Tíminn - 15.06.1961, Blaðsíða 11

Tíminn - 15.06.1961, Blaðsíða 11
g^M,INN>. miðvikndagton 14. jfoí 1961. 11' Neitar öllum sakargiftum, þótt öll vitni séu á móti Harðnar enn sókn og vörn í máli Brevings hins danska Á föstudaginn var hófust réttarhöld í máli danska skipasmiðsins Erik Breving í þinghúsinu í Óðinsvéum. Við höfum áður rakið forsögu málaferlanna hér á síðunni, og munum ekki fara frekar út í þau að þessu sinni, held- ur segja lítillega frá réttar- höldunum. ♦ Réttarhöldin hófust með því, að Breving var yfirheyrður á grundvelli þeirra upplýsinga, sem fram höfðu komið við rannsókn málsins. En þrátt fyrir margt í þeim upplýsingum, sem stangað- ist á við framburð Brevings, vildi hann ekki breyta framburði sínum að neinu leyti. Enginn heyrði sprengingu Rannsóknardómarinn hóf þess- ar yfirheyrslur með spurning- unni: — Finnst yður það ekki at- hyglisvert, að ekkert vitnanna sá nema einn mann um borð í bátn- um? Lágu hinir? Lagðist kona yðar t. d. niður vegna hræðslu eða eitthvað þess háttar? — Nei, svaraði Breving. — Ég var sá síðasti, sem yfirgaf bátinn. — Þér segið, að sprenging hafi orðið í bátnum, en ekkert annað vitni heyrði sprenginguna. — Ég veit ekki, hvort hún hef- ur heyrzt í land. — Þér hafið áður lýst því yfir, að þér hafið gert 10—15 tilraunir til þess að fá mótorinn í gang. Geta ekki hafa komið hvellir í sambandi við það? — Jú, það er ekki ómögulegt. — Heyrist það í land? — Það getur vel verið. — Er þá ekki undarlegt, ef enginn hefur heyrt neina hvelli? — Ég get ekki gert að því. Hví stukku þeir fyrir borð? — Hvernig stendur á því, að mennirnir tveir stukku fyrir borð á undan yður og konu yðar? Það lítur dálítið undarlega út. — Þeir hafa e. t. v. verið hræddir um, að báturinn spryngi í loft upp. — Fjöldi manna hefur lýst því yfir, að þeir hafi séð eldinn, frá því að hann brauzt út. Hvers vegna hafa vitnin þá ekki séð fleiri en yður? Voru nokkrir fleiri um borð en þér, kona yðar og barn hennar, þegar eldurinn varð laus? — Já, þá voru allir um borð. — Og lifandi? — Já. Stal upplaginu Aðfaranótt laugardagsins gerð- ist sá atburður í Álaborg, a® bíl- Jíjófur stal upplaginu af „Álborgs Amtstidende“, sem gefið er út í 3200 eintökum. Blöðin höfðu ver- ið sett á vörubíl, og stóð hann úti fyrir prentsmiðjunni, þegar bíl- þjófur kom á vettvang, settist und ir stýri ©g ók á brott. Þegar upp- víst varð um þjófnaðinn hóf lög- leglan víðtæka leit, en síðast þeg ar fréttist, var bíllinn ekki fund- inn enn þá og þaðan af síður b!öð in. Málinu var bjargað með því að prenta annað upplag. — Þá verð ég að spyrja öðru- vísi: Gáta þau hreyft sig? — Já. — Beygðuð þér yður út fyrir borðstokkinn og bunduð björg- unarbeltið á konu yðar þar? — Nei. — Hvernig gátuð þér þá bund- ið það svona fast? — Ja — efnið hefur sjálfsagt hlaupið í vatninu. — Ég skal segja yður, að það gerir það ekki. Um það efni ligg- ur fyrir yfirlýsing frá skipaskoð- uninni. Breving svaraði ekki. / Hví fannst ekki konan? — Hvers vegna fannst kona yðar ekki þrátt fyrir leit kringum brennandi flakið? Var hún komin fyrir borð löngu áður af einhverj- um ástæðum? — Nei, hún var um