Tíminn - 11.04.1962, Qupperneq 7

I
Útgefandi: FRAMSÓKNARFLOKKURINN
Pvamkvæmdastjóri: Tómas Ámason. Ritstjórar: Þórarinn
Þóíarinsson (áb), Andrés Kristjánsson, Jón Helgason og Indriði
G. Þorsteinsson. Fullferúi ritstjórnar: Tómas Karlsson. Auglýs-
ingastjóri: Egili Bjarnason. Ritstjómarskrifstofur í Edduhúsinu;
afgreiðsla, auglýsingar og aðrar skrifstofur í Bankastræti 7
Símar: 18300—18305. Auglýsingasími 19523. Afgreiðslusímí
12823. Áskriffargj. kr. 55 á mán. innanl. í lausasölu kr, 3 eint.
— Prentsmiðjan Edda h.f. —
FIMMTUGUR I DAG:
Erlingur Davíðsson,
Páll Sigurðsson
Listi Alþýðuflokksins við bæjarstjómarkosningarnar í
Reykjavik hefur nú fæðzt eftir talsverðar þrengingar.
Fyrst varð allhörð barátta um fyrsta sætið á lista flokks-
ins ,enda hið eina, sem er öruggt. Þar hugðust vissir menn
að bola Óskari Hallgrímssyni frá sem eftirmanni Magn-
úsar Ástmarssonar, sem ekki vildi vera í framboði lengur.
Þessir menn töldu Óskar ekki alveg nógu sauðtryggan og
vildu fá Pétur Pétursson í stað hans. Þegar þeir urðu
undir í þeirri viðureign, vildu þeir hins vegar fá mjög
íhaldssama manneskju í annað sætið til þess að vega á
móti Óskari og töldu jafnvel Pétur ekki nógu hægri sinn-
aðan til að gegna því hlutverki. Þeir tefldu því fram
Soffíu Ingvarsdóttur á móti Pétri í annað sætið og féll
Pétur nú í annað sinn. Eftir það vildi Pétur ekki eiga í
frekari hrakningum og hófst nú mikil leit að manni í
þriðja sætið. Ekki fékkst neinn flokksmaður til að fara í
það og var því hafin leit utan flokksins. Að lokum fannst
ungur læknir, Páll Sigurðsson, sem hafði fengið atvinnu
hjá Tryggingastofnun ríkisins. Hann undirgekkst það að
fara í þriðja sætið, þótt um likt leyti hefði hann látið í
Ijós við forráðamenn í Sjálfstæðisflokknum, að hann teldi
sig eiga heima í flokki þeirra.
Við nánari athugun mun Páli Sigurðssyni ekki
hafa fundizt þetta sæti neitt sigurstranglegt, því að
rétt á eftir birtist nafn hans á prófkjörslista sem Sjálf-
stæðisflokkurinn útdeildi meðal ffokksmeðlima sinna.
Þar var nafn Páls Sigurðssonar, og bárust engar at-
hugasemdir frá Páli eða mótmæli gegn þessu. Páll
hefur því bersýnilega ekki haft neitt á móti því að
fara á bæjarstjórnariista Sjálfstæðisflokksins, ef hann
fengi þar betra sæti en þriðja sætið á lista Alþýðu-
flokksins. Til þess kom þó ekki, því að Páll var með
þeim lægri í prófkjörinu.
Einhverjir kunna að lá Páli Sigurðssyni það, að hann
skyldi vera á prófkjörslista hjá Sjálfstæðisflokknum eftir
að hann var búinn að játast undir að vera í þriðja sæti
hjá Alþýðuflokknum. En gæta verða menn þess, að Páll
hefur vissa afsökun. Málefnalega skilur nú ekki neitt á
milli Alþýðuflokksins og Sjálfstæðisflokksins. Þess vegna
skiptir það ekki neinu meginmáli í hvorri þeirri Kefla-
víkinni er róið. Það er svo í samræmi við ,,viðreisnar“-
andann, að menn bjargi sér eins og bezt þeir geta og
grípi gæsina þar sem hún gefst.
En ömurleg eru örlög þess flokks, sem eitt sinn laut
stjórn þeirra Jóns Baldvinssonar og Héðins Valdimars-
sonar, að menn skuli ekki sjá neinn mun á honum og
sjálfu íhaldinu og sé því sama hvorn flokkinn þeir held-
ur fylla. En þetta er staðreyndin og Páll Sigurðsson er
síður en svo álasverður fyrir að glöggva menn á þessu.
