Tíminn - 01.08.1963, Síða 9

MINNING

INGOLFUR DAVIÐSSON
Þekkiröu hóffífil?
HÉR og hvar í Reykjavík
sjást breiður af stórum hóflaga
eða hjartalaga blöðkum, sem
eru grænar að ofan, en hvít-
lóhærðar á neðra borði. Þetta
eru blöð hóffífilsins. Hans er
getið í jurtaskrám frá 19. öld,
en sennilega hafa þá aðeins fá-
ein ei.nt.ök borizt til landsins og
svo dáig aftur. Hugsanlegt er
líka að hóffífill hafi verið flutt
ur inn í gamla daga, því að
hann er gömul lækningajurt.
Hófíifill hefur lengi verig al-
gengar við vegi og bæi á Norð-
urlöndum og víða um Evrópu.
En hérvera hans á íslandi var
a-5 fullu staðfest suenarið 1934.
Þá fann Gísli Gestsson safnvörff
ur dáiitla hóffífilsbreiðu á rusla
haugum skammt fyrir neðan
gamla stúdentagarðinn í Reykja
vfk. Nú er hóffífill víða í
Reykjavík og grennd, og raun-
ar víðar suðv.lands. Á stríðs-
árunum nam hann land á Siglu
firði og kominn er hann til
Vestfjarða. Gísli Gestsson hefur
og fundið hóffífil austur í
Þjórsárdal fjarr; bæjum og er
það merkilegur fundarstaður,
er gæti bent til langrar veru í
landinu
Hóffífill er mjög sérkenni-
leg jurt. Snemma á vorin
spreVa blómstönglar með lít-
il hreisturkennd blöð og með
litla, guia körfu í toppinn, oft-
ast í maí. Á Norðurlöndum er
sums staðar fyrstu hóffífilblóm
unum fagnað á vorin likt og
börnm fagna fyrstu fíflunum
og sóleyjunum hér. Norska
skáldið Wergeland orti Ijóð
til hóffífilsins.
Fræið þroskast snemma og
fýkur burt, blómstöngullinn fell
ur. En seinna koma í ljós niður
við jörð, hóflaga eða hjartalaga
blöð, sem eru að stækka fram
á haust og geta orðið meira en
lófastór. Jurtin hefur þannig
tvö vaxtarskeið, þ. e. blómgun-
ar- og blaðvaxtarskeið. — Hóf
fifill sómir sér talsvert og breið
ist einnig mikið út með jarð-
renglum, sem sumar hverjar
vaxa djúpt. Getur hann orðið
slæmt illgresi. Hann berst all-
oft í garða með öðrum jurtum,
því rætur hans og renglur geta
verið fléttaðár um rætur ann-
arra jurta, t. d. skrautjurta. —
Sumir hafa tekig misgrip á hóf
fífli; p. e. álitig hann litla rab-
arbarajurt og gróðursett í
garðinn sinn. — Rómverjar hin
ir forna notuðu hóffífil til lækn
inga — og hann þekktist í lyfja
búðum sums staðar fram á okk
ar öld. Blöð hans hafa líka ver
ið notug í tóbaks stað. Hóffífil
má nú telja ílendan og líklega
berst hann víða um land á
næstu áratugum.
BOGI TH. STEINGRÍMSSON
FRÁ BÚÐARDAL

Bogi var fæddur að Miklagarði
í Saurbæ, Dalasýslu, hinn 18.
júní 1922. Hann var elstur syst-
kina sinna, en þau voru sjö og
fósturbræður tveir, annar aðeins
eldri. Foreldrar Boga voru hjónn
Steinunn Guðmundsdóttir og Stein
grímur Samúelsson, bóndi, Mikla-
garði, en að þeim hjónum standa
dugmiklar bændaættir úr Dölum
og Strandasýslu.
Árið 1936 fluttust foreldrar
Boga að Heinabergi á Skarðsströnd
og þar ólst hann upp í glaðværum
systkinahópi og vandist ungur fjöl
þættum sveitastörfum. Heimili
þeirra Steinunnar og Steingríms
hefur frá fyrstu tíð verið tii fyrir
myndar, þar hefur snyrtimennska,
myndarskapur og gestrisni verið
í hávegum haft, og börnin tdeink-
að sér í æsku þeirra góðu dyggðir.
