Tíminn - 02.10.1963, Blaðsíða 2

Eitt Ijótasta morðmál,
sem um getur í U.S.A.
Þann 23. september síóastlilinn var eitt af
hneykslanlegustu morðmálum, sem nokkurn tíma
hefur komið upp í Minnesota, feki® fyrir rétt í St.
Paul. Akærdi er vel efnaiur, ungur maður að
nafni Tilmer Eugene Thompson, en hann tryggði
eiginkonu sína, Garoi Thompson, fyrir rúmlega
milljón dollara og leigði síðan glæpamann til að
myrða hana.
MRS. THOMPSON var myTt á
mjög ógeðfelldan hátt hinn 7.
marz á þessu ári. Fyrrverandi
boxari og skólaféllagi eigin-
mannsms, Norman Mastrian, er
ákærður fyrir að' hafa verið
milligöngumaður á milli Thomp-
son og kolaverkamannsins Dick
Andersons, sem samkvæmt upp-
lýsingum lögreglunnar hefur ját
að að haia framið glæpinn.
Mál þetta hefur vakið feiki-
lega athygli og fyrst og fremst
vegna þess, hve vel stæður
Thompson er. Hann var vinsæll
lögfræðmgur í heimabæ sínum
og áætlað er að hann hafi haft í
kringum 12.000 dollara upp úr
sér á ári. Kona hans var lagleg
og þokkaleg og þar að auki átti
hún von á arfi, sem nam um það
bil hálfri milljón dollara. Þau
hjónin áttu fjögur börn og
Thompson naut mikillar virðing
ar borgarbúa og trausts félaga
sinna. Hann var ungur og fram
tíðin brosti við honum.
Vegna alls þessa er fólki ó-
skiljanlegt hvers vegna Thomp-
son breytti, eins og allt lítur út
fyrir, að hann hafi gert. Hvers
vegna tryggði hann konu sína
fyrir 1.061,000 dollara, þegar hún
vaTaðeins 34 ára að aldri? Hvers
vegna keypti hann, stuttu fyrir
handtökuna, sérstakan farmiða,
sem gerði honum kleift að fara
hvert á iand sem hann vildi taf-
arlanst?
Hvernig komst Norman Mastri-
an, fyrrverandi skólafélagi
Thompsons, en seinna boxari og
víðfrægur glæpamaður, inn í
málið? Hvemig var því háttað,
að allur undirheimur St. Pauls
vissi fyrir fram, að morðárásin
var ráðgerð og hvert fórnar-
lambið var?
Þessum spurningum verður
væntanlega öllum svarað við rétt
arhöldin, sem haldin verða gegn
Thompson, Mastrian og Ander-
son.
Það var um morguninn þann
6. marz, sem lögreglan hafði
fyrstu afskipti sín af þessu máli,
en það er eitt það ljótasta, sem
nokkurn tíma hefur verið á döf-
inni í allri Ameríku. Thompson
lögfræðingur var farinn til vinnu
sinnar, börnin farin í skólann og
Mrs. Thompson hafði lagt sig
aftur.
Morðinginn hafði, eftir öllum
sólarmerkjum að dæma, leynzt
í kjallaranum. Hann réðist að
bráð sinni í svefnherberginu, en
hún var ekki auðfengin. '
Hann hafði auðsýnilega ráð-
gert, að drekkja konunni í bað-
kerinu, sem var fullt af vatni, í
þeim tilgangi, að þetta liti út
sem slys. En Mrs. Thompson lét
ekki drekkja sér. Hún varðist af
öllum kröftum og flúði niður stig
ann, niður í stofu. Þar náði morð
inginn henni og byrjaði að slá
hana með þýzkri Lugea-byssu,
þangað til vopnið var komið i
mola. Þá greip hann hnif úr eld-
húsinu og stakk konuna 50 stung
um, eða þangað til að blaðið
brotnaði og hún féll.
En það var ekkert auðvelt
verk, að murka líftóruna úr Mrs.
