Tíminn - 04.01.1963, Blaðsíða 6

Karólína Sigríöur Einarsdóttir
F. 25. maí 1912,
D. 25. des. 19G2
Með nýju ári og hækkandi sól
fylgja vimr Líbu Einarsdóttur
henni að hvxlu í mold þeirrar sveit
ar, sem fóslraði hana unga. Hún
verður í dag jarðsett að Lágafelli
í Mosfe'.lssveit.
Sjúkum og þreyttum er hvíldin
bezt, en erntt er að sætta sig við,
að þurfa að sjá henni á bak svo
snemma á ævi, góðri vinkonu, sem
gaf vinum sínum gleði og traust
og mikilli hæfileikamanneskju
frá óloknum verkefnum.
Líba, sem svo var jafnan nefnd,
hét fullu nafni Karolína Sigríður.
Hún fæddisl að Miðdal í Mosfells
sveit 25. maí 1912. Foreldrar henn
ar voru hjónin Valgerður Jóns-
dóttir og Einar Guðmundsson, sem
þar bjuggu. Líba ólst upp í Mið'-
dal á mannmörgu sveitaheimili í
hópi margra systkina. Strax á æsku
dögum hófst dálæti hennar á hest-
um og voru þeir æ síðan kærir
vinir hennar. Átti hún jafnan góð-
hesta þó búsett væri í borg og
margar voru ánægjustundir henn-
ar í félagsskap þeirra og fór hún
jafnvel langferðir landshluta milli
ein með þeim.
Líba stundaði nám, tvo vetur,
í hérað'sskólgnum á Laugavatni, og
kom þá þegar í ljós, hver afburða
námsmaður hún var. Um skeið var
hún við málanám í Þýzkalandi.
Árið 1935 þ. 2. okt. giftist hún
Guðmundi Gíslasyni lækni. Þau
eignuðust 3 börn, Aðalbjörgu
Eddu, Hlédísi og Hall, tvær mann
vænlegar dætur, dugnaðarkonur,
sem báðar hafa lokið stúdents-
prófi, og faiiegan dreng, sem ekki
gat náð þrcska, sem önnur börn
og veit nú ekki að hann hefur
misst móður, sem elskaði hann.
Þungbær voru örlög drengsins
hinni dagíarsglöðu konu, sem
ekki flíkaðí harmi sínum.
Skömmu eftir að Líba giftist
hóf hún nám að nýju. las undir
stúdentspróf, settist síðan í nor-
rænudeild Háskóla íslands og lauk
þaðan prófi, iyrst íslenzkra kvenna
árið 1950. ^llmörg undanfarin ár
vann hún að söfnun orða í íslenzku
máli varðandi hesta og hesta-
mennsku. Þekking hennar á hest-
um og ást hennar og aðdáun á
þeim gerði henni þetta verk kær-
komið og auðvelt, og miðaði henni
vel meðan heilsan leyfði. Fór hún
langferðir á fákum sínum meðan
hún megnaði áð vinna að þessu
verkefni. Er nú „opið og ófyllt“
skarð hennar í hópi þeirra, sem
vilja verja ævi sinni til að vernda
og varðveita „ástkæra ylhýra mál-
ið“
Fyr;- þremur og hálfu ári kom
í ljós að Liba hafði þann alvar-
lega sjúkdóm, sem nú hefur orð'ið
henni að bana. Skurðaðgerð. sem
þé var framkvæmd frestaði nokk-
uð því, sem koma vai'ð, en snemma
á síðasta ári kom í ljós, að sjúk-
dómurinn hafði hafið árás á hana
á ný. Reynt var tvívegis með hol-
skurði að fresta því, sem yfir vofði
en án árangurs. Banalegan var
löng og erfið. en þrek og æðru-
leysi hennar var frábært. Og um
það bil er sól reis á jóladag var
langvinnu scríði lokið.
Kynni min af þeim hjónum,
Líbu og Guðmundi, hófust þegar
hjálpsamur húseigandi leysti hús
næðisvandræði tveggja ungra
hjóna með því að bjóða húsfreyj
unum að deila einu eldhúsi. Ungu
konurnar, við Líba. vorum hálf-
kvíðandi fynr hinu nána sambýli.
