Alþýðublaðið - 18.08.1942, Blaðsíða 8

ALÞYÐUBLAÐIÐ
Þriðjudagur 18. ágúst 1942.
rJARNARBlðl
Lady Hamiltoo
ASalhlutverk:
Vivien Leigh
Laurence Oliver
kl. 9.
kl. 5 og 7.
FLÓTTI EIGINMANNSINS
Aðallhlutiverk:
Ingrid Bergman og
Leslie Howard.
Sala aðgöngumiða hefst
kl. 11 f. h.
Ekki hægt að panta í-síma.
EIN RÍMAN í Göngu-Hrólfs
rímum varð til á eftirfar-
andi hátt, eftir því sem Bólu-
Hjálmars saga hermir:
„Frá því er sagt, að eitt sinn
kom Hjálmar heim úr veizlu og
var við öl. En honum tókst
jafnan hezt upp að yrkja, þá
er hann var hreifur af víni. Og
í þetta sinn orti hann heila
rímu viðstöðulaust. En þá var
hann pappírslaus. Tók hann
það ráð að kríta vísurnar í hað-
stofuna að innan, þangað til
hún var útkrítuð. Hótaði hann
bömunum að drepa þau, ef
þau þurrkuðu af. Honum var
jafnan hætt við að vera svo
stórorður. Þá er hann fékk
pappír, hreinskrifaði hann
rímuna.“
UM aldamótin 1800 gerðist
séra Páll skáldi ráðsmað-
ur og skrifari hjá Finni sýslu-
manni Jónssyni í Snæfellsnes-
sýslu. ,Á annan dag jóla 1801
sté hann í stóilinn í Ingjalds-
hólskirkju. Áhrifum þeim,
sem ræðan hafði, lýsti hann
svo í vísu:
Af stríðri hrellihg streymdi út
helling tára,
hvikuðu úr stelling hvarmagler
í hverri kerling nærri mér.
JÖRÐIN er í öllum málum
kvenkyns, og álíta vís-
indamenn að það stafi af því,
hve óvíst er um aldur hennar.
• _ •
og ofan. Hún steig fram úr, en
þegar fætur hennar snertu
gólfið, varð hún að styðjast við
stól óg hana svimaði, hún var
svo máttvana. En smám saman
styrktist hún og gat klætt sig,
en með erfiðismunum þó. Hún
varð að setjast, og hárið á henni
var erfitt viðureignar. En hugs-
unin um Eðvarð hressti hana
upp, hún bjóst við, að það
mundi gleðja hann svo að sjá
hana koma niður. Loks var hún
tilbúin og studdi sig til dyra.
En hve það var yndislegt að
vera komin á fætur, vera meðal
lifandi fólks aftur!
Hún gekk ofan stigann og
studdi sig þunglega á handriðið,
gekk tröppu af tröppu eins og
lítil börn gera. Loks kom hún
að dagstofudyrunum og heyrði
Eðvarð blístra þar inni. Hún
læddist áfram, gerði sér far um
að ekkert heyrðist til hennar og
ýtti opnum dyrunum og hróp-
aði: — Eddi!
Hann snerist við henni og rak
upp óp: — Hvað ert þú að gera
hér?
Hann kom á móti henni, en
var ekki eins feginn og hún
bjóst við.
— Mig langaði til að koma
þér á óvænt. Ertu ekki glaður
að sjá mig?
— Auðvitað er ég það. En
þú áttir ekki að fara á fætur
án leyfis læknisins. Og ég átti
ekki von á þér ofan í kvöld.
Hann leiddi hana að legu-
bekknum og hún lagðist út af.
— Ég hélt þú yrðir svo feg-
inn.
— Það er ég auðvitað!
Hann hagræddi henni á
svæflum og breiddi ofan á
hana.
— Þú veizt ekki hvað ég var
óstyrk, sagði hún. — Eg hélt
ég mundi aldrei komast í föt-
in og ég var næstum dottin í
stiganum. En þú hlýtur að
vera einmana og ég vil ekki,
að þú þurfir að sitja í svefn-
herberginu.
— Þú hefðir ekki átt að
gera þetta. Þér getur slegið nið
ur, sagði hann hógvær. Hann
leit á klukkuna sína. Þú mátt
vera hérna í hálftíma og svo
skal ég bera þig upp aftur.
Berta hló og ætlaði alls ekki
að láta fara þannig með sig.
Það var svo þægilegt að
liggja á hægindinu og hafa
Eðvarð við hlið sér. Hún hélt í
hendur hans.
— Eg gat alls ekki legið
lengur uppi. Það er svo drauga
legt þar og regnið bylur við-
stöðulaust á rúðunum.
Þetta var einn hinna þung-
búnu regndaga, þegar aldrei
virðist ætla að stytta upp, og
náttúran virðist hafa hnignun-
ina í meðvitundinni.
— Ég ætlaði að líta upp til
þín undir eins og ég væri bú-.
in að reykja úr pípunni minni.
Berta svaraði ekki, en þrýsti
hönd hans í þakkarskyni fyrir
þessa fyrirætlun hans. En nú
leit hann á klukkuna aftur.
— Hálftíminn er bráðum
liðinn. Eftir fimm mínútur ber
ég þig upp í herbergið þitt.
— Æ, nei, gerðu það ekki,
sagði hún og reyndi að slá
þessu upp í gaman. — Eg ætla
að vera fram að mat.
— Nei, það máttu alls ekki.
