Tíminn - 27.03.1962, Síða 7

Útgefandi: FRAMSÓKNARFLOKKURINN
Framkvœmdastjóri: Tómas Árnason Ritstjórar: Þórarinn
Þórarinsson (áb). Andrés Kristjánsson, Jón Helgason og Ind'riði
G Þorsteinsson Fulltrui ritstjórnar: Tómas Karlsson Auglýs
ingastjóri- Egill Bjarnason Ritstjórnarskrifstofur i Edduhúsinu;
afgreiðsla. auglýsingar og aðrar skrifstofur í Bankastræti 7
Símar: 18300—18305 Auglýsingasími 19523 Afgreiðslusími
12323 Áskriftargj kr 55 á mán. .innanl. í lausasölu kr. 3 eint
— Prentsmiðjan Edda h.f. —
Búnaðarþing og láns-
fjármál bænda
Búnaðarþing hefur lokið störfum. Það hefur rætt að
vanda ýmis helztu vandamál landbúnaðarins og látið í
ljós álit sjtt á þeim. Það er ómetanlegt gagn bændastéttar-
innar, að fulltrúar hennar gera þannig eins konar árlega
úttekt á stöðu landbúnaðarins og marka sameiginlega
viðhorfið til helztu vandamála hans og viðfangsefna.
Nú eins og fyrr, eru það lánsfjármálin, sem eru eitt
mesta vandamál bænda. Raunar eru þau meira vanda-
n^ál nú en nokkru sinni fyrr. „Viðreisnin11 hefur gert
allar framkvæmdir miklu dýrari en áður, t. d. allt að tvö-
faldað verð landbúnaðarvéla og verkfæra. Með tveimur
gengisfellingum hafa stjórnarvöldin lagt stórfelldar byrð-
ar á lánasjóði landbúnaðarins, þar sem þeim er ætlað
einum slíkra sjóða að greiða gengistapið.
Fyrir Búnaðarþing var auðvelt að benda á hagkvæma
og réttmæta lausn þessa máls. Það er sama lausnin og
áður hefuT verið reynd með þeim glæsilega árangri, að
framfarir hafa óvíða verið tiltölulega meiri í landbúnaði
en á íslandi seinustu áratugina. Þessi lausn er sú, að
lánasjóðum bænda verði tryggður hæfilegur hluti af spari-
fé þjóðarinnar til ráðstöfunar, en ríkið tryggi svo með
nauðsynlegum framlögum, að sjóðirnir geti endurlánað
bændum þetta fé með lágum vöxtum til nægilega langs
tíma. Jafnfram verði gengistapinu létt af lánasjóðum
bænda eins og öðrum hliðstæðum sjóðum.
Slík lausn á lánamálum bænda er engan veginn í
þágu þeirra einna, heldur þjóðarinnar allrar. Það er
þjóðarhagur, að hér sé' rekinn blómlegur landbúnaður,
sem ekki aðeins tryggir þeim, sem við hann vinna, mann-
sæmandi afkomu, heldur einnig neytendum sem hag-
stæðast verð. Þetta getur ekki orðið, nema landbúnaður-
inn fái lánsfé til vélvæðingar sinnar og framfara með
nægilega hagstæðum kjörum.
Af þessum ástæðum hafnaði Búnaðarþing eindregið
hinum fjarstæðu tillögum Ingólfs Jónssonar um að fjár
skuli aflað í lánasjóðina með því að leggja 2% launa-
skatt á bændur og hækka útlánsvexti sjóðanna stórlega
frá því, sem verið hefur. Ef slík ókjör komastiá, verður
það ekki aðeins bændum, heldur þjóðinni allri til óhags.
Bændum hptað
Morgunblaðið hefur tekið það mjög illa upp, að Bún-
aðarþing hefur mótmælt fyrirætlun Ingólfs um 2% launa-
skattinn og hina háu útlánsvexti lánasjóðanna.
