Tíminn - 22.09.1961, Blaðsíða 12

f 12
TIMINN, fgstndaginn 22. september 196L
Sovézkir þjálfuðu mig
j Framhald aí 7 síðu 1
„Þér munuð þurfa að miðla sam
tökum þessum af allri þeirri kunn
áttu, er þér öfluðuð yður í
Moskvu“, sagði hann. „Þér verð
ið að veita þeim leiðsögn í bar-
áttuaðferðum og skemmdarverk-
um." Til að breiða yfir hið raun-
verulega erindi mitt, stakk hann
upp á því að ég opnaði ölstofu.
Rússinn sagði mér einnig, að
áðurnefnd samtök nytu mikils
stuðnings frá Sovétríkjunum.
Enskt rauðliðakvenndi sæi um að
koma peningum til þeirra. Hún
væri nýlögg af stað til Madagask-
ar, en skyldi síðan halda til Sjad
(Chad), að skipuleggja „umferð-
ina“ yfir nigerísku landamærin
við Nguigmi.
Síðar, hélt erindrekinn áfram,
þegar sovézka sendiráðið í Lagos
hefði fullkomlega komið undir sig
fótum, væri hægt að senda níger-
ískum kommúnistum og vinum
þeirra, hvaðeina, sem þá vanhag-
aði um — allt frá vopnum og
prentuðum áróðri niður í galdra-
tæki til handa skottulæknum — í
diplómatískum pósti. Þá yrðu
nígerískir stúdentar sendir mér
til aðstoðar frá Moskvu, ef ég
teldi þess við þurfa.
Ógnaröld fyrirhuguð
Þrítugasta maí fór ég til sov-
ézka sendiráðsins til að afla mér
fullkominnar staðfestingar á fyr-
irmælum þessum. Þeir Rogoff og
Jarotský tóku báðir á móti mér.
Síðar bættist við í hópinn herra
V. Dosdaléff, einnig starfsmaður
sendiráðsins.
Rogoff kynnti mér tvo meðlimi
dulbúnu kommúnistasamtakanna.
Voru þeir báðir á leið til Moskvu.
Hvorugan þeirra hafði ég hitt
fyrr. Annar þeirra, Olabami að
nafni, rúmlega þrítugur að aldri,
var mjög skynugur náungi.
Þessir menn opnuðu hjörtu sln
fyrir mér. Þeir fullyrtu, að þar
eð sovézkrar aðstoðar nyti við,
hlyti Nígería að verða kommún-
istískt ríki fyrr eða síðar. Þeir
væntu mikils af mér og konu
minni Kona mín, systir sjálfs
yfirlandstjórans, hlyti að geta
smogið inn í innsta hring stjórn-
arvaldanna og kynnzt leyndarmál-
um þeirra. Á meðan yrði hlutverk
mitt að kenna útvöldum meðlim-
um hinna kommúnistísku sam-
taka, kúnstir galdramannanna.
Heiðursmenn þessir lögðu .síð-
an fram áætlanir sínar í vélrit-
uðum bæklingi. Eg varð forviða,
þegar ég sá, að meðal annars fyr-
irhuguðu þeir að koma af stað
ógnaröld; beita hótunum, fremja
launmorð og íkveikjur og valda
ókyrrð með öllum mögulegum
ráðum.
f bæklingi þessum sá ég fyrir
mér, hvernig hinir dulbúnu komm
únistar kæmust til valda. Eg sá
leiðtoga þeirra lýsa yfir neyðar-
ástandi í gervöllu landinu, reka
heim þingið, .kveðja rússneskar
hersveitir til aðstoðar, ef nauð-
synlegt reyndist, steypa höfðingj
um og emirum af stóli og nema
stjórnarskrána úr gildi.
Samkvæmt bæklingnum ’ myndi
okkur takast að gera kommúnista
að brjóstfylkingu þjóðlegrar hreyf
ingar fyrir næstu kosningar, er
fram eiga að fara 1964. Flugrit-
um, einföldum að efni, þar sem
n.arkmiðið og höfuðatriði sósíal
ismans væru sett fram á alþýð-
legu máli, yrði dreift um gervallt
landið.
„Líkamleg útrýming"
Á meðan, sagði bæklingurinn,
gæfist tími til að beita ýmsum
kænlegum brögðum í því skyni
að ná áhrifum innan ýmissa
stjórnmálaflokka. Fyrstan yrði að
taka til meðferðar NCNC-flokk-
inn, er dr. Azikiwe stofnaði og nú
laut stjórn dr. Okpara, forsætis-
ráðherra Austurlandsins. Manni;
þessum var lýst sem pólitískumi
afglapa, vestrænum í skoðunum. I
f bæklingnum stóð, að innan
flokks þessa yrði fyrst að taka
bifreiðareiganda sem hefur tryggt hjú Samvinnutryggingum síðan 1947
Me3 fyrstu nýmœlum Somvinnutryggingo I tryggingamólum
hér ð landi vor oð veito alslátt ei bilreið veldur
ekki tjóni
Alslótturinn nemui nú 30 prósent al iðgjaldi.