En í því eldhúsi hófst vinátta, sem
á þessu hausti hafði varað fjórð-
frá KVHðdaB
ung aldar og varð okkur því dýr-
mætari, sem árin urðu fleiri, og
á ég þar allt að þakka. Vinátta
þeirra hjóna, er eitt af því fágæta,
sem mér hefur hlotnazt í lífinu.
Það er erfitt að sætta sig við,
áð sögu þinni meðal okkar skuli
lokið, Líba mín. ■ Þú, sem varst
glöðust allra í góðum hópi, hag-
orð, gáfuð og skemmtileg og við-
ræðubezti vinur á einmæli. Og
hætt er við að dapurleikinn verði
áleitinn við vini þína á þéssu ný-
byrjaða ári. en minningin um þig
er björt. Allir vinir þínir eiga hlýj-
ar og fallegar minningar um þig. en
flestar, fegurstar og kærastar á
sá, sem mest hefur misst, þinn
góði eiginmaður og frábæri sam-
ferðamaður i lifinu. Megi hin fagra
minning vera honum tiltækust,
begar harmurinn er sárastur.
Þú trúðir því einlæglega,, Líba
mín, að til væri annað líf. Vegni
þér vel á þínum nýju slóðum.
Hjartans þdkk fyrir allt.
Valborg Bentsdóttir
í dag verður Líba Einarsdóttir!
frá Miðdal kvödd hinztu kveðju
að Lágafellskirkju.
Lokið er löngu stríði við kvala-
fullan sjúkdóm. — Það
stríð háði hún með dæmafáu þol-
gæði og æðruleysi, með síþakk-
látum huga til allra, sem af van-
mætti reyndu að rétta henni hjálpj
arhönd.
Æskuárin dvaldi Líba á heim-
ili foreldra sinna að. Miðdal í Mos-
fellssveit. Við þessar æskuslóðir.
heiðardalinn, vötnin og viðáttu
heiíSarinnar, batt hún órofa
í tryggð. Þar voru hennar drauma-;
| lönd.
Ung gekk hún að eiga Guðmund
Gíslason, lækni, og bjó honum og
börnum þeirra elskulegt heimili,
þar sem góðvild og gestrisni réðu
ríkjum.
En hin unga, fjölgáfaða hús-
móðir þráði víðara verksvið. Því
hóf hún skólanám ■ nýjan leik,
: lauk stúdentsprófi o” siðar kandí-j
1 datsprófi í norrænum fræðum1
fyrst allra íslenzkra kvenna.
Að háskólaprófi loknu hóf hún
starf í fræðigrein sinni eftir því
■sem aðstæður levfðu. Það sjarf,
sem hún vanifl)len'gsl ið og tók
hug hennar fanginp hin?síðari ár,
var söfnun orða og orðtaka, eink-
um þeirra, er varða hross, með-
ferð þeirra og búnað.
Bylting sú, sem orðið hefur í
atvinnuháttum íslendinga síðustu
áratugi, hefur haft mikil áhrif á
málfar og orðaforða fólks. Orð og
orðtök, sem flestum voru töm fyr-
ir fáum áratugum gleymast óð-
fluga, þegar lögð eru niður störf
þau, sem orðin voru tengd.
Vegna þess, að Líba var alin
upp við sveitastörf í æsku, var
henni þessi þróun ljósari en mörg
um öðrum.
Hún einsetti sér að leggja fram
krafta sína og þekkingu til þess
að forða frá gleymsku þessuin
þætti tungunnar, sein enn var að
finna hjá gömlu fólki, en var að
deyja út með því. Hún var þeirr-
ar skoðunar, að þetta verkefni
kallaði meira að en rannsóknir
tryggilega geymdra bréfa og hand
rita. En þegar hún leitaði stuðn-
ings til þessa starfs, voru undir-
tektir norrænumanna, er málum
réðu, næsta daufar.