borð, þang- að til eldurinn kom upp. — Þér hafið skýrt frá því, að mennimir tveir, Bebe og Hansen, hafi fikrað sig aftur eftir og stokkið út frá afturstafninum, en á meðan hafi kona yðar setið aft- ur í og hellt úr benzínbrúsum út fyrir borðstokkinn. Þýðir það, að mennirnir hafi stokkið fyrir borð, meðan eldurinn var ekki magn- aðri en svo, að hægt var að sitja við að hella benzíni út frá aftur- stafninum? Vilduð þér svara þessu játandi eða neitandi? — Eg hef svarað þessu 120 sinnum, svaraði skipasmiðurinn og brosti. — Þér syntuð með drenginn í fanginu, segið þér. Hvað þá með höfuð hans? — Ja — það lenti undir yfir- borðinu nokkrum sinnum, án þess að ég fengi rönd við því reist. ; — Hvers vegna heimsóttuð þér Ulrích yfirlækni? Var það til þess að fá að vita, hvort hefði dáið fyrr, móðirin eða sonurinn? — Já, meðal annars. ' Hafði aldrei lekið Að lokinni yfirheyrslu yfir Breving hélt vitnaleiðslan á- fram. f ljós kom, að hafnsögu- maður einn hafði tekið eftir því, að landfestarnar löfðu niður úr bátnum að aftan, eins og einhver hefði ætlað að hanga í þeim. Framleiðandi vélarinnar, sem í bátnum var, lýsti því yfir, að ekki gæti verið, að vélin hefði sprungið. Því næst kom fyrir sá sem átti bátinn á undan Breving, og hann sagði meðal annars: — Ég átti aldrei í erfiðleikum með mótorinn, og ég minnist þess ekki, að hann hafi nokkurn tíma lekið benzíni eða olíu. — Þér þekktuð Breving? Já, við hjónin gættum drengs ins stundum, og nokkru fyrir gamlárskvöld lét Breving þess getið, að hann vildi gjarna fá að koma drengnum fyrir hjá okk ur á gamlárskvöld. Það var þó ekki afráðið neitt nánar. Mér fannst, að Johnny væri elskur að stjúpföður sínum. Mér fannst að hann tæki alltaf á móti hon- um með gleði, þegar hann kom heim eftir dvöl annars staðar 3rá við spurninguna Sjómaður einn frá Middelfart var næsta vitni. Hann á mótor- bót af sömu gerð og_slysið varð á. Stuttu eftir að slysið varð, heimsótti Breving hann og spurði hvort hann hefði nokkurn tíma Þessi mync! var íakin af þeim hiónurumi Kennedy og Macmillan í London, nú á dögunum, er Kennedy sótti Mac- tekið eftir því, að það kæmu m'llan heim eftir viöræðurnar við Krúsfjoff í Vínarborg. BREViNG — á leið í réttarsalinn, neistar út úr soggreininni á mót ornum. Hann sagðist líka hafa það á tilfinningunni, ag lögregl- an tryði ekki á skýringar hans varðandi sprengingu í bátnum. — Svo spurð.i hann mig, sagði sjómaðurinn, — hvort ég héldi að lögreglan gæti sannað nokkuð, þótt hún gæti náð mót- ornum upp. JVlér hrá við þessa spurningu, og mér fannst, að hann væri mjög tau^aóstyrkur. Ekkert athugavert Deildarstjóri einn hjá tækni- fræðistofnuninni, sem vann við að bjarga bátsflakinu, lýsti því yfír, að þegar báturinn kom upp á yfirborðið, hefðu allar leiðslur setið á enn þá, allt hefði verið í lagi með blöndunginn og hann var þéttur. Hann hefði verið hálffullur af steinolíu, svo að hún hlyti að hafa verið brennsluefn ið, þegar eldurinn brauzt út. Loftlokan var stillt eins og vera ber, þegar vélin gengur eðli- lega, og eldsneytisgjafinn hefði verið stilltur á fullan kraft. Skrúfan var stillt aftur á bak. — Funduð