Með tilkomu þessa olslóttar halo Samvinnutiyggingar
sparað bilreiðaeigendum milljónir króna.
Auk þess helur tekjualgangur verið endurgrelddur þau
5 ór sem aikomo bilreiðadeildar helur leyh.þoð.
Tekjuaigangur og alslóttur nemur samtals kr. 8.131.81 hjó
atvinnubilreiðarstjóro l Reykjavlk sl. 14 ór.
El bilreið yðar er ekki þegar tryggð hjó Samvinnutiyggingum
helðu umboð okkar eðo tryggingamenn ónœgju al
að leiðbeina yður um hagkvœmustu bilreiðatryggingu
sem völ er ó.
SAMVINNUTRYGGINGAR
Bifreiðadeild slml 17080
tillit til hins þjóðlega framvarð-
arliðs Zikista, er eingöngu saman-
stóð af ungum mönnum. Væru
þeir að vísu engin gáfnaljós, en
hins vegar ofstækisfullir föður-
landsvinir.
Önnur deild flokksins, svokall
aðir NCNC-unglingar, hafði inni
að halda menntaða menn, er álitn
ir voru góður efniviður fyrir sós-
íalismann. Afturhaldsmönnum í
þeirra hópi mætti snúa meg dyggi
lega fluttum áróðri. Tækist það
ekki, væri hægt að einangra þá.
Eldri menn flokksins voru tald
ir erfiðari viðfangs. Flestir þeirra
væru strangtrúaðir á vestrænt
lýðræði, enda mataðir á hugmynd
um þess frá bernsku. Ef hægt
væri að fá samtök yngri manna
í flokknum til að fara eitthvað
út fyrir sín venjulegu landamæri,
myndu eldri menn hans óðara
svipta þá öllum fjárhagslegum
stuðningi.
Meðal eldri manna í NCNC-
flokknum var í bæklingnum eink-
um getið þriggja, er talið var erf
itt að ná samkomulagi við og voru
taldir færir um að halda meiri-
hlutanum meðal sinna manna.
Þeir voru þessir: Chief Okotie
Ebo, fjármálaráðherra, Mac Wine,
aðalritari flokksins, og T.O.S. Ben
son, upplýsingamálaráðherra.
Menn þessir voru of vinsælir
til að til mála kæmi ag einangra
þá og 6f auðugir til að hægt væri
að buga þá með venjulegum þving
unaraðferðum. Eina aðferðin, sem
til greina var talin koma gagn-
vart þeim, var „líkamleg útrým-
ing“ þeirra. Þegar þeim hafði ver
ið rutt úr vegi, væri séð fram á
hraða sókn sósíalismans í Níger-
íu.
Eg lokaði bæklingnum og setti
hann á borðið.
Bað síðan Nígeríumennina tvo
um nánari skýringar.
Olabami fullvissaði mig um
það, glaður í bragði, að margir
myndu Iáta höfuðin fyrir öxi böð
ulsins og margir nígerískir stjórn
málaleiðtogar myndu verða að
þola sitt af hverju fyrir allt sitt
athæfi.
„Slíkt gæti ef til vill orðið hlut
skipti mágs míns, dr. Azikiwe?
spurði ég upp á von og óvon.
„Svo gæti farið, og hvag með
það?“ mælti Olabami. „Eg fæ
ekki séð, að það ætti að angra þig
neitt. Þú ert kommúnisti, þjálfað
ur til neðanjarðarstarfsemi. Nú-
verandi stjómskipan verður að
eyðileggja, svo að sovétstjarnan
megi tróna yfir Afríku.“
Eg gerði mitt bezta til að hafa
hemil á svipbrigðum mínum, en
hefðu vinir míhir verið góðir sál-
fræðingar, hlytu þeir að hafa séð,
að mér var meira en lítið brugðið.
Eg gat naumast hugsað mér að
þeir gætu talið sig sanna Nígeríu
menn, og búið yfir jafnhræðileg-
um og nú voru komnar fram.
Skyndilega varð mér Ijóst, að
þótt allt gull Rússlands væri í
boði, myndi ég aldrei taka þátt
í að gera föðurland mitt að blóð-
vellL
Ekki allt með felldu
Eg stóð upp og gekk til fundar
við Rogoff. Eg sagði honum að
ég yrði að íhuga rækilega það,
sem Nígeríumennirnir tveir höfðu
sagt mér.
Hann gerði sér ljóst, að ekki
var allt með felldu, fylgdi mér
út að leigubílnum, sem beið mín,
og lét móðan mása á leiðinni. Eg
stökk inn í bílinn og lét hann eft
ir standandi á götunni.
Þegar heim kom, sagði ég konu
minni hvað skeð hafði. Eg hafði
þegar ákveðið. hvað gera skyldi.
Eg myndi slíta öll tengsl mín við
kommúnismann Framar vildi ég
engin samskipti eiga við Rússa.
sem stóðu að svo hræðilegum
fyrirætlunum Eg bölvaði þeim
degi, er ég fór til Moskva.
Eg fastréð að fara til Nígeríu
og gera hvað ég gæti til að vaia
hinð mína við. Es vissi að foreldr