.
Og þó var hún furðulega þreyt-
andi.
Þess vegna hafði vinur minn
Quillan leigt þetta fátæklega her-
bergi þar sem hann gat setið í
músgráum hversdagsleika tvö
kvöld í viku eða verið á r'ölti um
fáfarnar götur með góðu, feitu,
þögulu konunni — sem alls ekki
var eiginkona hans heldur ást-
mær.
Ég leit á QuUlan og af honum
á vinkonu hans í glugganum og
þrýsti hönd hans af nýrri vináttu
og skilningi.
Þegar ég sá Quillan og ástmey
hans síðast, sátu þau á litlu kaffi
húsi, horfðu blíðlega hvort á
annað án þess að segja orð og
snæddu brauðsneiðar með rækj-
um. Og ef maður hugleiðir mál
hans, má sjá að einnig hann hef-
ur allt, sem hugurinn girnist ..
Lestin blístraði og hægði för-
ina. Báðir mennirnir risu á fæt-
ur, síðan iitu þeir undranui hvor
á annan. Báðir sögðu i einu:
Helgafellið í Bogasalnum
( Framhald aí 11 síðu -
á því, mætti sjaldan. Eg
var við Manitobaháskólann
í tvö ár.
— Þú ert við myndlistar
skólann í Vestmannaeyjum?
— Eg hef staðið fyrir hon
um frá því hann var setbur
á laggirnar — og fengið
menn héðan úr Reykjavík
til að kenna.
— Mikill myndlistaráhugi
þar?
— Það ætti að vera, um-
hverfið er myndríkt, enda
virðist áhuginn töluverður.
Skólinn starfar um fjóra
mánuði fyrir áramót, aðsókn
hefur verið góð, eða milli
tuttugu og þrjátiu nemend
ur síðan á öðru ári. Við byrj
uðum 1953.
— Er það ekki sama fólkið
frá‘ári*til árs
—Já, sumt af fólkinu
hefur sótt skólann frá byrj
un.
— Fleiri upprennandi
listamenn þarna í Vestm.-
eyjum?
— Ja, það er aldrei að
vita hvar listin leynist, og
með því að halda skólanum
áfram vaxa möguleikarnir
til að finna hana þar.
— Farið þér úr hérna?
Þeir kinkuðu brosandi kolli.
Og þegar lestin staðnæmdist,
stigu þeir báðir út og tókust í
hendur.
— Þér færið Smith kveðju.
— Og þér skilið kveðju til
Quillans.
Tvær bílflautur gulju, hvor úr
sinni átt. Báðir mennirnir störðu
á annan bílinn. Þar sat fögur
kona. Og báðir litu á hinn bílinn.
Einnig þar sat fögu) kona
Þeir skildu, en báðir sneru
þeir sér við og skimuðu laumu-
lega á bílinn, sem hinn stefndi á.
Fróðlegt væri að vita, hugsaði
sá eldri, hvort þessi kona er. .. ?
Fróðlegt væri að vita, hugsaði
sá yngri, hvort konan í hinum
bilnum ?
En síðan tóku náðir til fót-
anna. Tvær hurðir skullu aftur
og ráku endahnútinn á ferð
þeirra.
Bílárnir óku burt. Járnbraut-
arstöðin var auð. Það var hrá-
slagalegt desemberkvöld. og
brátt tók að snjóa.
ÞAKJARN
Höfum fyrirliggtandi bakiárn í
6—7—8—9—10 feta lengdum.
Hagstætt vertf.
SAMBAND ÍSL
Byggingavörusasan við Grandaveg
Símar: 17080 og 22648
Auglýsið i TIMANUM
Friðrik huldulæknir
> Framhald al 9 siðu i
ust þá margar merkilegar
lækningar, og er sumra
þeirra getið hér.
Þegar lömunarveikin gekk
á Akureyri veturinn 1948—
1949 var einnig mikið leitað
til mín. Voru ástæður mín-
ar þá erfiðar, því að ég eign
aðist yngsta barn mitt þá í
desember. Þá bað ég Friðrik
að vernda heimilið fyrir
lömunarveikinni. Sagði hann
okkur að fara sem mnnst af
heimll'inu. Um þetta leyti
sá ég oft vængi í kringum
mig. Þeir svifu í loftinu og
voru bleikir innst og bláir
yzt. Skoðaði ég þetta sem
verndarvængi. Þeirra nyti
við innan heimilisins, en
ekki utan. Styrkti þetta mig
í trúnni á það, að við mund
um sleppa við veikina. Og
mér varð að þessari trú
minni, þó að veikiri gengi
uppi á lofti í sama húsi og
í öllum nærliggjandi húsum.
