Tíminn - 08.09.1961, Blaðsíða 14

14
T f MIN N, föstudaginn 8. september 1961.
j*í»nu, sem elskar þig, og þái
er ég farin.
— Eg get engrar leitað ann
arrar en þín. Eg er elskhugi
þinn í dag, eiginmaður þinn
á morgun. Þegar þú kemur
heim í nótt, bíður hjónarúmið
okkar. Þar mætumst við og
kveikjum hinn mikla eld, sem
lifir 4 hverju, sem gengur. 1
— Elskan er innra ljós
fyrst og fremst, sagði Hall-
friður. — Eg þekki hana. Eg
hef notið hennar, og ég trúi
á hana. En sú elska, sem þú
tilbiður, er aðrar kenndir,
sem ég ber takmarkaða virð-
ingu fyrir. Svo látum við
þetta tal niður falla. Eg vil
halda ferðinni áfram. Nóttin
líður.
Jóakim reis upp og lagði
við hest sinn og fór á bak.
Hann var alvarlegur. Hall-
fríður gekk að sínum hesti,
vatt sér á bak og reið hratt
í áttina heim.
Þegar Jóakim náði henni,
reið hann fram með hesti
hennar og sagði:
— Mundu það, Hallfríður,
að ég hef beðið þín. Og ég
held áfram að biðja þín, unz
svarið verður já. Eg er viss'
um, að æðri hönd hefur leitt1
okkur saman til þess að lifa
saman og elska hvort annað.
Allur dráttur er til tjóns. Þess
vegna er mér biðin kvalræði.
Enda þótt ég viti fyrir víst,
að þú verður mín. ,
Er Hallfríður gekk í bað-
stofuna í Móum, var nærri
miðri óttu. Það var dimmt 1
baðstofunni. Hún fann, að
hún þarfnaðist hvíldar og ætl
aði umsvifalaust að snarast
i rúmið. En er hún tók á hvíl
unni, fann hún, að þar var
einhver fyrir, hélt hún það
væri Jórunn.
— Jórunn mín, sagði hún
og ýtti við stúlkunni.
— Æ, sagði dimm og syfju
leg kvenmannsrödd. Og
þekkti Hallfríður þegar, að
það var ekki Jórunn.
— 'Hver ert þú? spurði hún.
— Er þetta Hallfríður?
sagði þá kvenmaðurinn.
— Já. j
— Þú átt að sofa í herberg
inu. Rúmið þitt er umbúið á
móti húsbóndanum. Sagði
hann þér ekki frá því?
Jóakim hafði undirbúið
þetta. Nú skyldi hún tala við
hann. Hann hafði sagt, að
hjónarúmið biði þeirra heima.
Hva& leyfði hann sér? Hugs-
anir rótuðust upp. Hvílíkur
maður var Jóakim.
— Æ, það vantar ljós,
sagði nú dimma röddin í rúm
inu. — Eg þarf að heilsa þér
og sjá þig. Mér er sagt, að
þú sért svo falleg. Og ég óska
þér til hamingju, stúlka mín,
minna má nú ekki vera.
— Slepptu hamingjuóskun
um, kona góð. Eg er hvorki
gift Jóakim né trúlofuð hon
um. Og það verður seint,
sagði Hallfríður. — Er Palli
hjá þér?
— Hvað er að heyra þetta,
samdist ekki? Hann, sem kom
berginu.
— Eg sef þar ekki, sagði
Hallfríður. — Eg sef i mínu
rúmi, tek Palla til min, læt
smalann fara í sitt rúm og
bý um þig í auða rúminu eða
öllu heldur, læt smalann fara
í sitt rúm og sef hjá drengn-
um í auða rúminu.
— Nei, sofðu hjá mér, sagði
dimma röddin. Eg er í hrein-
um fötum og nýþvegin. Og
hreint í rúminu.
í þeirri svipan heyrði Hall
BJARNl ÚR FIRÐI:
HALLFRÍÐUR
10
í fyrrakvöld og bað mig að
vera hér I dag og undirbúa
allt. Hann sagði, að þið fær-
uð í kaupstaðinn og kæmuð
þaðan opinberlega trúlofuð
eða kannske gift. Gift, end-
urtók hún. — Eg vissi, að
það gat ekki átt sér stað. En
ég hélt, að karlinn væri ekki
að ljúga öllu að mér. Hann
var svo sakleysislega sannfær
andi. Og ég, sem er hölt og
skökk, fór að láta hann narra
mig hingað öllum til athlægis.
