Alþýðublaðið - 08.04.1942, Blaðsíða 8

s

Ml^viku^asor t. ssJfS lf4á>.
FJANDl er að sjá þertta,
Þorkell,“ sagði skrifstofu-
stfórinn við Utinn og meinleys-
íslegan bókhaldara, sem hjá
honum vann. JÞér vrnnið allt
mf ver með hverjum deginum,
sem líður. Sko nú bara þessa
3 héma, þeir eru barasta «1-
veg eins og 5“
„Já, þetta eru líka 5, skrif-
stofustjóri.“
„Hop eru þetta 5, hví í skoll-
ttnum eru þeir þá svona Ukir
3?“
*
JtÆ AMMA, þessar nýju
■**■* buxur, sem þú keyptir
á mig, eru þrengri en skinnið á
mér!“
,Jlvaða bull er þetta, dreng-
ur! Það er bara vitleysa að láta
sér detta slíkt í hug!‘"
„Þetta hlýtur nú samt að vera
svo, Ég get þó sezt niður, þegar
ég er í slánninu eintómu, en
mér er það ómögulegt, þegar ég
er í buxunum.“
/SVNNUDAGSBLAÐI Vísis
skrifar Björn Bjamarson
langa grein um íjóðalýti.Tekur
hann þar m. a. til meðferðar
tnsu Jónasar líallgr. „Hvað er
svo glatt ..og fer Jónas held-
ur flatt í þeirri viðureign. - -
Greinarhöf. segir m. a.:
,,En þótt þessi margsungna
vísa hafi aldrei í góðu lagi verið
og sé nú orðin alóhæf til sam-
kvæmissöngs óbreytt, mætti
klastra við Itana, svo nothæ.f
gæti taiizt enn um sinn meðal
állsgáðra manna:
Hvað léttir geð sem góðra vina
fundur,
er gleðin örvar fjör og lyftir
brá?
Sem vors á tíma laufi skrýðist
lundur,
eins lifnav manns í huga kætin
þá.
Er ræður sýna sálarkjarna frjóa
og söngur fagur glæðir hjartans
yb
þá vissulega beztu blámin gróa
í brjóstum þeim, er geta fundið
til.“
Enn fremur segir þessi gagn-
rýni höfundur:
„Og nú, er vísináalegar rann-
sóknir og hagfræðilegir útreikn-
ingar hafa leitt í Ijós hvert skað-
ræði og þjóðarböl áfengisnautn-
in er, ættu lofsöngvar um hana
að vera úreltir og þar með að
syngja: „Hvað er svo glatt“H
umr
■ GAMLA BIO ■
Pfsmalion
Kvikmynd gerð eftir írssg-
asia teíkriti
Rernard Stiaw
Aðalhlutverkin leika:
LESLIE HOWARD
■ nriA bsí a
Á suðrænw
slóðnm
(Down Argentine Way.)
Fögur og skemmtileg stór-
mynd tekin í eðlileguna
litum.
skrölta í festuntim, þegar akk-
erið var dregið inn. Pierre
Blanc, songvarinn, hóf upp
söng og allir tóku undir. Hán
hallaði sér fram á stigagrind-
ina og horf ði á mennina ganga
rólegum skrefum um þilfarið.
Skyndiiega heyrði hún hróp-
að skipunarorðum að baki sér
og nú sá hún ræningjaforingj-
ann standa við hlið hásetans,
sem stýrðL Hann rrafði hendur
á baki, en andit hans var al-
varlegt og svipurinn lýsti ein-
beittni, Nú var hann allt öðru
vísi en þegar þau höfðu verið
uppi á ströndinni yið bálið, —
eða þegar þau sátu í bátnum
með handfærið. t>á hafði hann
brett skyrtuermarnar upp
fjrrir olnboga og hárið hafði
fallið fram á enni hans.
Henni fannst hún vera boð-
sletta hér. Hún hafði ráðizt inn
í verkahring manna, sem höfðu
hættuleg og alvarleg störf með
hÖndum, en hún gat einungis
orðið þeim til trafala. Hún gekk
því til Miðar og stóð þax þögul.