Mbl. segir, að þessi mótmæli bænda verði ekki höfð
að neinu. Bændur muni aðeins hafa verra af þessu.
Það er auðséð af öllu, að ríkisstjórnin telur sig ekki
aðeins geta haft í hótunum við samtök vinnustéttanna,
heldur beitt þau hvers konar frekju og ofbeldi. Gengis-
lækkunin í fyrrasumar átti að sýna samtökum launa-
manna í tvo heimana. Nú er röðin komin að samtökum
bænda.
En bændur hafa heyrt hótanir fyrri. Þrátt fyrir allar
hptanir nú, fékkst enginn bóndi á Búnaðarþingi til að
greiða atkvæði með launaskattinum. Og ákveðnir Sjálf-
stæðismenn eins og Kristinn á Mosfelli og Sveinn á
Égilsstöðum létu engin flokksbönd binda sig í þessu
máli.
Ögranir og hótanir Mbl. munu aðeins hafa öfug áhrif.
Það verður kannske hægt að beita bændur ólögum um
stund, eins og með búnaðarráðslögunum forðum. En til
lengdar mun það ekki takast.
Landamæradeilur miili Rússa og
Kínverja geta hafizt fljótlega
DEILUR Rússa og Kínverja
eiga rætur sínar að rekja ti!
margs konar gagnkvæmra á-
greiningsefna. Þær ástæður,
sem einna sjaldnast er talað
um, eru landamerkjadeilur
milli valdhafanna í Peking og
Moskvu.
Kínversku kommúnistarnir
vilja reyna að endurreisa forna
dýrð keisaraveldisins Kína.
Þeir geta ekki gleymt þeim
geysi-stóru kinversku lendum,
sem Rússakeisarar lögðu undir
sig á nítjándu öld. Það er fyrst
og fremst þjóðernismetnaður,
sem veldur ríkjandi tortryggni
á báða bóga.
RÚSSAR kölluðu tækni-
fræðinga sína heim frá Kína
1960, og vafalaust ber að líta á
þann verknað sem efnahagslega
refsingu. Rússar byrjuöu að
hægja verulega á aðstoö sinni
við Kínverja þegar á árinu 1957
og það hefur vafalítið verið
meint sem viðvörun. Áskorun
Mao Tse-Tung til þjóðarinnar
að „hafa hemil á tilfinningum
vorum meðan vér erum að gera
oss sjálfa sterka“ var andsvar
gegn rússneskri áreitni. Sú
■hreinsun sem fram fór i kín-
verska kommúnistaflokknum
hvarvetna um landið á árinu
1960, var fyrst og fremst til
þess gerð, að fjarlægja alla
meðlimi flokksins, sem ekki
mátu hollustu sína við Mao Tse-
Tung meira en allt annað.
Sá ágreiningur, sem nú er
mest áberandi, hófst á fyrri
hluta ársins 1960, og hann
snertir einnig landamerkjadeil-
urnar. Barátta Kínverja fyrir
fullu jafnrétti við Rússland er
ekki aðeins efnahagslegs eðlis.
Hún á sér einnig rætur í tilfinn
ingalífinu. Stundum eru bornar
fram efnislegar kröfur til þess
eins að fullnægja kröfum til-
finninganna. Landamæraágrein-
ingur Kínverja og Rússa er að
sumu leyti af þessum toga
spunninn.
VALDHAFARNIR í Peking
færðu fram söguleg rök til rétt
lætingar á innlimun Tíbets í
„alþýðulýðveldið Kína“. Þeir
eru nú að undirbúa sams konar
kröfur til landssvæða Rússa í
Síberíu.
Rússneskir keisarar lögðu á
Þannig merkja Rússar landamæri Sovétríkjanna og Kína.
sínum tima undir sig lítið hér-
að milli Ytri- og Innri-Mongól-
íu. Þetta hérað var síðar lagt
undir mongólska alþýðulýðveld
ið. Chou En-Lai játaði opinskátt
að þegar hann var á ferð í
Neapel 1960, að ágreiningur
væri risinn um þetta hérað. —
Þetta þýddi, að kínversku vald-
hafarnir væru; búnir að vekja
máls á þessu við valdhafana í
Moskvu.
