Tíminn - 16.01.1963, Side 2

KENNEDY forseti er staddur þarna í The National Gallery of Art í Washington, ásamt menntamálaráðherra
Frakka, Andre Malraux og konu hans. Tilefnið er hið fræga 456 ára gamla málverk, Mona LÍsa, eftir Leon-
ardo de Vinci, sem flut*t var með miklum tiifæringum frá París til Washington, en þar mun það verða í tvo
mánuði. Menntamálaráðherrafrúin afhíúpaði málverkið við hátíðlega athöfn þann 8. janúar, og var því út-
varpað um 611 Bandaríkln og sent yfir til Evrópu gegnum Telstar.
GRiN EERT AÐ KENNEDY
OG NÁNUM VINUM HANS
Út hefur verið gefin í
Bandaríkjunum grammófón-
plata, sem ber nafniS, The
First Family. Hún fjallar,
eins og nafnið gefur til
kynna um Kennedy-f jölskyld
una, og er hárbeitt ádeila í
auglýsingarskyni. Textinn er
eftir Earle Doud og Vaughn
Meader, og fyrst var þetta
leikið í sjónvarpi. Platan náði
miklum vinsældum í Banda-
ríkjunum, og þá var tilgang-
inum líka náð. Hér á eftir fer
svo stutt frásögn af þessari
merkilegu plötu.
ir hlutir vekja nefnilega æsandi
forvitni á dýrlingunum.
Á síðustu árum hefur persónu
dýrkuninni hnignað' enn til muna
þegar hún tók í þjónustu sína
kímnigáfuna og hæðnina. Fórn-
arlamb fjöldans getur fyrst ver-
ið ánægt og öruggt um vinsæld-
ir, ef gert er takmarkalaust grín
af því.
Bandarikjamenn voru heldur
en ekki heppnir, þegar Kennedy-
fjölskyldan tróð sjálfri sér af
ásettu ráði fram í sviðsljósið.
Hvað mikið álit, sem þið hafið
á Kennedy forseta, þá er ekki
hægt ag neita því. að hann er
ekki skemmtilegur. Það er hægt
að ímynda sér Truman eða Ei-
senhower í veizlu með glas í
hendinni og skemmtilegan brand
ara á vörunum, en ef Kennedy
mundi birtast, þá mundi hin
skemmtilega stemning deyja út.
Hann er alinn upp í hlutverki
yfirmannsins og hann er hug-
sjónamaður, og skemmtilegir
hugsjónamenn eru einfaldlega
ekki til. Konan hans er mjög
upptekin við hárkollurnar sínar
21, reiðhestana sina, vatnaskíð-
in, súperbörnin tvö, og menn-
ingarlega innréttingu Hvíta húss
ins. Samt er þetta ekkert til að
gera grín að. Þegar þessar tvær
ungu og laglegu manneskjur tala
þar að auki amerísku með Boston
hreim, en það fær alla Banda-
ríkjabúa ósjálfrátt til að hugsa
um mikla peninga, æðri mennt-
un og meðfætt stærilæti, þá eru
æðstu hjónjn þegar orðin efst
á óskalista persónudýrkendanna.
Þau eru enn meiri en Flintstone-
fjölskyldan, þau eru: The first
Family.
Og það er nafnið á LP-plötu
hinna tveggja skemmtilegu rit-
höfunda Bob Booker og Earle
Doud. Platan er svo illgirnisleg,
að vinsældir forsetans hljóta að
vaxa um helming, ef þag er
mögulegt. Platan kom á markað-
inn í júlí s.l. og varð þegar
svo vinsæl, að hver Bandaríkja-
maður, sem fylgjast vildi með
og vera samtalshæfur, varð að
eiga hana. Höfundar þessarar
stereo-reviu, sem byrjaði sem
sjónvarpsdagskrá, voru svo
heppnir, að hafa uppi á tveimur
óþekktum leikurum, sem gatu ná
kvæmlega náð rödd Kennedys
(hún er staccato.s borið fram sj,
og enginn tími til að draga and-
ann) og rödd Jacquelines (en
hún er tilbreytingarlaus, kelin
og blest) fyrir utan alla bræð-
urna, systurnS-, mágana, þing-
mennina, verndarmenn og fjand-
menn. Castro er mjög skemmti-
legur latin-amerískur persónu-
leiki, en Krustjoff eru gerð lítil
skil.
