Alþýðublaðið - 03.11.1942, Blaðsíða 6

ALPYOUBLAOIÐ
Þri^adagar 3. nóvember 1942,
Vikurinn á Eyrarbakka.
N
%
%
s
s
s
s
<
s
s
s
s
\
s
s
s
s
Ættmoid og ástjorð.
Ljóð eitir Nordahl Grieg,
þýdd af Magnúsi Ásgeirssyni.
Höfundurinn hefir sjáifur ritað formála og eru eintökin
öll tölusett (175 alls) árituð af honum og þýðanda. —
Útgefandi er Rithöfundafélag íslands og rennur ágóð-
inn af sölunni til Noregssöfnunarinnar.
Bókina má panta í Víkingsprent, Garðastræti 17.
Sími 2864.
5
Nýtt fslandskort;
mælikvarði 1:750.000.
'er komið út. -
Verð kr. 5.40.
Aðalútsalan í
Bókaverzlun Snæbjarnar Jónssonar.
Niði irsi ið ud ll 3sir
1. kg. og Ví k9*
. / ! <au| élaqiá
Tilboð
óskast í 30—40 hestafla rafstöð til lýsingar í sjáv-
arþorpi, 220 volt rakstraumur. Aðeins dieselmótor
kemur til greina. í tilboðinu sé tilgreint tegund,
verð og afgreíðslutími. — Réttur áskilinn til að taka
hvaða tilboði sem er eða hafna öllum. Tilboð séu
komin til undirritaðs fyrir 10. nóvember næstkom-
andi.
BJarni Pálsson, lækjargðto 10B, Bvik.
Framh. af 4. síöu.
en flesita gnmaði þá. Sjálf
reynslan hefir skorið úr máliim,
ómerkt vantrúna og hrakspám-
ar, en staðfest í þessu efni mín-
ar djörfu vonir og sannfæringu.
Hið nýja landnám framtíðar-
innar í .þessu landi mun verða
öldum og óbornum einum stór-
kostlegum örðugleikanum
færra. Því eixm mesti erfiðleiki,
sem þjóðin -hefir haft við að
stríða allt frá landnámsöld, er
húsaskorturinn. Sökum vöntun-
ar á innlendum smíðaviði, vaxð
þjóðin því nær eingöngu allt
fraan að sáðasta mannsaldri að
notast við híbýli, er hlaðin voru
úr grjótd og torfi, með moldar-
gólfi og torfþekju. Þessi húsa-
kostur var neyðarkostur, oftast
dimmur og lekur. En það, sem
verst var: hann var endingar-
laus. Það mun láta nærri, að
meðalaldur torfbæja hafi verið
um 25 ár, þannig, að hver kyn-
slóð var neydd til að byggja
tvisvar yfir sig.
Einmitt á þessu sviði er að
finna eina megin orsökina að
efnalegu giftuleysi þjóðarinnar
á umliðnum öldum. Orsök þess,
að síðasta kynslóð eífði landið
húsalaust, óræktað og vega-
laust. Gæðasnauðara en það var
á landnámsöld, fyrir þúsund
árum.
Það, sem hér vantaði, vai’ í
sem fæstum orðum: innlent
byggingarefni, sem auðvelt og
•hagkvæmt væri að byggja úr.
Þetta efni sannfærðist ég um að
hafa fuhdið á Eyrarbakka.
Með bréfi, dagsettu 22/8.
1936, sótti ég fyrir hönd Pípu-
verksmiðjunnar um ejnkaleyfi
til fárra ára til vikurtekju á
Eyrarbakka. Með því að sækja
um einkaleyfi vildi ég tryggja,
að úr framkvæmdum yrði í
þessu nauðsynjamáli. Taldi ég
mig hafa betri skilyrði en flesta
aðra í þesurn efnum, þar sem ég
starfaði við fyrirtæki og með
mönnum, sem höfðu 30 ára
reynslu í meðferð og f ramleiðslu
steypuvara.
En ríkisstjórnin hrapaði nú
ekki aldeilis að þessu. Hún leit-
aði umsagnar, ekki einungis
hrepsnefndarinnar á Eyrar-
bakka og sýslumianns Árnes-
sýslu, heldur og þeirra emb-
ættismanna ríkisins, sem helzt
var trúandi til Kollráða á þessu
sviði.
