Alþýðublaðið - 30.09.1942, Blaðsíða 5

MiiSH'ikudagar 30. sept. 1942,
ALÞYPIIBUÐIP
9
Svarta fylkingin i Japan.
EFTIBFARANDI grein,
sem er um japanskan
leynifélags.'-kap, sem raun-
verulega ræður lögum og
lofum í Japan, &r eftir
Ganya Jamutri, sem til-
Iheyrði þessum félagsskap
im skeið, en losnaði þaðan
aftur. Segir hann í greininni
frá markmiði félagsskapar-
ims og starfsaðíerðum.
EG ER einn hirma fáu
Austurlandabúa, sem get
taiað af þekkingu um hina svo-
kölluðu Svörtu fylkingu, sem
heimurinn þekkir einungis sem
félagsskap pólitískra morðingja
en ég get fullyrt að er hvorki
meira né minna en aflvakinn í
hroni japönsku hernaðarvél.
Morð þau, sem tmeðlimir þessa
félagsskapar hafa látið fremja,
hafa villt mönnum sýn um hinn
raunveruiga tilgang Svörtu
íylkingarinnar. Þetta er alls
ékki félagsskapur ungra of-
stækismanna, sem reka hníf
sinn í hvern þann, sem hindrar
það, að þeir nái takmarki sínu.
Nei! Svarta fylkingin er sam-
smri gegjn öllujm hinsum ,sið-
mramtaða heimi og takmarkið
er hvorki meira né minna en
jþað, að koma öllum heiminum
undir yíirráð Japanskeisara.
Skráning mi.n sem meðlimar
í Svörtu fylkingu.ua fór fram í
stóru Shinoist-musteri á einni
hæðinni fyrir ofan Tokio. Að
Jæssu komst ég seinna, því að
það var bundið fyTÍr augu mér
frá þvi ég fór úr húsi vinar
míns ásamt honum. Er við höfð-
im ekið óratíma, komum við
loks á ákvörðunarstaðhm. Því
næsfc gengum við niður mörg
þrep, að því er virtist. Loks
var rennihurð ýtt til hliðar, og
bindið var tekið frá augum
mér.
Eg var staddur í litlu herbergi
sem skreytt var að öllu leyti
með japönsku sniði. Fyrir fram-
an mig stóðu í hálfhring tíu
eða tólf menn, allir með hræði-
legar grímur fyrir andlitinu.
Þeir voru allir í bvítum fötum,
sean er litur dauðans hjá þeim
þar eystra, en maður einn, sem
stóð í miðjum hringnum var í
svörtum fötum. Á vaxtarlagi
hans og rödd þekkti ég, að( það
var Toyama.
Herbergið var ómálað að
öðru leyti en því, að svartur
dreki var málaður yfir alla
veggina þannig, að sporður
hans og haus námu saman við
dymar. Fyrir framan leiðtog-
ann stóð lágt, japanskt borð.
Þar voru ýmsir kynlegir hlutir,
svo sem spegill, skarbgripir,
sverð og grein af kirsiberjatré
í skrautlegu blómkeri. Ég
þekkti Japani þá nægilega mik-
ið til þess að vita, hvað þetta
táknaði.
Skartgripurinn, sverðið og
spegillinn voru tákn hinna
þriggja gjafa, sem sólgyðjan,
Ama-Terasu, gaf syni sínuan,
Simmu, sem varð fyrsti keisari
Japana á 27. öld fyrir Krists
fæðing. Dýrgripir þessir gengu
að erfðum mann fram af manni
og eru nú geymdir í konungs-
höllinni. Þeir tákna hollustu við
keisarann, í en í hans nafni eru
öll myrkraverk Svörtu fylking-
arinnar framin. Kirsibérjablóm
ið táknar hinn japanska hern-
aðaranda. Það táknar ennfrem-
ur, að líf meðlima Svörtu fylk-
ingarinnar eigi að vera hreint
eins og blómið.