þér yfirleitt nokk- uð athugavert við bátinn? — Nei. — Ef mótorinn hefði neistað út frá sér, hefði það getað kveikt í bátnum, ef benzín hefðl lekið niður í botn? — Það held ég ekki. Neistar lifa mjög stutt. — Af hverju dragið þér það? — Við höfum gert rannsóknir þar að lútandi á dráttarvélum. Eldsneytisrðrið Verjandi Brevings vildi vita, hvort sambærilegar rannsóknir hefðu verið gerðar á bátavélum. Deildarstjórinn kvað það ekki vera, en vitað væri, hve lengi neistar gætu lifað. Því næst ræddi hann lítillega um elds- neytisrörið, sem var vafið í boga utan um púströrið. Verjandinn vildi vita, hvort það væri for- svaranlegt. Deildarstjórinn svar- aði því, að þag gæti engan usla gert. Það væri aðeins gert til þess að flýta fyrir upphitun olí- unnar. Mynduð þér sjálíur láta rörið liggja þannig, ef þér ættuð slík an bát? — Já, þetta er mjög útbreidd aðferð. — Og þér mynduð taka kon- una með yður í sjóferð á slíkum báti? — Já. Ag lokum skýrði vitnið frá því, að það værí hugsandi, jafn- vel þótt sprenging hefði orðið, að mótorinn hefði lyfzt við hana, því hann væri enn þá fastur við undirstöðurnar og allar leiðslur væru með felldu. Ekki hægt að kveikja í því Næstur í vitnastólinn var efna fræðingur frá tæknistofnuninni. Hann taldi óliklegt, að eldur gæti brotizt út í eldfimum efn- uhl, þótt þau hefðu safnast sam an á bátsbotni, því að þar safnað ist einnig sjór. Rannsóknir lút- andi að þessu hefðu leitt í ljós, að ekki væri hægt að kveikja í eldfimum efnum, þótt þeim EVSSssti öku- skírteinið? fékk konu Verzlunarmaður einn norskur, sem þurfti mikið að nota bifreið sína til þess a® komast til kúnnanna, kom nýlega á stað einn, þar sem hann hafði ekki komið í svo sem hálft ár. Vlð- skiptavinur hans á staðn- um tók eftir því, að hann ók ekki sjálfur, heldur var ung og falleg, Ijóshærð stúlka vi'ð stýrið. Hann spurði þess vegna verzlun- armanninn, hverju þetta sætti, að hann ók ekki lengur sjálfur. — Þetta er einkabílstjór inn minn, var svarið. — Eg gætti mín ekki og missti ökuréttindin í fyrra í eitt ár ,og þá auglýsti ég í hjóna dálkunum: ÓGIFTUR MAÐUR MEÐ GÓÐAR TEKJUR OG NÝJ AN, AMERÍSKAN BÍL, 1961 MÓDEL, VILL KYNNAST UNGR,I STÚLKU, SEM FÆRI VEL MEÐ BÍLINN. ÖKU- SKÍRTEINI ER SKIL- YRÐI. Eg fékk 278 myndir og tilboð og valdi þessa ungu stúlku hér. Eftir hálft ár fæ ég ökuskírteinið á ný, en ég er ekki viss um, að ég taki við stjóminni á bíln um fyrir það. Eg er bara ekki viss um, að ég fái það. Nema hún verði heima til að gæta bús og barna. væri blandað til helminga við kjölvatn. Að lokinni yfirheyrslu^ var farið á lögreglustöðina í Óðins- véum, þar sem leifarnar af bátn- um voru. Hinum ýmsu hlutum flaksins, sem náðst höfðu, var þar raðað saman, svo dómendúr gætu gert sér hugmynd um að- stöðu, þegar slysið varð. Síðan var réttarhöldunum frestað til þriðjudags, og einnig verður reynt að sviðsetja sem mest af slysinu til þess að betur s'é hægt að átta sig á, hvað geti verið mögulegt og hvað ekki.

x

Tíminn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tíminn
https://timarit.is/publication/50

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.