Alþýðublaðið - 07.10.1927, Blaðsíða 4

4
ALPÝÐUBEAÐIÐ
Muniö hin skýru orð Vestur-íslendingsins Ásmundar Jóhannssonar á síðasta aðalfundi Eímskipafélagsíns:
„Sú kröna, sem fer út úr landisiu, er kvðdd í síðasta sinn4t.
Kveðjið þér ekki yðar krónu i síðasta sinn, þar sem þess þarf ekki með,
Vátryggið alt, á sjó og landi, Iijá Sj óvátryggingarfélagi tslands,
íisnR

fimm Sviar tii a'ð standa fyrir
byggingunni. Á bæjarstjórnar-
fundinum sagði borgarstjórinn, að
forráðamenn þess ætluðu heizt að
láta byggingarnar verða fullgerð-
ar fyrir næstu júnílok.
Hafliði Sæmundsson
kennari, sem norski fylliraftur-
:inn sló á augað uppi á Baldurs-
haga, hefir nú náð svo góðri sjón
á því, að hann byrjaði kenslu í
gær. Þö verður sjónin aldrei al-
veg eins skýr á jrví og áður, jrar
eð ör er eftir á sjáaldrinu.
Skipafréttir.
Kolaskip kom hinga'ð í gær-
kveldi farminn á Duus og
timbur- og dynamit-skip til Árna
Jónssonar kaupmanns. — „Lyra“
fór í gærkveldi áleiðis til Nor-
egs. „ísland‘“ er væntanlegt til
Vestmannaeyja kl. 5 í dag.
Abraham
verður leikinn i kvöld kl. 8.
ípróttafélag Reykjavíkur
byrjar fimleikaæfingar sínar í
kvöld. Síðast liðið vor sendi fé-
Jagi'ð tvo fimleikaflokka til Nor-
egs og Svípjóðar, eins og kunn-
ugt er, og gátn jreir sér hinn Ixwta
orðstír. Nú mun eiga að‘ æfa af
feappi í vetur, ef einhver tök yrðu
á að senda flokka næsta sumar
til Ólympíuleikanna. Ber hverjum
Mai’mari
ú servanta og saáttborð
fyi'irliggjasidi.
Utvegra maraaara til
taíísabygginga.
Liídvig Storr,
sámi 333.
Heiiræði ettlr Henrsk Uurad
fást viö Gnuidarstig 17 og i bókabúð-
um; góð tækifærisgjöf og ódýr.
-□
einasta borgarbúa skylda til að
styðja félagið í þessari viðleitni.
Knattspyrnufélag Reykjavíkur.
Á mánudaginn kemur byrja
'firiileikaæiingar félagsins. Æf-
ingatímar verða auglýstir síðar.
Innan skamms byrja einnig æf-
ingatímar í glímum og hnefaleik.
Ættu ungir menn og konur að
taka pátt I æfingum félagsms.
Það er hollara en að sitja með
tdndlinga á milli gulra tannanna á
kaffihúsúm.
Gengið.
Sterlingspund kr.
100 kr. danskar
100 kr. sænskar
100 kr. norskar
Dollar
100 frankar franskir —
100 gyllini hollenzk —
100 gullmörk þýzk
22,15
121,94
122,55
119,99
4,55:5/i
18,05
182,85
108,59
Lfjklar'. I gær tapaðist lykla-
Ikippa í Hafnarfirði. Fjnnandi vin-
samlega beðinn að skila til Kjart-
ans Olafssonar lögreglupjóns
gegn fundarlaunum.
Um 8-leytið I gær varö tnér
reikað upp Hverfisgötu. Þegar ég
kom að Traðarkotssundi, réðust
á mig hvítliðar fjórir (ekki sá ég,
hvort Jóh’annes trúðleikari var þar
*neð) og vildu myr'ða mig,, en
Oddu>' gamli snéri þá alla niður í
götura og háðu þeir mig að gefa
sér líf. Mér var sagt, að þetta
hafi líka verið stúkumenn.
Oddnr Sigurgeirsson.
3 iegundir aE iirönskum
Iffstykkjum,
nýkomin,
sokSí.afcamdatoelti
í miklu úrvaSi.
Komið og athugid verö og
vörugæði.
rr w
Smíðuð kjöt- og slátur-ílát og
gert við gömul. Freyjugötu 25 B.
Sokkar —Sokkar — Sokkar
írá prjónastofunni Malin eru ís-
lenzkir, endingarbeztir, hlýjastir
Hólaprentsmiðjan, Hafnarstrætí
18, prentar smekklegast og ódýr-
ast kranzaborða, erfiljóð og alla
smáprentun, sími 2170.
Munið eftir hjnu fjölbreytta
úrvali af vegtfmyndnm is-
lenzkunr ' og útlendum. Skipa-
myndir og fl. Sporöskjurammar
Freyjugötu 11, sími 2105. Myndir
innrammaðar á sama stað.
Rjómi fæst allan daginn í Al-
þýðubrauðgerðinn.
Margar tegundir af karlmanna-
fötum — mjög ódýrum — voru
teknar upp í morgun. Efnið
gott, en sniðið fyrirtak. Fata-
búðin, útbú. (Horninu á Klappur-
stíg og Skólavörðustíg.)