Eg var krossyfirheyrður af
leiðtoganum, og mér heppnað-
ist aö standast prófið. Því næst
var hugrekki mitt og afl reynt
á ýmsan hátt. Ég var leiddur
inn í annað herbergi, þar sem
böðull stóð með tvíeggjað sverð
í annarri hendinni, en afhöggv-
ið mannshöfuð í hinni, en lík-
aminn lá á gálfinu. Mér var
jSagt, að þetta væri svikari, og
svona myndi fara fyrir mér, ef
ég sviki málstaðinn.
Því næst var ég leiddur aftur
inn í herbergi, þar sem leið-
toginn dg merai hans stóðu.
Mér var sagt að ég hef ði staðizt
prófið, og nú yrði leitað at-
kvæða um það, hvort ég yrði
tekinn inn í félagsskapinn eða
ekki.Sérhver meðlimur nefnd-
arinnar hafði tvö sverð, annað
langt, en hitt stutt. Hann tók
annað sverðið og benti því til
Tsft
Mvltt - Bleikt - Svart
Baaðbleikt - Bðkkblátt
- LJésbiátt
•* IjilSa **
Langaveg 46
jaroar.Væri það styttra sverðið
táknaði það, að hann væri and-
vígur því, að ég væri tekinn,
en væri það langa sverðiö,
táknaði það hið gagnstæða. Ég
var samþykktur í félagsskapinn
með öllum atkvæðum nema
einu.
Því næst var ég leiddur inn
í annað hrébergi, þar sem sví-
virðilegasta athöfnin fór fram.
Þar var ég þveginn úr blóði
frá hvirfli til ilja. Að því loknu
var ég þveginn úr tæru fjalla-
vatni og leiddur fyrir leiðtog-
ann á ný. Hann skipaði mér að
endurtaka hoEustueiðinn.
Ég man ekki nákvæmlega,
hvemig eiðurinn hljóðaði, en
að efni til var hann á þá leið, að
auka velai Asíubúa, en undir-
oka hvíta menn. Ennfremur
sór ég að hlýða öUum skipun-
um félagrskaparins, jafnvel þóít
ég væri kvalinn til dauða og
sömuleiðis fjölskylda mín.
Ég var meðlimur Svörtu
fylkingarinnar í tvö ár. Ég hefði
ágætt færi á að kynnast starf-
semi félagsskaparins, og ég
held að mér sé óhætt að full-
yrða, að Svarta fylkingin sé
hinn raunverulegi stjómandi í
Japan.
Það var Svarta fylkingm,
sem akvað þátttöku Japana í
síðustu styrjöld, stofnaði til
ævintýrisins í Mansjúríu og hóf
styrjöldina við Kína, kom á
hernaðarbandalaginu við Hitler
og hóf styrjöldina við lýðraaðis-
ríkin.
Meðan ég var í þessum fé-
lagsskap, kynntist ég öllum,
sem einhver völd höfðu í
japönsku stjómmála og hernað
arlífi. Meðal félaga Svörtu
fylkingarnnar voru: Kokki
Hirota, forsætisráðherra og
utanríkisráðherra, Araki hers-
höfðingi, leiðtogi japönsku
hernaðarklíkunnar, sem ákvað
styrjöldina við KÍna, Doihara
hershöfðingi, þekictur undir
nafninu Lawrence Mansjúríu,
Matsuoka utanríkisráðherra og
auðjarl.
Tvö aðalatriðin í hinni leyni-
legu stefnuskrá Svörtu fylking-
arinnar voru þessi: „Japanir
I eru leiðtogar allra Asíuþjóða í
| viðreisnarstarfinu," cg „þjóð-
ernishreyfing Japanska heims-
veldísins verður að þróast, svo
að hægt sé að vekja þjóðir
Asíu.“
Að lokum skal farið nokkr-
um orðiim um hin pólitísku
morð Svörtu fylkingarinnar,
sem hafa gert hana frægasta,
enda þótt þau séu ekki þýðing
armesta starf félagsskaparins að
mínu áliti. Morðingjar Svörtu
fylkingarinnar eru gagnólíkir
hinum ameríksku glæpamönn-
um. Þeir eru flestir ungir
stúdentar eða liðsforingjax.