Er svo þessi samsuð'a skemmti
leg? Því verður að svara játandi.
En inn á milli eru lélegir brand-
arar, eins og t. d. þessi, sem er
af blaðamannafundi, sem forset-
inn heldur:
— Herra forseti, hvenær kom-
um við til með að senda mann
til tunglsins?
— Strax og Senator Goldwater
er tilbúinn.
Inn á milli eru svo hlutir,
sem virkilega eru kaldhæðnir.
Dæmi: Forsetafiúin er þreytt
á allri klíkunni, og spyr eigin-
Framhald á 13. síðu.
VAUGHN MEADER, leikarinn, sem leikur Kennedy, talar inn á plötuna.
Persónudýrkunin rís hvergi
eins hátt og í Bandaríkjunum, og
hvergi hefur verið hlúð jafn-
mikið að henni. Hún er orðin
nokkurs konar listgrein, sem hef
ur sína föstu tilbið'jendur, og
þeir eru ekki neinir viðvaningar
í faginu. Þeir gleðjast ekki yf-
ir fátæklegum blaðafyrirsögnum,
eins og, drottningin sagði góðan
daginn, ef um Danmörku væri
að ræða, eða fegurðardrottning-
ar viðstaddar hitt og þetta, ef
um ísland væri að ræða.
Þannig hlutir eru smámunir í
Bandaríkjunum og því leiðinleg-
ir. Æðstu prestar þessarar list-
greinar, þlað'amennirnir og blaða
fulltrúarnir, verð'a að leggja höf-
uðið betur í bleyti, samkeppnin
er hörð, og því hefur hin nei-
kvæða saga smám saman sigrazt
á venjulegum velgengnissögum.
HjÓnaskilnaðir, sjálfmorðstil-
raunir, gjaldþrot og umferðar-
sektir eru vænlegustu leiðirnar
til að hækka stöðu viðkomandi
persónu í hugum fólksins. Þess-
UTVARPIÐ í KVÖLD
Vonandi verð'ur hið talaða orð
í útvarpinu í kvöld vel áheyrilegt,
t d. varnaðarorð Ólafs varðstjóra
um umferðamál, lestur Óskars ís-
lenzkufræðings úr Ólafs sögu
helga, þáttur Ásgeirs Blöndals
um íslenzkt mál og lestur Gylfa
úr ævisögu Tolstojs. En tónlistin
verður áreiðanlega ekki síður girni
leg á að hlýða. Á kvöldvökunni
verður einungis íslenzk tónlist.
Fyrst koma lög
eftir okkar vin-
sælasta tónskáld,
Sigvalda Kalda-
lóns. Og síðasta
atriði kvöldvök-
unnar var í ár-
daga þess, þegar
ekki brást að
kæmi þar fram
pinhver ágætur
kvæðamaður og
Kim Borg
tækl eina og eina stemmu. í
kvöld verður það einn okkar ungu
áhugamanna um kvæðalög, Kjart-
an Hjálmarsson, sem kveður fer-
skeytlur eftir Indriða á Fjalli og
Gísla frá Eiríksstöðum. Enda þótt
nú séu þeir orðnir margfalt fleiri,
sem hlusta á rokk og annað að-
flutt gól unz það gengur sér til
húð'ar, er það vel, ag þeir útvarps-
menn gleymi ekki alveg þeim, sem
þykir vel kveðnar stökur og stemm
ur meðal ljúfpstu laga. — Siðustu
“50 mínútur kvölddagskrárinnar
verður útvarpað síðara hluta tón-
ieika Sinfóníuhljómsveitar íslands,
sem voru í Háskólabíói fyrir tæpri
vjku. Það sama kvöld var útvarp-
að fyrra hlutanum, og þá fengum
við að heyra gest kvöldsins,
f'nnska bassasöngvarann Kim
Borg, syngja lög eftir Sibelius o. fl.
En það sem gerði þessa tónleika
einhverja minnisstæðustu, sem hér
hafa verið haldnir árum saman,
var óperusöngur þessa unga fræga
finnska bassasöngvara þrjú atriði
úr óperunni Boris Godunoff eftir
Mússorgsky. Ljúka margir, sem
sáu söngvarann og heyrðu einum
munni upp, um það, að það muni
tæpast líða viðstöddum úr minni.
