Alþýðublaðið - 07.03.1942, Blaðsíða 6

«
ALÞÝÐUBLAÐIÐ Laugardagur 7. marz 1942.
Aðalfundur.
Rafvirkjafélags Reykjavíkur verður haldinn í
Baðstofu iðnaðarmanna sunnud. 8. þ. m. kl. 8 e. h.
FUNDAREFNI:
Venjuleg aðalfuudarstörf.
Áríðandi að allir mæti.
STJÓRNIN.
Unglingspiltur
óskast til léttra starfa.
Efnagerðin, Hverfisgötu 52.
SIGLING AR
milli Bretiands og íslands halda áfram eins og að
undanförnu. Höfum 3—4 skip í förum. Tilkynn-
ingar lun vörusendingar sendist
TVÆR LEIÐIR í ÚTGERÐAR-
MÁLVM RVÍKVR.
(Frh. af 4. síð.)
hefir verið látið halda því fram,
að allt af sé útgerðin að tapa, en
í hinu orðinu er því svo haldið
fram, að hún skapi hagsæld.
Við Alþ/ýðuí ^jkksmenn vit-
um, að útgerðin er ekki alltaf að
tapa, því sjón ér sögu ríkari.
Útgerðin skapar hagsæld, en
misjafnlega mikla. Við höfum
oft deilt um það, hverjir og
hvernig ætti að skipta arðinum
af vinnunni, — hvort það væru
þeir, sem bankastjórarnir líta á
sem góða stuðningsmenn ákveð-
innar stefnu og fá þannig að-
gang að sparifé almennings til
skipakaupa, eða hvort það væru
þeir, sem vinna framleiðslu-
störfin. Ég hefi alltaf litið svo
á, að framleiðslutækin ættu að
vera fyrir fólkið, en fólkið ekki
fyrir framleiðslutækin, og þess
vegna væri ekki sama, hver
framleiðslutækin væru, svo að
þau sköpuðu almenningi lífvæn-
leg kjör, svo hægt væri að lifa
menningarlífi. Við höfum því
mótmælt sérréttindum örfárra
manna á kostnað almennings.
Ég held því hiklaust fram,
að einstaklingsframtakið hafi
brostið vilja til að endurnýja
togarafl., af því að ágóðavon-
in þótti ekki nóg, og því hafi
meirihluta bæjarstjórnar borið
skylda til að bæta úr atvinnu-
leysinu. Og þá var ekki óeðli-
legt að bent væri á þá leið, sem
Alþýðuflokksmenn í Hafnar-
firði fóru 1931, er þeir höfðu
náð meirihluta aðstöðu þar í
bæ. Þá hafði Hellýer frá Hull
starfað með márga togara und-
anfarnar vertíðir og dregið til
sín fjölda fólks, sem hafði setzt
að í bænum. Én einn góðan veð-
urdag fór Hellyer úr bænum
með alla sína togara; og fólkið
stóð eftir atvinnutækjalaust.
Hvað hefði gerzt í Hafnar-
firði, ef stefna Sjálfstæðis-
flokksins hefði ráðið þar þá? —
Fólkið hefði flosnað upp og orð-
ið að þola hörmungar hungurs
og atvinnuleysis eða hrakninga
til annarra staða.
GullIIord & Clark Ltd.
BRADLEYS CHAMBERS,
LONDON STREET, FLEETWOOD.
Auglýsioo um vegabréf
Til viðbótar við það, sem áður hefir verið auglýst,
tilkynnist hér með, að vegabréf eru nú afgreidd til
fólks, sem bjó samkvæmt síðasta manntali við eftir-
taldar götur:
Mánagötu, Marargötu, Meðalholt, Miðstræti, Mið-
tún, Mímisveg, Mjóstræti, Mjóumýrarveg, Mjölnisveg,
Múlaveg, Mýrargötu, Njálsgötu, Njarðargötu, Norður-
mýri, Norðurstíg, Nýlendugötu, Nönnugötu, Óðinsgötu,
Pósthússtræti, Ránargötu, Rauðarárstíg, Réttarholts-
veg, Reykjanesbraut, Reykjaveg, Reykjavíkurveg,
Reynimel og Reynistað.