Hann hélt áfram fyrirskipunum
sínurn, án þess að gefa henni
gaum, en horfði ýmist út yfir
ána eða upp, í himininn.
Smám saman fyllti vindiuriim
seglin og skipið skreið af stað
iiiður ána eins og draugaskip í
grárri morgunskímurmi og
straukst nærri því við trén á
.bökkum árinnar. Og meðan á
þessari siglingu stóð, var hann
við Hið hásetans við stýrið og
sagði fyrir um stefnuna. Loks
hreikkaði áin og þá varð byrinn
betri, þegar vindurinn náði að
blasa í seglin. Dagur ljómaði í
austri og fölur bjarmi var á
hinrni. Það var saltur þefur í
lofti, sem kom utan frá sjónum
inn í ósinn, og þegar skipið kom
út undir ósinn, fiugu máfarnir
upp með argi og eltu skipið.
Mennirríir voru nú hættir að
syngja, en horfðu út á sjóinn
eftirvæntingarfullir, eins og
menn, sem hafa verið lengi iðju-
lausir og langar skyndilega til
þess að láta hendur standa fram
úr ermum og eru fullir áhuga.
Það freyddi nú um bóga skips-
ins, þegar skipið fór fram hjá
rifumim í mynni árinnar. Þegar
Dona leit upp sá hún, að skip-
stjórinn stóð nú ekki lengur hjá
hásetanum, sem stýrði, en var
kominn að hlið hennar, og það
hlaut að að hafa ýrt á hann
sjávarfroðu, því að úði var á
, andliti hans og hár hans var
vott.
— Þykir yður gaman að sigl-
ingunni? spurði hann, en hún
kinkaði kolli og horfði á hann
brosandi. Hann brosti á móti og
leit út á sjóinn. Allt í einu fyllt-
ist hún gleði, því að henni var
það Ijóst, að hún elskaði hann,
og að hann var hennar. Hún
hafði óljóst fundið þetta á sér
frá því hún sá hann í fyrsta
sinn, þegar hún kom inn í káetu
hans og sá hann vera að draga
mynd af fuglinum og jafnvel
fyrr, þegar hún sá hvít seglin á
skipinu hans uti við sjóndeild-
arhringinn. Hún var Huti af
honum og þau tilheyrðu, hvort
öðru. Bæði voru íörufuglar,
• bæði á flótta frá lífinu.
XI. KAFLI
Um klukkan sjö um kvöldið
kom Dona á þilfar og varð þess
vör, að enn hafði skipið breytt
um stefnu og nú var því siglt
upp að ströndinni.
Það sást aðeins móta fyrir
ströndinni í fjarska. Allan dag-
inn höfðu þau verið úti á rúm-
sjó og sáu hvergi til skipaferða.
Allan daginn hafði verið blás-
andi byr og skipið vaggaðist og
hossaðist á öldutoppunum. Dona
vissi, að ræningjarnir vildu vera
úr landsýn meðan bjart væri, en
þegar fór að dimma, læddust
þau nær landinu. Þau hcfðu því
eytt deginum til ónýtis í stað
þess að taka eitthvert kaup-
skipið, sem flutti íarm eftir
sundinu. En ræningjarnir höfðu
ekki komið auga á neitt slíkt
skip, og skipshöfnih, sem hafði
verið iðjulaus allan daginn,
vildi nú óvæg komast í land og
leita þar ævintýra. Allir virtust
vera æstir og veiðibráðir. Dona
stóð á stjórnpallinum og horfði
níður á þilfarið. Hún heyrði þá
hlæja og syngja og skiptast á
gamanyrðum. Stundum litu
þeir upp á stjómpallinn til
hennar og brostu út undir
eyru.
Það hafði verið sólskin og
og
WENDY HILLER
Sýnd kl, 7 og 9.
Framhaldssýning
kl. 3%—6%:
með
KENT TAYLOR og
LINDA HAYES.

æsibyr allan daginn og Dona
hafði fundið hjá sér löngun til
þess að taka þátt í störfum sjó-
mannanna, strengja stög og aka
seglum, klifra upp rár og reiða
eða standa við stjómvölinn.
