Tíminn - 22.09.1961, Blaðsíða 14

14
TTMYTÍN, föstudaginn 22. september 1961.
XVII
Brúðhjónin héldu kyrru fyr
lr þennan dag.
Jóakim átti marga kunn-
ingja 1 kaupstaðnum. Sumir
gerðu honum heimboð með
brúði sína. En Hallfríður
vildi engum boðum sinna, og
þá afþakkaði hann heimboð-
in, þar sem þau þyrftu svo
mörgu að sinna vegna heim-
ferðarinnar daginn eftir, og
var það orð að sönnu.
Hallfríður þurfti að ganga
frá munum sínum, því að fátt
eitt gat hún flutt með sér
heim í þessari ferð. Varð því
að taka allt til og vinsa það
úr, sem ekki var unnt að vera
án. Ef Jóakim reiddi Pál litla,
og það ákvað hann að gera,
höfðu þau tvo hesta undir
reiðing. Á öðrum var verzlun
arvara að mestu, en á hinum
það úr innbúi Hallfríðar, sem
hún þurfti helzt að hafa.
Um miðjan dag gengu brúð
hjónin til saumastofunnar og
leiddu Pál litla. Hallfrlður
vissi, að saumakonunni kom
það mjög illa, að hún færi
nú rétt fyrir jólin. Aldrei var
þar meira að gera en þá.
Saumakonan sagði líka í
fyrstu, að Hallfríður mætti
ekki undir neinum kringum-
stæðum fara úr vlstinni fyrr
en eftir jól. Hún væri búin að
lofa svo miklum saumum, að
allt væri £ hönk, þó að eng-
in misstist, hvað þá Hallfríð
ur. Jóakim hló að fjasi henn
ar.
— Þú hlýtur að vita það,
kona góð, sagði hann, að all-
ar vistir væru upphafnar við,
giftinguna. Svo held ég, aði
það sé ekki nema heilsubótj
fyrir þig að leggja þig nú
fram umfram venju. Það
rynni þá af þér spikið. Og
þess þarftu með.
— Eg vinn nætur og daga
og hef gert það nú um tíma.
Svo að þar verður engu við
bætt.
_ Eg fer. nærri um það,
sagði Jóakim. — Þú getur enn
bætt á þig, heillin. Það er ég
viss um, og aurarnir, sém þúj
færð fyrir þá aukagetu, erj
fundinn peningur. Við það
verða jólin skemmtilegri, sjálf (
verður þú glæsilegri. Gleðin
og sigrarnir eru skartklæði,
sem hæfa jólunum. Þú muntj
vaxa í sjálfs þín augum og|
annarra. Jólasveinamir falla
að fótum þínum. Þú færð bið
il um nýárið.
— Jæja, gott og vel. Þú seg|
ir, að ég geti bætt á mig, og;
ég vaxi við það. Sýndu, að
þetta sé annað og meira en
gaspur eitt. Láttu mér brúði
þína eftir í þrjá daga, hálfa
viku. Farðu heim og undir-
búðu komu konu þinnar og
jólanna. Eg skal færa þér
Hallfríði heim, að þeim tíma
liðnum. Það verður tvöföld
jólagleði fyrir þig, að hafa
undirbúið komu brúðar þinn
ar, og fá hana svo héim rétt
fyrir jólin. Ef þú getur sýnt
þennan manndómsbrag, munt
þú vaxa bæði í sjálfs þín aug
um og annarra.
að taka því eins og hetja, fær
ast í aukana, og sannaðu til,
þá getur þrekskrokkur þinn
komið miklu til leiðar.
— Jæja, Jóakim. Það þýðir
ekki að deila við þig. En það
skaltu þó vita,' að Halfríður
er allt of góð fyrir þig.
— Þú sérð eftir mér, heill-
in. Þess vegna ertu svona af-
undin.
— Mikill heldur þú, að þú
sért. ,
— Eg veit, hver ég er. En'
þú þekkir ekki þinn vitjunari
22
— Þar skjátlast þér, mín(
góða frú. Heldurðu, að ég'
vaxi við það að láta af hendi
eiginkonu mína? Þeir eigin-
menn eiga ekki mikils úr-'
kosta, sem láta konur sínarj
þjóna öðrum eftir hjónaband
ið. Ef þú byðir það að koma
heim með okkur og létta brúði
minni jólaundirbúninginn,
sýndirðu í verki þakklátssemi
fyrir unnin störf hér, sem
vert væri að muna, og síðast
minni ég þig á það, að þegar
Hallfríður réðst hingað, þá
lýsti ég því yfir, að vistinni
væri lokið fyrirvaralaust, er
við giftum okkur. Það hlýtur
þú að muna.