Eg hef alltaf stöðugt sam-
band við Friðrik, enda alltaf
talsvert um lækningabeiðn-
ir. Hin síðari ár eru og fleiri
læknar í starfi með Friðriki,
þó að ég telji ekki rétt að
lýsa þeim eða nafngreina þá.
Þó verður einn þeirra nefnd
ur hér síðar.
Að lokum vil ég nefna tvö
dæmi af mörgum um það,
hvernig það rætist alltaf,
sem Friðrik segir um daglegt
líf mitt.
Systkinin í Öxnafelli fóru
stundum á dansskemmtanir
og langaði mig til að fara
með þeim. En Friðrik sagði,
að ég skyldi hvergi fara, og
ef ég færi, mundi það valda
mér vonbrigðum. Eg fór
nokkrum sirinum, en hafði
enga ánægju af þessum ferð,
um og hætti ég þeim þá
alveg.
„Tröflið sagdi
er stórbrotin
saga.
Hún er áhrifarík og rismikil og hvergi
er hún rismeiri en undir endalokin.
Með sögu þessari er höfundur búinn
að tryggja sér sæti meðal fremstu
sagnaskálda vorra“.
Þ. M. J., Tímínn.
,,Hofundinum hefur tekizt að lysa fvnr
okkur í lifandi myndum — lífskjörum
og lífsháttum á einum harðbýlasta
hjara þessa lands — blása lífi í fjöl-
margar persónur og sýna okkur þær
hverja með sínum sérkenndum"
Guðmundur Hagalín, Tíminn.
322 bls. Innb. kr. 190.00.
Eitt sinn, eftir að ég kom
Akureyrar, bað kona, sem
kvaðst skrifa ósjálfrátt, mig
að koma til sín. Friðrik
sagði þá mjög ákveðið, að ég
skyldi hvergi fara. En ég
fór þrátt fyrir þessi mót-
mæli. En ég sá þegar, er ég
kom inn í húsið, að þar voru
aðeins lágar verur og ekki
góðar og loft allt lævi bland
ið. Svipirnir földu sig fyrir
mér, og allt, sem konan
skrifaði voru tómar blekk-
ingar. Sumar þessar blekk
ingar voru skrifaðar í nafni
Friðriks. Mér leið þarna
reglulega illa. Konan
hringdi svo í bíl handa mér,
og þegar hann kom, fannst
mér hann svo ljótur og bíl-
stjórinn skuggalegur, að
mér leið ekki vel á heimleið
inni. Það • er ekki alltaf
bægilegt að vera næmur fyr
ir áhrifum og sjá fleira en
aðrir.
Þannig rætist það alltaf,
sem Friðrik segir mér
Læt ég svo að sirini lokið
frásögn þessari af Friðrlki
dularlækni, en hans verður
mikið getið hér síðar. eink
um í síðari hluta bókar-
innar í sambandi við lækn
ingasögurnar. En nú vil ég
skýra frá riokkrum fleiri
atriðum úr dulrænni reynslu
Húsgagnasmiðlr —
Trésmiðir
NÝKOMIÐ:
HarSviður, 2” og 2V2” þykkur:
Afrik. teak (Abangi kr. 315 00 Kbf.
Hnota (Mongoy) — 325.00 kbf.
Eik (Milam) 195.70 kbf.
Mahogny (Eyo) 261.00 kbf.
Spónn:
Hnota (Mongoy) . kr. 10.90 term.
Mahogny (Eyo) 15.35 ferm.
Kastaníuhnota . . . . 27.20 ferm.
Húsgagnaplötur, 19 m/m, 125x200 cm. kr. 385.00
platan.
Karlit, 5Yi fetx203 cm. ................ kr 80.20
— 5y4x8 fet .................... — 93.40
— 4x9 fet .................... — 80.00
— (olíuborið 5Yi’x20B cm............. — 85 70
Trétex 4x9 fet ..................... kr 85.00
— 4x8 fet ...................... — 76.00
Plastplötur 4x9 fet ................. kr. 823.00
PÁLL Þ0RGEIRSS0N
Laugavegi 22 — Vöruafgr. Armúla 27.
minni.