í stjómarráðinu liggur fyrir:
Umsögn hreppsnefndar Eyrar-
bákkahrepps, dags. 9/9. 1936,
umsögn sýslumannsins í Árnes-
sýslu, dags. 24/9. 1936, umsögn
vitamálastjórans, dags. 29/10.
1936, umsögn vegamálastjórans,
dags. 28/12. 1936.
Það var ekki fyrr en eftir
rækilega athugun allra þessara
meðmæltu umsagna, að ríkis-
stjórnin veitti sérleyfið, og er
samningurinn undirritaður 7.
maí 1937. Þar eru þó undanskil-
in afnot vikursins til handa
Eyrbekkingum og öðrum aust-
anfjalls.
„Ég vil eindregið mælast til
þess, að hver sá, er gefið getur
upplýsingar um þennan samn-
ing við K. G., geri það sem allra
i fyrst. Almenningur á heiimtingu
á því að fá að vita urn, slika
ráðsmennsku sem þessa,“ segjr
Þórður Jónsson.
Vil ég nú bjóða Þórði, að
hitta mig næst þegar hann verð-
ur á ferð hér í bænum. Mun ég
ekki telja eftir mér að fylgja
honum niður í Stjómarráð. Þar
liggja fyrir allar upplýsingar
um „þessa samninga við K. G.“,
og veit ég, að skifstofustjórinn í
atvinnumálaráðuneytinu muni
góðfúslega veita okkur Þórði
sameiginlegan aðgang að öllum
skjölum, er málið snerta.
Ég mun, ef mér gefst auðna
til, leitast viö að halda áfram
umbótastarfi í húsagerð okkar,
þó að ég með því eigi á hættu
að verða fyrir öfimd, aðkasti pg
bakmælgi manna, sem dæma,
áður en þeir kynna sér mála-
vöxtu, eins og hent hefir Þórð
Jónsson.
Kristján Guðmundssou,
Vikuxhúsið, Reykjavík.
Pegar lið er sett á land
(Frh. af 5. síðuo
lendingu úr lofti. En flugmað-
urinn getur samt valið staðinn,
þar sem hann ætlar fallhlííar-
hermönnunum að lenda. Flug-
vélarnar fljúga með miklum
hraða inn yfir landið, hægja
svo á sér og sveima um til þess
að leita að stað handa fallhlíf-
arhermönnunum að lenda á.
Hins vegar er það mjög mik-
ill galli, að ekki er hægt að
flytja þung vopn eða tæki með
flugvélum. Hins vegar reynist
kleift að’flytja litlar faílbyss-
ur og létta skriðdreka til Krít-
ar. Og slíkir erfiðleikar hverfa
mjög fljótlega, þegar hægt
verður að stækka flugvélarnar.
Þá verður hægt að flytja þung
tæki án nokkurra erfiðleika.
*
t Þáer sveitir, sem settar eru
á land úr lofti vinna sama
verk og vélahersveitirnar, sem
settar eru á land aíf skipuin,
sem sagt, rýma til fyrir iót-
gönguliði því, sem seinna er
sett á land. En mest gagn gerir
þó stórskotalið, þar sem hægt
er að koma því við.
Vélbyssur eru létt vopn, sem
aðeins er hægt að nota gegn
lítt vörðum liðssveitum. Jafn-
vel skriðdrekar vinna ekki á
steinsteypu. Það verður því að
byggja vörnina á steinsseypu,
því að hún virðist vera það
eina, sem dugar. Steinsteypu-
virki með steyptu þaki þola
fallbyssuskothríð bæði úr lofti
og af láði. Stórar fallbyssur er
ekki hægt að setja á land í upp
hafi aðgerðanna. Þess vegna
“verður að treysta á aðstoð fall-
byssnanna frá skipunum. Sú
reynsla, sem fékkst, þegar
brezki flotinn réðist á kastal-
ana við Dardanellasund sýndi,
að ekki er hægt að vinna sterk
steinsteypuvirki af sjó. Þar
verður að nota flugvélar, sem
varpa þungum sprengjum.
