Tíminn - 30.08.1961, Blaðsíða 11

TÍWINN, migyikudaginn 30. ágúst 1961.
11
Unglingakvikmynd
bönnuð ungíingum
Nú er ástandið í Dan-
mörku orðið heldur svart
með tilliti til þess, hvað má
og hvað ekki má, hvað er
ráðlegt og hvað ekki ráð-
legt, og annað eftir því.
Kona að nafni Astrid Henn-
ing-Jensen hefur gert kvik-
mynd fyrir unglinga, en
kvikmyndaeftirlitið gert sér
lítið fyrir og bannað, að
myndin sé sýnd unglingum!
Þetta er nú hægt að kalla
togstreitu!
— Það er ekki of sagt, að ég
sé örvæntingarfull yfir þessari
ákvörðun, segir Astrid Henning-
Jensen. — Því myndin skírskot-
aði einmitt til unglinganna. Ef
eftirlitið hefði getað látið sér
nægja að banna myndina börn-
um innan 12 ára, hefði málið
horft öðruvísi við. Ekkert þeirra
yfirvalda, sem lásu handritið
við, að ungi maðurinn heimsækir
götustúlku, og þótt ekkert gerist
þeirra í milli, álítum við það
ekki heppilegt. Við sjáum það
vel, að myndin skírskotar til
hinna ungu, en teljum ekki, að
hún eigi erindi til þeirra, sem
eru yngri en 16 ára, segir A.
Grathe að lokum.
Meðal þeirra, sem lásu hand-
rit myndarinnar, er enginn á
sama máli og kvikmyndaeftir-
litið. Johannes Lomholt, yfirlög-
regluþjónn, sem lagði Astrid
Henning-Jensen ráð, meðan á
töku myndarinnar stóð, bæði sem
lögreglumaður og formaður ung-
lingaklúbbanna í Lyngby-Tár-
bæk, segir til dæmis.
Æskan þroskaðri nú
— Sern lögreglumaður get ég
ekki látið í ljös álit mitt á dómi
kvikmyndaeftirlitsins, en sem
æskulýðsleiðtogi mæli ég með
henni. Þegar það er haft í huga,
sem sýnt er í kvikmyndahúsum
Við megum ekki gleyma því, að
æskan nú til dags er mun þrosk-
aðri en þegar við vorum ung.
Ég get ekki — stöðu minnar
vegna — beinlínis sagt, að dómur
kvikmyndaeftirlitsins sé rangur.
en ég ætla að sýna unglingunum
mínum í æskulýðsklúbbunum í
Lyngby-Tárbæk, og efna til um-
ræðu um hana á eftir. Ég held.
að það skaði unglingana minna
en að fara með þá í gönguferð
niður Strikið frá Ráðhústorginu
til Vimmelskaftsins. Það magn,
sem þau sjá á þeirri leið af ber-
um kvenbrjóstum og öðru því-
líku, skarar langt fram úr hlið-
stæðu í mynd Astrid Henning-
Jensen.
Og það eru ekki aðeins æsku-
lýðsleiðtogar, sem eru gáttaðir
á dómi kvikmyndaeftirlitsins.
Fróðir nienn um kvikmyndir al-
mennt eru einnig hneykslaðir og
hissa. Einn þeirra fáu, sem hafa
séð kvikmyndina — auk kvik-
myndaeftirlitsins — er kvik-
myndastjóri danska sjónvarpsins
I. C. Lauritsen.
ASalpersónur myndarinnar: Sonurinn frá Jótlandi, leikinn af Ole Wegener,
og vinkona föður hans, leikin af Marinu Lund — en hún er þekktari sem
tízkudama en leikkona.