Bogi fór ungur í bændaskólann að
Hvanneyri og fylgdust þeir að,
Kristinn bróðir hans og hann, enda
sem einn maður alla tíð. Bústörfin
voru Boga mjög huglei'kin og um-
bótaþráin var honum í blóð borin,
og vildi hann verða bóndi, en
heiisuleysi á tímabili olli því að svo
varð eigi. Hann dvaldi um tíma
á Vífilsstaðahæli, og þurfti jafnan
að gæta heilsu sinnar, en það var
honum oft erfitt í annríki dagsins.
Hann var jafnvígur til allra starfa,
stundaði smíðar, verkstæðisvinnu,
og var um skeið með jarðýtu og
vann að jarðrækt á sumrum, en
stundaði ýmsa vinnu á vetrum,
jafnframt því sem hann hafði sauð
:.;fé, sem hann hirti af svo mikilli
.'kostgæfni. að til fyrir.myndar var.
Þótt verklegu störfin tækju
mestallan tíma hans, var hann
engu síður fallinn til félagsmála-
starfa. Hann var kosinn af Laxdæl
ingum á búnaðarsambandsfundi og
trúnaðarmaður Búnaðarfélags ís-
lands var hann hjá Búnaðarsam-
bandi Dalamanna. Mörg önnur
störf voru honum falin, og leysti
hann þau öll vel af hendi.
Bogi var mjög myndarlegur mað
ur ,hár vexti, ljóshærður og svip-
hýr. Hann var dulur, en þó gaman
samur, greindur vel, skemmtileg-
ur og ákveðinn í skoðunum. Hann
ávann sér traust og hylli samferða
manna sinna og var af þeim dáður
og virtur, enda hjálpfús og greið-
vikinn og gott að leita til hans
hvenær sem var.
Árið 1954 kvæntist Bogi Unu
Jóhannsdóttur, Búðardal, hinni
mestu myndarkonu. Heimili þeirra
var í Búðardal. Þau eignuðust
fimm börn, og var auðsætt þeim
sem að garði bar, að þau hjónin
voru mjög samhent við að búa
börnum sínum friðsælt og gott
heimili.
Bogi lézt af slysförum hinn 12.
júlí síðast liðinn og var jarðsett-
ur að Hjarðarholti 20. sama mánað
ar að viðstöddu fjöimenni. Veður
var fagurt, sólskin og gola, heið-
rikja eins og jafnan fylgdi hinum
látna. Hinzta kveðajn var hátíðleg
og virðuleg. Mannkostamaður,
ágætur eiginmaður og faðir og
augasteinn foreldra og systkina
er fallinn í valinn.
„Að heilsast og kveðjast, það er
lífsins saga“. Okkur er jafnan kær
komið að heilsast, en erfitt að
kveðja, ekki sízt undir þessum
kringumstæðum sem hér eru, þar
sem athafnamaður í blóma lífsins
er kallaður burtu. En þótt sökn-
uður ástvina sé sár, mun minning-
in um hinn góða dreng græða sárin
og varpa ljósi á líf og störf þeirra.

Samúð mína votta ég eiginkonu,
börnum, foreldrum og tengdafor-
eldrum, systkinum og öðrum vanda
mönnum hins látna.
Þökk sé þér, Bogi, fyrir kynn-
inguna og störfin. Blessuð sé minn
ing þín.
Ásgeir Bjarnason.
Þegar ég las í Tímanum í frétt
frá Búðardal, að Bogi Steingríms
son hefði látizt af slysförum fannst
mér ég stirna upp. Mitt fyrsta orð
var: Guð hjálpi mér. Hvernig mátti
þetta ske, þessi þaulvani vélamað-
ur. Ég fór að láta hugann reika
til liðins tíma og þótti þetta því
óskiljanlegra.
Bogi heitinn var sonur hjónanna
Steingríms Samúelssonar og Stein
unnar Guðmundsdóttur frá Heina-
bergi á Skarðsströnd, hinna frá-
bæru dugnaðar- og ágætis hjóna.