Annars leið mér vel á bless-
aðri gráu merinni. Hún er
gimsteinn. Reglulegur gim-
steinn. En hvað er ég að
hugsa. Er það satt. Eruð þið
ekki trúlofuð? i
— Já, það er satt. En Palli,
hvar er hann? spurði Hallfríð
ur.
— Svona er Jóakim, hélt
dimma röddin áfram. — Þetta
eru hans ær og kýr, að ljúga|
svona að manni. Eg trúi hon
um aldrei framar. Þú ert a'S
spyrja um Pál litla. Það var!
nú meira standið með hann.j
Hann vildiiekki sofa hjá mér. j
Ekki heldur hjá systur sinni.l
Það var ekki til að tala um.i
Loks vann smalinn hann,
fékk hann til að sofa hjá sér.
Og við bjuggum um þá í auða
rúminu hérna. En Hallfríður
góða, rúmið bíður þín í her-
fríður, að Jóakim skellti úti
dyrahurðinni. Hann lét nú
alltaf heyra til sín, maðurinn
sá, er hann gekk um bæinn.
Hallfríður hafði snör hand
tök. Greip smalann. sofandi
úr rúminu og kom honum fyr
ir í sinni holu, fyrir ofan Sig
urbjörn gamla. Hann reynd
ist vakandi.
— Þér veitir ekki af hvíld-
inni, sagði hún við gömlu kon
una. — Eg sef hér, og hún
snaraðist undir sæng hjá
drengnum áður en húsbó.ud-
inn stikaði inn baðstofugólf-
ið. Litlu seinna heyrði Aún,
að allir voru komnir í fvefn.
En hún- vakti lengi nætar.
Vakti, hugsaði og bað.
IX
Næsta dag, sem var sunnu-
dagur, var Hallfríður
snemma á fótum. Þegar hún
var að kveikja eldinn, kom
Sigurbjörn fram. Hann sett-
ist á gamlan kistubotn og
strauk hnjákollana.
Hallfríður sá, að hann vildi
eitthvað við hana segja, en
kom sér ekki að því. Hún gekk
fram í bæjardyrnar og tók
þar söðultösku sína, opnaði^
hana og leitaði. Fyrir henni
varð brátt lítill böggull. Hún
fékk Sigurbirni hann. —
Þetta skaltu eiga. Þú misvirð
ir ekki við mig, hve smátæk
ég er.
Gamli maðurinn fletti í
sundur bögglinum og bros
færðist yfir andlitið. Innihald
ið var rósóttur vasaklútur og
vænn munntóbaksbiti.
— Guð blessi þig fyrir
þessa gjöf, sagði hann og
rétti fram höndina.
Er vinnumaðurinn var að
Ijúka við kaffið, kom gestur-
inn fram, gömul kona, dálít-
ið hölt, en samt furð'u létt í
spori. — Eg fer að svipast eft
ir ánum, sagði Sigurbjörn og
rölti út.
Gamla konan settist í sæt
ið hans.
— Þetta er slæmt sæti fyr
ir þig, sagði Hallfríður. Hún
rispur á handleggnum og
horni eldhússins og kom það
an með flóka, sem hún lét á
kistubotninn og breiddi ábreið
una yfir.
— Mikið hefur þú við mig,
blessuð manneskjan. Eg er þó
ekki nein hefðarfrú, sagði
gamla konan og settist. — En
ég tala ekki um, hvað þetta
er gott. Þú mátt ekki dekra
svo við mig að ég setjist.upp.
— Ekki er hætt við því,
sagði Hallfríður. )
— Onei, það ætti ekki svo
að vera. En mikið fær Jóakim
góða konu, ef hann hlýtur
þig. Þú ert bæði falleg og
gæðaleg.
— Vertu ekki að gera því
skó á fæturnar, sagði Hall-
fríður.
— Nei, en hann skal að mér
heilli og lifandi fá að heyra
sitt af hverju, er hann rífur
upp skjána. Ekki nema það
þó, að ljúga mig fulla og
narra mig hingað í þokkabót.
Auðvitað er hann vitlaus í
’pér .Það þarf ekki nema að
sjá þig til þess að vita það.
Eg þekki hann. Ojá. Ætli mað
ur kannist ekki við karl.