Thompson. Á meðan morðinginn
fór inn í baðherbergið til að þvo
sér um hendurnar komst hún á
fætur og reikaði út í snjóinn. —
Hún gerði vart við sig í næsta
húsi, og enginn kom til dyra. —
Þá hélt hún í þarnæsta hús, og
þegar húsmóðirin þar lauk upp
fyrir henni, gat hún rétt stunið
„maður”. og síðan féll hún sam
an.
Lögreglan hóf víðtækar rann-
sóknir í undirheimum borgarinn
ar til að grafast fyrir um þetta
ódæðisverk. Byssunni hafði ver-
ið stolið úr íbúð í Minneapolis
og þjófarnir voru hand-
teknir og sögðust þeir
hafa selt byssuna manni að
nafni Mastrian og leigubílstjóra,
sem hét Sheldon Morris. Þessir
tveir voru handteknir ásamt
þriðja manni að nafni Anderson.
en hann reyndi að fara í felur í
Phoenix í Arizona.
f skuggahverfum borgarinnar
var talaó um það, að í sambandi
við þetta mál, hefðu allir reynt
að svíkja hvorn annan. Sagt var,
að maðurinn, sem stæði á bak
við þetta allt saman, hefði ekki
sagt milligöngumanninum um
hve miklar fjárupphæð'ir væri að
ræða, og milligöngumaðurinn
hefði aðeins látið morðingjann
fá nokkur hundruð dollara fyrir
þetta óþrifaverk. Líklega hefur
þetta verið ástæð'an fyrir því, að
losnaði um málbeinið í Anderson.
Lögreglan segir, að hann hafi
játað allt og þess vegna vár
rThompson ekki handtekinn fyrr
en 14 vikum eftir að morðið var
framið, en fyrr hafði Anderson
ekki játað.
Thompson, þessi 35 ára gamli
lögfræðingur, var handtekinn á
heimili sínu kvöld eitt í júnímán-
uði. Hvers vegna hringduð þið
ekki í mig? spurði hann lögreglu
mennina, ég mundi hafa komið
eins og skot. Nokkrum klukku-
stundum áður hafð'i hann ráðið
fram úr mjög vandamiklu máli
fyrir bæjarstjórnina, en hann
var einn af beztu lögfræðingum
Dæjarins.
Síðan hann var handtekinn,
nefur hann dvalið í eins manns
klefa í ríkisfagelsinu. Hægt væri
að leysa hann út með 100.000
dollurum. en hvorki hann sjálf-
ur né aðrir hafa gert nokkra
tilraun til þess. LögreglUstjórinn
í St. Paul, Lester McAliffe, seg-
ist ekki geta séð, að ástæðan fyr-
ir glæpnum sé önnur en pening-
ar. Einnig er sagt, að lögreglan
vonist eftir því, að þessi réttar-
höld varpi einhverju ljósi á ým-
is önnur morðmál, sem ekki
hefur tekizt að leysa.
Veitingahúseigandi að nafni
Eddie James var t. d. settur í
níu mánaða fangelsi árið 1961,
þar sem hann neitaði að bera
vitni í máli, sem fjallaði um
brottnám og morð. Síðar,
árið 1962, • fannst lík veitinga-
húseigandans á bak við nokkra
runna, hann hafði verið skotinn.
Lögreglan hafði Mastria grun-
aðan um morðið og handtók
hann, en hann var látinn laus aft
ur. Lögfræðingur hans hét Tilm-
er Eugene Thompson.
Lífið hafði alltaf leikið í lyndi
fyrir hinum 35 ára gamla Tilmer
Eugene Thompson. Hann var í
sjóhernum og síðar borgaði her-
inn skólagöngu hans, er hann
hóf nám við Macalester-háskól-
ann, en þaðan varð hann stúdent
1950, tveimur árum á undan
Mastrian. Á Macalester kynntist
hann einnig Carol Swoboda, en
hún var dóttir eins ríkasta manns
ins í St. Paul, Otto Swoboda. Þau
giftust síðar og það var ekkert
launungarmál, að Swoboda gerði
allt sem hann gát til áíi komá
---::- 'ir
tengdasyni sínum vel áfram í
lífinu. En Thompson gerði emn-
ig ýmislegt sjálfur. Hann var
mjög duglegur, einkum í sam-
bandi við glæpamál og skjólstæð
ingur eins valdamesta skugga-
lögfræðingsins í Minnesota.