Lögreglustjórinn í Reykjavík, 5. marz 1942.
/
Agnar Kofoed-Hansen.
En Alþýðuflokksmennirnir í
Hafnarfirði, sem þá voru komnir
í meiri hluta í bæjarstjórn þar,
keyptu fyrst einn togara og síð-
ar annan til að bjarga fólkinu
í bænum; og þrátt fyrir marga
byrjunarörðugleika hjá fátæku
bæjarfélagi, verðfall á fiski og
töp sum árin, hefir þessi rekstur
sannað á glæsilegan hátt, að
stefna Alþýðuflokksmanna var
og er rétt.
Skipin hafa skapað óhemju
vinnu fyrir fólkið og lífvænleg
kjör, og eiga nú um 3 milljónir
skuldlausa eign.
Hér er óhrekjandi staðreynd,
framkvæmd eftir sömu stefnu
og Alþýðuflokkurinn hér í
Reykjavík hefir haldið fram um
fjölda mörg ár. Og haldið þið
nú ekki, að heldur betur hefði
verið ástatt hér nú, ef stefna
Alþýðuflokksins hefði sigrað um
káup á 5 til 10 togurum, sem við
Alþýðuflokksmenn vorum svo
djarfir að birta myndir af á sín-
um tíma — þegar tveir togarar
Hafnarfjarðarbæja eiga nú um 3
milljónir skuldlausar?
Sigurður Ólafsson.
Bjarni Bjðrnsson leikari
REYKJAVÍK er tómlegri og
þungbúnari síðan Bjarni
Bjömsson féll í valinn. Nú er
ekki framar hægt að eiga þess
von að mæta þessum kviklega
hrokkinhærða manni, sem jafn-
an flutti með sér hressandi blæ
og oftast var með spaugsyrði
á vörum.
Bjarni Björnsson var al-
heimsborgari í aðra röndina.
Kormmgur hafði hann farið í
víking. Þá þegar komst hann
í samneyti við íslenzka mennta-
menn og listamenn í Kaup-
mannahöfn og hóf nám í leik-
list og málaralist. Síðar hélt
hann í Vesturveg og lék í kvik-
myndum í Hollywood, hann
stundaði um skeið kirkjumáln-
ingar í Cigago, og hann fór um
íslendingabyggðir í Canada.
Þegar hann kom heim fór hann
um allt landið til að halda leik-
samkomur sínar. En samt var
Bjarni þó fyrst og fremst Reyk-
víkingur, enda efast ég/Um að
nokkur maður hafi verið vin-
sælli og þekktari hér í bænum
á síðari árum. Ég sagði einu
sinni í gamni við Bjarna, að það
væri varla fært að verða hon-
um samferða um fjölförnustu
götur bæjarins. Alltaf urðu
hattarnir að vera á lofti og í
þriðja hverju spori varð hann
að nema staðar til að segja
nokkur orð við einhverja kunn-
ingja. Allir virtust þekkja
Bjarna Björnsson, fólk í öllum
stéttum, á öllum aldri. Osjaldan
kölluðu börnin til hans og báðu
hann að syngja fyrir sig vísu.
Menn, sém hversdaglega bera
á sér þurrlega yfirborðsskel
broddborgarans, urðu oft þýðari
og mannlegri á svip, þegar þeir
skiptu gamnyrðum við Bjarna
Björnsson. Hann hafði til að
bera þann eðlilega léttleik, sem
hlýjar mönnum um hjartaræt-
urnar. Og ég er þess fullviss að
þegar þeir, sem enn eru ungir,
fara á efri árum að draga upp
fyrir eftirkomendum sínum
mynd af Reykjavík æskuára
sinna, þá verður Bjarni Björns-
son þar nefndur sem einn þeirra
manna, sem settu svip á bæinn.