— Þú berð honum morgun
kaffið fyrir mig og drekkur
það með honum. En þennan
sopa drekkur þú með mér áð
ur ,sagði Hallfríður og hellti
í bolla fyrir þær báðár.
— Blessuð manneskjan,
sagði gamla konan og færði
sig nær Hallfríði.
Hallfríður bauð gömlu kon
unni að bera kaffi fyrir hana
inn til húsbóndans.
— Ekki nema inn göngin.j
Það gera þröskuldarnir og(
heltin manneskja, sagði
gamla konan.
Palli litli opnaði augun, er
Hallfríður rétti frá sér kaffi-
bakkann á loftskörinni. Og
er hann sá Hallfríði, stökk
hann upp úr rúminu og hljóp
til hennar og vafði hana örm
um.
— Þú er komin, sagði hann.
— Eg er búin að sofa hjá
þér i alla nótt. Veiztu það
ekki, væni minn, sagði Hall
fríður.
— Og Jórunn sagði, að þú
svæfir aldrei hjá mér framar.
En hvar er Stjáni?
— Hann sefur þarna í rúm
inu sínu, eins og vant er,
sagði Hallfríður.
Drengurinn leit til smal-
ans, sem enn svaf.
— Svona er Jórunn. Hún
er slæm.
— Þú ert slæmur sjálfur,
sagði Jórunn, sem vaknaði í
þessu og heyrði orð bróður
síns .
— Sæl Jórunn mín, sagði
Hallfríður. Var þetta eitthvað
erfitt hjá ykkur?
— Strákurinn lét eins og
hann væri vitlaus. Beit og
klóraði, upplýsti systirin.
— Þú hefur farið illa að hon
um, góða mín, sagði Hallfrið
ur. — Palli er ekki vargur að
jafnaði. •
— Hann var alveg vitlaus
Föstudagur 8. september.
8,00 Morgunútvarp.
12,00 Hádegisútvarp.
13.15 Lesin dagskrá næstu viku.
13,25 „Við vinnuna": Tónleikar.
15,00 Miðdegisútvarp.
18.30 Tónleikar: Þjóðlög frá ýmsum
löndum.
18,50 Tilkynningar. '
19,20 Veðurfregnir.
19.30 Fréttir.
20,00 Tónleikar: Fjórar sjávarmynd
ir úr óperunni „Peter Grimes"
eftir Benjamin Britten (Con-
certgebouwhljómsveitin í
Amsterdam leikur; Eduard
van Beinum stjórnar).
20.15 Efst á baugi (Björgvin Guð-
mundsson og Tómas Karlsson).
20,45 „Meyjaskemman", lagasyrpa
eftir Schubert-Berté (Austur-
rískir iistamenn syngja og
leika).
21,00 Upplestur: Kvæði eftir Forn-
ólf (Baldur Pálmason).
21.10 Píanótónieikar: „Skógarmynd-
ir“ nr. 1—9 op. 82 eftir Schu-
mann (Svjatoslav Rikhter leik
ur á píanó).
21.30 Útvarpssagan: „Gyðjan og ux
inn“ eftir Kristmann Guð-
mundsson (Höfundur les).
22,00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Kvöldsagan: „Smyglarinn" eft
ir Arthur Omre; VI. (Ingólfur
Kristjánsson rithöfundur).
22.30 í léttum tón: Mitch Miller og
blása-rar hans leika.
23,00 Dagskrárlok.
EIRÍKUR
VÍÐFFÖRLI
Úlfurinn og
Fálkinn
40
— Ervin, hrópaði Bryndís. —
Þú lifir þá? Ég hélt — úlfarn-
ir .. .. — Það hélt ég líka, svaraði
Ervin, — en ég hef aldrei séð úlfa
haga sér svona undarlega. Bryn
dís, hvað er orðið um pabba?
spurði hann svo. — Ég veit það
ekki, kannske hann sé hjá Bersa.
— Rugl, urraði Ervin. — Þeir eru
ekki vinir. Þú heyrðir sjálf, þeg-
ar Bersi kallaði hann svikara. —
Ilann meinti Iíaug, en ekki pabba
þinn, Ervin, svaraði hún blíðlega.
Ervin reyndi að rifja upp fyrir
sér, hvað gerzt hafði. — Komdu
nú með mér, Ervin, sagði Bryndís
ísmeygilega. — Komdu með mér
til Bersa aftur. Og þótt innst inni
fyndi hann, að hann ætti að fara
sína leið, lét hann undan og fylgdi
honni