— Já, víst man ég það. En
bæði var það, að ég bjóst ekki
við því, að brottfararstundin
hitti á eins erfiðan tíma og
þennan, og eins hitt; ég gerði
heldur ekki ráð fyrir því, að
Hallfríður mín værl jafn af-
kastamikil og hún er.
— Já, þarna kom það. Þú
bjóst ekki við miklu af brúði
minni. Sagði ég þér þó frá
dugnaði hennar og leikni í
starfi. Hún er forkur, að
hverju sem hún gengur og
afburða vandvirk og verklag
in. Eg lái þé? ekki, þótt þér
finnist skarð fyrir skildi við
burtför hennar. En þú verður
tíma. Annars létirðu ekki gull
smiðinn bíða og vona.
— Gullsmiöurinn. Hann
hugsar ekki um kvenfólk,
maðurinn sá.
— Já, það er satt, sem það
nær. Hann hugsar ekki um
kvenfólk almennt, en hann
hugsar um þig.
— Mig langar ekki til að
eiga skrækróma hengilmænu.
— Þótt hann sé nefmæltur,
er hann um margt fyrsta
flokks maður, reglusamur
vandaður, listfengur og í góð
um efnum. Hann væri maður
fyrir þig. Gáðu nú að þér,
heillin. Hann snýr bráðum að
einhverri iDlómarósinni, ef
þú gefur honum ekki undir
fótinn. Þið eruð samvalin.
Þótt ytra útlitið sé sítt með
hvoru móti, er innri maður
ykkar samlíkur.
— Gullsmiðurinn verður
aldrei eiginmaður minn. Held
ur verð ég ógift alla ævi.
— Kannski þú viljir heldur
verða prestsmaddama? Það
er göfug virðingarstaða.
— Hefurðu prest á boðstól
um, karlinn. Ætli maður neit
aði ungum efnisprestiy Láttu
hann Jkoma.
— Eg var að hugsa um
hann séra Jóhannes gamla,
sóknarprestinn minn. Honum
hefur farið mikið aftur við
það að missa konuna. Mikið
sómdir þú þér vel sem eigin-
kona hans. Hann myndi lifna
við það og kasta ellibelgnum.
— Séra Jóhannes er góður
maður og virðingarverður,
enda viðurkenndur af öllum.
En hann er kominn nokkuð
á áttræðisaldur, og ekki lík-
legur til þess að hyggja á nýtt
kvonfang. Ef ég gifti mig, fer
ég ekki að eiga mann, sem
kominn er á grafarbakkann.
Jæja, Jóakim. Eg skil þig vel.
Þú bendir mér aðeins á þau
gjaforð, sem ekki koma til
greina.
— Sem ekki koma til
greina, segir þú. Kemur það
ekki til greina, að saumakon
an myndarlega taki gullsmiðn
um eða prestinum? Eg bjóst
ekki við því, að þú legðir hug
á réttan og sléttan vlnnu-
mann, tómthúsmann eða
bónda. Af slíkri sveit er ur-
mul úr að velja. Ef þér leik-
ur hugur á einhverjum slík-
um, skal ég vera þér innan
handar. Það er að segja, ef
þú ferð ekki langt fyrir ofan
það, sem ég tel þér samboöið.
— Slepptu öllum hjóna-
bandserli mín vegna. Eg
mun þar fara mínar eigin göt
ur, án þess að leita til þín.
_ En ég vil þér vel. Og nú
kem ég með síðasta úrræðið
að þessu sinni og ekki það
versta. Taktu héraðslækninn.
Það er maður á bezta aldri,
nokkrum árum yngri en ég.
Hann lenti í því að kvænast.
kerlingu nokkri, af því að
hún var nógu rík til þess að
(geta stutt hann gegnum nám
'ið. Nú er hún loksins hrokk
in upp af, og hann á sannar-
lega skilið að fá fyrir seinni
konu kvenmann á borð við
þig.
— Hættu nú Jóakim. Eg er
löngu orðin þreytt á vaðlin-
um í þér.
