Tíminn - 01.09.1962, Qupperneq 6

MINNING:
Vilborg Jónsdóttir Hierúif
Hinn 16. ágúst s. 1. lézt á Sjúkra
húsi Hafnarfjarðar ekkjan Vilborg
Jónsdóttir Kjerúlf, hálftíræð að
aldri. Fer útfðr hennar fram kl. 2
í dag.
Vilborg var fædd á Kleif í Fljóts-
dal 24. apríl 1867, dóttir Jóns
bónda þar Magnússonar og konu
hans, Sigríðar Sveinsdóttur frá
Götu (nú Holti) f Fellum, — og
ólst upp í foreldraranni til full-
tíða aldurs. í árslok (16/12) 1889
giftist hún Guðmundi Kjerúlf-
Andréssyni frá Melum, sem þá var
ráðsmaður á búi Þorvarðar læknis
Kjerúlf á Ormarsstöðum, bróður
síns. Vorið 1891 byrjuðu þau bú-
skap á Refsmýri, næsta bæ við
Ormarsstaði, en fluttu þaðan eftir
ár að Fljótsbakka í Eiðaþinghá.
Þorvarður læknir dó 26. júlí
1893. Vorið eftir fengu þau ábúð
á Ormarsstöðum og bjuggu þar
5 árin næstu. Þá var jörðin seld
og þau urðu að víkja fyrir kaup-
andanum. Fengu þau þá ábúð í
Sauðhaga í Vallahreppi, og bjuggu
þar 10 ár. Vorið 1909 fengu þau
ábúð á Hafursá í Skógum og
bjuggu til vors 1946 — brugðu þá
búi og fluttu að Hábæ í Vogum til
dóttur sinnar, Önnu, og tengda-
sonar Sveins Pálssonar prests í
Þingmúla, Pálssonar, og áttu hjá
þeim athvarf til æviloka. Guð-
mundur dó ári síðar, 24. maí 1947,
áttatíu og fjögra ára að aldri.
Vilborg var fríðleikskona, virðu-
leg og prúð í fasi og framkomu og
viðmótsþýð, — öllum þekk og eft-
irminnileg, sem henni kynntust.
Hún var greind kona og stálminn-
ug, og hélt líkams- og sálarkröft-
um vel fram til hinztu stundar.
Ég kynntist Vilborgu og Guð-
mundi ijyrst árið 1895, er þau
bjuggu á Ormarsstöðum — var
kaupamaður hjá þeim um tíma
sumarið áður en ég fór á Möðru-
vallaskólann. Minnist ég þess
hvað þau voru samvalin í hátt-
prýði og alúðlegu viðmóti. Svo
lágu leiðir ekki saman fyrr en eftir
1909, er þau voru komin að Hafurs
á en ég farinn að búa í Hamborg.
Á búskaparárum mínum þar átti
ég oft leið um á Hafursá og hafði
þar viðdvöl mörgum sinnum. Al-
faraleið lá þar fyrir neðan garð,
en stutt heimreiðargata til bæjar
ins frá báðum hliðum og þess
neyttu margir, enda ánægjulegt
að njóta alúðlegrar gestrisni þeirra
hjóna. Og fyrir mig hentaði vel að
hvíla þar hesta mína.
Hafursá er í ýmsu tilliti vildar-
jörð og fagurt aðsetur. Þaðan er
ein fegursta yfirlitssýn á Upp-
Héraði. Byggðin vestan Lagar-
fljóts blasir þaðan við sjónum og
til suðvesturs gnæfir fjallkóngur
Austurlands, Snæfell, upp af há-
SEXTUGUR:
OLI BJARNASON,
útvegsbóndi í Grímsey
Óli Bjarnason, útvegsbóndi á
Sveinsstöðum í Grímsey varð sex-
tugur þ. 29. þ.m.
Fæddur var hann að Steindyrum
á Látraströnd við Eyjafjörð, 29.
ágúst 1902. Foreldrar hans voru I
hjónin Bjarni Gunnarsson og j
Inga Jóhannesdóttir, er þar
skarandi dugnaðar- og sæmdar-
konu, Elínu Þóru Sigurbjömsdótt-
ur, fyrrum bónda á Sveinsstöðum.
Heimili þeirra hjóna er að verð-
leikum rómað fyrir rausn og mynd
arskap, eigi aðeins innan sveitar-
innar, heldur einnig víðs vegar um
land, því ferðamenn er hingað
bjuggu, voru þau bæði komin af! lsita, koma flestir í Sveinsstaði,
traustum og tápmiklum bændaætt-
um.
Föður sinn missti Óli er hann
var 5 ára gamall, drukknaði hann
í fiskiróðri. Tók ekkjan sér þá
ráðsmann, Óla Hjálmarsson, er
svo varð seinni maður hennar.
Ellefu ára gamall fluttist Óli
hingað til Grímseyjar með móður
sinni og fóstra og hefur dvalið
hér síðan, að einum vetrí undan
skildum, sem hann var í Færeyj- j
um. Óli Hjálmarsson er látinn fyr- j
ir nokkrum árum, en Inga lifir
enn, í hárri elli.
Það kom brátt í ljós, að sveinn-
inn Óli mundi bera hátt merki
ættar sinnar um dugnað og á-
huga í starfi, enda hlaut hann gott
uppeldi hjá móður sinni, mikil-
hæfri sæmdarkonu og fóstra sín-
um, er var hinn mesti ágætismað-
ur í hvívetna, starfsamur, forsjáll i
og ráðhollur, reyndist hann og
nafna sínum hollvinur og ráðgjafi,
meðan hans naut við.