Jerome Hoffmann. Thompson-
hjónin bjuggu í einu fínasta
hverfinu í St. Paul, en þau um-
gengust ekki margt fólk. Hann
ferðaðist mikið í embættiserind-
um og fór kona hans þá oft
með honum.
Þegar Thompson tryggði konu
sína, hafði hann einmitt tekið
fram að vegna allra þessara ferða
laga og með tilliti til barnanna,
væri þetta nauðsynlégt. — Ein
tryggingin var aðeins til 60 daga.
Hún var gerð þann 15. janúar og
var líftrygging að upphæð 52,000
dollarar. Þannig hélt hann áfram,
þangað til upphæðin var orðin,
í byrjun marz s. 1., yfir milljón
dollarar. Okkur fannst að við
ættum að gera þetta og gætum
leyft okkur það, sagði Thomp-
son skömmu eftir dauða konu
sinnar, en þá höfðu þau borgað
200 dollara á mánuði í trygging-
ar.
Rétt er að taka það fram, að
enn þá hefur ekkert tryggingar-
félaganna borgað nokkuð út, en
það fer auðvitað eftir dómsnið-
urstöðunni.
VilL VINNA HEID-
ARLEGA VINNU,
en er of vel vixhi
Það virðist vera svo, að stúlk-
an geti einnig fengið of mikið
af þvi gðða. Elfi er sextán ára
gömul stúlka, sem býr í Kassel
i Þýzkaiandi, og að sögn er hún
svo barmfögur, að Brigitte Bar-
dot og Sophie Loren hverfa al-
gjöflega í skuggann. Það er langt
fré því, að Elfi finnist það á-
nægjúlegt því að þetta er allra
látlausasta stúlká, sem gjarnan
vill vinna fyrir sér á heiðarleg-
an hátt. Fyrstá atvinnan, sem
hún fékk var aðstoðarstúlkustarf
við benzíntank, en svo mikið af
ungum mönnum í bílum og á
mótorhjólum héldu til í kringum
tankinn og keyptu einhverja
benzínögn til að horfa á Elfi,
að vinnuveitandanum blöskraði.
Hann sagði henni upp vinnunni
jafnframt því sem hann sagði
henni, að hún væri dugleg, heið-
arleg og viðkunnanleg, en hann
gat ekki þolað þennan karl-
mannastraum Unnusti Elfi sleit
síðan trúlofuninni, því að hann
þoldi það ekki, að allir karlmenn
sneru séi við á eftir henni. Því
næst gekk Elfi í hjálpræð'isher-
inn og tók virkan þátt í útisam-
komum hans. Þetta hafði þau
áhrif að ungir menn flykktust á
samkomurnar og söfnunarbauk-
arnir fylitust af peningum. En
ofurstanum líkaði þetta ekki
beint vel. hann hafði áhyggjur
af því að ungir menn sæktu sam-
komumár ekki beint vegna
þeirra háleitu og göfugu hug-
sjóna. sem herinn vildi innræta
fólki. Og þannig endaði vistin
í hjálpræðishefnum. Hvað á Elfi
iiu að taka til bragðs. Hún er
alvarlega þerikjandi stúlka, sem
hvorki viil leika í myndum, leik-
húsi eða sjónvarpi, én allir þess-
ir aðilar hafa gengið á eftir henni
með grasið í skónum. Sem stend-
ur reynir Elfi að skýla barmi
sínum undir verksmiðjuslopp. en
samt kemur það fyrir, að vinn-
an í verksmiðjunni leggst niður,
ef sloppurinn er ekki alveg á
sínum stað. Svo Jíklega tollir
Elfj ekki lengi í þessari vinnu.