Starfið hóf hún samt ótrauð og
af því kappi, sem henni var lagið,
er hún hafði sett sér eitthvað
mark, og hélt hún því fram, með-
an kraftarnir entust.
Sumar eftir sumar ferðaðist hún,
oftast á hestum, um flestar byggð
ír landsins, heimsótti og talaði við
gamalt fólk.
Með næmleik sínum og persónu
töfrum átti hún auðvelt með að
vekja áhuga þesjs og traust. Með
lipurð og þoiinmæði, sem vart
hefði mátt ætla þessari örlyndu
konu, gat hún oftast beint frásögn
heimildarmannsins að þvi efni,
sem hún hafði sérstakan áhuga á
hverju sinni og þá féllu hálf-
gleymd orð og orðtök ;! sjálfu
sér inn frásögnina Bejnar
spurningai um einstök orð eða
atriði báru oftast lítinn árangur.
Samtöl af þessu tagi gátu stund-
um staðið dögum saman með
lengri og skemmri hvíldum, og
því oft verið hið mesta þolinmæð-
isverk.
Það er meo óiíkindum. hve
miklu starfi Líba fékk lokið á
þessu sviði, þau fáu ár, sem for-
sjónin veitti henni, og allt er það
unnið af stakri nákvæmni og vand
virkni. Því lengra, sem frá líður,
mun verk þetta þykja mikilsverð-
ara.
Enda þótt bókmenntir og ís-
lenzk tunga væru henni kannske
hugstæðastar, átti hún mörg og
næsta fjarskyld áhugamál önnur.
Frá barnsaldri hafði hún dáð
hesta og henni var nautn að því
að umgangast þá Hún var óvenju
vel hestfær, sat hest fallega og
var mjög næm á skapgerð hesta
og gang. Manna bezt kunni hún
að meta þann unað, sem því fylg-
ir að hafa unnið traust og tryggð'
göfugs hests. Mesta yndi hennar
voru ferðalög á hestum, þar sem
hún gat í kyrrð notið töfra ís-
lenzkrar náttúru. Og ekki trúði
Líba því, að eilífðin væri svoT
skemmtanasnauð, að þar biðu
hennar ekki gömlu gæðingarnir.
Ljóð og sögur lágu henni létt!
á tungu og sjálf var hún vel skáld-
mælt.
f þjóðmálum hafði hún ákveðn-
ar skoðanir og var ávallt einarður
málsvari lítilmagnans.
Vinföst var hún og trygglynd
og lagði sig fram um það að
gleðja þá, sem við erfiðleika áttu
að stríða.
í hópi kunningja var hún hrók-
ur alls fagnaðar, þar fylgdi henni
ávallt fjör og kæti.
Glaðværð hennar og sérstæðir
persónutöfrar voru slíkir, að
seint mun gleymast þeim, sem
kynntust.
„Við deyjum sjálf að meira eða
minna leyti með hverjum góðum
vini sem kveður“, Sannleikur
þessara orða verður hvað ljósast-
ur, þegar sérstæðir og eftirminni-
legir samferðamenn hverfa á
miðjum aldri.
Og nú er Líba aftur komin
heim í sveitina sína. Frá hvílu-
stað hennar sér vítt um sund og
voga og inn til heiðarinnar, æsku-
stöðvanna. Hvergi er fegurra sól-
setur í Mosfellssveit.
Hugheilar þakkir og fyrirbænir
fylgja þessari merkiskonu á fram-
tíðarveginn.
P. A. P.
DHNER
i
ODHNER
reiknivélar
reiknivélar
við allra hæfi
Þetta eru reiknivélarnar, sem svo margir spyrja
um. Venjulega fyrirliggjandi átta gerðir af sam-
lagningar- og margföldunarvelum.
Verð frá icr. 5.145,00
Höfum einnig mjög hentuga húðarkassa sem eru
byggðir fyrir Odhner vélar -- Verð kr. 1768,00
Leitið upplýsinga hjá oss.
Stisfi ©T. doíins&n
Túngötu 7 — Símar 16647 og 12747
6
T f M I N N, föstudagur 4. janúar 1963. —