Ekki einu sinni
unclir 12 ára
Dómur kvikmyndaeftirlitsins
kemur mér mjög á óvart, segir
hann. Mér er aldeilis óskiljan-
legt, hvað eftirlitið hefur fundið
hneykslanlegt við myndina. Hún
ep.lpu^ ællt soralegt og er
ekki með neinar dylgjur. Eftir-
litið kvað vera á móti þræði
myndarinnar. En halda þeir háu
herrar, að almenningur taki til
fótanna og myndi þríhyrning
eins og þann, sem myndin fjallar
um, bara vegna þess, að hann
hafi séð myndina? Ef einhverjir
mynda slíkan þríhyrning, hefðu
þeir gert það hvort sem var, því
það er ekkert nema raunveru-
leikinn, sem lýst er í þessari
mynd. Nú hefur það loksins
gerzt, að framleiðandi hefur fram
leitt mynd, sem einmitt segir
sannleikann. Einmitt þess vegna
er það skammarlegt, óréttlátt og
beinlínis skaðlegt fyrir danska
kvikmyndaframleiðslu að banna
þessa mynd. Börn undir 12 ára
aldri gætu ekki einu sinni beðið
tjón á sálu sinni við að sjá
þessa mynd. Þeim myndi bara
leiðast, því að vandamál mynd-
arinnar éru ekki þeirra vanda-
mál.
Ég ætla að sýna kafla úr þess-
ari mynd 'í sjónvarpinu, og þar
er ekki neitt bannað innan viss
aldurs. Og trúlegt þykir mér,
að kvikmyndahúsin fái myndina
til sýningar án nokkurra hafta,
því að dómsmálaráðherrann get-
ur með engu móti samþykkt dóm
eins og þann, sem kvikmynda-
eftirlitið hefur nú fellt.
Einkasýning fyrir
ráðherrann
Og þar við situr og mun sitja,
þar til dómsmálaráðherrann hef-
ur fengið einkasýningu á mynd-
inni, því að hann á að skera
úr um það, hvort þessi unglinga-
mynd skuli bönnuð unglingum
eða ekki.
//. síðan
Ekki léttúðug
Kvikmyndaeftirlit ríkisins
heyrir undir dómsmálaráðu-
neytið, og í því eiga sæti þrjár
manneskjur. Formaður þess, A.
Grathe, segir um myndina:
— Ég vil taka það fram, að
við höfum ekki bannað myndina.
af því að hún sé of léttúðarfull,
því að það er hún ekki. Við bönn
uðum hana vegna þess, að um-
hverfi hennar og þráður er ekki
heillavænlegur fyrir unglinga.
Aðalpersóna myndarinnar er
ungur maður frá Jótlandi, sem
kemur til Kaupmannahafnar til
þess að heimsækja föður sinn.
en foreldrar drengsins eru
skildir.
Það kemur í ljós, að pabbinn
býr með sárungri stúlku. Ungi
maðurinn verður ástfanginn af
þessari stúlku, og það er fyrst
og fremst það, að faðir og sonur
elska sömu stúlku, sem okkur
finnst ekki gott. Þar við bætist
að myndin gerist að mestu íeyti
þar sem áfengi er mjög um hönd
haft, og við teljum, að ungling-
arnir hafi ekki gott af að kynn-
ast því um of. Og loks sjáum
Þeir hlutar Kaupmannahafnar, sem eftirlitsmennirnir telja, að unglingarn-ir hafi ekki gott af að kynnast, eru meðal annars listamannasjoppan I
„Minefeltet", en þar gerist hluti myndarinnar. Hér er józki drengurinnmilli tveggja fastagesta sjopnunnar.
Bjarne og Astrid Henning-Jensen.
fyrirfram, hafði neitt á móti því,
— ekki einu 1 sinni lögreglan.
Þetta er réttlát og sanngjörn
kvikmynd að öllu leyti.
Ég hef ekki rætt við kvik-
myndaeftirlitsmennina. Ég hef
ekkert við þá að tala. Mér er ó-
mögulegt að skilja, hvernig hægt
er að kalla þá ábyrga aðila. Ef
einn einasti maður með óskerta
ábyrgðartilfinningu hefði verið í
kvikmyndaeftirlitinu, hefði málið
snúið allt öðruvísi við. Ef t. d.
einhver gáfaður sálfræðingur
hefði átt sæti í eftirlitinu, hefði
ég beygt mig fyrir úrskurði hans.
En eins og málin standa nú.
botpa ég ekki neitt í neinu.
í Kaupmannahöfn, finnst mér, að
þessi mynd skeri sig úr sem ein-
stök og mjög þýðingarmikil
mynd fyrir æskuna. Það er ekk-
ert í myndinni, sem er rangt, og
söguþráðurinn er í hæsta máta
sennilegur. Ég var afskaplega
hrifinn af handritinu, og finnst
myndin mjög fögur á allan hátt.,