Bjarni var listhneigður mað-
ur. Hann setti leiklistina öllu
ofar og harmaði það að haf a ekki
alltaf jafngóð tækifæri til að
sinna þessu hjartans máli sínu.
Hennar vegna brauzt hann til
fjarlægra landa við lítil efni, og
hennar vegna dvaldist hann ár-
um saman fjarri átthögum sín-
um. Og áhugi hans fyrir leik-
listinni var ófölskvaður þegar
hann féll frá, og síðasta sinn
steig hann á leiksviðið í Iðnó
kvöldið áður en hann dó.
Á síðari árum var Bjarni
þekktastur fyrir hinar sjálf-
stæðu skemmtisamkomur sínar
og var hann brautryðjandi á því
sviði. Hann lét einskis ófreistað
að gera skemmtiskrá sína sem
bezt úr garði, og það lýsir mann-
inum vel, hversu vel honum
tókst að sneiða hjá græsku og
illkvittni í skopi sínu. Þótt hann
væri óspar á það að sýna mönn-
um sjálfa sig og samtíðina í
spéspegli, mun það hafa verið
afar sjaldgæft, að menn reidd-
»«
Bjarni Bjömsson.
ust honum, og höfðu þó allir
óblandið gaman af. Ég hygg, að
Bjarni hefir haft bætandi áhrif
á kýmnigáfu þjóðarinnar, því
að íslenzk fyndni hefir oft þótt
nokkuð illkvittin. En Bjami fór
aldrei með það, sem líklegt var
til að vekja óánægju og sárs-
auka.
Það voru fleiri listgreinir en
leiklist, sem Bjarni unni. Hann
málaði mikið í tómstundum sín-
um og er allmikið af málverk-
um til eftir hann. Einnig í þessu
tómstundastarf i birtist list-
hneigð hans.
Bjarni Björnsson varð ekki
gamall maður. Enda á ég afar
erfitt með að hugsa mér hann
aldraðan og hálfgleymdan sam-
tíðinni. Slíkt hefði átt illa við
hann, sem unni fjörinu og frels-
inu manna mest. En hann féll
frá á liiiðjum aldri eftir æfin-
týraríkan æfiferil, og áður én
pokkurra ellimarka vari farið
að gæta hjá honurri.
Þeir eru margir sem sakna
Bjarna Bjö,mssojaar, — bæði
sem listamanns og manns. Hinir
mörgu kunningjar hans harma
■glaðværð hans og hlýju, og öll
þjóðin minnist hans með þakk-
læti fyrir marga ánægjulega
i'
samverustund.
R. Jóh,
HANNESÁ HORNINU
(Frh. af 5. síðu.)
mestu asnapör og skrípalæti, sem
kvikmyndatrúðar geta framleitt.
Hlátur er eins góður —mætti ef til
vill segja — og vín, en hann verður
líka að vera í hófi, því aðeins hóf-
lega drukkið ví.ri, gleður mannsins
hjarta."
VIÐ VERÐUM að fá leikhuss-
menningu hér. Við verðum að læra
að skilja leiklistina, eðli hennar og
innri tilgang. Ósæmileg hegðun
leikhússgesta stafar af því, að þeir
sem þannig koma fram, vita ekki
hvað leiklist er og kunna því
ekki að bera virðingu fyrir henni.
Hannes á horninu.
Fríkirkjan í Reykjavík.
Messað kl. 2 séra Ámi Sigurðs-
son. Unglingafélagsfundur kl. 4 á
venjulegum stað, upplestur: saga
o. fl.
Hallgrímskirkja
á morgun kl. 10 f. h. sunnudaga-
skóli í Gagnfræðaskólajnum við
Lindargötu og kl. 11 f. h. bama-
guðsþjónustu í Austurbæjarskóla,
séra Sigurbjörn Einarsson, kl. 2
e. h. messa í bíósal Austurbæjar-
skólans, séra Jakob Jónsson. Eftir
messu stofnfundur kvenfélags fyrir
Hallgrímssókn.