Óli Bjarnason gerðist snemma
öðrum fremrj um sjósókn og hvers
konar aflabrögð og aflakóngur eyj
arinnar var hann lengi. Djarfsæk-
inn þótti hann, en jafnan aðgætinn
og hefur aldrei hlekkzt á, þó oft
hafi verið við ómild veður og
úfinn sjó að etja.
Bjargmaður var hann bæði fim-
ur og áræðinn, og ekki eru nema
fá ár síðan hann kleif Miðgarða-
bjarg, ásamt syni sínum, til að
bjarga sjómönnum, sem brotið
höfðu skip sitt undir bjarginu, í
illviðri og náttmyrkri. Og enn
munu hvorki björg né bárur buga
þrek og áræði Óla Bjarnasonar,
Gæfumaður hefur Óli alla tíð
verið. Kvæntur er hann framúr-
og mikill fjöldi sjómanna, bæði
innlendra og erlendra, hefur kom
Óli er maður greindur vel, at-
hugull og úrræðagóður, er einatt
til hans leitað, þegar skjótra úr-
ræða þarf við. Greiðvikinn er hann
með afbrigðum og vill hvers
manns vanda leysa. Hreins'kilinn
'og drenglyndur og vill jafnan hafa
það er réttást reynist, hvort sem
honum sjálfum kemur vel eða
ekki.
. Enn er Óli þéttur, á velli og
léttur í spori, og lítt mun hann
kvíða glímunni við elli. Og þó
hann að sjálfsögðu verði, sem
aðrir, í sporum Þórs í þeirri við-
ureign að lokum, þá eru sigur-
horfurnar engu minni hans megin,
enn sem komið er.
Á þessum merku tímamótum í
ævi Óla munu margir renna til
ið þar og borið heim til sín bjart- hans hlýjum huga. Og þakkir og
ar minningar um gestrisni og blessunaróskir hinna fjölmörgu
hjartahlýju húsbændanna. Þeim vina, nær og fjær, fylgja honum
hjónum hefur oiðið sjö barna auð og heimili hans inn á sjöunda á-
ið, sem öll eru tápmikið myndar- i fangann.
fólk, eins og þau eiga kyn til.
Einar Einarsson

Óli Bjarnason og kona hans Elín Þóra Sigurbiörnsdóttir
lendinu, sem turnbygging fyrir
botni Norðurdals—Fljótsdals.
Guðmundur Kjerúlf var hygginn
og eljusamur búmaður, sem aldrei
féll verk úr hendi, nema þegar
gestum varð að sinna. Við þá var
hann ræðinn og alúðlegur. Hann
var fastlyndur maður, gjörathug-
ull og spakur að viti. Það var ætíð
ávinningur og lærdómsríkt að eiga
samræður við hann.
Svo kom hin fasprúða glæsilega
húsfreyja, bar krásir á borð og
lagði sinn skerf til samræðunnar.
Eitt leiftrið í gullakistu minn-
inganna er að hafa kynnzt þeim
Hafursárhjónum, Vilborgu og Guð
'mundi.
Guðmundur og Vilborg eignuð-
ust átta börn. Tvær dætur misstu
þau á æskuskeiði. Hin sem kom-
ust til fulltíðaaldurs, voru þessi:
Jón bóndi fyrst á Hafursá, síðar
verðgæzlustjóri fyrir Austurland,
búsettur á Reyðarfirði, kvæntur
Guðlaugu Pétursdóttur frá Eski-
firði.
Anna, húsfreyja í Hábæ, fyrr-
nefnd.
Sigríður, gift Guðmundi Guð-
mundssyni frá Freyshólum, dáin
1931.
Sólveig, gift Gunnari Jónssyni
frá Halloimsstað, fyrrum lengi
gjaldkera sjúkrahússins á Akur-
eyri, nú starfsmanni við dagblað-
ið Tíminn.
Andrés, bóndi á Akri í Reyk-
holtsdal, kvæntur Halldóru Jóns-
dóttur úr Reykjavík.
Útför Vilborgar fer fram í dag
frá Kálfatjarnarkirkju.
Halldór Stefánsson
VEB Globus-Werk Leipzig
Rspublik
Útboð
Tilboð óskast um smíði innréttinga í handavinnu-
stofur í Réttarholtsskóla.
Útboðsgögn verða afhent í skrifstofu vorri Tjarn-
argötu 12, m. hæð gegn 300 króna skilatryggingu.
Innkaupastofnun Reykjavíkurborgar
Utböð
um hitaveitulagnir í Hlíðarhverfi, 5. áfanga
Tilboð óskast í hitaveitulagnir utanhúss í eftirtald-
ar götur í Hlíðarhverfi:
Hluta af Bólstaðarhlíð, Háaleitisvegi, Skipholti,
Grænuhlíð og Stigahlíð svo og Vatnsholt og Hjálm-
holt.
Útboðsgögn verða afhent í skrifstofu vorri, Tjarn-
argötu 12, 3. hæð gegn 3.000,— kr. skilatrygg-
ingu.
Innkaupastofnun Reykjavíkurborgar
TILKYNNING
Nr. 16/1962
Verðlagsnefnd hefur ákveðið að framlengja um
óákveðinn tíma gildi tilkynningar verðlagsstjóra
nr. 16 frá 31. ágúst 1961 en samkvæmt henni
voru tilteknar vörutegundir undanskildar ákvæð-
um um hámarksálagningu til l.'sept. 1962.
Reykjavík, 31. ágúst 1962.
Verðlagsstjórinn. (
■ N' N, laugardagurinn 1. sept. 1962. —
6