IJagskráin í kvöld endar á þess-
um fágæta söng, eins og hann var
fluttur í Háskólabíóí þetta minn-
isstæða kvöld. Og hvaða útvarps-
hlustandi vill láta það fram hjá
sér fara?
Auglýsió í
TBMANMM
/
Vestrærc saniivinna
Fi'amsóknarflokkurinn er
liiklaust fylgjandi vestrænni
samvinnu, samstarfi og menn-
ingarskiptum við þióffirnar
báffum megin Atlantshafs. —
Framsóknarflokkurinn vill m.
a., ag ísland taki þátt í varnar
samtökum vestrænna þjóffa
gegn útþenslustefnu Sovétríkj-
anna og alþjóffakommúnis-
mans. Hins vegar vill Fram-
sóknarflokkurinn jafnframt
halda fast við það sjónarmiff,
að íslendingar eigi sjálfir að
hafa um þaff úrslitaorð1, hvovt
hér á landi sé varnarlið, hversu
fjölmcnnt þa® er og hvernig
varnarbúnað þaff hefur. Má það
og teljast óeðlilegt með öllu
fyrir fullvalda þjóff, aff halda
ekki hiklaust og ákveðiff fran:
slíkum skilyrðum.
Tolla- og viðskipta-
samningur
Það er í samræmi við þessa
stefnu, sem Framsóknarmenn
vilja áfram sem nánasta sam-
vinnu viff þjóðir Vestur-!Evr-
ópu og Norð’ur-Ameríku. —
Jafnvel þótt þjóðir Vestur-Evr
ópu sameinist í bandalag, sem
þróaðist í nýtt ríki, Bandariki
Evrópu, vilja Fiamsóknarmenn
að fsland reyni með öllu skyn
samlegu móti aff tryggja sem
mest samskipti og viðskipti
viff þaff ríki. f sainbandi viff’
Efnahagsbandaiagið og við-
skiptin viff það Ieggja Fram-
sóknarmenn áherzlu á þaff, að
markmið fslendinga eigi að
vera aff ná tolla- og viffskipta-
samningum viff þaff og liafa
tní á því að slíkum samning-
um verffi unnt að’ ná. Fram-
sóknarmenn treysta á velvild
og skilning Vestur-Evróþu-
þióða á algerri sérstöðu ijs-
lands I þessum málum, sem
veldur því að ísland getur
ekki sameinazt öffrum þjóðum
í Efnahagsbandalaginu. Sér-
staff’a íslands er svo alger, að
þaff sem öffrum þjóðum er á-
vinningur og hlunnindi viff
slíka sameiningu og samruna
er fslendingum byrffi og full-
veldisafsal.
Siðlaus málflutningur
Það hlýtur aff hryggja menn,
að ekki einu sinni um slikt
stórinái er varðar alla framtíð
og sjálfstæði þjóðarinnar, skuli
fást rætt meff stillingu og rök-
um. Það ber að harma það, að
ekki skuli leitað eftir sem víð-
tækustu samstarfi um Iausn á
þessu ei-fiffa máli, þar sem hggs
munir þjóffarinnar allrar sætu
örugglega í fyrirrúmi. Útséð
virðist samt þegar um þaff, að
þetta mál fæst ekki rætt af
skynsemi og hógværð, því að
affalmálgagn ríkisstjórnarinnar
hefur undanfariff svo til þaff
eitt til málanna aff leggja að
brigzla Framsóknarmönnum
um að þeir láti kommúnista
ráða afstöðu sinni í máli, þar
sem um sjálfan grundvöllinn
aff framtíð þjóffarinnar í Iand-
inu er aff tefla.
Slíkt fjarstæffutal skaffar
reyndar ekki Framsóknarflokk
inn og verffur því síður stjórn
arflokkunum til framdráttar
eða sóma. En slíkt tal er siff-
laust og ekki samboffiff því
menningarstigi, sem þjóffin
stendur á. Slík skrif draga
þjóðina niffur og toi'velda
þær nauðsyxílegu rökræffur,
scm verffa að fara fram um
málið. Má með nokkrum rétti
segja, aff Morgunblaðið sé öll-
um heillum horfiff, þegar það
leyfir sér að draga jafnvel
þetta örlagaþrungna mál alger
lega niffur í svaffið.
2
T I M I N N, miðvikudagur 16. janúar 1963,