Tíminn - 30.08.1961, Síða 6

6
T í MIN N, miðvikudaginn 30. ágúst 1961,

Öhreinir pottar og pönnrn. fit-
agir vaskar, óhrein Oaðker v/erða
gljáandi, þegar hið Blat Vim kemm tii skjaianna Þelta
kröftuga hreinsunarefm evðir fitu 2 einm seKúndu. iwmi r>irta
heldur efni. sem fjarlæeir einmg þraláta bletti. flið”B'áa!óúifi
Vim hefur ferskan ilm. ínniheldur einmg gerlaeyði. er
drepur ósýnilegar sóttkveíkjur Notið Blárt Vim við
allar erfiðustu hreingermngar Kaupið stauk i dag
Wm er fljótvirkast við
eyðingu fitu og bletta
llivalið við hreinsun potta.
panna, eldaveia, vaska baðkera,
veggflísa og alira hremgernmga
t húsinu.
Erfið
hreinsun
þarfnast VIM
•'V*X*X**V*V*X*VVX*‘V*VVW*V‘VX*X.*,V*‘V*'V*> V*A..X'-V'X--VV*-VV*WVX*X*'V*-V*X'X*X'-V*-V
Ástríður Oddsdóttir
Kveðja:
Fædd 12.11. 1888. — Dáin 13.7. 1961.
Harmafregn um hópinn vina fer,
hnigln til moldar göfug kona móðir.
Ástvini kæra sárast harmur sker
sorgþrungnir geyma minninguna hljóðir.
í vorsins skrúða varstu burtu kvödd.
Vinir allir eftir hljóðir standa.
Fögur sál í fögrum lundi stödd,
flytur nú til sólar bjartra landa.
• Ástvin kærum vorið virðist kalt,
vegur þröngur, fölnuð blóm á grundu.
Þú varst ijósið, vonin, lífið allt
leiddir hann á bjartri æfi stundu.
Ljúfi Guð, sem leiðir jarðar börn
láttu sól á börnin hennar skína.
Hún gætti þeirra, var þeim vökul vörn
og veitti þeim af hjarta ble.síun sína.
Við kveðjum þig með kærri ást og þökk
og kyrrlát minnumst góðra bjarta stunda.
Af trega sárum tárumst hugar klökk,
en tíminn geymir von, til endurfunda.
J.S.
Tilkynning
Kærufrestur vegna skatta og útsvara í Kópavog
álagðra árið 1961, er hér með auglýstur til 15
september n. k.
Yfirskattanefnd Kópavogskaupstaðar
ÞAKKARÁVÖRP
Hjartans þakkir öllum þeim, sem sendu mér gjafir
og skeyti. á sjötugsafmæli mínu.
Ferðamaður sendir okkur pistil
nokkurn, er hann kallar Stiga-
maðurinn á Skaga eða Penlngana
eða líflð.
Það var kariþurs, seni allt í
einu kom í ljós við þjóðveginn ná
lsegt Ketilbjörgum langt norður
á Skaga, sem ávarpaði saklausan
vegfaranda úr Reykjavík, er bar
þar að á bíl sínum og átti sér
einskis ills von.
Hvert í heitasta, var hér á
veröi afkomandi „þursans“, sem
firá ómuna tíð hefur legið þarna
á bakinu á hinum vota beði nokk
ur hundruð metra frá landi? Nei,
ekki gat það verið. Þessi karl til-
heyrði nútíðinni, því að hann
hafði jarðýtu að vopni og hafði
nú gersamlega lokað veginum
Ekki var þetta nú álitlegt, en
brátt sáust þess merki, að ekki
mundi hugur fylgja máli hjá
karli og tókust nú samræður.
Kom þá í Ijós, að hér var kominn
ævintýramaðurinn Sigurbergur
gamli 1 Svínafelli í Hornafirði, er
nú hafði að útliti gerzt útilegu-
maður undir Ketilbjörgum á
Skaga.
Ævintýralöngunina mun hann
hafa erft eftir afa sinn, Jónas
Grjótgarð, sem fæddur var Hún-
vetningur á Björnólfsstöðum --í
Langadal, en gerðist síðar lands-
ho.rnamaður og átti konu í hverj-
um landsfjórðungi, ef svo mætti
segja, og var’ víða að nokkru get-
ið. Flest börn sín átti Jónas á
Suðausturlandi.