Það er margt fleira, sem bend
ir tii að kínversku kommúnist-
arnir hyggi á landvinninga á
kostnað Sovétríkjanna. Á nýjum
kínverskum landabréfum er
ekki dregin ákveðin landamæra
lína milli Kína og Sovétlýðveld
anna Tadshikistan og Kirghizist
an í Mið-Asíu. Þessar landa-
mæralinur eru skýrt dregnar á
öllum rússneskum landabréf-
um. Sé þess minnzt, hve þessi
lýðveldi í Mið-Asíu eru auðug
að málmum og öðrum auðlind
um, þá hlýtur þessi aðferð Kín
verja að vekja vissar grunsemd
ir.
KÍNVERJAR voru neyddir til
að eftirláta Rússum strandhér-
uð Síberíu, Ussuri-svæðið, árið
1860. Kínverjar halda því fram,
að þeir hafi verið fýrstu land-
nemarnir á þessum slóðum. —
Frásagnir fyrstu landkönnuða
Rússa á þessum svæðum styðja
þetta.
Rússneski landkönnuðurinn
Przhevalsky hélt því fram á öld
inni sem leið, að landnám Kín-
verja mætti rekja aftur til miðr
ar seytjándu aldar. Og fyrir því
eru óyggjandi sannanir, að kín
verskir landnemar stóðu föstum
fótum í austustu landssvæð-
um Sovétríkjanna um 1830,
eða 30 árum áður en strand-
héruðin voru afhent Rússum.
RÚSSAR hafa reynzt mjög
viðkvæmir-fyrir öllu sögulegu,
sem minnir á forna mongólska
eða kínv. dýrð. Mongólskar
tilraunir til að halda við minn-
ingunni um Djengis Khan mæta
verulegri andstöðu og andmæl-
um í Sovétríkjunum.
í alfræðiorðabók Sovétríkj-
anna, sem gefin var út 1957,
segir: „Landvinningaleiðangrar
Djengis Khan til nágrannaland-
anna voru alveg sérstakt aftur-
halds-fyrirbæri.“
En kínversku kommúnistarn-
ir hafa haldið við hinni árlegu
fórnarhátíð við minnismerki
Djengis Rhans í Lanchow 1
ljóðum Mao Tse-Tung er hinum
ókunna, mongólska landvinn-
ingamanni / lýst sem kínverskri
þjóðhetju.
ÖLL landamæri mongólska al
þýðulýðveldisins og Kína eru
mjög óljóst mörkuð á öllum
nýjum, kínverskum landabréf-
um. Á rússneskum landabréf-
um er ekki að sjá neinn vafa á
þessum landamærum. Mao Tse-
Tung hefur álltaf haldið fram
þeirri ákvörðun Kínverja, að
sameina alla Tíbeta, Mongóla
og aðra „smærri flokka“ hinni
kínversku þjóð.
Kínverski drekinn hefur þeg-
ar gleypt Tíbet og allt útlit er
á, að Mongólska alþýðulýðveld-
ið fari sömu leið áður en langt
um líður. Því næst kann röðin
að koma að Ytri-Mongólíu og
Mongólum í Sovétríkjunum. —
Að því loknu er hægt að færa
fram rökréttar kröfur um, að
öllum Kazakhum, Kirghizum og
Tadshikum beri að sameinast
frændum sínum í Sinkiang og
öðrum vestlægum byggðarlög-
um hins kínverska heimaveldis,
og lúta kínversku valdi.
Mið-Asía er líkleg til að verða þrætuepli Rússa og Kinverja
pgftafel.NJjl, þriðjnd^gÆBhnMm Mfið.
t