Tíminn - 22.03.1961, Blaðsíða 11

I
/-
TÍMINN, mlSvikudaglgn 22. marz 1961.
11
'
...................

mm
■ : :■■, .

<■£< Z

■
■■'■'■':':■:■■:■
Hér eru þau yfir Biscayene Bouleward á Miami. Ef eitthvað brygði út af,
þyrftu þau ekki a3 kemba haerurnar.
andi sældinni, og hér á eftir
fer sagan af því, hvaö flokk*
urinn varS að ganga í gegn
um, til þess aS fáviðurkenn-
ingu sem listamenn:
Oftar en tölu verður á komið
hafa þeir rtofnað lífi sínu í voða.
Hvar sem þeir koma frám, hvort
sem það er í Austurlöndum, Am-
eríku eða Evrópu, streymir íólk
í þúsundatali til þess að hylla þá.
Kjarkur, fífldirfska og sjálfs-
traust 'oftfimleikamannanna er
skjöldur þeirra, gleði og þakk-
læti launin.
Ekki aS príla
í byrjui’.n átti hann við mikla
örðugleika að etja. Þeir komu
fram á ýmsum stöðum, ekki
skorti áhorfendur, en þeir sem
borguðu fyrir sig voru færri. Þó
skeði nokkuð enn verra einn góð-
an veðurdag þegar þau voni á
leið til Brazilíu. Þá hringdi sím-
inn hjá fyrirliðanum, Wilhelm
Butz: — Þetta er í sendiráðinu,
sagði röddin í símanum, — ykkur
er hér með bannað að vera að
þessu prili. Síðan var skellt á.
Það liðu nokkrir mánuðir, þar
til Butz náði sáttum við sendi-
'herrann, og fékk flokkurinn þá
6 mánaða vegabréfsáritun í Bras-
ilíu. Framfíðin virtist trygg og
markmiðið var Rio de Janeiro.
Ekki sop:S káliS ...
En ekki var allt fengið, pott
þangað væri komið. Flokkurinn
fékk ekki atvinnuleyfi, og tollur-
inn heimtaði háa upphæð sem
tryggingu fyrir farangri þeirra
— Það er víst ekki um annað að
iæða en fara heim, sagðj Butz
tn það fékk svo slæmar undir-
tektir njá fólki hans, að hann
gerði eina tilraun enn.
Á morgun
Að þessu sinni leitaði hann til
brasilíska stórblaðsins Radical
sem var undir sérlegri vernd
Vargas, bá forseta. Aðalritstjór-
mn hlustaði rólegur á listamann
inn rekja raunir sínar, leit á
myndir ai loftfimleikamönnun-
um, sem Butz hafði flutt með sér.
Helmingur íbúa Brasilíu
horfði á loftfimleikana
Einn frægasti hópur loft-
fimleikamanna er þýzki hóp-
urinn, sem kallar sig Los
Aerolas Alemanes. í honum
eru 10 manns, 3 stúlkur og
7 karlar Það er ótrúlegt,
hvað þetta fólk gerir, bað
leikur jafnvægisæfingar á
línum, sem strengdar eru
milli hárra fjallatinda, milli
skýjakliúfa o. s. frv., meira
að segja láta þau sig eKki
muna um að þjóta á mótor-
hjóli frá einum skýjakljúf til
annars. — En bessi frægð
var ekki tekin út með siíj-
og sagði síðan. — Talið við mig
á morgun
Hve oft hafði But-z ekkí heyrt
þessi orð? En það var ekkert að
gera, og r.>:nn sneri aftur til sinna
manna. Þar sagði hann þeim sína
sögu, en bætti við: Við gefumst
ekki upp. Smitaður af viljastyrk
foringja r.ins fór flokkurinn út og
seldi myndavélar sínar og annað
sem við sig varð losað og færðu
Butz síðan peningana. — Kann-
tke hjálpai þetta, sagði hann og
brosti, e,~. með sjálfum sér trúði
hann þvi ekki. Það var þó að
minnsta kosti hægt . að borg'a
Saklausa sagan
heimferðina nú, eða þá tollinn.
ef ....
Greinin í Radical
Tveim dögum síðar var kallað
á Butz í simann. — Þetta er Lop
ez lögregluforingi, mælti bar
rödd á enska tungu. — Ég var að _
lesa greinina í- Radical, og ég'
verð að reyna að hjálpa ykkui
Meira sagði Lopez ekki, heldur
iagði á.
um það af! Fólkið smitaðist af
glaðværö hans og bjartsýnf, því
varð innanbrjósts eins og þaö
væri að leika listir sínar á línu
fyrir aðdáunarfulla áhorfendur.
Lögregin og her
Fjórum dögum síðar komu þau
fyrst fram. Þau hlupu á línu upp
á Sykurtoppinn við mikil fagn-
aðarlæti, og lögregla og herlið
var kallað á staðinn til að gæta
i
Sendiherrann banna'ði þeim a8 vera aft þessu |
| príli — Trygging fyrir farangrinum — Leitað |
liís hjá stórblaíi — Sýning fvrir prófessor — |
Björninn unninn —
Eins „g i vímu ráfaði Butz nið-
ur í anddyrið og keypti Radical
Forsíða olaðsins var öll undiriögð
undir grein um fimleikafólkið
asamt flennistórum mynd’im
Butz var heldur fljótari upp stig-
ena aftur, en hann hafðj verið á
leið niður, og smalaði fólkinu
saman á einn stað. — Isinn er
brotinn, hrópaði hann, þegar ailir
voru saman komnir. — Við höf-
umferðarinnar. Hundruð þúsunda
horfðu á <.g árangurinn var glæsi-
legur. En þá komu þeir öfund-
sjúku. Sum blaðanna réðust á
lisfamen-ima og vörnuðu Butz
jafnvel a5 komast leiðar sinnar
og himr innlendu línudansarar
reyndu að bola þeim burt.
Þá tóku Butz upp á því, að til-
(Framhaid a 15 síðui
Þeir leika sér aS þyngdarlögmálinu á velkrl linu yfir skörSum Alpa-
f jallanna.
, Það bar til fyiir nokkru. að
prestlaust varð í prestakalli
nokkru á Austurlandi. Tveir
prestar sóttra um brauðið
skruppu austur og héldu reynsiu-
messu. ’Vnnar þeirra hafði aldrei
xomið í piestakallið áður, og var
því gerokunnugur. Að messu
lokinni fór presturinn í stutta
ferð um kallið, bæði til þess að
sjá fólkið og kynna sig fyrir þvi
Segir nú ekki af ferðum hans.
fyrr en hann kemur á efsta bæ-
inn í prestakallinu, og var sá
r-okkuð atskekkfur. Þar er honum
borið kaffj sem á öðrum bæjum
en meðaa hann situr undir borð-
n m ásamt hjónunum, koma tveir
strákar inn. Þeir vora báðir eins
og steypt'r í sama mótinu, reglu-
iega gjörfulegir piltar.
— Jæja já, svo þið hafði eign-
ast tvíbura segir prestur Hjónin
I veða þiö rétt vera, og réft i
sama bili koma tvær stúlkur inn
í stofuna, og mátti auðveldlega
sjá, að bær voru líka tvíburar
— Þær eru líka tvíburar, segir
mamman.
— Jaha svarar prestur —
hafið þið ailtat eignasf tvíbura?
Þá ók faðirinn sér í herðunum
og svaraöi seinf og hægt, eins og
hann vildi eyða þessu tali:
— Onei, stundum höfum við nú
ekki eignazt neitt!