Gerðu það fyrir mig að vera
þæg.
— Jæja, við skulum fara
meðalveginn og ég skal fara
fara eftir teið.
— Nei, strax.
— Hvers vegna, það mætti
halda, að þú vildir losna við
mig.
— Eg þarf að fara út, sagði
Eðvarð.
— Hvaða vitleysa, þú segir
þetta bara til að koma mér upp.
— Vertu nú góð og leyfðu
mér að bera þig upp.
— Eg vil það ekki, vil það
ekki, vil það ekki.
— Eg verð að fara frá þér,
éerta, ég bjóst ekki við því, að
þú kæmir á fætur í dag, og lof-
aði að fara dálítið.
— Ætlarðu að fara frá mér
í fyrsta sinn sem ég er á fót-
um. Geturðu ekki sent afboð?
— Því miður ekki, svaraði
hann. — Ég hitti Hancocksyst-
urnar eftir messu í dag, þær
sögðust þurfa að ganga til Ter-
canbury í dag og ég bauðst til
að aka þeim þangað. Þær ætla
að fara klukkan þrjú.
NÝJA Bt6 B
„Hit Parade“
Fjörug og skemmtileg
músikmynd.
Aðalhlutverkin leika:
Kenny Baker
Hugh Herbert
Mary Boland
og munnhörpuhljómsveitin
fræga undir stjórn
Borrah Minevitch
Sýnd í dag kl. 3, 5, 7 og 9.
Aðgöngumiðar seldir frá
kl. 11 f. hád.
■ GAMLA BtOI
Drengjaborgín
(BOYS TOWN)
Amerísk stórmynd.
SPENCEK TRACY
MICKEY ROONEY
Börn innan 12 lára fá
ekki aðgang.
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9.
Aðgöngmn. seldir frá kl.
11 f. h.
Framhaldssýning á morgun
KVENNAGULLIÐ í S
ÚTVARPINU
(Radio Lover)
s
— Þú ert að gera að gamni
þínu, sagði Berta.
Hún var orðin hörkuleg á
svip og dró andann ótt. Eðvarð
leit á hana vandræðalega.
— Eg vissi ekki, að þú ætl-
aðir á fætur, annars hefði ég
ekki lofað þessu.
— O, það gerir ekkert til, —
sagði Berta hryssingslega. Þú
getur sent miða og sagt, að þú
getir ekki komið.
— Eg er hræddur um ekki,
sagði hann alvarlegur. Eg get
ekki svikið loforð mitt.
— Það er skammarlegt. —-
Reiði hennar blossaði upp. —
Að þþ skulir vera svo vondur
við mig að fara frá mér núna.
Þegar ég er búin að liggja sár-
þjáð, í rúminu hleypur þú frá
mér tii að aka Hancocks-stelp-
unum til Tercanbury, sama dag
inn og ég kem á fætur.
HJALTI HJALPFÚSI j
hús, sem þið skuluð búa í með
mér, þangað til búið er að reisa
húsið ykkar aftur. Þið getið alls
ekki verið hér í litla hreysinu
hans Hjalta. Hann er búinn að
gera vel, að lofa ykkur að vera
í nótt.“
„Við komum eins fljótt og
við getum,“ sagði Býflugna-
Gunna, „en ég verða að hjálpa
Hjalta til að koma öllu í röð og
reglu í húsinu aftur. Þú sérð,
hvað við höfum ólagað mikið
fyrir honum! Og svo verð ég að
líta eftir býflugunum, ef ég á
að fara að fara í annað þorp.
Ég get varla orðið tilbúin fyrr
en einhvern tíma upp úr há-
deginu, systir mín góð.“
„En litlu stúlkurnar eru al-
veg fatalausar,“ sagði systir-
in. „Ekki geta þær gengið í
gömlu fötunum hans Hjalta.“
„Saumið þið okkur föt úr
gluggatjöldunum hans Hjalta,“
sagði ein litla stúlkan og benti
um leið á bláu, fallegu tjöldin,
sem héngu fyrir glugganum.
„Það yrðu svo fjarskalega fal-
leg föt úr þeim.“
„Hvaða vitleysa!“ sagði Bý-
flugna-Gunna. „Ógurleg frekja
getur verið í þér, barn. Nei;l.
stúlkur mínar, þið verðið að>
vera í gömlu fötunum, semu
Hjalti gaf ykkur. Eg held þa&
sak'i ekki, þó að fólk hlæi að.
ykkur í einn eða tvo daga.“
Litla stúlkan fór að gráta,.
og Hjalta tók afar sárt að sjá
það. „Mér má alveg standa á
sama um nýju, fallegu glugga-
tjöldin mín, úr því sem komið
er,“ hugsaði hann með sér. —
„Konungurinn kemur aldrei til
mín hvort sem er. Jú, ég tek
niður gluggatjöldin. Og meðan
Býflugna-Gunna er að hjálpa
mér til þess að taka til hérna,
getur systir hennar saumað
kjóla úr tjöldunum á allar-
stúlkurnar."
Og hann var ekkert. að tv£-
Ora
SL&

HYNDAS&6&
Vilbur tekst loksins að Örn: Þú ert dásamleg, en
hrinda af stað bjarginu uppi í fífldjörf.
hlíðinni.
Tóní: Talaðu minna
stökktu ....
— og
Örn: Allir komnir um borð.
Aktu eins hratt og þú getur.
Lillí Skriðan er að koma.