í viðtali við dagblað eitt í Kassel
segir Elfi að eina von hennar
sé sú, að móðurinn breytist og
menn gerist hrifnir af flatbrjósta
stúlkum.
úr öðrum löndum úr öðrum löndunr
GÁFU PRÓFASTI
Framhald af 16. síðu.
hófinu var þeim hjónum færð
Volvo-fólksbifreið, árg. 1964, frá
sóknarbörnunum í Ólafsvík og
Fróðarhreppi. Sóknarnefnd Ólafs-
víkur hafði látið gera leðurmöppu,
og voru þar ritug nöfn gefend-
anna, yfir 300. Ýmsar fleiri gjafir
voru þeim færðar, og þá sérstak-
lega prófastsfrúnni, frá kvenfé-
l'agi, kirkjukór og slysavarnadeild-
inni Sumargjöf. Fjölmargir tóku
til máls og vottuðu þeim hjónum
þakkir og virðingu.
Séra Magnús Guðmundsson er
fæddur á Innra-Hólmi á Akranesi,
30. 7. 1896. Hann ólst upp að Þyrli
á Hvalfjarðarströnd, lærði hjá
séra Guðmundi Einarssyni, pró-
fasti í Ólafsvík, lauk gagnfræða-
prófi 1913, stúdentsprófi 1916,
guðfræðiprófi 1920, varð skóla-
stjóri barnaskóla Ólafsvíkur sama
ár, vígður aðst'oðarprestur í Ólafs-
vík 1921, kosinn prestur í Ólafs-
vík 1923 og hefur þjónað þar ó-
slitig síðan. Séra Magnús var sér-
staklega vel látinn embættismað-
ur. Hann tók virkan þátt í félags-
og umbótamálum Ólafsvíkinga,
var m.a. formaður og gjaldkeri
sparisjóðsins hér frá 1923 til
þessa, hreppsnefndarmaður 1925
—1958, formaður skólanefndar
lengst af, og fleiri trúnaðarstörf
hafði hann með höndum. Bindind-
ismál lét hann sig miklu varða, og
átti margar ferðir til útlanda sem
fulltrúi á þingum fræðslu og-
mannúðarmála. Séra Magnús hélt
kveðjuguðsþjónustu s.l. sunnudag,
og hlýddu eins margir og kirkjan
gat rúmað.
SÝNING
FramhalJ af 16. síðu.
stjórnar Norræna myndlistarsam-
bandsins, og hefur danski lista-
maðurinn Kai Mottlaen, mest
greitt fyrir þessu. Þetta er hugs-
að sem gagnkvæm skipti þannig,
að á árssýningum myndlistarfé-
laganna í hinum norrænu löndun-
um verði íslenzkum listamönnum
boðin þátttaka sem og listamönn-
um frá hinum löndunum.
Haustsýningin verður opin dag-
lega á venjulegum sýningartíma
til 20. okóber.
HÉR ER ÞÖRF
HJÁLPAR
Enn hefur eldurinn herjað á
heimili bammargrar fjölskyldu
og lagt það í rústir.
Síðastliðna mánudagsnótt brann
húsið Selhagi í Blesugróf til kaldra
kola. Hjónin Pétur H. Pétursson
og Helga Tryggvadóttir björguð-
ust fáklædö út úr brunanum ásamt
börnun. sínum, en þau eru átta.
Sum þeirra á unga aldri.
Engu var bjargað að kalla, en
húsið og búsmunir hryllilega lágt
tryggðir.
Skaðinn er inikill og sár. —
F.eynslan hefur sýnt að margir
rétta fúslega hjálparhönd, þegar
fólk verður fyrir svo óvæntu á-
falli og stendur uppi allslaust að
kalla. Það mun hygg ég enn köma
hcr á daginn.
Blaðið mun ásamt undirrituðum
taka við gjöfum til hinnar bág-
sföddu fjölskyldu.
Með íyrirfram þakklæti til allra
sem eitthvað leggja að mörkum.
30. sept. 1963.
Gunnar Árnason
2
T í M I N N, miðvikudagtnn 2. október 1963. —