Máli vísað frá
í blöðum stjórnarflokkanna hefur því verið haldið
fram í allan vetur, að meðal þeirra frumvarpa, sem einna
mest væri aðkallandi að afgreiða á þessu þingi, væri frv.
um almannavarnir.
Það gerðist svo, er frv. var tekið til meðferðar í neðri
deild, að kommúnistar hófu nokkurt málþóf gegn því.
Eftir það byrjuðu Helsingforsfararnir Bjarni Benedikts-
son og Einar Olgeirsson að semja um málið.
Niðurstaða þeirra viðræðna varð sú, að kommúnistar
hættu málþófinu, en Bjarni flutti frávísunartillögu þess
efnis, að ekkert lægi á að afgreiða málið á þessu þingi.

ritstjóri á Akureyri
Erlingur Davíðsson er fæddur
á Stóru-Hámundarstöðum á Ár-
skógströnd 11. apríl 1912, yngsta
barn þeirra hjóna, er þar bjuggu
þá, Davíðs hreppstjóra Sigurðs-
sonar og konu hans Maríu Jóns-
dóttur. Eldri börn þeirra eru Ing-
ólfur grasafræðingur f Reykjavík,
Steinunn gift á Akureyri, Harald
ur bónjli á Hámundarstöðum og
Bergþóra, sem látin er fyrir
nokkru, þá gift kona í Reykjavík.
Hún var nemandi og um tíma
kennari í Laugaskóla, og eftir
hana er stutt, en einkar falleg
ritgerð prentuð í ársriti skólans
árið 1930.
Foreldrar Erlings bjuggu áður
á Ytri Reistará í Amarneshreppi,
en fluttust þaðan í Hámundar-
staði árið 1909. Sigurður á Reist-
ará, faðir Daviðs var Hallgríms-
son bónda á Kífsá og víðar Sig-
urðssonar, en kona Sigurðar var
Steinunn Davíðsdóttir bónda á
Glerá Tómassonar bónda á
Hvassafelli. María, kona Davíðs
(móðir Erlings) var dóttir Jóns
Ólafssonar, er ættaður var úr
Skagafirði og konu hans Berg-
þóru Pálsdóttur, bónda í Leyn-
ingi i Eyjafirði. Koma hér sam-
an þingeyskar ættir og skagfirzk
ar en þó einkum eyfirzkar, sem
mig skortir þekkingu til að gera
grein fyrir.
Um Hámundarstaði segir í
Landnámu, að þar hafi Helgi
hinn magri haft sína fyrstu vet-
ursetu eftir að hann tók land við
Eyjafjörð, en hafi um vorið eftir
„vetur mikinn“ gengið á „Sólar-
"fj»ll“og BéS að„svartara var miklu
W*sjá iníF'til fjarðarins", en
þangað flutti hann síðan fólk sitt
og fjármuni og bjó í Kristnesi.
Sjálfsagt hefur Erlingur geng
ið á þau hin sömu fjöll, því að
hann ólst upp á Hámundarstöð-
um og vann þar að búi fram und-
ir tvítugsaldur, en lagði síðar leið
sína inn með firðinum, svo sem
gert hafði forfaðir hans, og hef-
ur átt þar heima lengi, inni í
Eyjafirði og á Akureyri.
Haustið 1931, þá 19 ára gamall
fór Erlingur til náms í Lauga-
skóla og var þar við nám næstu
tvo vetur. Eftir það var hann
eitt ár hjá Klemenzi Kristjáns-
syni kornyrkjumanni á Sámsstöð
um, til þess að kynna sér korn-
rækt o.fl. Fór síðan í búnaðar-
skólann á Hvanneyri og tók burt
fararpróf þaðan 1935. Var einn-
ig um tíma í garðyrkjuskólanum
á Reykjum og fékk réttindi sem
garðyrkjumaður. Síðan í nokkur
ár ráðsmaður í Laugaskóla.
Eftir að Kaupfélag Eyfirðinga
stofnaði til kornræktar á jörð
í Eyjafirði var Erlingur ráðinn
til starfa þar. Allt var þá unnið
þar með hand- og hestverkfær-
um, að þreskingu undantekinni.
Það þótti nokkrum tíðindum
sæta, þegar Erlingur, haustið
1939, kom í kaupstaðinn með 100
tunnur af ágætu korni af akri
sínum, enda hafði þá kornyrkja
að mestu legið niðri í Eyjafirði
um aldir, þótt af henni færu sög-
ur fyrrum sem kunnugt er. Enn
fremur sá Erlingur um gróður-
hús KEA við Brúnalaug fram til
ársins 1950.