Þeir fremja morð í nafni
| keisarans og eru afar tauga-
styrkir menn. Þeir eru valdir
með eins konar hlutkesti. Sá,
sem vinnur í því hlutkesti, verð
i ur að ganga undir æfingar.
svipaðar hinum indversku yoga-
æfingum, og eru hinar and-
legu æfingar látnai* sitja í fyr-
irrúmi fyrir hinum Hkamlegu
Enn sem fyrr stendur frelsisstyttan mikla í New York höfn og
beinir kyndli frelsisins í áttina til Evrópu. Bandaríkski fámrm
hefir nú verið hengdur framan á byggingu, sem styttan stendur á.
æfingum. Þegar morðinginn
vinnur verk sitt, gerir hann það
með fuliri vitund um það, hvað
hann er að gera.
Ég ætla ekki að skýra frá því
hér, á hvern hátt ég slapp frá
Japan eða hvernig ég slapp
undan eftirliti Svörtu fyiking-
arinnar.
Armur Svörtu fylkingarinn-
ar nær mjög langt, en ég er
nú að bejast fyrir því að forða
hinum siðmenntaða heimi und-
an þeim heljar hrammi.
Hörmungar húsnæðisvanuræðanna. — Dæmið um
Pálma rektor og Jakob prest. — Hvers vegna var
ekki byggt yfir fóldð.
AÐ nálgast næstum því full-
komná örvæntingu hjá þeim
sem nú eru húsnæðislausir og ekk
ert hafa fram undan. Hræðilegast-
ar eru ástæður þeirra manna, sem
eru með mörg börn. Það var allt
af verið að hamra á því, að byggð-
ar yrðu íbúðir í stórum stíl til þess
að mæta vandræðunum, en ekk-
ert var gert. Þar réði hið stein-
dauða sinnuleysi. Nú segir Vísir á
mánudaginn að fjöldi íbúða hafi
staðið auðar fyrir stríð, og ekki
hefði því þurft að býggja. Það er
furðulegt að nokkurt blað skuli
leyfa sér að bera aðra eins vit-
leysu á borð fyrir fólk.
EG ÞEKKI marga menn, sem
eru húnæðislausir og ég veit, að
þeir eru alveg úrvinda yfir því,
sem framundan er. Meðal þess-
ara manna, sem ekki hafa húsnæði
era fjölda margir barnamenn. Eitt
blað var að minnast á það, að rek-
tor Menntaskólans yrði að láta af
embætti, ef hann fengi ekki hús-
næði. Eg frétti um prest, sem er
alveg eins ástatt með. Séra Jakob
Jónsson stendur svo að segja á
i götunni með sína stóru fjölskyldu.
I Hann ann starfi slnu og vill leysa
það af hendi af kostgæfni. Honum
hi-ýs hugur við því, sem fram-
undan er.
SERA JAKOB stendur í mála-
ferlum út af íbúðinni, sem hann
er í. Honum væri- áreiðanlega
kærast að þurfa ekki að standa í
stímabraki út af slíku, en hvað
skal gera? Jakob hefir í allt sum-
ar verið að reyna að fá íbúð. —
Hann eyddi sumarfríinu sínu í það.
Hann hefir ekki fé til að kaupa
húsin með því verði ,sem nú er á
þeim. Hann viH helzt vera innan
sóknar sinnar. Nú er mér sagt, að
ríkisstjóminni standi til boða hús,
sem hún gæti síðan leigt þeim
Pálma og Jakob. Vonandi gerir
ríkisstjórnin þetta. Safnaðarfólk í
Hallgrímsprestakalli myndi áreið-
anlega fagna því íyrir hönd prests
síns. Að minnsta kosti mundi það
vilja, að hann hefði þak yfir höf-
uðið. I>ar að auki er á heimili
hans opinber skrifstofa, og heima
hjá sér vinnur hann fjölda prests-
verka.
EG MINNIST EKKI á ástæður
þessara tveggja manna, vegna
þess, að aðrir séu ekki jafn illa
P'rti á ti