Bogi heitinn ólst upp hjá foreldr-
um sínum með systkinum og fóstur
börnum sem hvert er öðru mann-
vænlegra og geðþekkara. Snemma
bar á hjá Boga heitnum hæfni í
störfum og voru miklar vonir
bundnar við hann hjá foreldrum
hans. Bogi heitinn aflaði sér mennt
unar bæði í andlegum og verkleg
um efnum, með gætni, eftirtekt og
ákveðinni festu. Fyrir 16 árum réð
ist hann til Ræktunamambands
Vestur-Dalasýslu sem ég undirrit-
aður veitti forstöðu. Þar sýndi
hann mikinn dugnað og samvizku-
semienda líkaði öllum vel við hann
í hvívetna. Hann var alltaf eins í
viðmóti hver sem átti hlut og gerði
vissulega eins í verkum sínum.
Þegar hann lét af starfi hjá Rækt-
unarsambandinu réðist hann til
vegagerðarínnar sem Jakob Bene-
diktsson veitti forstöðu, sem
flokksstjóri og náin samstarfsmað
ur hans og gat sér þar hið bezt«
orð fyrir reglusemi, skyldurækni
og drenglyndi. Hjá vegagerð ríkis
ins mun hann hafa unnið að mestu
síðan.
Bogi Steingrímsson kvæntist eft-
irlifandi konu sinni Unu Jóhanns-
dóttur frá Búðardal. Þeim varð 5
barna auðið, og er það elzta aðeins
9 ára gamalt. Hennar missir er
því stór og sporin þung og trega-
bundin eins og að líkum lætur. —
Eftir giftinguna settust þau að í
Búðardal á æskuheimili hennar og
ráku þar smábúskap og var það
að mestu í hjáverkum hans og
farnaðist honum það vel sem ann-
að sem hann lagði gjörfa hönd á.
Bogi heitinn var einmitt að vinna
að því starfi þegar hann var burt
kallaður frá okkur á svo sorglegan
hátt. Þegar ég nú að leiðariokiim
sendi mínar hjartans þakkir fyrir
samstarfið, minnist ég þín og þinn
ar einlægu kveðju sem veitti mér
hlýleik í sál og sýndi manngildi
þitt. Það er sagt að eitt bros í lífi
sé betra en þúsundir tára á leiði
og þetta sannaðir þú í kveðju
þinni.
Orðstýr deyr aldrei.
Hveim sér góðan getur.
Vatni, Höfðaströnd 24.7. ’63
Óskar Krlstjánsson.
Áskorun frá áfengis-
varnarnefnd Rvíkur
EIN mesta ferðahelgi ársins —
verzlunannannahelgin — er á
næsta leiti. Eftir þjóðvegunum
þjóta þéltar fylkingar bifreiða,
með konur og karla, unga og
aldna.
Þúsundum saman þyrpist fólk
í allar áttir, úr borg og bæ og önn
hversdagsins, í leit að hvíld og
ró, í faðmi sveita og óbyggða.
í slíkri umferð sem reynsla lið-
inna ára. hefur sýnt ag er um
þessa helgj og eykst ár frá ári, er
eitt boðorð öðru æðra: öryggi, en
að það boðorð sé ekki brotið, get-
ur gætniii ein tryggt.
Það eru ömurleg ferðalok hvíld-
ar- og frfdags, þeim sem verður,
wegna óaðgæz'u, vaidur að slysj á
sjálfum séi ástvinum sínum, kunn
ingjum eð» samferðafólki. Sá sem
naldur er ag slíku, bíður þess aldr-
ei bætur.
Einn mestur bölvaldur í nútíma
þjóðfélagi, með tilliti til marg-
bættrar og síaukinnar vélvæðing-
í.r, og þá ekki hvað sizt í hinni
miklu umferg á hátíðar- og frídög-
um, er áfengisneyzlan.
Það er dæmigert ábyrgðarleysi,
a hæsta stigi, að setjast að bíl-
stýri undir áhrifum áfengis. En
dæml paT um og afleiðingar þess,
eru hins vegar, því miður, deginum
ijósari og birtast oft í hryllilegum
dauðdaga eða lifstíðarörkumli.
Áfengisvarnarnefnd Reykjavík-
ur skorar á alla þá, sem nú hyggja
á ferðaiög. um þessa verzlunar-
mannahelgi að sýna sanna um-
gengismenningu, jafnt í umferð
sem á dvalarstöðum svo sem frjáls
bornu og siðuðu fólki sæmir.
En bv.í aðeins verður það, að
hafnað sé allri áfengisneyzlu í
skemmtiferðalögum.
T f M I N N, fimmtudagurinn 1. ágúst 1963. —