Morgunkjólar, svuntur, golf-
treyjur, álnavara, smávara, alt
bezt og ódýýrast í útbúi Fatabúð-
arinnar. (Horntnu á Skólavörðu-
stíg ogv Klapparstíg.)
Ritstjóri og ábyrgðarmaður
Hallbjðrn Halldórsson.
Alþýðuprentsmiðian.
saga eftir
Jack London.
neituðu að gjalda þenna styrk.
Hváð gátu þrælarnir gert? Þeir
höfðii réttindi sjn áð lögum, en
jæir áttu ekki-aðgang að lögunum.
Þegar þeir kvörtuðu við eftirlits-
mennina, var 'þeim refsað. Þið vit-
ið sjálfir, hverjar þær refsingar
eru, sektir 'fyrir léiega vinnu,
sem ekkii var léleg, aukaliðir á
reikningnum í útsöíum félagsins,
misþyrmingar á kornungum börn-
um og maður fluttur að ónýtum
véium, sem maður svelti við, hve
hart sem maður ieggítr að sér.
Einu sinni sendu þræíarnir
kvörtunarbréf til Vandervvaters.
Það var á þeim tíma ars, þegar
hann dvaldi nokkra mánuði í
Kingsbury. Einn þrælanna kunni
að skrifa, því að móðir hans
kunni þaö og hafði rneö mestu
leynd kent honum þaó, eins og
móðir hehnar hafði og kent h: nni
það með mestu leynd. Þess vegna
skfifaði þessi þræl! bænarskrá,
þúr Seip- harin talrji ypp alt, sem
pfeif höföu undan aö kvartá) og
ailir þrælarnir settu merki sitt
undir. MeÖ tiiskipuðum frímerkj-
um var svo skjal þettu sent til
Vandervvaters. Robert Vanderwa-
ter geröi ekkert annað en það
að fá eftirlitsmönnunum skjalið.
CTancy og Munster urðu fokvond-
ir. Um nóttina sleptu þéir varðlið-
inu inn í þræ'akvíarnar. Varðliö-
ið var vopnaö axarsköftum, og
■sagt var, að daginn eftir hafi aö
e.ins lielmingur [irælanna í Vítis-
gjánni komið til vinnu; svo mis-
þyrrnt hafði þeim verið. Þrællinn,
sem kunni að skrifa, var svo
nieiddur, að hann lifði í að ejns
þrjá mánuði. En áður en hann
dó, skrifaði hann dálítiö annað,
og hvað af því leiddi, skuluð þið
nú fá aö heyra.
Fjórum eða fimm vikum seinna
slitnaði liandiegguriun af Tom
Dixon í eitmi vélinni i Vítis'-
gjánni. Félagar han-s samþyktu að
veita iionum styrk úr sjóðnum,
og Clancy og Munster neituðu
eins og vant var, að gjalda styrk-
inn. Þrællirn, Sfem kunni að skrifa,
var þá að dauða kominn, ejt hann
skrifaði nýja bænarskrá, og þessu
skjali va- stungi’ð í höndina á
handleggnum, sem slitnað haföi
af Tom Dixon.
Nú hittist svo á, að Roger
Vanderwater lá veikur í höil sinni
í hinum enda bæjarins, — ekki
þjáðúr hörðum sjúkdómi eins og
þeim, sem þjá mig og ykkur,
bræður! en eitthvað veikur í íniag-
anum eða itara með þungan höf-
uðvprk af því, að hann hafði etið
eðíi drukkið of mikið. En það
< var nóg handa ' honum. Þessir
rnenn, sem alla æfi sína hafa lif-
að vafðir í baðihuli, eru afar-
, veikiaöir og mega ekki við neinu.
Trúið mér, bræður! Roger Van-
derwater var jafnþjáður í höfö-
inu eöa liéit að hann væri jafn-
þjáður eins og Tom Dixon var í
'raun og veru, —-Tom Dixon, sem
handleggurinn hafði * slitnað af
uppi við öxl.
Nú vildi svo til, að Roger
Vanderwater þótti mjög gaman
að vísindalegri garðyrkju, og hon-
urn hafði tekist að rækta nýja
tegund af jarðarfcerjum á jörð
sinni þrem mílum fyrir utan
Kingsbury. Hanii var mjög hreyk-
inn af nýju jarðarberjunum sin-
um, og hann hefði farið og tínt
sjálfur fyrstu þroskubu berin, ef
hann hef'ði ekki verið vejkur. En
vegna iasleikans hafði hann skip-
að svo fyrir, að gamli þrællinn
á búgárðinum skyldi færa honum
sjálfur fyrstu berjakörfuna. Alt
þetta höfðu þoir fengið' að vita
hjá máiugum skutulsveini úr höll-
inni, sem svaf á i ætumar í þræla-
kvíunum. Ráðsmaöurinn á bú-
garðinum hafði sjálfur átt að
koma með berin, en hann lá í
fó.tbroti, hafði dottið af baki
hesti, sem hann var að teny'a.
Skutilsveinninn koin með fréttina
um k\'öldi‘ð, og þeir vissu, að
berin myndu koma daginn eftir,