Það ár (1950) fluttist Erlingur
til Akureyrar, gerðist starfsmað-
ur við blaðið Dag og hefur unnið
þar síðan. Haukur heitinn Snorra
son var þá ritstjóri Dags og fékk
hann Erling til að taka að sér
afgreiðslu blaðsins, sem mikið
þótti undir komið með tilliti til
útbreiðslu og fjárhags. Það kom
þá einnig í hlut hans öðru hverju
að skrifa í blaðið, eitt og annað,
þegar þess þurfti með, og að sjá
um útgáfu þess á meðan ritstjór-
inn var sjúkur og gát því ekki
sinnt störfum. En Haukur Snorra
son var svo sem kunnugt er,
gæddur óvenjulegum hæfileikum
til blaðstjórnar, og hefi ég heyrt
Erling segja, að samstarfið við
hann hafi orðið sér sem skóli á
nýju sviði og mikilsverður undir
búningur þess, er síðar varð.
Þegar Haukur Snorrason gerð-
ist ritstjóri Tímans í ársbyrjun
1956, tók Erlingur við ritstjórn
Dags, og hefur verið ritstjóri síð
an, eða um rúmlega 6 ára skeið.
Það er ærið starf og vandasamt
að stýra útbreiddasta og áhrifa-
mesta stjórnmála- og fréttablað-
inu, sem út kemur utan Reykja-
víkur, en Erlingur hefur geng-
ið að því með áhuga og dugnaði
og reyndist eiga „góðan penna“
þegar til þurfti að taka, þótt ekki
hefði hann gefið sig mikið að rit
störfum áður. Það ætla ég, að
eigi skorti hann kapp til mála-
fylgju, er honum þykir þess við
þurfa.
En þvKfer fjarri, að Dagur
sinni stjórnmáladeilum einum
eða aðallega eins og'mörg viku-
blöð gerðu fyrrum. Öðru efni er
þar að jafnaði mun meira rúm
ætlað. f seinni tíð hefi ég oft
heyrt það sérstaklega haft á orði,
að Dagur flytji glöggar og áreið-
anlegar fréttir af atvinnulífi nórð
an lands, bæði í sveit og við sjó
og fylgist vel með í þeim efnum.
Hafa menn þó stóru dagblöðin í
Reykjavík til samanburðar, en
ekki hefur ritstjóri Dags að jafn
aði á að skipa öðrum blaðamönn
um en sjálfum sér. Þar er e^ki
fremur en yfirleitt hjá öðrum
vikublöðum um verkaskiptingu
að ræða. Þess má 0 jta að Erling
ur hefur annazt fréttaritun
nyrðra fyrir Tímann og tekið ljós
myndir fyrir bæði blöðin, en þó
einkum Dag. Er hann hagleiks-
maður á því sviði. M.a. fór hann
sl. sumar fyrir Tímann um Aust-
firði, þegar síldveiðin stóð þar
sem hæst, og birti Tíminn grein-
ar og myndir frá honum úr þeirri
för. Hann hefur farið tvær ferðir
til útlanda í hópi blaðamanna, og
á sumrin bregður hann sér öðru
hverju í næstu byggðarlög með
minnisbók sína og myndavél, en
er að öðru leyti þaulsætinn á skrif
stofu sinni, eða í prentsmiðju,
hlýðir fréttamönnum sínum yfir
í landss.ímanum, er honum þykir
tíðinda von, — eða fylgist með
bæjarfréttum, og unir þar vel við
dagsins önn. Margir eiga þaftgað
erindi og næði til ritstarfa því
stundum takmarkað sem verða
vill á slíkum stað, við fjölförn-
ustu götu hins norðlenzka höfuð-
staðar.
Greinar Dags um áf-engisvanda
mál þjóðarinnar nú undanfarið
hafa vakið athygli og umræður
meiri en flest annað, sem um
þau mál hefur verið ritað í seinni
tíð a.m.k. norðanlands.
Erlingur er kvæntur Katrínu
Kristjánsdóttur, mætri kunu þing'
eyskri, þau eiga fjóra sonu upp-
komna. Eru tveir þeirra við há-
skólanám í Reykjavík, en hinir
við verzlunarstörf á Akureyri.
Um leið og ég árna Erlingi
DaWðssyni heilla á merkisdegi í
ævi hans, minnist ég með þökk
kynningar okkar og samstarfs á
undanförnum árum svo og vin-
semdar, sem ég hef átt ^ið mæta
á heimili þeirra hjóna. G.G.
T I M I N N, miðvikudagur 11. apríl 1962.