HANNES Á HORNINU
(Frh. af 5. síðu.)
fyrir því, að þesssi kirkja komizt
upp, heldur fjölmargir aðrir, bæði
hér í Reykjavík og annarsstaðar á
landinu. Þetta er mikið happ fyrir
söfnuðinn. sem á að njóta kirkj-
Starfsemi
féiagsins
hófst í jær.
Mánudaga og fimmtudaga:
Kl. 2—3 frúaflokkur.
— 6—7 Old Boýs.
— 7—8 Telpnaflokkur
(yfir 13 ára)
— 8—9 kvenflokkur.
— 9—10 karlaflokkur.
Þriðjudaga og föstudaga:
Kl. 7—8 Badminton
— 8—9 Drpngjaflokkur
(yfir 13 ára)
— 9—,10 Handknattleikúr
Miðvikudaga:
Kl. 8—9 Úti-íþróttif.
— 9—10 Handknattleikur
Laugardaga:
Kl. - 6—7 Badminton
— 7—8 Handknattleikur
— 8—9 Badminton.
Skrifstofa félagsins er op-
in næstu kvöld kl. 6—9. Sími
4387. Þátttakendur í hand-
knattleik komi til viðtals í
kvöld. Komið á fyrstu æfing-
una. Nýir félagár láti innfíta
sig strax. Sundmenn tali við
Jónas Halldórsson í Sund-
höllinni. —
STJÓRNIN.
unnar, því að margir. munu rétta
söfnuðinum hjálparhönd méð
kostnaðinn; enda er líka til þess
ætlazt, þar sem þetta á jafnframt
að verða minnismerki frægasta
sálmaskáldsins, Hallgríms Péturs-
sonar“.
SÖFNUÐURINN hefir þégar
starfað mikið fyrir þetta málefni.
En nú eru að ýmsu leyti erfiðir
tímar, og getur því dregizt nokk-
uð enn að kirkjan verði byggð.
En það er nauðsynlegt að nota
tímann vel fyrir því og safná fé
meðan góð skilyrði eru til þess,
því að mikið mun með þurfa þeg-
ar til framkvæmdanna kemur,| Og
munu fáir sýta það hvað kirkjan
kostar, ef að þeir verða ánægðir
með hana. Eitt af því, sem safn-
aðarstjórn Hallgrímssafnaðar hef-
ir þegar framkvæmt, er að láta
búa til uppdrátt af hinni fyrirliug-
uðu kirkju. Gerði það húsaméist-
ari ríkisins, próf. Guðjón Samúels-
son. Safnaðarstjórnin virðist hafa
ákveðið að láta byggja kirkjuna
eftir þessum uppdrætti.
„KIRKJULÍKAN var smíðað
samkvæmt uppdrættinum, og sýnt
hér í búEjarglugga í sumar. Sáu
það margir, og voru skiftár skoð-
anir um sýnishornið, þó að marg-
ir játuðu að ýmislegt væri fallegt
við það, en fáir virtust vera á-
nægðir að öllu leyti“.
„SKÝR OG GLÖGGCR maður,
Ragnar Ásgeirsson skrifaði nýlega
athyglisverða grein í Vísi um
þessa fyrirhuguðu klrkjubygg-
ingu. Mælir hann fast með því, að
fleirum verði gefinn kostur á að
gera tillöguuppdrætti að þessari
kirkju, jafnvel listámönnum þjóð-
arinnar líká, því að við liggi þjóð-
armetnaður, og þjóðarsómi, að vel
takizt. Ég er Ragnari Ásgeirssyni
samþykkur hvað þetta snertir, og
það eru flestir sem ég hefi heyrt
á þetta minnast“.
„FÓLK LANGAR TIL A» SJÁ
fleiri tillögur, Og fyrst að svo
stendur nú á, að nú á að fara
að hefjast handa með kirkju-
bygginguna, ætti safnaðarstjórnin
að endurskoða málið, og gefa
fleirum kost á að leggja fram upp-
drætti að kirkjubyggingurihi.
Æskilegast væri, að það gæti orð-
ið samvinna milli húsameistaranna
um kirkjuteikninguna. Við þurf-
um öll að geta verið ánægð með
Hallgrímskirkju í Reykjavík*'.