Stundum skvettist sjór yfir þil-
farið og ýrðist þá stundum sjáv-
arfroðan framan í hana og
bleytti kjólinn hennar, en hún
Hrti ekki um það, því að sólin
þurrkaði hana jafnharðan. Hún
hafði fundið þurran blett skjól-
sveinn, og megi þér vel farnast
í fjærveru minni- Bíddu mín
hér í þrjá daga, og verði ég
ekki kominn að þeim tíma liðn-
um, skaltu fara heim. Ég bið
þig þá að heimsækja hina heiðr-
uðu jómfrú Dúlsineu af Tóbósó
og segðu henni, að ég hafi fall-
ið henni til heiðurs og sóma.“
En þegar Sankó heyrði það,
að húsbóndi hans ætlaði að
slsilja hann-einan eftir í myrkr-
inu, fór lionum ekki að verða
um sel.
„En húsbóndi góður,“ vældi.
hann, ,,er það ekki ástæðulaust
að vera að æða svona út í opinn
voðann? Það sér enginn til
okkur, þótt við læðumst til
baka, svo að það þarf ekki að
verða okkur til neinnar minnk-
unnar. Og presturinn okkar
hefir oft sagt á stólnum, að það
sé synd að stofna lífi sínu í
hættu að ástæðulausu.“
Húsbóndi hans gegndi engu,
svo að Sankó brýndi raustina
enn betur.
Aðalhlutverk leika
DON AMECHE
°g
BETTY GRABLE.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
(Lækkáð verð kl. 5).
borðsmegin við stýrið, þar sem
hún gat setzt og þar krosslagði
hún fætuma eins og sígauna-
stelpa með sjalið niðri á herðum
og lét vindinn leika um hár sér.
Um nónbilið var hún mjög
svöng og framan úr skipinu
fann hún lykt af glóðuðu brauði
og kaffi og éftir ofurlitla stund
sá hún Pierre Blanc klifra upp
stigann með bakka í höndunum.
Hún tók við bakkanum, en
blygðaðist sín þó fyrir að láta
„Hugsaðu þá eitthvað svolít-
ið um mig, f y 1 göar sveininn
þinn. Ef þú skilur mig hér ein-
an eftir, dey ég áreiðanlega af
ótta. Yfirgaf ég kannske ekki
konu og barn til að fylgja þér?
Og svo lofaðir þú mér að gera.
mig að jarli yfir eyju, þegar þú
legðir undir þig kóngsríki. —
Hvaða efndir verða á því, ef þú
ríður frá mér og ég veslast hér
upp. Ef þú villt endilega flana
út í þessa óvissu, skaltu að-
minnsta kosti bíða til sólarupp-
ksmu. Það getur varla verið
lengra en þrjár stundir til dög-
unar, ég sé það á sjöstirninu."
„Hvernig ferð þú að vita hvar
stjöstirnið er á himninum, þeg-
ar við sjáum ekki einu sínni til
himins?“
„Hræðslan skerpir sjónina,“
sagði Sankó. „Þú getur að
minnsta kosti reitt þig á það, að
það er skammt til morguns."
„Mér er sama, hvort það er
dagur eða nótt, riddarinn verð-
r THB&& NOTA CHANCE
OF PULLm AÍ7? OL/TOF
/T/f W£ÍL HAV£ 70 Jk
, A3AND0N THE SH/P/ J\
< set ourav
THE W.m AND
JUMP/ I'LL
FOLLOW YOU/j
JUMP...COUNT /0.
TH£N PULLTHE
^ R/PCOFD// ,
j| W 3-FUT X 'PCV'/
/c-kNav H'csvro
L Dg th/s// mstí
mm)
Örn: Farðu út á vænginn og
stökktu! Ég kem á eftir þér!
Stökktu, teldu upp að 10 og
taktu svo í strenginn!
f/F YJU PGV':
1 LFARNNOW YOU ,
'"INEVEk W/LL/J^t
Lillí: En ég kann þetta ekki!
Örn: Ef þú lærir það ekki
núna, lærir þú það aldrei!
Örn: Það er engin leið að ná
stjórn á flugvélinni.