— Hættu nú, hættu nú!
Þetta segið þið allar, þegar
maður býður bezt. Eg skal
láta talið niður falla. En ef
þú hryggbrýtur lækninn, þeg
ar hann kemur, skaltu fá orð
í eyra. Því heiti ég, og við það
skal staðið.
— Hann kemur aldrel hing
að þeirra erinda að biðja mín.
Maður, sem hefur selt sig í
æsku eins og þú segir, leitar
áreiðanlegt til könungborinn
ar meyjar, ef hann kvænist
öðru sinni.
— Ekki er ég viss um það,
Jóhanna. Eg þekki lækninn
talsvert, og ég skal vera þér
innan handar.
— Svona, svona, Jóakim,
þetta er meira en nóg af svo
góðu. Tökum upp annað létt
ara hjal.
— Eg hélt, að ekkert væri
jafn létt eins og það sem hug
urinn girnist helzt.
— Þar skjátlast þér, góður-
inn, sagði Jóhanna. — Ein-
mitt það, sem hugurinn þráir
mest, það er geymt og varð-
veitt. Það er ekki gert að flysj
ungsskrafi á þingi gasprara.
XVII
Daginn eftir héldu brúð-
hjónin heim.
Hallfríð'ur gat ekki flutt
með sér nema fátt eitt af inn
búi sínu. Þau urðu að komast
með nauðsynlegasta varning
til jólanna. Tveir klyfjahestar
ber engin ósköp. Jóakim reiddi
Pál litla. Hann þreyttist fljótt
á hnakkkúlunni og varð þá
Hallfríður að taka hann í söð
| ulinn. Heim að Móum komu
j þau seint um kvöldið. Hall-
! fríði var vel fagnað í Móum.
jjórunn tók henni með melri
í hlýleik en hún átti von á.
UTVARPID
Föstudagur 22. september:
8,00 Morgunútvarp.
12,00 Hádegisútvarp.
13.15 Lesin dagskrá næstu viku.
13,25 „Við vinnuna": Tónleikar.
15,00 Miðdegisútvarp.
18.30 Tónleikar: Þjóðlög frá ýmsum
löndum.
18,50 Tiikynningar.
19,20 Veðurfregnir.
19.30 Fréttir.
20.00 Tónleikar: Píanósónata nr. 2
eftir Ned Roren (Juiius Kateh-
en leikur),.
20.15 Efst á baugi (Björgvin Guð-
mundsson og Tómas Karlsson)
20,45 Tónleikar: Lög úr óperettunni
„Friederike" eftir Lehár (Er-
ika Köth og Rudolf Schock
syngja).
21,00 Upplestur: Ásmundur Jónsson
frá Skúfsstöðum les kvæðið
„Stórasand" eftir Einar Bene-
diktsson.
21.15 Tónleikar: „Leono-ra", forleik-
ur nr. 3 eftir Beethoven —
(Hljómsveitin Philharmonia i
Lundúnum leikur; Herbert
von Karajan stjórnar).
21.30 Útvarpssagan: „Gyðjan og ux-
inn“ eftir Kristmann Guð-
mundsson (Höfundur les).
22,00 Fréttir og veðurfregnir.
22,10 Kvöldsagan: „Smyglarinn" eft
ir Arthur Omre (Ingólfur
Kristjánsson rithöfundur).
22.30 í léttum tón: Eric Winstone
og hljómsveit hans leika.
23,00 Dagskrárlok.
EIRÍKUR
VÍÐFFÖRLI
Ulfurinn og
Fálkinn
52
— Þetta byrjaði allt saman, þeg
ar nokkrk manna þinna komu
aftur eftir að hafa leitað að hvíta
hrafninum. Þeir sögðu, að þú og
sonur þinn væiuð báðir dauðir.
Það var eins og þjóð þín missti
máttinn. Aðeins ég og drottning-
in neituðum að trúa, að þú værir
dauður. Fólkið í Bústaðaléni
heyrði orðróminn og herinn eyði-
lagði landið og tók Ilrólf litla til
fanga. Tárin komu fram í augu
hans. — Herra, við gerðum okkar
bezta, en gátum ekkert gert. —
Og Vínóna? spurði Eiríkur lágt.
— Hún og Pummi og læknirinn
sluppu yfir til Tyrfings. En þar
var strax ráðizt á þau.