Sumarið 1960 hafði Sigurbergur
gamli tekið sig upp frá heimili
sínu eftir að hafa afhent búið
sonum sínum Gísla og Arnbirni
og fa.rið með jarðýtu sínaTS-9 á
bíl norður í Skagafjörð, nærri 700
km. veg, til þess að hjálpa elzta
syni sínum, Sigurjóni bónda í
Hamrahlíð, við jarðvinnslu á ný-
býlinu, en brátt lenti hann þar í
vinnu víðs vegar bæði hjá bænd
um og brúa- og vegagerð og lík-
aði vel lífið.
„Hér hefur þú efni í klausu
handa blöðunum. Þau hafa hvort
sem er haft nafn mitt milli tann-
anna í sambandi við Grænlands-
ferðina i sumap, og svo er mér
sagt, að mín hafi verið getið í
einhverri ræðu írá brúarvígsl-
unni á Hornafjarðarfljótunum
Því miður hof ég ekkert séð eða
heyrt frá þeim hátíðahöldum,
nema á skotspónum. En smá
dæmisögu gæti ég sagt þér, ef ég
mætti vera að því, í sambandi
við Svínafell fyrr og nú, þar sem
það hefur ekki fundið náð hjá
valdhöfunum að verða aðnjót-
andi hinna miklu samgöngubóta
yfir Hornafjarðarfljót, þrátt fyrir
ítrekaðar óskir um að mega eiga
aðgang að vegi út á milli fljót-
anna, en það hefði kostað að hafa
brúna í tvennu lagi. Gamla sagan
er af ekkjunni fátæku, sem bjó1
með syni sínum í Svínafelii end-
ur fyrir löngu. Sonurinn vildi
verja landið fyrir ágangi, sem rík
ur bóndi vestan fljótanna veitti
þeim. En þeim ríka líkaði það
ekki og heitaðist við drenginn,:
að hann skyldi verra af hafa, ef j
hann amaðist við fé sínu.
Endaði það með því, að nokkru
seinna hvarf drengurinn, og er j
mælt, að sá ríki hafi átt frískan
son, sem hafi elt uppi drenginn.
Þegar sá fríski var kominn á
gamals aldur, fundust þess menj-
ar undir heygarði þess ríka, að
viðskiptunum hefði lokið á einn
veg, enda hefði gamli maðurinn
þá sagt: „Nú er ég í orði, þar sem
ég er ekki á borði“. Og þetta vari
í tíð ekki löngu liðinna manna. |
Sagan endurtekur sig, þótt það
sé nú „fátæk móðir jörð“, sem
í hlut á. Nú hafa hinir héraðsríku
valdhafar daufheyrzt við réttmæt
um kröfum nútímans um vega-
samband fyrir Svínafell, en í þess
stað með varnargörðum veitt
Austurfljótunum á Svínafellsland
(Framb»>'í * •** “*•■ 1
Valdimar Eyjólfssort
Maðurlnn minn og faðir okkar,
Þórhallur Bjarnarson,
prentari,
andaðist að heimili sínu, Hringbraut 73, sunnudaginn 27. ágúst
Útförin fer fram fösfudaginn I. september kl. 1,30 frá kapellunni
í Fossvogi.
Blóm og kransar afþakkað. Þeim, sem vildu minnast hans, er
vinsamlega bent á líknarstofnanir.
Jónína E. Guðmundsdóttír og börn.
Innilegustu þakkir til allra, er sýndu okkur samúð og vlnarhuc
við andlát og útför móður okkar, ömmu, fósturmóður og tengda
móður,
Maríu Hjálmarsdóttur
frá Mjóafirðl.
Börn, barnabörn,
tengdadóttir og tengdabörn.
Hjartans þakkir til allra, sem sýndu samúð og vináttu við andlá*
og jarðarför eiginmanns míns og föður okkar,
Björgvins Vigfússonar
Ketilsstöðum.
Stefanía Stefánsdóttir
og börn.